LK

I rest my case! 8) ;) ;D edit: Απλά να προσθέσω μόνον ότι αν δεν υπήρχαν οι Duran Duran μιας και αναφέρθηκαν (και όχι μόνο βλ. Spandau ballet, Curiosity killed the cat.... etc. etc) . …., ο μουσικός κόσμος….δεν θα ήταν ο ίδιος

Συμφωνάω!!!! Ο 80’s synth ήχος ήταν καταπληκτικός!!

Τότε δεν θα χάσεις αρχεία (δικά σου), αλλά θα πρέπει να ξανα εγκαταστήσεις ό,τι πρόγραμμα (setup) εγκατέστησες μετά την ημερομηνία επαναφοράς. Για αυτό είναι καλό να παίρνουμε back up σε επίπεδο system restore, αφού τελειώσουμε με το στήσιμο του pc (σε software αναφέρομαι)

Ξεκινάς το pc και πατάς συνέχεια το «F8» (αν θυμάμαι καλά στα xp) Μπορεί να τρέχει κάτι άλλο, δεν είναι απαραίτητο να το μπλοκάρει το cubase. Αν δεν ξέρεις, μην τα σκαλίζεις, όχι ότι θα γίνει τίποτα, αλλά άστο... Ναι , και αν έχεις όλα τα δεδομένα σου στον ίδιο σκληρό με τον system θα τα χάσεις (μέχρι την ημερομηνία επαναφοράς).

Είναι γνωστά τα shutdown problems στα xp. Μπορεί να φταίνε διάφορα. Τσέκαρε αν μπορείς να κάνεις shutdown σε safe mode. Απ’ ό,τι περιγράφεις κάτι «τρέχει» όσο προσπαθείς να κάνεις shutdown , και δεν το αφήνει. Με ctrl+alt+del δες "τι περίεργο" τρέχει και κλειστό από εκεί και δες μετά αν σου κάνει shutdown ; System restore δοκίμασες;

Τι λειτουργικό έχεις;

Σου είπα (αν μου επιτρέπεις τον ενικό) ότι ΔΕΝ με ενοχλεί αν παραβιάζονται κανονισμοί, ούτε και είμαι θεματοφύλακάς τους, συνεπώς δεν χρειάζεται να το αιτιολογήσεις (σε εμένα τουλάχιστον) . Το τι με ενοχλεί το κατέθεσα ξεκάθαρα. Τέλος Σαφέστατα ο καθένας θα κάνει ό,τι θέλει. Εγώ πάλι δίδω τεράστια σημασία στις "λεπτομέρειες", γιατί αυτές πιστεύω ότι κάνουν και τη διαφορά. Καλή συνέχεια και σε εσένα, επίσης ειλικρινά.

Να ξεκαθαρίσω κάτι. Δεν εκπροσωπώ κατά καμία έννοια το forum (υπάρχουν επιτετραμμένα προς τούτο όργανα) . Δεν με ενοχλεί που παραβιάζονται κανονισμοί, (υπάρχουν επίσης επιτετραμμένα προς τούτο όργανα). Δεν με ενοχλεί που κάποιοι άλλοι επαγγελματίες, με τεράστια συμβολή στο forum, πληρώνουν διαφήμιση (στο φινάλε, από πίττα που δεν τρως, τι σε νοιάζει και αν καεί). Επίσης υπάρχουν μέλη εδώ μέσα που έχουν γράψει βιβλία (κάθε είδους) και ουδέποτε έκαναν promo, ιδίως δε με «το καλημέρα» στο forum. Σέβομαι τέλος το «ψωμί» που προσπαθεί να βγάλει ο καθένας νόμιμα. ΜΕ ΕΝΟΧΛΟΥΝ ΠΟΛΥ όμως αισθητικά τα λόγια του πλασιέ, ειδικά από άτομα που ασχολούνται με την τέχνη . Στην τελική, αφού εμπλέκονται τόσοι στην παραγωγική διαδικασία του προϊόντος σας , αφήστε και το promotion στα χέρια ειδικών, θα το κάνουν καλλίτερα. Μπήκα να σχολιάσω μουσικά, και μου κόπηκε η όρεξη. Δεν μιλάω ουτε φιλικά, ούτε εχθρικά. Μιλάω ειλικρινά.

Σε κάποιες περιπτώσεις υπάρχει. Τα πράγματα είναι απλά. Νταξ, δεν χρειάζεται να εθελοτυφλούμε ούτε να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας . Όταν συγκρούονται δυο επαγγελματικές τάξεις, π.χ τώρα Μουσικοί- Τηλεοπτικοί παραγωγοί (μέσω συλλογικών οργανισμών) με Ξενοδόχους, εν τέλει και το πόσο ισχυρό είναι το lobby του καθένα παίζει ρόλο στη διαμόρφωση της τελικής κατάστασης. Και δεν υπονοώ λαδώματα προς Θεού. Εννοώ ικανότητα πρόσληψης άρτιων νομικών συμβούλων, δυνατότητα διεξαγωγής χρονοβόρων και δαπανηρών δικαστικών αγώνων, οργάνωσης κ.λ.π. Εμ, άμα αποφεύγονταν και αυτές…θα μέναμε και εμείς χωρίς δουλειά.. :P ;D ;D ;D ;D

Καταρχάς δεν (θέλω να) πιστεύω ότι η Α.Ε.Π.Ι. (πράκτορες αυτής για την ακρίβεια ) πάνε και ζητάνε δικαιώματα από όποιους δεν έχουν κανένα λογικό και κατ’ επέκταση νομικό – έρεισμα να ζητήσουν (δικαιώματα). Για να βοηθήσω τη συζήτηση, θα υποθέσω ότι μπορεί να γίνει. Μια καλή αρχή για τον προ εκπλήξεως επαγγελματία θα ήταν να αποταθεί στο επαγγελματικό του σωματείο ή εν πάσει περιπτώσει στο Δικηγόρο της γειτονιάς του (εκεί που φτάσαμε ;D ;D ;D), για να λάβει πληροφόρηση ή και συμβουλές. Αν παρ’ όλες τις διαβεβαιώσεις των ανωτέρω, ότι δεν πρέπει να πληρώσει, η Α.Ε.Π.Ι. συνεχίζει να επιμένει ότι πρέπει (συνεχίζω το υποθετικό σενάριο), ε, τότε δεν υπάρχει άλλη λύση πλην της δικαστικής οδού. Αλλά για όλα τα πράγματα (σε περίπτωση διαφωνίας) στο ίδιο σενάριο δεν καταλήγουμε; Δηλαδή αν εγώ πω ότι μου χρωστάς λεφτά και εσύ πεις ότι δεν μους χρωστάς, στο δικαστήριο δεν θα καταλήξουμε;

Είπα , κάθε περίπτωση, σε περίπτωση διαφωνίας πρέπει να εξετάζεται χωριστά (από το Δικαστήριο) , και με βάση τον «κοινό νου». Έχουμε ένα καφενείο και ένα κρεοπωλείο. Με μια πρώτη θεώρηση τα πράγματα είναι ξεκάθαρα, η μουσική συντελεί στο να φέρει κόσμο στο καφενείο και όχι στο κρεοπωλείο. Αν όμως (θα μιλήσω ακραία τώρα ;D ;D ;D ;D ;D). Το καφενείο βρίσκεται στην παλαιά Ε.Ο. Κοζάνης – Καστοριάς, όπου από εκεί τώρα σχεδόν δεν περνάει κανένας (χρησιμοποιούν πλέον την Εγνατία οδό) , πλην ξεστρατισμένων οδηγών και ιδιοκτητών αιγοπροβάτων , προκειμένου να προμηθευτούν οι τελευταίοι "φραπέ" για να οδηγήσουν τα πρόβατα εις τη βοσκή. Από την άλλη το κρεοπωλείο βρίσκεται στη Σκουφά (στο Κολονάκι ντε :P) και κάθε μέρα παίζει γνωστές «χασάπικες» επιτυχίες (με πιάνεις; ;D) και οργανώνει καραόκε μεσημεριανά με έπαθλο σπαλο-μπριζόλα, και αυτές οι ενέργειες αποδεδειγμένα φέρνουν κόσμο στο μαγαζί, ε τότες μην σου φανεί περίεργο αν το καφενείο κριθεί (από ένα δικαστήριο) ότι δεν πρέπει να πληρώσει Α.Ε.Π.Ι ενώ το κρεοπωλείο θα πρέπει.

Δεν στο λέω με τον τρόπο μου. Ξεκάθαρα στο λέω. ;D ;D ;D ;D Αν η επιχείρηση δεν είναι στην κατηγορία εκείνων των οποίων η μουσική είναι χρήσιμη και συνιστά παράγοντα προσέλκυσης και επαύξησης της πελατείας .....(και με βάση τη κοινή λογική η δική σου δεν είναι από ό,τι περιγράφεις), τότε παίξε και ραδιόφωνο και σι – ντι και μίνι ντισκ. ;D ;D ;D Πικάπ μη βάλεις, θα σκονίζεται ο δίσκος ;D ;D ;D ;D Αν π.χ , έχεις ένα εργαστήριο/ συνεργείο που κατά βάση εργάζεσαι μόνος στο χώρο (από ό,τι κατάλαβα ), ε, και μπορεί να τύχει να έρθει εκεί ένας πελάτης για να σε βρει και να διευκρινίσει – συζητήσει κάτι που θέλει να του κατασκευάσεις- επισκευάσεις , τότε δεν αφοράς την Α.Ε.Π.Ι. Π.χ ένας ξυλουργός στο εργαστήριό του, ή ένας μηχανικός αυτοκινήτου στο συνεργείο του ...σιγά μη διαλέγουμε και ηλεκτρολόγο αυτοκινήτου επειδήΣ παίζει pearl jam στα γκαράζι του ναούμε ;D ;D ;D (μη βρεθεί τώρα κάνας έξυπνος και μου πει για "χώρο αναμονής" σε συνεργείο :P :P)

Όχι, δεν είπα αυτό. Αν το κατάστημά σου , δεν τίθεται καν θέμα, εφόσον είσαι σίγουρος ότι δεν ανήκει.

To βασικό ζητούμενο για το αν πρόκειται για περίπτωση δημόσιας αναμετάδοσης και άρα αν υφίσταται υποχρέωση για ένα κατάστημα να πληρώνει Α.Ε.Π.Ι. ή όχι, είναι να διευκρινιστεί το αν κάποια επιχείρηση εντάσσεται στην κατηγορία εκείνων των οποίων (επιχειρήσεων ) η μουσική είναι χρήσιμη και συνιστά παράγοντα προσέλκυσης και επαύξησης της πελατείας της. Αυτό το ζήτημα είναι νομικό, και εξετάζεται κατά περίπτωση από το εκάστοτε Δικαστήριο, εφόσον υπάρχει διαφωνία. Για τον φίλο που ρώτησε για το ραδιόφωνο, υπάρχει συγκεκριμένη δικαστική απόφαση (ΕιρΑθ 2780/2010) που έκρινε ότι ένα μικρό φορητό ραδιοκασετόφωνο σε ράφι το οποίο δεν είναι ορατό από τους πελάτες του καταστήματος, σε συνδυασμό με την μη ύπαρξη μεγαφωνικής εγκατάστασης αναμεταδόσεως μουσικής σε ακρόαση των πελατών, δεν πληροί τις προϋποθέσεις εκείνες που είναι αναγκαίες για τη δημόσια αναμετάδοση μουσικού προγράμματος κάτοι ενδέχεται το κατάστημα να ανήκει στην κατηγορία εκείνων των οποίων η μουσική είναι χρήσιμη και συνιστά παράγοντα προσέλκυσης και επαύξησης της πελατείας της.

Για να μην δημιουργούνται λάθος εντυπώσεις. Ο ν 2121/1993 δεν είναι ο μόνος ελληνικός νόμος που παρουσιάζει θέματα. Υπάρχει σωρεία νόμων που παρουσιάζουν τέτοια θέματα. Τι να λέμε, ακόμα και ο ίδιος ο Ποινικός Κώδικας. Ο λόγος; Κυρίως η απ’ ευθείας - αυτούσια μεταφορά ξένης νομοθεσίας , που μερικές φορές, αν μη τι άλλο, χάνεται στην (κακή) μετάφραση, καθώς και η μη αξιολόγηση των στοιχείων και δεδομένων της κοινωνίας στην οποία πάει να εφαρμοστεί. Ευτυχώς , έστω και σε δεύτερο χρόνο, έρχονται μερικές πραγματικά εξαίσιες Δικαστικές αποφάσεις (όλων των βαθμών) , και επαναφέρουν τα πράγματα στην (κοινή) λογική. edit: Ένα πρόχειρο παράδειγμα. Αν κάποιος π.χ. κλέψει ένα πορτοφόλι, μέσα στο οποίο υπάρχει cash card και ο pin, και πραγματοποιήσει ανάληψη μετρητών, θα παραπεμφθεί για "Απάτη με ηλεκτρονικό υπολογιστή (Η/Υ)" :o :o :o : κατ’ αρθ. 386Α ΠΚ, κατά πάγια Ελληνική Εισαγγελική πρακτική (κατά ανάλογη – κακή) εφαρμογή του Γερμανικού Ποινικού Κώδικα ( αρθρ. 263a). Φυσικά είμαι εκτός θέματος, αλλά ήθελα να δώσω το πνεύμα. ;D ;D ;D Μέχρι και στους νόμους εισαγωγή κάνουμε ;D ;D ;D ;D

Μα και εδώ ακριβώς το ίδιο έχουμε. Μια Α.Ε. (Δ.Ε.Η.) , που εισπράττει....φόρους για το Κράτος. ;D ;D Τα πράματα είναι απλά. Όταν κάτσεις να παίζεις «ξερή» σε ένα καρέ, γνωρίζεις ότι ο Βαλές τα παίρνει όλα και ότι το 10άρι "το καλό" πιάνει 3 πόντους. Αν διαρκούσης της παρτίδας, αλλάζεις τους κανόνες….το παιχνίδι χαλάει. Κάτι τέτοιο συμβαίνει στην Ελλάδα, χρόνια τώρα, σε πάρα πολλά θέματα. ;D ;D ;D

Η συγκεκριμένη υπόθεση βρίσκεται ακόμα στα Δικαστήρια (εκτός αν έχασα κάποιο επεισόδιο λόγω φόρτου εργασίας – αν και με ενδιαφέρει άμεσα το θέμα και το παρακολουθώ) . Σε πρώτο βαθμό δικαιώθηκαν οι Ξενοδόχοι. Στο εφετείο η εταιρία (εταιρίες). Είναι στο Άρειο Πάγο τώρα η υπόθεση. Έχω σαφή γνώμη επί του θέματος…θα την αναπτύξω αργότερα αν χρειαστεί. Εκκρεμούσης της απόφασης , και επειδή δεν ξέρουν την έκβαση, ναι είναι σε «παζάρια» μεταξύ τους οι δύο πλευρές. Ακριβώς «μπακαλίστικα». edit: Το θέμα είναι ότι πλέον, κάθε λίγο και λιγάκι, ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια τέτοιου είδους οργανισμοί, και πατώντας σε αυτό το νομοθετημένο τεκμήριο (το οποίο καταλύει – πάντα κατά τη γνώμη μου- κάθε έννοια δικαίου αποδείξεως και δικονομίας) δημιουργείται ένα μπάχαλο. Τα πράγματα πρέπει να γίνουν σοβαρά και οργανωμένα, ώστε κανείς να μην απολέσει κανένα δικαίωμά του.

Νομίζω ότι πάνω - κάτω, αυτά που λέει η Α.Ε.Π.Ι, τα είπα ήδη και εγώ. Να διευκρινίσω κάτι (ξανά) που είπα και σε άλλα threads, τονίζοντας και πάλι (θέλω να γίνει σαφές αυτό) ότι δεν μιλάω (εγώ προσωπικά) για την Α.Ε.Π.Ι ή για οιονδήποτε άλλο οργανισμό συλλογικής διαχείρισης , αλλά για τον ίδιο τον ν. 2121/1993. Ο νόμος κατά τη γνώμη μου παρουσιάζει κάποια προβλήματα . Ένα από αυτά το ανέφερα στο παρόν thread σε ανύποπτο χρόνο. Το ξανα λέω: Θεσπίζει π.χ με τις διατάξεις του «τεκμήριο» (μαχητό) που λειτουργεί καταρχάς αποδεικτικά και αποβλέπει στη διευκόλυνση της αποδείξεως εκ μέρους των οργανισμών συλλογικής διαχειρίσεις της νομιμοποίησης τους για την άσκηση των αρμοδιοτήτων τους, ήτοι τόσο της συνάψεως συμβάσεων, όσο και της δικαστικής προστασίας των δικαιούχων, ενισχύοντας έτσι την, έναντι των χρηστών, θέση των οργανισμών συλλογικής διαχείρισης. Και δεν το πιστεύω μόνο εγώ αυτό αλλά βλ. (Μ.Θ. Μαρίνου «Πνευματική Ιδιοκτησία», δεύτερη έκδοση, αριθμ. 750 και 741, σελ 379, Δ. Καλλινίκου «Πνευματική ιδιοκτησία και Συγγενικά Δικαιώματα», δεύτερη έκδοση, σελ. 275 και 276, αλλά και Δικαστικές αποφάσεις π.χ. ΕφΘεσ 929/2010 ΝΟΜΟΣ, ΕφΠατρ. 1082/2008 ΝΟΜΟΣ, ΕφΑΘ 4172/2008 ΔΕΕ,190)

Αν ρωτούσε ο φίλος για Black Metal, πιθανότητα δεν θα του απαντούσα τίποτα , διότι δεν γνωρίζω το θέμα. Αν πάντως είχα την πεποίθηση ότι το παράδειγμά σου ήταν τόσο άρρηκτα συνδεδεμένο με τη συγκεκριμένη μουσική (Black Metal) όσο πιστεύω ότι είναι η μπριγιαντίνη με το rockabilly (για τους λόγους που ανωτέρω επεσήμανα) , δεν το αποκλείω. ;)

Η μουσική rockabilly είναι συνδεδεμένη με ένα συγκεκριμένο style (και πολύ καλά κάνει). Ακολουθεί ένα παράδειγμα οπτικό. Στο παράδειγμα μας ο τύπος παίζει με tele. O OP, επειδή είναι άνθρωπος που, από ότι κατάλαβα, ξέρει τι θέλει και αντιλαμβάνεται τη μουσική ευρύτερα, προτιμά κιθάρα σκάφος (και επίσης πολύ καλά κάνει). Αυτό πιστεύω ότι γίνεται διότι αντιλαμβάνεται πολύ καλά αυτό που όλοι λέμε κατά καιρούς, και εγώ το ονομάζω product feeling. Αλλιώς σε προδιαθέτει να παίζεις rockabilly μια hollow body κιθάρα και αλλιώς μια tele (φυσικά και με τις δύο γίνεται. Ο Πέρρος έπαιζε χρόνια με strat.) Ακριβώς η ίδια (θετική προς το είδος) προδιάθεση, ενισχύεται και από τη σωστή κόμη (μιλάω σοβαρά). Το βλέπουμε επίσης και από τον τύπο στο video….υπάρχει πολύ grease στο μαλλί του (τυχαίο;) . Θέλω να πώ, ότι όταν ο οποιοσδήποτε καλλιτέχνης (μουσικός, ηθοποιός κ.λ.π) δει συνολικά τον ρόλο που θέλει να ενσαρκώσει….μόνο τότε θα αποδώσει το επιθυμητό αποτέλεσμα 100%. Ο άνθρωπος δεν είναι μηχανή. Υπάρχουν ψυχολογικές διεργασίες που λαμβάνουν χώρα. Για τους λόγους αυτούς, δεν θεωρώ καθόλου άσχετες τις παρατηρήσεις με την μπριγιαντίνη , άλλωστε και εγώ τις έκανα, σε ανύποπτο χρόνο. ;D Τέλος δε o OP, δεν έδειξε να ενοχλείται , τουναντίον το εξέλαβε άκρως θετικά, αυτοσαρκαζόμενος μάλιστα (σαφές δείγμα ευφυίας). παράδειγμα: Country Rockabilly Guitar Playing

Και ένα tremolo pedal θα έλεγα εγώ…..και πολύ attitude :D και φυσικά brylcreem! ;) ;D

Λοιπόν το θέμα δεν ακριβώς στη σωστή του βάση. Με αφορμή άλλο πράγμα, επεκτάθηκε και σε αυτό η απόφαση. Στο παράδειγμά σου τώρα (και με βάση το σκεπτικό της απόφασης). Η πρώτη (ψηφιοποίηση-μετατροπή από αναλογικό σε ψηφιακό) δεν θεωρείται αναπαραγωγή. Η οποιαδήποτε άλλη , πέραν αυτής, περαιτέρω αντιγραφή σε οιοδήποτε άλλο ψηφιακό μέσο θεωρείται αναπαραγωγή (είτε είναι σε hard drive, είτε σε flash drive, είτε σε cd – dvd..etc). Εμένα προσωπικά με βολεύει το σκεπτικό της απόφασης και θα το χρησιμοποιήσω (άλλωστε αποτυπώνει ακριβώς την αλήθεια) γιατί μιλάμε για επαγγελματία και εκεί ναι είναι κρίσιμος (ως προς το να συναχθεί συμπέρασμα) ο αριθμός των αντιτύπων (π.χ. αν βρίσκανε 10-20 κόπιες από την κάθε μετατροπή, εύκολα θα έβγαινε το συμπέρασμα ότι η αναπαραγωγή έγινε με σκοπό την περαιτέρω διάθεση) . Αν στο παράδειγμά σου μιλάς για ιδιώτη , κάνε όσα αντίγραφα θες και σε ό,τι format θες, σε προστατεύουν άλλες διατάξεις (επιτρέπεται η αναπαραγωγή για ιδιωτική χρήση). edit: Τώρα, αν και ως ιδιώτης, ψηφιοποιήσεις κάτι και μετά αρχίζεις να κάνεις "ψηφιακά αντίγραφα", π.χ με upload στο internet και διαθέσιμο download ή Stream ή με αποστολή με e-mail, και άρα να τα διαθέτεις, αν αυτό γίνεται χωρίς άδεια, είναι παράνομο.

@theoctapus Παράδειγμα: Έχουμε ένα έργο οπτικοακοσυτικό. Π.χ. Η «νεράιδα και το παλικάρι» 1969 - σκηνοθεσία Ντίνου Δημόπουλου. Δεν κυκλοφόρησε ποτέ επίσημα σε ψηφιακή μορφή . Αν από VHS ή από τη ροή της tv, το ψηφιοποιήσεις.(π.χ. για λόγους διάσωσης αρχείου) …με βάση την απόφαση, αυτό δεν θεωρείται αναπαραγωγή. Αν ύστερα από την πρώτη ψηφιοποίηση το κάνεις επιπλέον ψηφιακά αντίγραφα, τότε θεωρείται αναπαραγωγή. Αυτό λέει η απόφαση. Θα σου πω μια μόνο πρακτική αξία για τον έξω κόσμο. Αύριο δικάζω στο Εφετείο Κακουργημάτων ακριβώς αυτήν την περίπτωση. Ιδιοκτήτης video club, για να διασώσει το αρχείο του , μετέτρεψε 5 VHS (νόμιμα αγορασμένες από τον ίδιο) σε DVD (δεν τα εκμίσθωνε- άλλωστε υπήρχε ένα μόνο αντίτυπο από την κάθε μια μετατροπή ) . Αύριο κάθεται στο «σκαμνί» κατηγορούμενος γι’ αυτό το λόγο για κακουργήματα ….με απειλούμενη ποινή 10ετή κάθειρξη!!! :o Έχει λοιπόν πολύ μεγάλη σημασία στον "έξω κόσμο" αυτό που έκρινε η απόφαση…αν μη τι άλλο για να μην βρεθείς στον "μέσα κόσμο" ;D ;D ;D ;D ;D

Πάντως η εν λόγω απόφαση [4658/2012 Μον.Πρω.Αθ, (ασφαλιστικά μέτρα)], σχώρα με Νικόλα για το off topic ;D, έκρινε (παρεμπιπτόντως ) κάτι πολύ σπουδαίο (κατά τη γνώμη μου) ήτοι ότι η μετατροπή (ψηφιοποίηση) από αναλογικό σε ψηφιακό δεν συνιστά αναπαραγωγή κατά την έννοια του νόμου: “Αν η ψηφιοποίηση καταλήγει στην πρώτη υλική ενσωμάτωση του έργου, δεν υπάγεται στην έννοια της αναπαραγωγής, επειδή θεωρείται ως τρόπος και αποτέλεσμα της δημιουργίας του έργου. Αναπαραγωγή συντρέχει όταν ένα ήδη ψηφιοποιημένο έργο αποθηκεύεται σε ψηφιακό φορέα.”

Ας συνεχίσω λίγο αυτό που λέγαμε σε άλλα thread πέρι ν. 2121/1993. Συμφωνώ απόλυτα με διάφορες απόψεις . ότι το ΠΔ 131/2003 που (απλώς) ενσωμάτωσε την ανωτέρω οδηγία, το έκανε χωρίς ουσιαστική επεξεργασία των διατάξεων για απαλλαγή από την ευθύνη……..και παρουσιάζει ελλείψεις.