Συμφωνώ με όλους τους προλαλήσαντες και προσθέτω:
Γεννιέσαι "ανήσυχο πνεύμα".Το να προσπαθήσεις να γίνεις ανήσυχο πνεύμα με το ζόρι (από δω και πέρα θα είμαι ποιοτικός και θα ψάξω να βρω τι σημαίνει καλαισθησία και θα λειτουργώ βάσει αυτής) είναι αστείο.Είναι η διαφορά των καλλιτεχνών από τους κριτικούς τέχνης.
Ο Feynman arpegios ήταν προφανώς ανήσυχο πνεύμα,δεν υπάρχει καμμία αμφισβήτηση πάνω σε αυτό.Το άλλο άκρο του θα ήταν κάποιος αδιάφορος καθηγητής που όλοι έχουμε συναντήσει.
Παράδειγματα καλλιτεχνών που το ανήσυχο πνεύμα τους δεν μπόρεσε να τους περιορίσει σε μία τέχνη υπάρχουν πολλά.πχ ο Dali εμβάθυνε στην κβαντομηχανική.Αλλά αυτός ήταν μεγαλοφυία.
Στη μουσική υπάρχει ένα επιπλέον ατόπημα που θέλω να θίξω σε συζήτηση.Καλό για τα μάτια μας είναι να βλέπουμε οτι ένας μουσικός ειναι κοινωνικά ευαισθητοποιημένος,έχει διευρυμένους πνευματικούς ορίζοντες,είναι βαθιά φιλοσοφημένος κλπ.Και μάλιστα πιστεύουμε οτι η ευαισθησία του αυτή θα αντικατοπτρίζεται και στη μουσική του.Τι γίνεται όμως στις περιπτώσεις όπου ένας μουσικός μπορεί να μιλήσει για τη μουσική του και για τα μηνύματά της σε βαθμό που η μουσική του από μόνη της δεν μπορεί?
Ή αντίθετα μια μουσική ιδιοφυία που δεν ξέρει οτι ένα discman για να λειτουργήσει χρειάζεται μπαταρίες?
Αυτά.Και περί σοβαρότητος ,εγκυκλοπαιδικά μόνο,δεν έχω γνωρίσει μεγαλύτερο καραγκιόζη από μένα.Και για τις υπογραφές :"αυτές είναι οι απόψεις μου και σε όποιον δεν αρέσουν έχω κι άλλες"
Και antouan όντως ανέβασε το βιντεάκι,έχουμε μείνει πίσω