Προς το περιεχόμενο

z43k0

Μέλος
  • Αναρτήσεις

    233
  • Μέλος από

  • Τελευταία επίσκεψη

Αναρτήσεις από z43k0

  1. Απόρησα που βγάλαν πρώτη την Viki - η οποία εκπληκτική μεν αλλά όντως υπάρχουν άλλοι τύποι που παίζουν ίδιο περίπου στυλ [κρουστή άποψη/ slaps σε ακουστική] που είναι ένα κλικ καλύτεροι πχ http://www.youtube.com/watch?v=U6BSZgNoSlA.  Από κει και πέρα ο βόσνιος που βγήκε δεύτερος με άρεσε περισσότερο, για τον Orlando δεν το συζητώ ο τύπος είναι πόρωση σε ένα ολόκληρο δίσκο που έχω ακούσει δεν σταματάει να παίζει -κι όπως αναφέρανε και στην επιτροπή το attitude "Hello I m Mike, this is what i do so f#%%# you" είναι αληθινό και μπορεί να μην τον κάνει superstar αλλά σίγουρα του δίνει μια αυθεντικότητα. Γενικά όλο το event ήταν απολαυστικό πάντως, ενώ και ο σχολιασμός των κριτών [ένας και ένας!] πάνω στα διάφορα στυλ/ τεχνική είχε αρκετές αλήθειες που σε βάζουν στην πρίζα.

  2. Ίσως ήμουν τυχερός, η πρώτη φορά που άκουσα αυτήν την φωνή ήταν πριν περίπου 16 - 17 χρόνια. Ηχούσε περίεργα στο αυτί μου τότε, ηχεί μοναδικά ακόμη και τώρα. Τον είχα ξεχάσει [and shame on me], γιατί τέτοιες μουσικάρες δεν είναι για να ξεχνιούνται. Πόσο μάλλον όταν προέρχονται από τον δικό σου τόπο. Anyway, οι πιο μεγάλοι στο forum ίσως έχουν ακουστά τους AREA και τον Stratos [Δημήτριος Ευσταθίου εκ Αλεξάνδρειας], οι υπόλοιποι ας ακούσουν τι έκανε με την φωνή του στα ουκ ολίγα clips που έχουν ανεβάσει ιταλοί στο youtube http://www.youtube.com/results?search_query=demetrio+stratos&search_type=&aq=f.

    Με πρώτο - πρώτο φυσικά το cometa rossa http://www.youtube.com/watch?v=5d234nBoaD0.

    Ένα απίστευτο ταλέντο που έφυγε στην ηλικία των 34 από μια εξαιρετικά σπάνια μορφή αναιμίας.

    Αναλυτικά βιογραφικά στοιχεία εδώ: http://en.wikipedia.org/wiki/Demetrio_Stratos

  3. Όλα είνα τελείως σχετικά. Full tube [blues Junior] ή Semi Tube [ Randall]?  Αν έχεις σίγουρο ότι θα υπεροδηγήσεις το σήμα με πετάλι μπροστά και με δεδομένο ότι θα παίξεις ελληνικό ροκ -κι όχι hard rock/heavy metal όπου ιδίως στο lead, το heavy gain είναι απαραίτητο] θα σου πρότεινα ανεπιφύλακτα να πας στη πρώτη λύση. Από την άλλη, από τα συμφραζόμενα δεν σε κόβω για pure rocker, οπότε μάλλον ο ήχος του randall είναι πιο κοντά στα νερά σου. Εν κατακλείδι, πήγαινε σε Randall, μπορεί να το μετανιώσεις μετά από δύο - τρία χρόνια [standard άσος], αλλά τουλάχιστον θα το ευχαριστηθείς.

  4.  

    Παντως ειναι 'ιεροσυλια' να παιζεις το συγκεκριμενο κομματι ουτε ο vai δεν το παιζει ποτε

     

     

     

    To αποφεύγει αλλά το παίζει [έχω 2-3 bootlegs που το παίζει]. Ιεροσυλία από την μία, από την άλλη είναι πρόκληση. Θέλει θάρρος γιατί ο Vai, δεν είναι μόνο τεχνική είναι κυρίως έκφραση. Συ το χεις;) Btw η Floral πρέπει να παίζει όνειρο, έτσι;

  5. Με λίγα λόγια: bravo!

    Με πολλά: Από τα πλέον αγαπημένα μου, σχεδόν ποτέ καμία εκτέλεση από άλλο δεν με αφήνει ικανοποιημένο [είναι από κείνα τα τραγούδια που τραγουδάω στο μυαλό μου κάθε φορά που το ακούω]. Σε δύο σημεία δεν μ'άρεσε ο ήχος [λίγο πριν αρχίσει το main  σόλο  01:40 - 01:052 και σε ένα άλλο σημείο κάπου ενδιάμεσα - αλλά αυτό είναι καθαρά υποκειμενικό], μου άρεσε το blues - jazz feeling μέχρι το 01:10. Τις καθαρά vaikes φράσεις τις αποδίδεις με το δικό σου στυλ - αλλά αυτό είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό [Vai είναι μόνο ένας]. Νομίζω ότι θα χρωμάτιζε καλύτερα αν έβαζες περισσότερο τρέμολο [ήπιο στις καταλήξεις aka Vai]. Στα tapping / arpegios είσαι πάρα πολύ εκφραστικός [απλά ο ήχος σου αφήνει ουρές, με λίγα delay/ effect θα ήταν πιο κοντά στο στυλ του αυθεντικό], ενώ αρκετές φράσεις τις έχεις φέρει στα μέτρα σου. Τέλος νομίζω ότι ειδικά στο γρήγορο part το wah είναι σημείο κατατεθέν του κομματιού και λείπει από το δικό σου take. Anyway bravo!

  6. Μπορεί και να μην χρειαστείς να απαρνηθείς το Dreamweaver, check http://www.openaddict.com/node/25 για οδηγίες εγκατάστασης/ χρήσης μέσω Wine σε Ubuntu, ενώ υπάρχει και η εναλλακτική εγγυημένη [ως ένα βαθμό] λύση του Crossover Office http://www.codeweavers.com/products/cxlinux/. Αν και έχω την αίσθηση ότι τα χαρακτηριστικά που αναφέρεις μάλλον τα καλύπτει το Quanta [δεν είμαι σε Ubuntu τώρα για να το τσεκάρω].

  7. Έχω χάσει λίγο την μπάλα. Δεν έχω καταλάβει κοινώς τι κρίνουμε εδώ πέρα και γιατί. Αν με βάση τα ακούσματα και τα παιξίματα του φίλου kultura [να μείνουμε ή να φύγουμε;], κρίνω, κατά την προσωπική μου άποψη είναι τελείως αναρμόδιος να κρίνει το παίξιμο του mehiko. Άλλες σχολές, άλλες αντιλήψεις, σε ένα μεγάλο βαθμό άλλο όργανο. Άλλες ώρες μελέτης και για διαφορετικό σκοπό. Το αυτό ισχύει  και για όσους συνηγορούν στην ομοία άποψη.  Διαβάζω ότι στα γρήγορα δεν υπάρχει μελωδία. Και αυτό ειναι στερεότυπο. Στα γρήγορα δεν υπάρχει μελωδία όταν δεν μπορείς να την αντιληφθείς και μόνο - και δεν μιλάω για ασκήσεις. Μιλάμε πάντα για νότες τοποθετημένες μέσα στο χρόνο. Η σχέση μεταξύ των νοτών "καθορίζει" την ιδιαιτερότητα ή την σπουδαιότητα ή μη της μελωδίας, το ότι έχουμε συνηθίσει σε κάποιες διαφορετικές καταστάσεις δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει μελωδία. Το αυτό νομίζω κατά την προσωπική μου άποψη ισχύει για το jam του mehiko. Επίσης πάντα κατά την ταπεινή μου γνώμη, θα ήθελα να εκφράζονται αρνητικές ή θετικές απόψεις για ένα παίκτη [γιατί η μουσική προτίστως είναι παιχνίδι] μόνο από άτομα που έχουν να αντιπαραθέσουν παιξίματα και απόψεις πάνω στο παίξιμό τους, παρά από τον οποιονδήποτε. Νομίζω ότι έτσι είναι πιο εποικοδομητικό. Με όλο τον σεβασμό zaeko.

  8. Αν αναφερόμαστε στο zeitgeist the movie, έχω αρκετές ενστάσεις να κάνω. Ως προς το πρώτο σκέλος της ταινίας, τα στοιχεία ανταποκρίνονται στην ιστορική αλήθεια, αλλά ως γνωστόν η ιστορία είναι υποκειμενική. Μπορεί να υπάρχει ταύτιση, μπορεί και να μην υπάρχει. Γενικά πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας, ότι στο πέρασμα από την μια θρησκεία στην άλλη, οι άνθρωποι γενικά είχαμε την τάση να μεταφέρουμε τα έθιμα και τις δοξασίες μας. Τουτ' έστιν επαφύεται στον καθένα μας να διακρίνει τι είναι δοτό και τι επίκτητο [ανθρώπινης παρέμβασης εν προκειμένω]. Τελείως υποκειμενική είναι η στάση που έχει ο καθείς απέναντι στον Θεό, ομοίως. Οπότε ούτε αυτό το ζήτημα σηκώνει αντιπαράθεση.

    Τα άλλα κεφάλαια της ταινίας, έχουν αρκετό υλικό για συζητήσεις και πιο "προφανή" αληθοφανή βάση. Αρκετό εκ των οποίων βασίζεται σε μαρτυρίες. Ποιοτικά δεν μου διαφοροποιείται ως προς την εγκυρότητά του από "ντοκιμαντέρ" επιπέδου Λιακόπουλου, αν και εμπεριέχει αλήθειες που τεκμηριώνονται πιο ορθά π.χ από συγγράμματα του Ναόμ Τσόμσκι ή σε φόρα ανταλλαγής απόψεων αμερικάνων στρατιωτικών.

    Εν κατακλείδι αξίζει να το δει κανείς. Αρκεί να μην δεχθεί a priori τα όσα ισχυρίζεται/ υπονοεί αν δεν τα διεσταυρώσει. Επιπλέον έχετε κατά νου, πάντα, ότι ο καθένας βλέπει όσα θέλει να βλέπει.

  9. Να προσθέσω στο παραπάνω ότι αν με την λέξη μιμητές εννοείς ότι ο mehiko ήταν κοντά στο Vai, δεν έχεις ακούσει Vai [ούτε καν τα εμπορικά του]. Το take ήταν καθαρά προσωπικό και είχε πολύ ωραίες φράσεις, η τεχνική κρίνεται με αντικειμενικά κριτήρια και η προσωπική έκφραση με καθαρά υποκειμενικά. Τουτ' έστιν αν δεν σε αρέσει κάτι υποκειμενικά θα πρέπει να το εστιάσεις. Το όλο σου post vartanis μου κάνει περίεργα επιθετικό.

  10. Να προσθέσω και γω την αμέριστη υποστήριξη μου στα προϊόντα των σχιστομάστηδων - και δει της Fender Japan [MIJ - CIJ whatever;)]. Έχω παίξει σε δεκάδες αμερικάνες Fender και σε καμιά 10 αριά Fender Japan [όλες strat], τα προσωπικά μου συμπεράσματα είναι:

    - Η Japan είναι εγγύηση κατασκευής ποιότητας, δεν τίθεται θέμα σύγκρισης με Mexico [καυσόξυλα ως επί το πλείστον].

    - Ελάχιστα αμερικάνικα [2 για την ακρίβεια από όσα έχω παίξει εγώ] αφήνουν αίσθηση καλύτερη από μια γιαπωνέζα της "χρυσής εποχής" [85 - 88].

    - Με δεδομένο ότι σχεδόν όλες οι CIJ [τουλάχιστον αυτές του Isibashi] φοράνε αμερικάνους μαγνήτες [και καλούς συνήθως] τα αμερικάνικα εργοστασιακά μοντέλα δεν "λένε" μία σε ότι αφορά στο λόγο απόδοσης/ τιμής.

    - Η αγορά μιας fender USA είναι λαχείο - λοτταρία τελείως και οι τιμές τους τσιμπημένες, σε σχέση με αυτά που προσφέρουν.

    Γενικά εγώ δεν θα αγοράσω ποτέ USA Strat/ Tele, τώρα για την Jaq/ Jazzmaster [για την οποία ανέβηκε και το όλο thread] δεν έχω προσωπική εμπειρία, φαντάζομαι δεν θα αποτελουν εξαίρεση στον κανόνα.

     

     

     

  11. SRV - Life without You [από ένα bootleg live αλλά δεν θυμάμαι τώρα leptomereies]

    Eric Johnson - Ah Via Musicom

    Tommy Bolin - Quadrant 4 [billy Cobham - Spectrum]/ Keep On Moving [Deep Purple]

    Steve Vai - Tender Surrender / Crying Machine

    Joe Satriani - Why

    Whitesnake [sykes] - Crying in the Rain/ Looking For Love [από το 87 και τα δύο].

    Jake E lee [Ozzy] - Bark At The Moon/ You re no different to me

    Eddie Van Halen - Jamie's Crying [τουλάχιστον είναι διαφορετικό]

    RIchie Kotzen [Mr. Big] - Burn

    Kotzen/ Howe - Present Moment

    Gilmour [Pink Floyd] - High Hopes

    Malmsteen - Black Star

    Paul Gilbert [Racer X] - Scarified

     

    Για 10 ξεκίνησα, 17 έγραψα ;) Και φυσικά καμιά 100αστή άλλα κυμαίνονται στο ίδιο επίπεδο με τα παραπάνω [αλλά ποιος τα γράφει].

  12. Είτε αλλάζεις το πλαστικό που έχει στην βάση το τρέμολο arm [για να κουμπώνει σφικτά], είτε κοπανάς την άκρη του λίγο με ένα σφυράκι [κολπάκι που μου δειξε ο Τζίμης]. Ένα από τα δύο πρέπει να το κάνεις κάθε δύο - τρεις μήνες [ανάλογα και με την χρήση του tremolo].

  13. άνετο, χαλαρό παίξιμο. Αν και δεν βοηθάει ο ήχος από την κάμερα, νομίζω πως πρέπει να καθαρίσεις λίγο το alternate picking [μπορεί να κάνω λάθος και απλά να ευθύνεται ο ήχος], το 1 πενιά /3 νότες το πας καλά. Λίγο περισσότερο έμφαση δώσε στο vibrato σου [ιδίως στις καταλήξεις] και στα σηκώματα. Κατάληξη: BRAVO!!! έτσι αυτά είναι άσματα;)

×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...

Τα cookies

Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου