γεια σας παιδια!
εμενα η ολη ιστορια ξεκινησε στη δευτερα γυμνασιου, μια ταξη στην οποια ειχα αλλαξει σχολειο ηδη ενα χρονο αλλα φιλους δεν ειχα βρει και η παρεα μου ηταν πολυ μακρυα. Απο να νευρα μου και την υπερκηνητηκοτητα μου χρυπουσα σε οτι εβρισκα απλους ρυθμους μονο και μονο για να κανω φασαρια και να τους ακουω . Μια φορα εσαπα το καλο στυλο της μαμας και πανω στον καυγα ειπε οτι κανω σαν χαζη και πως δεν εχω κανενα λογο να κανω ετσι.. ε οποτε εγω πεισμωσα και αποφασησα να βρω λογο. πηγα στη φιλαρμονικη του δημου μου και ξεκηνησα εκει μαθηματα σε πολυ χαμηλο επιπεδο λογο πολλων μαθητων.. αλλα μου αρεσε τρελα... καποια στηγμη θελησε και ο αδερφος μου να μαθει αλλα επειδη γινοταν χαμος στους μαθητες εκανε ιδιετερα με αλλο δασκαλο τα οποια τελικα κατεληξε να εκγατεληψει και να συνεχησω εγω στη θεση του :P ;D . ε και μετα λιγο λιγο το λατρεψα , πηγαινα καθε μερα και διαβαζα σε σημειο να μου λεει ο δασκαλος μου οτι πονοκεφαλιασε να με ακουει(ειναι λιγο κακη η ηχομονωση). ενα χρονο μετα μπηκα στην μπαντα του δημου και πηρα ηλεκτρηκα ντραμς λογο γειτωνων.. 2 χρονια μετα στην ορχηστρα νεων ρεθυμνου.. ε και απο τοτε εχει μεταρταπει σε εξαρτηση... μια μερα που να μην παιξω εχω νευρα..
