Εγώ ξέρω μια κωμικοτραγική ιστορία από ωδείο, κάποτε (3-4 χρόνια πριν) ένας φίλος μου αποφάσισε να μάθει μπάσο, οπότε πάει στο τοπικό ωδείο (μένω Χαϊδάρι, δυτικά) ένταξη με τα πολλά πήρε και μπάσο, τον βόλεψε και το πρόγραμμα του ωδείο και ξεκίνησε το μάθημα, προς μεγάλη του έκπληξη ώμος ανακάλυψε ότι αυτός που του έκανε μάθημα δεν ήταν μπασίστας, αλά μπουζουξής(!) τώρα δεν μιλάω για κάποιο ωδείο του δήμου (οΆτι κάτσει) αλά για ιδιωτικό!
¶μα πάντως σου αρέσει πραγματικά η μουσική μαθαίνεις και μόνος σου.
Εγώ είμαι αυτοδίδακτος μπασίστας και σε φάσεις μπορεί να νιώθω ότι έχω κάποια κενά στην θεωρία αλά άμα πήγαινα για να μάθω κάτι παραπάνω 8α πήγαινα σε ιδιώτη λόγο του ότι το αγαπάω και το σέβομαι αυτό που κάνω (και είμαι κάποιας ηλικίας 20)
Από την άλλη μου ήρθε μια εποχή ένα παιδάκι 17 χρόνων εγώ 18 τότε και μου λέει ρε συ, μπορείς να μου μάθεις να παίζω τίποτα στα ντραμς? Αυτός που μου κάνει μάθημα δεν μου λέει τίποτα! Και είμαι εκεί 1 χρόνο? (εγώ τότε έπαιζα ντραμς 6 μήνες) όποτε συνειδητοποίησα ότι με αυτά που του έλεγα καταλάβαινε περισσότερα, έμπαινε στο νόμιμα έπιανε κάποιον ρυθμό, πλέον μπορούσε να κρατήσει κάποιον σταθερό ρυθμό.
Τι σκατά έχουν πάθει οι μουσικοί μου λέτε? Κόμπλεξ έχουν?