sotiroubas

Joan Jett κύργιοι

Δεν εννοούσα το smoke on the water το ίδιο το τραγούδι αλλά πως αισθάνεται γενικότερα μιας και είναι ο δημιουργός του μπλάμπλά κλπ. :)

Πολύ πρώτη....σύναξη ;) άραγε πως μπορεί να νοιώθει κάποιος(Ritchie Blackmore) όταν έχει γράψει ίσως το πιο αναγνωρίσιμο-διάσημο-κιθαριστικό riff η ένα από αυτά τέλος πάντων,στην ιστορία του Rock μέχρι σήμερα?

Τι λέτε για το Σουηδικό pop-rock duo, Marie Fredriksson(φωνητικά) και Per Gessle(κιθάρες φωνητικά).

Βρήκα μια παλιά ασπρόμαυρη φωτογραφία με το ράδιο και μετά από αρκετό ψάξιμο κατέληξα ότι είναι το Wega 819 made in germany έτος κατασκευής 1958? http://www.radiomuseum.org/r/wega_819.html

Ενα ραδιόφωνο αντίκα παγκόσμιας λήψης Vega με το γνωστό ματάκι(φωτεινή ένδειξη οτι 'επιασες τον σταθμό τότε δεν υπήρχαν τα led). ;D Το πούλησε τότε ο πατέρας μου χωρίς να με ρωτήσει(είχε απηυδήσει ;D) ήταν ο πρώτος μου ενισχυτής, και είχα κάνει και μόντα! έκοψα το καλώδιο της κιθάρας έβγαλα το βύσμα και έβαλα 2 ''μπανάνες''(ακροδ) τις κάρφωσα πίσω στην υποδοχή και γκράααανκ, παραμόρφωνε κιόλας, μια λάμπα εξόδου είχε,την έβλεπα από πίσω γιατί ήταν μισοανοιχτός ο δέκτης. Μ'αυτό έστειλα....μια γριά ;D(ήταν κακιά) μόλις χαμήλωνα την ένταση άκουγα τις κατάρες της!! το ράδιο ακουμπούσε στον τοίχο του διπλανού διαμερίσματος ήταν εξ'επαφής ;D

Προσωπικά προτιμώ την εκτέλεση του Ζερβουδάκη κι ας είναι Άθλια ο άλλος ο Βρεττός έκανε μια διασκευή που είναι της πίστας και της νύχτας, της κακώς εννοούμενης,και έχω την εντύπωση πως το τραγούδι γίνεται κάτι άλλο, και χωρίς την άδεια του Ζερβουδάκη, και είναι απορίας άξιον γιατί τέτοια επιμονή γι αυτό το τραγούδι. Η αντίδραση του Ζερβουδάκη είναι υπερβολική αλλά είναι και δικαίωμα του, θα μου πεις έχουν γίνει τερατουργήματα-διασκευές πολύ χειρότερα από αυτό,χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι πρέπει να συνεχίσουν να γίνονται κι άλλες. Προφανώς υπάρχει φανερή αντιπάθεια καλλιτεχνών διαφορετικής νοοτροπίας-χώρου κλπ εκεί εντοπίζεται το πρόβλημα, πχ αν ήθελε να το διασκευάσει ο Κότσιρας η ο Σαββόπουλος, ο Ζερβ. μάλλον δεν θα είχε πρόβλημα ενώ με τον Σφακιανάκη θα έβγαζε φλύκταινες ;D ;D

Παράξενη η αχρονία... στην αρχή σου φαίνεται ότι κάτι δεν πάει καλά αλλά μετά καταλαβαίνεις τι γίνεται και είναι ωραίο, ενδιάμεσα βέβαια τοn σπάνε λίγο τον ρυθμό, παρατήρησα ότι ο Warren Haynes είναι πολύ προσεκτικός παίζοντας στην φρασεολογία-απάντηση του, πάνω στον ρυθμό, δεδομένου ότι δεν είναι καθόλου εύκολο να τραγουδάς και να παίζεις στο συγκεκριμένο τέμπο. Φαίνεται όμως ότι τα υπόλοιπα μέλη τον στηρίζουν και καθαρίζουν τη μπουγάδα... Μπράβο pericles ;)

Η ροκιά σου είναι γνήσια και ωραία το ίδιο και ο ήχος, αρκετά καλός. ;) Τώρα τα φωνητικά σου από πλευράς τονισμού-χροιάς θέλουν δουλειά ;D το ίδιο και η προφορά κάτι που μπορείς να διορθώσεις.Το καλό είναι ότι δεν βγαίνεις εκτός τόνου,θέλει όμως να σπαταλήσεις χρόνο για να βελτιώσεις τον τρόπο που θα τραγουδάς. Αυτό εμένα που με χάλασε είναι αυτή η Ελληνικίλα... στο τραγούδι το οποίο κατά την ταπεινή μου άποψη είναι προορισμένο για Αγγλικό στίχο.Την Ελληνικίλα...την έχουμε βγάλει όλοι κάποια στιγμή, μου θυμίζει κάτι σε Π. Σιδηρόπουλο που δεν είναι του γούστου μου(συγνώμη φιλαρακια ;D ;D). Νομίζω ότι καταλαβαίνω που το πας κι αυτό είναι πάρα πολύ ωραίο, αλλά θέλει πολύ δουλειά να ρίξεις, σαν στόχος... είναι κάτι που θα το ήθελαν πολλοί(κι εγώ ;D)

;D ;)

;D

https://www.youtube.com/watch?v=z5taN6dv8nQ

χεχε πιο cool δεν γίνεται 8)

Mustafunk (Γιάννη???) πρώτα από όλα μπράβο για την προσπάθεια!! και το στήσιμο της μπάντας σε εξέλιξη. Άκουσα και τα 3 κομμάτια και θα πω τα εξής: για τον κιθαρίστα, χρειάζεται αρκετή δουλειά κυρίως στα πατήματα του το στήσιμο του και τον ήχο του. Το σημαντικό όμως είναι ότι έχει αρκετά εύστοχη θεματολογία η έχετε όλοι σαν μπάντα, garage μου θυμίζετε late 70ties και γουστάρω, και νομίζω ότι αυτό είναι και το ζητούμενο. Τώρα για τον drummer φαίνονται οι διαφορετικές καταβολές του αλλά μπορεί να μπει κι αυτός στο κλίμα αρκεί να θέλει. Όσο για σένα δεν κατάλαβα αν είσαι μπασίστας η κιθαρίστας(και τα δύο? ;D). Καλή συνέχεια.

Αυτό το θέμα είναι ένα από τα μεγαλύτερα και από τα πιο σπουδαιότερα.Κι αυτό γιατί ίσως οι πεντατονικές κλίμακες που παίζουμε θεωρούνται και λίγο παρεξηγημένες.Πιστεύω κάποιοι τις σνομπάρουν, επειδή δεν έχουν ασχοληθεί σε βάθος. Επίσης κάποιοι νομίζουν ότι οι πεντατονικές είναι το blues και άμα παίζεις τις κλίμακες αυτές τότε παίζεις και blues, αυτό είναι τελείως λάθος και μπορώ να αντιπαραθέσω ένα σωρό παραδείγματα αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Οι πεντ παίζονται με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους.Ένα βασικό όπλο για τις πεντ είναι τα δάχτυλα ο τρόπος που παίζουμε, δείκτης, μέσος,παράμεσος(βιμπράτο-bend). Δυστυχώς το βιμπράτο εμπλέκεται αρκετά στις πεντ και αλλάζει δραματικά ολες τις συνισταμένες όπως και τα bends. Επίσης ένας τρόπος που χρησιμοποιώ εγώ είναι δείκτης, μέσος,μικρός(δαχτυλάκι) όχι όμως σε όλο το μήκος της ταστιέρας, αλλά από το έβδομο τάστο και πέρα, και στις χορδές g, b, e αρχίζοντας με τον μικρό μεσο και δείκτη σε διάταξη χιαστή και αντιστρόφως από την e,b,g εδώ να πω ότι ο αντίχειρας(βασικό) είναι πίσω στο μανίκι και δεν το αγκαλιάζει δεν το χουφτώνει... αυτό συνεπάγεται ταχύτητα και feeling εντελώς διαφορετικά. Αυτον τον τρόπο τον χρησιμοποιώ με φειδώ όταν θέλω να χρωματίσω κάτι η να ακουστεί διαφορετικά η να πάρω το σκάλπ κάποιου.... ;D, να πω ότι δεν προλαβαίνεις ούτε να το δείς ούτε να το ακούσεις και να το πιάσεις... είναι κάτι που το παθαίνουμε όλοι μας. ;D Επίσης κάτι που θα ήθελα να σχολιάσω είναι η πένα αλλά αυτό είναι κάτι που δείχνεται και δεν μπορώ να το περιγράψω. ;D. Ενας άλλος τρόπος που ξέρω είναι δείκτης, μέσος, μικρός αλλά στην ίδια χορδή πχ g: οπου δείκτης(12 τάστο) μέσος(14τάστο), μικρός(17 τάστο) όλα αυτά στην ίδια χορδή και εναλλακτικά ascending descending...ενίοτε και tapping με το δεξί με τον δείκτη κλπ.Δεν συνιστώ αυτόν τον τρόπο για blues γιατί δεν παράγεται το ίδιο feeling όπως αρχικά.. συμβαίνει με τον πρώτο τρόπο που απαιτεί δύναμη ψυχή άλλο control χούφτωμα bends κλπ. Δηλαδή οι εναλλακτικοί τρόποι τοποθέτησης των δαχτύλων έχουν να κανουν με το είδος μουσικής που θέλουμε να παίξουμε. Θέλουμε για παράδειγμα να χρωματίσουμε το παίξιμο μας κυρίως σε blues, rock: διαλέγω τον κλασσικό τρόπο δείκτης, μέσος,παράμεσος για να ανβ-κατβ ανά τόνο κάνοντας hammer on τραβάω, λίγο-σηκώνω, τις χορδές ανάλαφρα σαν να φαλτσάρει κάπως αλλά δεν... το αποτέλεσμα που παράγεται είναι ακουστικά πολύ ωραίο αλλά δεν είναι για χόρταση είναι για χρώμα. Το ότι ξεκινάς και μαθαίνεις να παίζεις gminor πεντ δεν σημαίνει ότι είναι το ίδιο και με τα υπόλοιπα κλειδιά, μπορεί να μοιάζει αλλά διαφέρει.Αλλάζουν θέσεις(roots), ανάπτυξη ,εναλλαγές, νότες,δάχτυλα, εδώ να πω ότι πρέπει κάποιος να χρησιμοποιεί το μυαλουδάκι του για να βρεί τον σωστό δρόμο(νότες) κλπ. Επίσης οι διαφορετικές θέσεις που θα παίξουμε μια πεντατονική major η minor κλίμακα παράγουν και εντελώς διαφορετικό άκουσμα αυτό συμβαίνει με όλες τις κλιμακες-modes. Αυτά σε πρώτη φάση τα ξαναλέμε :)

Αρκετά καλά προοδεύεις ;) γιατί δεν κατεβάζεις ενα ημιτόνιο κάτω το εργαλείο να μαλακώσει λίγο αλλά YM? για να κάνεις με περισσότερη άνεση τα σηκώματα και μετά μολις πάρεις το κολλάει ανεβάζεις ημιτόνιο λέμε ;) ;D

Το Superstrat το λέω για το Floyd Rose η φενδερ πήγε να χωθεί σ'αυτήν την κατηγορία(superstrat) τότε αλλά δεν της βγήκε, εκτός από την περίπτωση Fender strat που χρησιμοποιούσε και ο greg howe και έχει στο ebay κάτι τέτοιες που είναι λουκούμι. Ναι είναι το εργοστάσιο της Fujigen, το δικό μου sn είναι E 832897 και το made in japan το έγραφε στο πίσω μέρος της ταστιέρας.Οι μανίσιοι μαγνήτες ήταν μονοί ασχέτως αν τους άλλαξα εγώ σε διπλούς και έγινε πλήρης Superstrat.

Eίναι made in Japan σαν την δική μου που είναι 1988, αλλά με maple fretboard είναι η κατηγορία superstrat η κιθάρα είναι αστέρι ;) θα σου πρότεινα να μην την αλλάξεις, βάλε ένα καλό floydrose(καλό και το kahler αλλά λίγο κούτσουρο) και δοκίμασε κι άλλους μανήτες μια κι έχει τον τύπο της Superstrat... εσύ πάντο πιο πέρα.

Ώπα λέμε ;)

Άιντε σε λίγο έρχεται και ο Πάσχας, σούβλες, :P αρνίλα ;D

Η εισαγωγή με τα πλήκτρα θυμίζει κυριολεκτικά κόλαση η τις πύλες της Βαβυλώνας!