Πνοή και Νύξη

-Αυτή ακριβώς είναι η τεχνική. Δεν είναι απαραίτητο να φτιάξεις ολόιδιο jig. Mπορείς κι από κομμάτια MDF ή κόντρα πλακέ να φτιάξεις οδηγούς, να σταθεροποιήσεις το μανίκι και να φρεζάρεις. Για τέτοιες εργασίες προσωπικά, χρησιμοποιώ Dremel, μου φαίνεται πιο εύχρηστο-φιλικό και έχει μικρό αποτύπωμα η βάση του, ενώ το ρούτερ είναι αρκετά ογκώδες. Στο βίντεο, χρησιμοποιείται laminate trimmer που έχει κι αυτό σχετικά μικρό αποτύπωμα. Η κοπή δεν είναι απαραίτητο να είναι παράλληλη με το headstock. Mια 'ενδιάμεση' γωνία είναι αρκετή. Νάσο δεν έχω καταλάβει γιατί το κοπτικό να είναι κοίλο. Εγώ θα πρότεινα απόλυτα flat βάση για καλύτερη διανομή κόλλας και σύσφιξη. Θα προτιμούσα κι εγώ κομμάτι ξύλου άλλο από έβενο για καλύτερη αφομοίωση, αλλά νομίζω ότι δεν θα 'χεις πρόβλημα. -Το truss rod (και το truss rod nut) μένουν στη θέση τους(Νάσο πολύ κόντρα σου πάω τελευταία... ;D). Απλά ανά τακτά χρονικά διαστήματα μετά την κόλληση, χρειάζεται να 'πειράζεται' λίγο-μιση στροφή πλυν-μισή στροφή συν- για να μην 'παγώσει'. -Για εποξική, ό,τι χρησιμοποιήσεις κάνε μια δοκιμή πρώτα. Κάποια επώνυμη από μαγαζί που δεν έχει στοκ αιώνων θα κάνει δουλειά. Κάποιες μη επώνυμες έχει τύχει να τις πετάξω γεμάτες, ενώ το καλύτερο value for money μεχρι στιγμής είχε μια σειρά της lidl. όποιος πετύχει, ας καβατζώσει 4-5. -Οι καβίλιες θα κολληθούν με titebond. -Έτσι όπως είδα το σπάσιμο, με καθαρισμένες τις κόλλες, φαίνεται αρκετά fractured. Συντριπτικό κάταγμα, με αρκετά μεγάλες επιφάνειες όπου υπάρχει 'ασυνέχεια' wood grain. Γι'αυτό και θα πρότεινα extra ενίσχυση, μετά την ένθεση των καβιλιών, με φέτα ξύλου 1,5-2mm. -Thanx για το tip με το ξύδι. Δεν το ήξερα και μου φαίνεται χρήσιμο... Καλή επιτυχία. ΥΓ. Ιδιαίτερη προσοχή με τα εργαλεία. Γυαλιά προστασίας για το φρεζάρισμα, καλή εφαρμογή των παρελκόμενων, ΠΟΤΕ γάντια με περιστροφικά εργαλεία, και καλό σφίξιμο/σταθεροποίηση των επιφανειών.

Kαλησπέρα κι από εμένα. Κατ' αρχήν να συμφωνήσω με αρκετούς από τους προγράφοντες και να διαφωνήσω με κάποιους άλλους. Πριν από αυτό όμως να κάνω δυο παρατηρήσεις σχετικά με το είδος του σπασίματος και το είδος του υλικού που προσπαθούμε να συγκολλήσουμε. -Αν το υλικό του μανικιού είναι αυτό το αφρώδες κινέζικο μαόνι ή nato, τότε η πιθανότητα να ξανασπάσει γύρω από το ίδιο σημείο είναι μεγάλη... - Το μέγεθος της επιφάνειας συγκόλλησης είναι σχετικά μικρό(μικρή γωνία σπασίματος) και γι' αυτό θα πρότεινα μια αύξηση της επιφάνειας συγκόλλησης με σφηνοειδείς βέργες (καβίλιες) παράλληλα με την ταστιέρα και σε βάθος, τουλάχιστο το μισό του βάθους του μανικιού(όπως πρότεινε ο nasos). Δύο τέτοιες εκατέρωθεν του truss rod, με μήκος που να πιάνει από το 1/4 του headstock μέχρι 2-3 πόντους πέρα από το σπάσιμο. Το σφηνοειδές το προτείνω για να έχεις καλύτερη συσφικτική δύναμη στα 'πλευρά' των βεργών. Κατά προτίμηση χρησιμοποίησε σκληρό ξύλο, maple, rosewood ή παρεμφερές. -Καθάρισε όσο μπορείς υπολείμματα παλιάς κόλλας, όπως προειπώθηκε. Με ατμό, και μια σκληρή οδοντόβουρτσα, λίγο οινόπνευμα, λίγο νυστέρι... άφησέ τα μια μέρα να στεγνώσουν. - Μελέτησε λίγο τη συμπεριφορά της ένωσης κάνοντας ένα dry run. Φέρε τις επιφάνειες σε επαφή και δες αν υπάρχει τζόγος στους τρεις άξονες. Επειδή πιθανόν να έχει χαθεί υλικό από τις δυο προηγούμενες προσπάθειες, καλύτερα να χρησιμοποιήσεις μια εποξική δύο συστατικών(24ωρη) που έχει και συγκολλητική και συνεκτική ιδιότητα. Η titebond έχει εξαιρετική συγκολλητική δύναμη, αλλά μόνο σε επιφάνειες απόλυτα εφαπτόμενες. -Για ακόμη πιο σίγουρο αποτέλεσμα, θα πρότεινα το φάγωμα του πίσω μέρους του headstock και μέρους του μανικιού και την ένθεση ενός extra κομματιού(μαόνι) πάχους 1-1,5mm μετά από την ένθεση των 'καβιλιών' και στη συνέχεια την αναδιαμόρφωσή του μέχρι να 'δέσει' με το υπάρχον προφίλ. Διαφωνώ με οποιαδήποτε χρήση βιδών ή μεταλλικών στοιχείων. Όχι απλά για να διαφωνήσω, αλλά γιατί θεωρώ πως δεν θα προσδώσουν την απαραίτητη συνεκτικότητα και γιατί τα μεταλλικά στοιχεία έχουν την τάση να δρουν ανεξάρτητα από υλικά με τόσο διαφορετική πυκνότητα όπως το ξύλο. Φυσικά, αυτή είναι απλά η δική μου εκδοχή για την ασφαλή επισκευή. Κρίνεις και πράττεις με βάση τη δική σου λογική. Καλή επιτυχία.

Τhanx, Νάσο. Το 'ξερό' πρίμο που λες υπάρχει, απλά ο Γιάννης παίζει με 'φαγωμένες' πένες συνήθως. και δυο ακόμη video

Κι ένα πρώτο δείγμα από τον ίδιο το Γιάννη, Η ηχογράφηση έγινε με ένα Rode NT1 πυκνωτικό, χωρίς περαιτέρω επεξεργασία. Έπονται άλλα δυο-τρία.

Kαλημέρα, Αυτό που ενδιαφέρει σε πρώτη φάση, είναι το scale length της ταστιέρας. Μετρώντας από το NUT έως το μέσο του 12ου τάστου πρέπει να 'ναι 323,85mm (ή 324 χονδρικά), το οποίο και πιστεύω πως είναι το πιο πιθανό. Θα πρέπει να προσέξεις, το που ακριβώς μέσα στο neck pocket θα κάτσει το μανίκι. Αφού κουμπώσεις το μανίκι, μέτρησε την απόσταση από το μέσο του 12ου τάστου μέχρι το saddle(όχι την άκρη, αλλά το σημείο από το οποίο 'φεύγει' η χορδή) της MI καντίνι πχ. Αυτή θα πρέπει να 'ναι 324+2mm=περίπου στα 326mm. Αν ισχύει αυτό είσαι Οκ. Αν όχι θα πρέπει να βρεις πού ακριβώς κάθεται σωστά(λίγο μπροστά-λίγο πίσω) το μανίκι και να ξανατρυπήσεις ή να κάνεις κάποιες μικρομετατροπές.

Eίμαι σίγουρος γι' αυτό. Απλά το fast food δεν είναι το φόρτε μου(ακόμη). Shrillness εννοώ αυτή την αίσθηση ότι 'τρώει' κάποιες από τις αρμονικές και τα overtones της νότας.Σαν να έχει ένα ελαφρό hi-pass filter. Aκούγεται πιο φτωχή, πιο 'λίγη'. Παραθέτω και δυο κλιπάκια που σκάρωσα(να με συμπαθάτε ) ;D, όταν μπήκαν οι χορδές, πριν το τελικό σετάρισμα. Εν αναμονή ηχογράφησης από τον αρμόδιο... oval_test_1_zoom.mp3 oval_test_2_zoom.mp3

Βίδα στον καβαλάρη?!! Θου κύριε! Αυτός ο σχηματισμός στο ξύλο βγήκε τρίβοντας τον καβαλάρη στο επιθυμητό πάχος, και αποφασίσαμε να μείνει ως έχει και να μη βαφτεί. Για χάραξη τάστων δεν δουλεύω templates ή jigs. Κάθε κατασκευή έχει και ελαφρώς διαφορετικό scale length, ανάλογα με το τελικό σεταπ για το οποίο προορίζεται, καθώς και για τη δυνατότητα μετακίνησης του καβαλάρη στο σχέδιο... Απλά εκτυπώνω, μαρκάρω και χαράσσω. Αν έβγαζα παραγωγή standard μοντέλων όμως, πολύ πιθανόν να χρησιμοποιούσα. Για το saddle, προτιμώ να έχει ένα σχετικό ύψος(όχι πολύ γιατί μεγαλώνει και ο κίνδυνος στρέψης). Μου δίνει την αίσθηση στιβαρότητας αυτό το extra downpressure που δημιουργείται και μειώνει την αίσθηση shrillness που πολλές φορές έχουν τα καντίνια.

Καλημέρα Νάσο, γι' αυτό είμαστε εδώ, για να το συζητάμε.... ;D Το koa όσο όμορφο φαίνεται, τόσο άσχημο είναι να δουλευτεί. Σπάει εύκολα... Το maple παίζει καλύτερα απ' όσο φαίνεται, και φαίνεται καλύτερο από κοντά... Η κλίση στο μανίκι είναι σχετικά μεγάλη(δεν την έχω μετρήσει), λόγω του full arched x-brace. Δηλ. στα x-brace έχει δωθεί καμπύλη σε΄ολο το μήκος κι όχι από το x και κάτω, όπως συνηθίζεται. Γενικά η αίσθηση καμπυλότητας στο καπάκι είναι αρκετά μεγάλη. Το binding της ταστιέρας είναι flamed maple(νέες φωτό) και αφήνω ένα μικρό περιθώριο εβένου ορατό. Μου αρέσει αυτή η αντίθεση που προκαλεί ο έβενος μεταξύ μαονιού και maple. To scale length μπορείς απλά να το πεις και 640mm... ;D γενικά δεν είμαι τόσο ..specoλάγνος, αλλά έτυχε να το μετρήσω και είπα να το αναφέρω. Μέτρησα το κομμάτι βερνικιού, που αφαίρεσα από το μασκάρισμα του bridge. Για τα 'χέρια', αν υπολογίσω ως ένα χέρι, τρεις ψεκασμούς με διαφορά μισής ώρας, γύρω στα 12-14. Επίσης έχω και 'ημερολόγιο' κατασκευής με τα βήματα, στο FB, αν ενδιαφέρεται κάποιος. Thanx

Αυτή είναι μια ακουστική Jumbo size, κατασκευασμένη για τον κιθαρίστα της bluegrass ( και όχι μόνο ) Γιάννη Γκουγκουρέλα.http://yiannisguitar.com/ Η ιδέα είναι βασισμένη σε μοντέλο του John Monteleone, τη Hexaphone, κατά επιθυμία του Γιάννη. Χωρίς να έχω προσωπική επαφή με το όργανο, μόνο κάποιες φωτογραφίες, διαστάσεις, από τον κάτοχο αλλά και μια περιγραφή του ήχου, ξεκινήσαμε το σχεδιασμό και την κατασκευή της, η οποία και ολοκληρώθηκε πριν λίγο καιρό. Η διαφοροποίηση σε σχέση με τη J-200, πέρα από την οβάλ ηχητική οπή, βρίσκεται στην 'ψυχή' του οργάνου ( το bracing ), το οποίο έγινε λίγο πιο μπροστά (forward bracing), με ελαφρώς πιο ανοιχτή γωνία του x-brace και κατα συνέπεια, λίγο πιο κάθετα back braces. O οπλισμός είναι non-scalloped. Στόχος ήταν να δημιουργήσουμε ένα όργανο χωρίς συχνοτικούς υπερτονισμούς, με όσο το δυνατόν περισσότερο balance στη συχνοτική του απόκριση. Το αποτέλεσμα, μας έδωσε ένα όργανο με όλα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που καθορίζουν το υψηλό επίπεδο ήχου που θέλαμε. Ήχος πλούσιος σε αρμονικές, με μεστό όλο το συχνοτικό φάσμα, με εξαιρετική αρχική απόκριση (attack), με απόλυτα ξεκάθαρη διαστολή της νότας ( swell ) και μπόλικη διάρκεια (sustain), τον όγκο (volume) που αρμόζει σε ένα όργανο αυτού του μεγέθους και έναν ελαφρώς boxy χαρακτήρα, δωσμένο με φειδώ αλλά πλήρως εναρμονισμένο με το στυλ παιξίματος για το οποίο προορίζεται. Aναλυτικά τα specs. AA Alpine spruce top, with unscalloped forward X-Bracing Bosnian Maple Back & Sides Swietenia (honduras) Mahogany Neck Ebony fretboard with Mother of Pearl "Y" inlay, vintage size frets ( 2mm ) Flamed maple fretboard binding 16" fretboard radius Makassar ebony bridge Ebony Headplate with Mother of pearl Truss Rod Cover Flamed Koa Bindings Ivory Nut & Saddle Medium soft v neck profile Dovetail neck joint Waverly tuners ,gold with snakewood buttons Nitrocellulose gloss finish (thickness 0.12mm) Scale length 25 13/64" Weight: 2,18kgr Hχητικό δείγμα, σύντομα... Kάθε γνώμη, παρατήρηση, κριτική ή απορία είναι ευπρόσδεκτη. Ευχαριστώ, Φάνης Πλουμής, Alfa Custom Guitars

Eκπληκτική δουλειά από όλες τις απόψεις. Εύγε! Στα highlights θα έβαζα το template για το control cavity με το extra δαχτυλίδι για τις 'πατούρες' των βιδών, και φυσικά την ευθυγράμμιση του Scarf joint την οποία είχα σημειώσει και σε προηγούμενη κατασκευή σου! (και τώρα αποκάλυψες και το μυστικό με τις καβίλιες). Η μεθοδικότητα και η εφευρετικότητα είναι μεγάλο ατού. Και πάλι μπράβο γιατί έχεις το 'δικό σου' τρόπο και χαρακτήρα για πολλές επιμέρους εργασίες. Για πες και για την κοπή με το δισκοπρίονο... Η διαμόρφωση του προφίλ του μανικιού είναι όντως αγαπημένη διαδικασία :) Πάντα το μάτι του κατασκευαστή, βλέπει λεπτομέρειες/ατέλειες που θα 'θελε να 'ναι αλλιώς. Έχω δει πολλά όργανα των 5 και 6 χιλιάρικων από κοντά κι από τότε έπαψα να είμαι τόσο αυστηρός με το αποτέλεσμα, όμως αυτό δείχνει αφ' ενός συναίσθηση του τι έιναι τέλειο και αφ' ετέρου δίψα για βελτίωση. Άσε που κατά τη γνώμη μου υποδεικνύει το χειροποίητο του πράγματος... Αν και δεν κρίνω ποτέ με κριτήριο την αισθητική γιατί αυτή είναι απόλυτα υποκειμενική, προσωπικά σε custom κατασκευές θα ήθελα περισσότερη 'διαφορετικότητα'. Είτε αυτό λέγεται σχήμα/γραμμές, είτε λέγεται χρώμα, είτε 'αλλιώτικα' ξύλα-υλικά από τα συνηθισμένα. Καλή συνέχεια

Nα καταθέσω την άποψή μου κι εγώ περί χορδών... Στην κατηγορία της normal τιμής όπου κινούνται οι Ernie Ball, Ghs, D' addario και pyramid, oι διαφορές ηχητικά είναι ελάχιστες, εως και ανύπαρκτες, ενώ και η αίσθηση δεν διαφέρει ιδιαίτερα. Ένα μικρό προβάδισμα έχει η D'addario( και οι pyramid ) γιατί είναι οι μόνες που δεν μου σπάνε. Όλες οι υπόλοιπες δεν αντέχουν πάνω από ώρα παιξίματος... Αυτό βέβαια έχει να κάνει και με τον τρόπο που παίζει κάποιος (εγώ φέρομαι πολύ βάναυσα στις χορδές και στο δεξί και στο αριστερό χέρι) αλλά και με σύσταση ιδρώτα και συνθήκες. Δεν μου άρεσαν οι Dean Markley γιατί είναι ελαφρώς ακριβότερες και σε όσα σετ δοκίμασα υπήρχαν χορδές ήδη ελαφρώς διαβρωμένες...ενώ και ηχητικά βρήκα ασυμμετρίες μεταξύ χορδών του ίδιου σετ. Στο κεφάλαιο coated, βρίσκω τις Elixir μια πολύ καλή value for money λύση για όσους θέλουν να αλλάζουν λιγότερα συχνά χορδές. Χωρίς να με ξενίζει κάτι στον ήχο τους, μου είναι ιδιαίτερα ευχάριστη η αίσθηση στο αριστερό (fretting) χέρι. Είχαν κάποια θέματα με το consistency στο παρελθόν αλλά νομίζω αυτό διορθώθηκε πλέον. Οι coated άλλων εταιρειών, μάλλον δεν έχουν ακόμα βρει τη σωστή φόρμουλα... Για τις πολύ φθηνές χορδές, θα παραθέσω μια εμπειρία που είχα με ένα μπάσσο. Όταν ήρθε η ώρα, μετά το σετάρισμα, να βάλω χορδές, που μου είχε προμηθεύσει ο ιδιοκτήτης (Harley Benton), έσπαγα το κεφάλι μου να βρω γιατί ταστάρει. Μετρούσα, διόρθωνα, έσφιγγα-ξέσφιγγα, έφαγα καμμιά ώρα χωρίς αποτέλεσμα. Όταν πέρασα ένα σετάκι Ernie Balls όλα τα προβλήματα εξαφανίστηκαν ως δια μαγείας. Οπότε, ναι oι value χορδές είναι φτηνές, αλλά όχι χωρίς κόστος. Δεν ξέρω τι συμβαίνει με χορδές κιθάρας, αλλά γενικά τις αποφεύγω-αποκλείω. Δεν έχω βρει ακόμα το λόγο ύπαρξης χορδών όπως οι Thomastik, οι DR και άλλων τέτοιων εταιρειών που οι τιμές τους κυμαίνονται σε υψηλότερα επίπεδα χωρίς να προσφέρουν κάτι παραπάνω, κατά την άποψή μου πάντα... Ευχάριστη πρόσφατη έκπληξη, που αναφέρθηκε και παραπάνω, οι cobalt της Ernie Ball. Διάυγεια, διάρκεια και χωρίς coatings. Θα τους δώσω μια δεύτερη ευκαιρία. Επίσης όλα αυτά τα συντηρητικά χορδών, το μόνο που κάνουν είναι να λαδώνουν τα χέρια και να μειώνουν τη διάρκεια ζωής της χορδής... Προσωπική εμπειρία, όλα τα παραπάνω βέβαια, ο καθένας διαμορφώνει τη δική του άποψη/προτίμηση πάντα. Οι χρόνοι πάντως που παραθέτει ο SF είναι γεγονός-χωρίς υπερβολές, άσχετα αν δεν τηρούνται από τους περισσότερους(15-25 ευρώ το μήνα δεν περισσεύουν από όλους, και για ένα όργανο...)

Ακριβώς αυτό! ;D ;D ;D

O Γιάννης, πέρα από εκπληκτικός άνθρωπος και εξαιρετικός κιθαρίστας σε ένα είδος που θεωρείται ο βασιλιάς της ακουστικής κιθάρας (αν και τον έχω ακούσει να χτυπάει κάτι Danny Gatton στην ηλεκτρική) είναι και ο απόλυτος Steel string guitar conoisseur στην Ελλάδα. Έχουν περάσει από τα χέρια του εκπληκτικά όργανα ( pre war Martins, banner Gibsons ) ενώ πιθανόν είναι και ο μεγαλύτερος Έλληνας συλλέκτης vintage και boutique οργάνων. Είχα την τύχη να συνεργαστώ κι εγώ μαζί του πρόσφατα, στην κατασκευή ενός οργάνου, για το οποίο σύντομα θα γίνει παρουσίαση εδώ.

Ωραιότατο όργανο, μπράβο. Πιθανότατα είναι η 458 ή οποία έβγαινε στην παραγωγή από 1954 ως 1966 σύμφωνα με το site της Hofner. H διαφοροποίηση στην ταστιέρα( και η ελαφρώς off θέση των τάστων, ειδικά από 18 και μετά), με κάνει να πιστεύω ότι ίσως να έχει αλλαχτεί στο παρελθόν.(Σε αυτό συνηγορεί και το γεγονός ότι ήταν κολλημένο το truss rod, αυτός που κόλλησε την ταστιέρα δε φρόντισε να μασκάρει τη βέργα). Ίσως και όλο το μανίκι, αφού οι hofner συνήθως κατασκευάζονταν με 3 ή 5 κομμάτια στο μανίκι). Πιθανότατα να μην ήταν και 'κουρδισμένη' σωστά η ταστιέρα, οπότε καλώς έπραξες και την ξεφορτώθηκες. Αλλά και πάλι, η ίδια η Hofner έκανε ειδικές παραγγελίες, οπότε ποτέ δεν ξέρεις... Άλλωστε η 458 έβγαινε σε μαύρο χρώμα, χωρίς ηλεκτρικά. Για το radius, επειδή είμαι κι εγώ ολίγον τι πιουρίστας, θα το άφηνα ως έχει ( εκτός κι αν η γέφυρα δεν συνάδει με αυτό, πράγμα διόλου απίθανο...οπότε εσύ αποφασίζεις ). Πάντως, σίγουρα πρέπει να κρατήσεις το face plate του headstock. Καλή συνέχεια και καλή επαναφορά!

-Fret levelling & recrowning tool list. Παραθέττω λίστα με τα ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ για ένα άκρως επαγγελματικό αποτέλεσμα. (μην χρησιμοποιείτε diamond coated εργαλεία για stainless steel, θα καταστραφούν και είναι και ακριβά. Καλύτερα να καταστραφούν τα συμβατικά-φθηνότερα ). -Μasking Tape -Fretboard Guard (μην αγοράζετε αυτά τα μεταλλικά, φτιάξτε ένα από σκληρό πλαστικό συσκευασίας) -Wet-or-Dry sandpaper (400-600-1000 grit) -Radius Gauge set (Απαραίτητο για να τσεκάρετε την καμπυλότητα των τάστων, μετά το levelling). -Χάρακας τουλάχιστο 50cm -Νotched straight edges(για ευθυγράμμιση του μανικιού πριν το levelling) -Allen set metric(για ρυθμίσεις truss rod) -Allen set imperial -Fret rocker -Permanent μαρκαδόρος -Fret levelling files (ένα απόλυτα flat κομμάτι των 12-15mm αρκεί), εδώ μπορείτε να αυτοσχεδιάσετε, ένα κομμάτι αλουμίνιο όπως ειπώθηκε, με γυαλόχαρτο κολλημένο στη βάση του, ή diamond stone, ή πέτρες ακονίσματος ευθυγραμμισμένες). Προσωπικά χρησιμοποιώ μια σειρά από files, πέτρες και wet or dry για φινίρισμα του levelling. -Fret end file για στρογγύλεμα των ακμών -Fret crowning file (αυτό με τις δύο πλευρές medium/large αρκεί για το 80% των τάστων. το small είναι για τάστα μαντολίνου κλπ). -Fret polishing rubbers -Wire wool, No 0000(4 μηδενικά, όχι τρία-τα δύο είναι out of the question ;D) -Dremel, με βραχίονα και λειαντικούς δίσκους -Guitar neck rest να πιάνει αρκετή επιφάνεια του μανικιού -Super Glue Thin, για 'πεταγμένα' τάστα -Stanley Blades για καθαρισμό της superglue μετά. -Ξύλινο τάκο και σφυράκι για εξαγωγή του NUT -Jig, και σφυγκτήρα/ες και centre punch για ασφαλή εξαγωγή του NUT σε Fender -Πριονάκι σε περίπτωση που το ΝUT δε βγαίνει -ΝUT files set: Aφού έχει γίνει το levelling, θα πρέπει να 'χαμηλώσουν' τα slots στο NUT. ενδεικτικό κόστος: 280-350Ε Sorry που δεν παραθέττω και links, αλλά είναι αρκετά περιγραφικά για να βρεθούν με search στο Google.

Δεν υπάρχει περίπτωση να λέιπει το truss rod nut, γιατί πολύ απλά στις Am Std δε βγαίνει. Όπως αναφέρω και παραπάνω, για να βγει, πρέπει να γίνει εξαγωγή όλης της καβίλιας που το περικλείει ( το σκούρο ξύλινο δαχτυλίδι ) και στις φωτό, δεν υπάρχουν σημάδια ότι έχει γίνει τέτοια εργασία(και να είχε γίνει, δεν θα ξεχνούσαν να βάλουν νέο truss rod nut). Οπότε no worries, απλά προμηθεύσου το σωστό allen(1/8"). Όταν λες "το ενα απο τα 2 στρογγυλά adjusters που βρισκονται γυρω απο τα pivot screws της γεφυρας", τι εννοείς?

Kαταρραμένα ΜΜΕ... Κι οι απέναντι κάναν το ίδιο με τις TV Yellow, γιατί οι άσπρες φωτίζανε, λέει, πολύ στο ασπρόμαυρο... ;D

Ακριβώς αυτά τα τρία. Απλά για τη βρωμιά στο rosewood, επειδή δε φαίνεται, δε σημαίνει ότι δεν είναι εκεί... ;) Άσε που το maple(στην ουσία-βερνίκι) καθαρίζει πολύ πιο εύκολα...

Το attidude και μόνο, του τύπου αρκεί για να ακυρώσει τις @%#%!* που ξεφουρνίζει... ;D -Αν ο οποιοσδήποτε τεντώσει τη χορδή του, ωσάν να ήταν τόξο, και την αφήσει ελεύθερη, αυτό που θα πάρει πίσω δεν είναι η δόνηση της χορδής, αλλά η βίαιη εκπροσώπησή της πάνω στα τάστα. Και είτε rosewood είναι η ταστιέρα, είτε maple ή μάρμαρο ή δεν ξέρω κι εγώ τι, το ίδιο ακριβώς θα ακουγόταν, και δεν πα να είχε τάστα από τιτάνιο... -Δεν υπάρχει η έννοια identical guitars στον πραγματικό κόσμο. Παρόμοιες ίσως, αλλά όχι ίδιες. Δυο κομμάτια -θου κύριε- ξύλο, ακόμα κι απ 'το ίδιο δέντρο έχουν διαφορετική συμπεριφορά. Παρόμοια αλλά διαφορετική. Το 'χω ξαναπεί και το ξαναλέω λοιπόν, κάθε σύγκριση ΑΝΟΜΟΙΩΝ αντικειμένων είναι άκυρη. Για την εγκυρότητα του πράγματος, θα 'πρεπε στο ΙΔΙΟ σώμα, με το ΙΔΙΟ μανίκι, να δοκιμάσει δύο διαφορετικές ταστιέρες. Κι όταν λέμε να τις δοκιμάσει, να στρώσει his fucking arse down και να παίξει σαν μουσικός κι όχι σαν να κάνει τοξοβολία... :o Θα άκουγε διαφορά? Πιθανόν ναι, πιθανόν όχι. Θα ήταν αυτή η διαφορά μετρήσιμη, ειδικά σε ένα ηλεκτρικό όργανο? Σίγουρα, μπορεί σε ποσοστό 0,1%, μπορεί 5%. Όμως η διαφορά θα ήταν εκεί...όχι γιατί το rosewood είναι πιο 'ζεστό' από το maple κι άλλα τέτοια οργανοποιίστικα κλισέ, αλλά γιατί το κάθε στοιχείο της εξίσωσης που λέγεται όργανο, πάιζει το ρόλο του συνδυαστικά, στη συνολική συμπεριφορά του. Ναι, play the god damn thing, συμφωνώ, αλλά τι σχέση έχει αυτό με το εγγενή ήχο του μέσου στο οποίο παίζω?

Τα λόγια είναι περιττά φυσικά... Είμαι ήδη subscriber στο κανάλι, και προσφεύγω συχνά εκεί και αντλώ έμπνευση με τον πρώτο καφέ στο εργαστήριο. Δυστυχώς στην Ελλάδα είδη μουσικής που βασίζονται αποκλειστικά σε ακουστική κιθάρα δεν είναι ιδιαίτερα διαδεδομένα... Χαίρομαι που γνωρίζω προσωπικά, δύο-τρεις εκπροσώπους της όπως ο Γιώργος ή ο Γιάννης (http://yiannisguitar.com/) στη bluegrass. + ότι ο τόπος διαμονής σου είναι ο τόπος καταγωγής μου... ;) Γιώργο, πότε με το καλό καμμιά εξόρμηση με τη μπάντα? (την προηγούμενη δυστυχώς ήμουν εξωτερικό και την έχασα..) Νάσο μην τα συζητάς. Εγώ θεωρώ ότι χρησιμοποιώ ένα 5-6% των δυνατοτήτων του οργάνου....

Ψες ανακάλυψα αυτό, που μπορεί να σώσει πολλές παρτίδες(...και νεύρα, βαζελίνες, κλωστές και loctite). http://staytrem.com/epages/950002362.sf/seca3efee82a3/?ObjectPath=/Shops/950002362/Categories/JM_Jaguar__Jazzmaster_bridge1 Όποιος έχει δοκιμάσει, ας πει γνώμες, για να μπει στα υπ' όψιν. Οκ, δεν είναι 'Mastery', αλλά επιλέγεις μοντέλο και radius, φαίνεται καλοφτιαγμένο και με τη στερλίνα πεσμένη, είναι 60-70 ευρώ φθηνότερη από mastery...(προ πιθανών δασμών). Βγάζει και σύστημα για το trem arm μαζί με δικό του collet εσωτερικό. Κι αυτό ενδιαφέρον... Αlderbody, πετάω μια ιδέα. Gold Anodized pickguard...

Το relief μετράται λαμβάνοντας υπόψη τρεις παραμέτρους. Οπτική-ταστιέρας , οπτική -τάστων και real life παίξιμο. Βλέπουμε με το μάτι από το headstock προς το σώμα με το όργανο σε θέση παιξίματος(κάθετη). Μπορούμε να διακρίνουμε αν και πόσο upbow-backbow έχει το μανίκι. Επειδή το μάτι ξεγελάει πολλές φορές, μετράμε με τη μέθοδο των τάστων. Η μέτρηση γίνεται πάντα από το τάστο στο οποίο ενώνεται το μανίκι με το σώμα(14ο ή 12ο σε ακουστικές, 16ο σε LP, 17o σε strat κ.ο.κ.). Δεν έχει σημασία πόσα τάστα έχει το όργανο, αλλά πόσο είναι το ωφέλιμο του truss-rod. Kαι τέλος, παίζοντας με το όργανο και ανάλογα με την προτίμησή μας και τις ιδιοτροπίες-ιδιομορφίες του, κάνουμε τελικές ρυθμίσεις σε συνδυασμό με το action που θέλουμε.

Οκ,ήμουν πολύ αυστηρός ομολογώ, σου βάζω 7 αλλά με την υποχρέωση του εργαστηριακού καφέ (ξέρεις, χωρίς ζάχαρες, γάλα και λοιπές πολυτέλειες). ;D Νάσο εννοείται πως αυτό ακριβώς το σκοπό εξυπηρετεί το headstock της PRS. Σιγά μη ρίσκαρε τη φήμη της για λίγα $$ παραπάνω. Σαν κλασσικός έλλην να μη γκρινιάξω κι εγώ λίγο?? Και πέρα απ' τη σταθερότητα στο κούρδισμα, μειώνει το tension της χορδής και κάνει πιο μαλακή την αίσθησή της. Και άλλο ένα, όσο μικρότερη η γωνία κλίσης του headstock τόσο πιο στιβαρή καθιστάται η ευαίσθητη περιοχή πίσω απ' το NUT. Με άλλα λόγια, μειώνεται ο κίνδυνος του 'συνηθισμένου' headstock break'. Aυτά, peace, κάντε κιθάρες, όχι πόλεμο ;)

Aν νομίζεις ότι γράφω για να σε επαινέσω, γελιέσαι! ;D Στο heel είσαι μετεξεταστέος, να περάσεις σε παρακαλώ με τον κηδεμόνα σου ::) Είπαμε να κάνεις ένα forearm contour κι εσύ το παράκανες βρε παιδί μ'. Τουλάχιστο γλύκανέ το... Μη βιάζεσαι. Ξέρω είναι πολύ δύσκολη η υπομονή, αλλά τώρα πρέπει να την ξεχαρβαλώσεις ξανά, να την τρίψεις-βερνικώσεις ξανά μανά, και να την ξανασυναρμολογήσεις... Aφού η κιθάρα σου δουλεύει, αγνόησε όλα τα παραπάνω και προχώρα. Ό,τι και να πω, όταν δουλεύεις ένα πρωτότυπο (γιατί κάθε απόκλιση από τις νόρμες θεωρείται πρωτότυπο) πάντα υπάρχουν περιθώρια σφάλματος-βελτίωσης-fine tuning. Επίσης, αν έτσι ήθελες το contour πχ, εμάς δεν μας πέφτει λόγος, εσύ είσαι ο καλλιτέχνης-κυρίαρχος του τελικού αποτελέσματος κι αν αυτό ήθελες τότε το υποστηρίζεις με πάθος (μαζί σου κι εγώ). Όλα τα υπόλοιπα είναι απλά γνώμες-υποκειμενικές παρατηρήσεις. Το σημαντικό είναι ότι τα 'χεις βρει με το χώρο και τα εργαλεία σου, και ξέρεις τι θέλεις και τι μπορείς να κάνεις. ;) Για τη γωνία του headstock, να πω πως σιγά μη σκέφτηκε ο Paul Reed Smith να το κάνει έτσι, για λόγους κατασκευαστικούς... Είναι καθαρά οικονομικοί οι λόγοι, αφού μ' αυτή τη γωνία, χρησιμοποιεί πολύ λιγότερο ξύλο συνολικά για το μανίκι. Αυτό κάναν και οι πρόγονοί του οργανοποιοί... ;) ...και φυσικά λειτουργεί μια χαρά, αλλιώς δεν θα το έκανε. @ndnikola, αν δεν έχεις υπ' όψιν τον Πάνο Ιωαννίδη, τσέκαρέ τον. Είναι από τους λίγους κατασκευαστές πιάνων, πανευρωπαϊκά και όμως βρίσκεται στην Ελλάδα... στο site του έχει πολλές πληροφορίες και φωτορομάντζα που θα σε ενδιέφεραν. Αυτά και προσοχή: Ξύλα είναι, φροντίστε να πηγαίνετε με τα νερά τους... ;)

Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές! Αργύρη καλή μελέτη και καλή υπομονή. Θεωρώ αυτό το είδος μαζί με το ...flamingo(που 'χει πει ο ένας και μοναδικός Χατζηνικολάου) ως τα πλέον δεξιοτεχνικά κιθαριστικά είδη μουσικής. Σε συγχαίρω για τα 'κότσια' σου. @nasokosm (δε λέω Νάσος γιατί δεν είμαι σίγουρος αν αυτό είναι το όνομά σου, μην κάνω και καμιά γκάφα... :)), σωστότατη και η παρατήρησή σου ως προς το pliage και το ύψος/γωνία του μανικιού. Σε συγχαίρω επίσης και για τις κατασκευές σου, ειδικά η semi, που ξέρω πόοοση δουλειά θέλει...παρακολουθώ και ...γηράσκω αεί διδασκόμενος! ;) Καλή συνέχεια.