Σέμης

Αγαπητέ Τέρι

Στο σχόλιο σου διαβάζω ...

...(αν θυμάμαι καλά, διότι έχει περάσει πολύς καιρός)...(από ένα σημείο και ύστερα, είχα χάσει το μέτρημα)...(...τόσα χρόνια ζούσα σε μια πλάνη...)...(...το είχα ξεχάσει εντελώς...)...(...να θυμηθώ να πάρω CD...)

Τέρι μου κατά την Ιατρική και τη Βιολογία, η άνοια και το Alzheimer δεν εμφανίζονται υποχρεωτικά μετά τα 70 ... Πάρε παράδειγμα εμένα. Από τα 23 έχω ολοκληρώσει το κύκλο μου ... Το παλεύω αλλά ... 

 

21 ώρες πριν, Nestoras είπε

Ο @Costas Siachamis έπαιξε τα πλήκτρα. Και πολύ ωραία μάλιστα. 

Στις 22/1/2024 στις 12:28 ΜΜ, Terry RoscoeBeck5 είπε

Η ιστορία μας αρχίζει πριν από καμιά δεκαετία (αν θυμάμαι καλά, διότι έχει περάσει πολύς καιρός)...

Τότε έπαιζα με τον @Nestoras στους γνωστούς και μη εξαιρετέους FWD. Μια ημέρα μου λέει ο sir: Ρε συ ο φίλος μας ο Σέμης (Παπαϊωαννου) έχει κάτι κομμάτια και θέλει να τα γράψει. Θα έρθεις να παίξεις μπάσο. 

Και γιατί όχι...

Οπότε άρχισαν τα... never ending sessions.  Γράφαμε και γράφαμε και ξανά γράφαμε κομμάτια - από ένα σημείο και ύστερα είχα χάσει το μέτρημα το πόσα κομμάτια είχαμε γράψει. 

 

Κάποια στιγμή, με δόξα και τιμή παρουσιάζεται το CD των Ρίζα Χ "Πορφυρές Εικόνες".

Τα χρόνια πέρασαν, μέχρι που τον περασμένο Οκτώβριο μιλάω με τον Σέμη (και με τον Νέστορα) για να μαζευτούμε οι γέροντες για να ηχογραφήσουμε το επόμενο CD. Αρχίζουμε τις διερευνητικές επαφές με άλλους φίλους γέροντες (και λιγότερο γέροντες ) για να ενταχθούν στο project- έχουμε την τιμή να έχουμε στην παρέα Γιώργο Μεταλλινό (τύμπανα) και Κώστα Εγγλέζο (πλήκτρα), οπότε τους... χώσαμε 

Οπότε πάνω στην κουβέντα, λέω εγώ... πόσα χρόνια πέρασαν μέχρι να φτάσουμε να ηχογραφήσουμε το... δεύτερο CD

Ποιο δεύτερο; (Σέμης - Νέστορας σε unison) , εννοείς το τρίτο...

Excuse me... ποιο δεύτερο και ποιο τρίτο; "Τι, δεν έχεις την "Αντιγόνη" (το δεύτερο CD)"; 

Τέλος πάντων για να μην τα πολυλογώ, τόσα χρόνια ζούσα σε μια πλάνη. Τα never ending sessions είχαν δημιουργήσει απόθεμα κομματιών τα οποία εκδόθηκαν - αλλά κανείς δεν μπήκε στον κόπο να μου το σφυρίξει μέχρι προσφάτως.

Από εκεί είναι και το ακόλουθο κομμάτι- το είχα ξεχάσει εντελώς και μόλις το άκουσα μου έφερε στο μυαλό εκείνες τις ημέρες.

ΥΓ: Ελπίζω όταν τελειώσουν τα νέα sessions να θυμηθώ να πάρω CD άμα την έκδοση του

 

Αγαπητέ Τέρι

Στο σχόλιο σου διαβάζω ...

...(αν θυμάμαι καλά, διότι έχει περάσει πολύς καιρός)...(από ένα σημείο και ύστερα, είχα χάσει το μέτρημα)...(...τόσα χρόνια ζούσα σε μια πλάνη...)...(...το είχα ξεχάσει εντελώς...)...(...να θυμηθώ να πάρω CD...)

Τέρι μου κατά την Ιατρική και τη Βιολογία, η άνοια και το Alzheimer δεν εμφανίζονται υποχρεωτικά μετά τα 70 ... Πάρε παράδειγμα εμένα. Από τα 23 έχω ολοκληρώσει το κύκλο μου ... Το παλεύω αλλά ... 

 

 

Στις 2/10/2019 στις 12:44 ΠΜ, Costas Siachamis είπε

Μια χαρά!!

Θα περάσω και να σας δω και να πάρω και τα αντίτυπά μου.

 

Ωραία είχαμε περάσει.

Γεια σου Κωνσταντίνε ❤

Στις 2/10/2019 στις 1:29 ΜΜ, Spyros Delta είπε

Πολυ "γυαλισμένο" μου ακουγεται.
Αφου ειστε αλητες, γιατι του δωσατε τετοια αισθηση?

Στο επομενο θα κανω παραγωγη εγω. Δεν ακουω τιποτα.

 

.

Το τελικό στάδιο της παραγωγής (μετά τον Γιώργο Γκαρτζόπουλο), είναι του Χρήστου Τσακιρίδη ... για όσους τον ξέρουν ... βεβαίως, βεβαίως ...

Στις 1/10/2019 στις 10:20 ΜΜ, Nestoras είπε

https://www.noiz.gr/community/profile/7683-nestoras/

Όνομα βαρύ σαν ιστορία !!!

2 ώρες πριν, Nestoras είπε

Τι θέλει να πει ο ποιητής;

Έλα ντε ... ???

Στις 1/10/2019 στις 10:18 ΜΜ, Haris είπε

Τον Σέμη τον ξέρω. Εσύ ποιος είσαι; 

Σοφή ερώτηση ... 

Στις 2/10/2019 στις 9:06 ΜΜ, Nestoras είπε

Thanks Boss.

Αυτό ακριβώς είπα κι' εγώ στον Σέμη όταν μου έφερε το cd και το άκουσα δις.

Μου φάνηκε ότι τα τραγούδια είχαν καλύτερη συνοχή μεταξύ τους και ο στίχος είχε μεγαλύτερη ευαισθησία.

Επίσης υπάρχει και το ομώνυμο (Αντιγόνη) που έχει συγκλονιστικές ερμηνείες από 2 lead τραγουδιστές. Ο έτερος είναι ο παλιός συνεργάτης (4 Wheel drive-r) Μάνος Δούκας.

Πρέπει ο Σέμης να το ανεβάσει με κάποιο τρόπο.

Ευχαριστώ Νικόλα.

Υπομονή ... Θα το ανεβάσουμε ... Σκηνοθεσία Αφοι Ταβιάνι ... 

Στις 2/10/2019 στις 11:16 ΜΜ, npap είπε

αρκετά εμπνευσμένα θέματα (και μελετημένα όπως προείπε ο συνγέρων)...

τώρα την παραγωγή επίσης θα την προτιμούσα και γω πιο "αλήτικη" όπως ο Σπύρος (κυρίως ως προς την διαχείριση των δυναμικών) και σίγουρα τον τραγουδιστή (αφού έχει και την χροιά και τις δυνατότητες και την εμπειρία) λιγότερο "συγκρατημένο" τις στιγμές που έπρεπε να "ξεσπάσει"...

 

καλοτάξιδο το cd (έχει kate me την προοπτική)...

 

 

... "καλοτάξιδο" ... Γιαυτό έχει και καραβάκια στο εξώφυλλο ... χάρτινα βέβαια ... αλλά 

Στις 2/10/2019 στις 1:29 ΜΜ, Spyros Delta είπε

Πολυ "γυαλισμένο" μου ακουγεται.
Αφου ειστε αλητες, γιατι του δωσατε τετοια αισθηση?

Στο επομενο θα κανω παραγωγη εγω. Δεν ακουω τιποτα.

 

... Ξεκίνησα με "τελεία" ... συνεχίζω με αποσιωποιητικά ...

 

Είναι ωραίο να ονειρεύεσαι και το όνειρο να το κάνεις πράξη, απλά διαφωνώ με τη νοσταλγία.

Μου βγάζει κάτι που δεν πρόκειται να καταφέρω ξανά και όταν πρόκειται περί μουσικής ........απλά χαλιέμαι.Ο καθένας μας λειτουργεί διαφορετικά, αν σήμερα έβγαζα απ το συρτάρι τραγούδια 20-30 ετών πίσω για να προσπαθήσω να τα σενιάρω, θα έβαζα σίγουρα στοιχεία του σημερινού μου εαυτού και δεν θα προσπαθούσα να αναπαραστήσω το τι θα ήθελα να τελειοποιήσω τότε, στο σήμερα.

 Χωρίς παρεξήγηση και με κάθε ειλικρίνεια, παρότι αυτά τα 2 άσθματα που άκουσα δεν έχουν κάποιο ψεγάδι, όμως μου μυρίζουν αναπαράσταση της ελληνικής σκηνής των τελών του 80, αρχές 90. Αν ο στόχος ήταν αυτός, πέτυχε. Εγώ απλά θα το μετέφερα στο σήμερα. Εγώ, γιατί ο Σέμης μπορεί να έχει μείνει εκεί και να νοσταλγεί.

  Σέμη με όλο το θάρρος, καλόπιστα.

Οι συνθέσεις είναι ωραίες τα παιξίματα, οι μίξεις η παραγωγή, μόνο που μυρίζουν την εποχή που πρωτοπαίχτηκαν και που ακόμα και για τα δεδομένα της εποχής, δεν ήταν στη πρωτοπορία, ωστε να μείνουν ανεξίτηλα. Για μένα, ήθελαν εκμονδερνισμό. Για μένα.

 Να είστε καλά και να μη παίζεται νοσταλγικά, όσο τουλάχιστον μπορείτε και παίζεται ακόμα.

Αγαπητέ Samy

Καταρχήν ευχαριστούμε για τα όσα έγραψες και για το θάρρος της άποψης σου.

Η καλοπιστία σου είναι δεδομένη, σε κάθε παρέμβαση σου.

Εξ άλλου οι όποες διαφωνίες είναι άγιο πράγμα και τίποτα δεν εξελίσεται αν δεν υπάρχει άλλη άποψη.

Επί της ουσίας ...

Η Νοσταλγία κυριολεκτικά σημαίνει <Πόνος από την Έλλειψη>. Η έλλειψη είναι γενεσιουργός αιτία της Επιστήμης και της Τέχνης. Αν δεν υπάρχει <αίσθηση ελλείματος> δεν υπάρχει έρευνα για να καλυφθεί το <κενό> ...

Με αυτήν την ένοια Samy μου, νομίζω θα συμφωνήσεις ότι η Νοσταλγία είναι ένα υπέροχο αίσθημα και μια πολύ περιεκτική και πλούσια λέξη ...

Δυστυχώς όμως με τη τρέχουσα έννοια νοσταλγία σημαίνει <πόνος για αυτά που είχα και δεν έχω>.

Και εδώ θα συμφωνήσω εγώ μαζί σου ... νεκροφιλία ... επιτάφιος ... προσκόληση στο παρελθόν ... εντέλει ηλιθιότητα ...

Σε διαβεβαιώ ότι οι προθέσεις μας τουλάχιστον, δεν έχουν καμμία σχέση με αυτή τη <νοσταλγία> ... Δεν με/μας αφορά το τι συνέβει πριν είκοσι χράνια ... Καλά - καλά δεν θυμάμαι τι έφαγα χθες. Όση ουσία πήρα από το χθες, την πήρα ... Σαν σκόνη με ακολουθεί ... για να πάω παρακάτω ...

Όσον δε αφορά το αποτέλεσμα - που μέσα από τα ώτα και το νευρικό σύστημα, καταλήγει στην ψυχή  καθενός -  αυτό είναι στην κρίση του ακροατή ... Καθαρά προσωπική του υπόθεση.

Στην τέχνη όλα τελειώνουν με ένα <μου αρέσει> ή <δεν μου αρέσει>.

Και τα δύο είναι εξ ίσου σεβαστά ...

Εκμοντερνισμός ... Εκσυχρονισμός ... δεν είναι κατ΄ανάγκην <άγιες λέξεις> ...  Δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς σημαίνουνι  αυτές οι λέξεις ... Το Άνάξιον Εστί με τον Ρουβά, είναι εκμοντερνισμός του Άξιον Εστί με τον Μπιθικώτση ??? Τρίζουν τα κόκαλα του Ελύτη και του Μπιθικώτση ... Για τον Θεοδωράκη δεν λέω, διότι μάλλον είναι ασπόνδυλος ... Ένας εξαιρετικός rock κιθαρίστας όπως ο Νέστορας, δεν έχει <πατέρες> στη φρασεολογία και τον ήχο, τον May, τον Gilmour, τον Page, τον ... ??? Γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε ??? Τι είναι εκμοντερνισμός ??? Μήπως τα ηλεκτρικά ροκομπούζουκα που ακούμε στο <συγχρονο λαϊκό τραγούδι> ???

Αγαπητέ μου Samy σ΄ευχαριστώ που μου έδωσες την αφορμή για όλες αυτές τις σκέψεις ...

Σέμης

 

Κάλιο αυγά παρά... πατέ  ;D

 

Ε, άργησε λίγο αλλά χαλάλι του. Ασχέτως αν «πουλήσει» ή δεν «πουλήσει», το ότι τελικά δημιουργήθηκε είναι η «δικαίωση» του Σέμη και IMHO αυτό είναι που μετράει.

 

Εξάλλου, όπως είπε και ο ποιητής, το ταξίδι είναι αυτό που μετράει- και η δημιουργία αυτής της μουσικής ήταν ένα μεγάλο, ενδιαφέρον ταξίδι, με πολλούς συνοδοιπόρους στην πορεία.

 

Και η ηχογράφηση του είχε την πλάκα της, καθώς με τον τρόπο της ήταν αρκετά... vintage κατάσταση  ;)  8)

 

Ο Νέστορας είχε τελικά δίκιο, όταν επέμενε η δουλιά να αποτυπωθεί σε CD, παρά το ότι εγώ είχα τις αντιρήσεις μου ...

Θεωρούσα ότι ένα CD στην εποχή μας, δεν έχει λόγο ύπαρξης, ούτε καν αν είναι το CD του Ρέμου ...

Εντέλει είχα άδικο ... Το έχεις στα χέρια σου και σπαρταράει ... Και το σημαντικότερο ενώνει περισσότερο τους συνδημιουργούς του ...

Παρά τις συχνές αναφορές του Τέρι, του Νέστορα, του Κώστα . .. το CD δεν αποτελεί δικαίωση του Σέμη, αλλά όλης της ομάδας που δούλεψε πάνω σε αυτό ...

Το ταξίδι μετράει Τέρι, αλλά και ο σταθμός επίσης ...

Το CD θα ακουστεί όσο του αξίζει, αρκεί να δουλέψουμε ενωμένοι με μυαλό, μέθοδο, πρόγραμμα και πάνω από όλα με υπομονή ...

Έχουμε χρόνο αρκεί να τον διαχειριστούμε σωστά ...

Εξάλλου σε 16 μήνες θα κυκλοφορήσει το δεύτερο το οποίο είναι ήδη έτοιμο ... και θα ακολουθήσει και τρίτο ... καλά να είμαστε.

Ευχαριστούμε για τις ευχές όλων και είμαστε εδώ για κουβέντα και ιδέες.

 

 

στη διφωνία στο 1ο ρεφρέν και ειδικά στη λέξη "χαλάσματα" σου θυμίζει λίγο το Μούτση?

 

ωραίο κομμάτι, μου άρεσε ιδιαίτερα το σημείο αυτό ^

Ψάξε, ψάξε δεν θα το βρεις ... Μιλώντας με το Σέμη έχω επανειλημμένα προσπαθήσει να του αποσπάσω το επτασφράγιστο μυστικό ... Τσάμπα κόπος ... δεν λέει τίποτα. Εμένα πάντως δεν μου θυμίζει Freddie Mercury ... παρά το ότι μου έχει εκμυστηρευθεί ότι πολύ θα ήθελε ...!!! Μήπως πρέπει να υποβληθεί σε βασανιστήρια ... και αν ναι, σε ποιά αραγε ... ??? Της σταγόνας ... ??? Του τροχού ... ??? Επανερχόμενος στο φλέγον θέμα ... οι γυναίκες ρε παιδιά ... οι γυναίκες ... που είναι οι γυναίκες ... ???

Μήπως αν πείθαμε το  Σέμη να προσθέσει μερικά στοιχεία - χαρακτηριστικά απά Ρουβά στην ερμηνεία του και να προβάλει λίγο τους πλάγιους κοιλιακούς του, θα μπορούσαμε σιγά σιγά να δημιουργήσουμε ένα ρεύμα από noizίτσες ... ??? Νομίζω πως με σκληρή διαπραγμάτευση θα τον πείθαμε ... ???

Με όλο το σεβασμό προς τους noizάδες ... Ρε παιδιά, γυναίκες μέλη του noiz δεν υπάρχουν ??? Αν υπάρχουν ας πούνε κι αυτές κάτι ... και ας πέσει κάτω ... Μήπως είμαστε αντροπαρέα του κερατά ??? Μήπως ρέπουμε ομαδικώς προς την ομοφυλοφιλία ??? Συλογίζομαι .............

Αχ ... Αχ ... Αχ ... βρε παιδιά ... γιατί ... ??? γιατί ... ??? Αν ρωτούσατε το Σέμη θα σας απαντούσε αποστοματικά ... < ... Από Ελληνική δισκογραφία τίποτα ... από ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ όμως ... Freddie Mercury ρε παιδιά ... !!! Freddie Mercury !!!!!! ... >

Αύριο πρωϊ θα ασκήσω αγωγή κατά των μουσικών ζητώντας να μου επιστρέψουν τα δεδουλευμένα ... θεωρώ απίστευτα βαρετό, χάσιμο χρόνου και φαιάς ουσίας, να κριτικάρω πράγματα που δεν μου αρέσουν ... απλά τα προπερνώ. Είναι όμως απίστευτα ελκυστικό να συνδιαλέγομαι με φίλους που έχουν να εκφράσουν μια διαφορετική οπτική για το όλον ή για τα επί μέρους. Από αυτής της μορφής το διαλογο, μαθαίνω, και τους είμαι ευγνώμων. Να ξεκαθαρίσω καταρχήν ότι οι Ρίζα Χ υποστηρίζουν τραγούδια που έχουν βαθύτατη συγγένεια ψυχής με το Ροκ, δεν είναι όμως Ελληνικό, ή Ελληνόφωνο, ή δεν ξέρω εγώ τι Ροκ. Απελθέτω απ΄ημών το ποτήριον τούτο. Τι είναι τότε?  Ε ... δεν μας έχει πιάσει και κρύος ιδρώτας να το προσδιορίσουμε ... Ας δεχθούμε καταρχήν ότι είναι Ρίζα Χ και όποιος καίγεται τόσο πολύ ας βάλει την δική του ταμπέλα ... Στα επι μέρους ... Η φωνή ακολουθεί κατά κανόνα <την αρχή της λιτότητας> ... αποφεύγοντας vibratos, εξάρσεις, ακροβατισμούς ναρκιισισμούς και λοιπές τσιριτσάντζουλες ... Απλά υπηρετεί τη σύνθεση ... Τιμιότητα όπως πολύ σωστά επισημαίνεις Σταύρο και έκφραση - ερμηνεία, λέξη προς λέξη. Εκεί τελειώνει ο ρόλος της  Η κιθάρα ... Το σολιστικό μέρος έχει δοκιμαστεί και με Ροκ κιθάρα και φυσικά ενεργειακά <ανεβαίνει>. Πλην όμως το τραγούδι αποκτά μια ιδιαίτερα - δεδομένου και του στίχου του - δραματική και ηρωϊκή διασταση... Επιλέχθηκε μια πιό δραματική - νοσταλγική διάσταση .. Σεβαστές και οι δύο απόψεις ... Πρέπει κάποιος να είναι εμπαθής για να μην αποδεχθεί ότι ο Κώστας παίζει υπέροχα πλήκτρα ... Η εξαιρετική ιδέα του σολο πιάνο είναι μεγάλη πρόκληση ... Το έχουμε ήδη συζητήσει με τον Κώστα. Για το live όμως, όχι για το CD. Αν λάβουμε εξάλλου υπόψη και την <διεστραμμένη ροπή> του <συνθέτη> σε εξάλεπτα και βάλε τραγούδια ... είναι να μην του Βάζεις τέτοιες ιδέες ... καλυτερα να του βάζεις φρένο.

Τον έκαψες  ;D

Και τα χαράτσια/φόρους/ ΕΤΑΠ/ τσουκουμού/ ψουψουψού ποιος θα τα πληρώνει;  ;D

 

Πάρε του καλύτερα μια stratocaster '62 original που είναι της αρεσκείας του  ;)

 

 

Δεσμεύομαι εκ νέου !

Το μερίδιο μου από τα έσοδα της περιοδείας που έχει σμφωνήσει  ο Τέρυ στην Ιαπωνία θα το διαθέσω για μια stratocaster '62 original . . .την οποία και θα αποδώσω στο Νέστορα . . .

Μέχρις εδώ, αδηφάγα όντα . . .

Mην ξεχνιόμαστε και για την 335. ;)

 

Άσπλαχνε πατέρα . . .

Θυσιάζεις τις κόρες σου για ένα κούφιο σκάφος . . .

Εντάξει λοιπόν και την 335.

Αλλά μετά θάνατον . . .

Αγαπητέ Sammy, ασφαλώς και δεν είμαστε 18 και σε ευχαριστώ που μου το υπενθυμίζεις, δεδομένου άτι υπάρχουν πολλά ελεύθερα καλάμια που αναζητούν τον ιππέα τους …

Στα 18 υπάρχει ο <οδηγός – ορμέμφυτο>. Μεγαλώνοντας το ορμέμφυτο υποχωρεί και τα εγώ – εμού – εμένα γιγαντώνονται, βρικολακιάζουν. Και η ωριμότητα ? Μήπως εντέλει είναι μύθος ? Μήπως απλά ένα στάδιο πριν το σάπισμα ?

Κατά τη γνώμη μου μπορείς να μετέχεις σε μια <δημιουργό – παρέα>, όταν με την ίδια χαρά την μια στιγμή είσαι το <πρώτο βιολί> της και την επόμενη καθαρίζεις το πάτωμα και φτιάχνεις το χώρο για να εκφραστεί κάποιος άλλος. Νομίζω πως αυτό είναι ωριμότητα.

Οι βρικόλακες βέβαια δεν φεύγουν ποτέ, είναι σύμφυτοι με εμάς. Μας ακολουθούν σαν την σκιά μας, μέσα στη σκοτεινή πλευρά μας, έτοιμοι πάντα για το χειρότερο.

Και τι κάνουμε ? Προσωπικά έχω ένα κουβά γεμάτο με <φωτεινές Αντιγόνες>. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα περιλούω τη σκιά μου. Και τα εγώ – εμού – εμένα πνίγονται, για να ξαναγεννηθούν. Και ξανά από την αρχή. Σισύφεια διαδρομή . . .

Αν πραγματικά το θέλω ο κουβάς δεν θα αδειάσει, οι <φωτεινές Αντιγόνες> είναι ανεξάντλητες, Αν όχι θα σαπίσω. Δεν ξέρω αν υπάρχει πιο εύκολος δρόμος. Μακάρι !

Όσο για τις αδελφές της Αντιγόνης υπομονή. Την περίοδο αυτή <χτενίζονται>, <καλλωπίζονται>.  Και όσοι είμαστε πρόθυμοι για ταξίδια, καλό θα είναι να σηκωθούμε από τον καναπέ μας και να αναζητήσουμε τους συντρόφους μας.

Φιλικά

 

Είναι παράξενα να γράφεις ένα τραγούδι, να φαντάζεσαι χίλιους τρόπους για να το ντύσεις και να εμφανίζεται ένας τύπος που να ξεπερνά την φαντασία σου και να το αποθεώνει. Στην Αντιγόνη ο Κώστας είναι εξαιρετικός. Υπάρχουν όμως άλλα τραγούδια τα οποία αποθεώνει.

Θαυμάζω το Νέστορα όταν παίζει Βeck, ή Gilmour, ή … Αλλά ο Νέστορας έχει το δικό του ψυχικό και μουσικό πλούτο. Σε αυτή τη δουλειά βρήκε το χώρο να καταθέσει τη δική του μουσική πρόταση. Το όφειλε πρωτίστως στον εαυτό του και μετά σε εμάς.

Ο Τέρυ εμφανίστηκε ως ο από μηχανής θεός, με τα μπάσα του, που αποτελούν τις φυσικές του προεκτάσεις . . . για να μας δείξει τι σημαίνει συνέπεια, παραμερισμός του <εγώ>, πάθος και προσήλωση στο θέμα  με <θρησκευτική ευλάβεια>. Ευτυχής συγκυρία.

Θα μπορούσα να γράψω πολλές σελίδες για το αυθεντικό ταλέντο που ακούει στο όνομα Μάνος. Επί του παρόντος θα περιορισθώ στο ότι αποτελεί ιδιαίτερη τιμή για μένα το ότι μοιραζόμαστε τα φωνητικά στην Αντιγόνη.

Όπως πολύ εύστοχα παρατήρησε ο Τέρυ σε αυτή τη δουλειά υπάρχει παραγωγός. Ο τρόπος του είναι απλός μα και δύσκολος. Πετάει το εγώ του στα σκουπίδια και έτσι μας αναγκάζει να κάνουμε το ίδιο. Δίχως το Γιώργο η Αντιγόνη και οι 23 αδελφές της θα υπήρχαν μόνο στη σκέψη κάποιου <δημιουργού>.

Όλα από κάπου αρχίζουν. Κάποιος έγραψε τη βασική μελωδία, την αρμονία, το στίχο. Η Αντιγόνη όμως και οι 23 αδελφές της που φτάνουν στα αυτιά μας, αποτελούν δημιουργία μιας <παρέας> που είναι πέρα και πάνω από το άθροισμα των μελών της. Είναι ένα <εμείς> και όχι έξη εγώ. Αυτή είναι η <δημιουργός παρέα> και όχι κάποιος <πεφωτισμένος>, <leader – δημιουργός>. Τα τραγούδια, ως ξεχωριστές πλέον οντότητες, επιστρέφουν στην <παρέα>, την αγάπη που τους έδειξε, για να της θυμίζουν τι μπορεί να πετύχει όταν παραμερίζονται τα εγώ και οι μωροφιλοδοξίες. Άραγε εμείς ως άτομα θα το καταλάβουμε ?

Θέλω να ελπίζω ότι ο αγαπητός μου Τέρυ θα με συγχωρέσει που κάτι που του αφιέρωσα πριν λίγο καιρό, αισθάνομαι πλέον την ανάγκη να το αφιερώσω σε όλους.

And in the end the love you take

is equal to the love you make.

 

Υ.Γ. Με τα χρήματα που θα κερδίσω από αυτή τη δουλειά θα αγοράσω δύο μεζονέτες στην Εκάλη. Δεσμεύομαι ότι θα  τις δωρίσω στο Νέστορα. Έχει δύο κόρες να προικίσει.

 

Στον αγαπητό φίλο Τέρυ, τον οποίο θέλω να ευχαριστήσω για την μέχρι σήμερα προσφορά του και κατάθεση ψυχής, τα οποία είμαι σίγουρος ότι θα υπάρχουν και αύριο, θέλω απλά να αφιερώσω :

And in the end

The love you take

Is equal to the love you make. (Beatles),

και πολύ ταπεινά να υπενθυμίσω : ο θυμός είναι ο χειρότερος σύμβουλος.

Είναι ο πρώτος που πρέπει να απολύεται . . .

Καμμιά απόφαση ζωής - μικρή ή μεγάλη - δεν παίρνεται υπό την επήρεια αυτού του ναρκωτικού . . .

Πολλά φιλιά !