rgxinap

όπως έγραψα και πιο πρίν, 3 ένοχοι για την εν λόγω ανισορροπία, οι οποίοι όμως την σκαπουλάρουν συνεχώς, είναι :

1) το αισχρό alignment της λεπτής ΜΙ και το τέλειο alignment της ΣΟΛ (σε πολλές κιθάρες, π.χ f-spaced pup, 52.5mm bridge)

2) radiused poles, σχετικά μεγαλύτερο radius στην ταστιέρα

3) action action action .... Σχεδόν πάντα η λεπτή ΜΙ έχει χαμηλότερο action, δεν μπορεί να αναπνεύσει όσο ή σόλ. Επίσης μπορεί να προκληθεί απο επίπεδη ταστιέρα, radius bridge

σε απολύτως σωστά σεταρισμένες κιθάρες μου, δεν είδα διαφορά στην ένταση της ΣΟΛ που να δικαιολογεί κάποια αλλαγή, αφενώς, και 2ον, δεν νομίζω οτι μικρότερο gauge στην ΣΟΛ θα έχει μικρότερη ένταση.

βάζω κράνος, πίσω στα χαρακώματα σχολιάστε άφοβα

εμένα μου φαίνεται οτι στο 10-άρι σετ, όλες εκτός απο ψιλή Μι και ρε είναι σπαγκέτι. Τα bends σε όλες εκτός απο τις 2 αυτες είναι παιγνιδάκι. Αυτά σε 10-46. Νομίζω οτι σε 10-38 η ανισότητα μεταξύ ψιλής Μι και υπολοίπων θα είναι πιο έντονη....

αυτο με την δυσκολία μίμισης της βικτωριανής προφοράς λύνεται εύκολα (τραγουδάμε στα ελληνικά).

Ακριβώς οπότε δεν βλάπτει να προσθέτουμε και καμιά πληροφορία.... (εν τω μεταξύ εννοείται οτι δεν εχω σχέση με τους developers αλλά και πάλι είναι ανοικτού κώδικα, όποιος θέλει μπορεί να διαβάσει το source , να το κάνει compile, κτλ)

Για όποιον τρέχει Linux και θέλει να ηχογραφεί είναι μια πολύ καλή λύση η οποία βασίζεται σε :

- JACK

- ARDOUR

https://ardour.org/

Αν υπάρχει ενδιαφέρον απο linux users ίσως κάνω ένα howto.

On 2/10/2019 at 10:07 AM, dimsonic said:

προφανώς βρίσκεται τελευταίο στη λίστα εκεί που λέει "άλλο".

όταν έφτιαξα το πολλ δεν το ήξερα ούτε και τώρα το ξέρω διότι δεν είναι τόσο διαδεδομένο.

έχεις το audacity στην λίστα το οποίο απέχει παρασάγγας...

απο τα ελέυθερα είναι μακράν το καλύτερο....

δηλ προφανως και τρέχει σε linux το audacity, εκεί πρωτογράφτηκε, αλλά θεωρείται περισσότερο απλός editor, converter, κτλ και λιγότερο audio workstation.

το ardour5 που είναι στην λίστα βρε παλληκάρια? ε αυτό χρησιμοποιώ, στο linux δεν έχει άλλο kardiά μου.

μην μου πεις οτι έβλεπες sport billy !

5 minutes ago, cigaret13 said:

Δεν ξέρω τι λέτε εσείς για κιθάρες..., αλλά βρήκα (κατά τύχη) την πιο κάτω κούκλα με 2,5 χιλιάρικα, εάν μπορούσα να την συντηρήσω ένα νεανικό μου όνειρο θα πραγματοποιούνταν.....

μωρε και το αγοράζεις, και εγώ τώρα στα γεράματα θα ψηνόμουν για κανα εβο κανα ιμπρεζάκι αλλά την επόμενη μέρα θα θές/θέλω άλλα 2,5 για επισκευές.

1 hour ago, Πνοή και Νύξη said:

 

Όχι, εννοώ ότι η Ε έχει πάντα το μεγαλύτερο οutput στις τυλιχτές και η G αντιστοίχως στις plain. Kαι αυτό είναι πιο εμφανές σε μονοπήνιους, που έχουν μεγαλύτερη ευαισθησία "διαβάσματος". Όσο φυσικά αυξάνονται τα gain συντελούνται compressions που εξομαλύνουν τις διαφορές. Αλλά το βασικό θέμα σε όλες τις 9-42, 10-46(πάνω-κάτω) είναι  ΕadGbe. 

χμμ, στους μονούς σε στρατ οι οποίοι είναι σε διαγώνια θέση, και όχι κάθετοι στις χορδές, το πλάτος της ταλάντωσης πάνω απο την Σολ είναι μεγαλύτερο απο ότι στην Μι (όπως ισχύει μεταξύ bridge και neck, εξου και οι neck pups είναι πάντα πιο αδύναμοι), οπότε είναι απολύτως λογικό εκεί να έχουμε περισσότερο output.

Αλλο πρόβλημα είναι η ευθυγράμμιση των πόλων, το spacing E-E, το pup action, αν χτυπάμε με την πένα πάνω ή κάτω κτλ. Γενικά δεν έχω παρατηρήσει πότε καποια διαφορά στην ένταση που να εστιάζεται αποκλειστικά στο πάχος της χορδής.

Ευκολο πείραμα, σε μια κιθαρα με υποψία διαφοράς έντασης μεταξύ λεπτή Μι και Σολ, αλλάζουμε θέση λεπτή Mi και Σολ, και δοκιμάζουμε.

Στο άλλο με την παραμόρφωση, είπα το ανάποδο, οτι έχω την αίσθηση οτι τα λεπτότερα set, παραμορφώνουν πιο γρήγορα στον ενισχυτή, ένδειξη (αν μη τι άλλο) του αυξημένου output (αν και αυτό φυσικά είναι 100% προσωπική γνώμμη).

αυτο τον καιρό δεν έχω καμία διάθεση να παίξω, όποτε βγαλω την όποια κιθάρα θα κοιταξω να βρω διαφορες στο output.

1 hour ago, Πνοή και Νύξη said:

Αφενός είναι μέρος από τις "σαχλαμαρίτσες" που μου φάνηκε ότι είπε ο Μayer.

Aφ' ετέρου, στις τυλιχτές τον μεγαλύτερο ρόλο, μαγνητικά, τον παίζει ο πυρήνας της χορδής (steel) και το τύλιγμα παίζει ανάλογα με το κράμα (pure nickel, nickel plated steel) και την πυκνότητα περιέλιξης. Έτσι εξηγείται και το εμφανώς μεγαλύτερο output στη μπάσα Ε στην πλειοψηφεία των σετ. Ο πυρήνας στην Ε είναι περίπου όσο και η plain G.

Εννοείς το μποινγκ το "μπούκωμα"? Γιατί προσωπικά δεν ακούω διαφορά στην ένταση, ουδεποτε έχω ακούσει, ίσα ίσα νομίζω οτι οι λεπτότερες χορδές "σπάνε" τα βρώμικα του ενισχυτή πιο νωρίς.

2 hours ago, Superfunk said:

Το μονο μου προβλημα ειναι οτι εχω 25 σετ 010-046 EXL καβαντζα και δεν κΣερω πως θα τα ξεφορτωθω ...    (παιζω τις tele μου που ακομα εχουν 010-046 και μου ακουγονται πολυ ανισόρροπες    σε σχεση με  αυτην που εχω βαλει το 010-038 σετ)...μου φωναζουν ΣΟΛ,ΣΟΛ,ΣΟΛ και δεν μΕ αρεσει καθολου   

δηλαδη η μικρότερη μάζα της ΣΟΛ ευθύνεται για το μειωμένο outup? Μα στους μαγνήτες όμοια δεν είναι τα pole-pieces? Αν είχε σχέση με το πάχος/μάζα της χορδής τότε η πρίμα ΜΙ θα ακούγονταν περίπου 4-5 φορές πιο ισχνή (σύμφωνα την διάμετρο) σε σχέση με την μπασα ΜΙ και αν ισχύει η θεωρία του τετραγώνου (απο την 2η σελίδα του νήματος)

Quote

The big difference there is that you're using the .015 for the third, because if you use the .017 for the third, the actual sound of the guitar is very G-heavy. The electrical output of the strings is dependent on the square of the diameter; if you square all the diameters and look at them, you can get much more of an idea about the balance of the guitar.

τότε μιλάμε για 21 φορές (σύμφωνα με το τετράγωνο της διαμέτρου) πιο ισχνή.

Ακούγεται η πρίμα Μι 21 φορες πιο αδύνατη σε σχέση με την μπασα Μι?

Θυμάμαι παλιά έπαιζα σαν πιτσιρικάς με 8άρες, τι πιο φυσιολογικό για ένα παιδί να ψάχνει τον πιο ανώδυνο και εύκολο τρόπο, μέχρι που συνάντησα έναν κιθαρίστα, ο οποίος άλλαξε τον τρόπο που παίζω κιθάρα, μου είπε να παίζω με 10άρες στην πιο καλή μου κιθάρα και με 11άρες στην 2η μου κιθάρα για εξάσκηση, και με χαμηλό action.

Το έκανα για αρκετό καιρό για ενδυνάμωση, τα τελευταία 15-20 χρόνια δυστυχώς ποτέ μου δεν μπόρεσα να κρατάω μια κιθάρα στις 11άρες, παντα ζητούσα πιο πολύ modding, πιο χαμηλό action και πιο γρήγορο παίξιμο χωρίς να μου μένει καμία στο ράφι για 11άρες.

Πολύ σωστό οτι ένα μπράτσο μπορεί να έχει κάποιες ειδικές παθογένειες.

Πιστεύω, πριν απο το 10ο, αν ταστάρει (π.χ. λογω 0 relief) το sustain έχει πάει περίπατο τα power riffs έχουν πάει περίπατο . Οσον αφορά το distortion αν δεν έχεις sustain δεν μπορείς να ενισχύσεις ένα ανύπαρκτο σήμα. Δες π.χ. Pantera Cemetary gates τις τελευταίες αρμονικές. Τόνοι distortion, τόνοι sustain, και τόνοι .... τόνων αν δεν έχεις sustain τότε αυτό δεν μπορείς να το παίξεις απλά.

Στο τελευταίο περι relief και action, δεν έθεσα κάποια προυπόθεση, είπα απλά οτι συμβαίνει.

Τώρα περί buzz, είσαι σίγουρος οτι ΔΕΝ περνάει στον ενισχυτή? Εμένα μου φαίνεται οτι περνάει και μάλιστα πολύ άσχημα. (δεν θα είχαν γραφτεί τόνοι (πάλι αυτη η λέξη) άρθρων πάνω στο buzz αν δεν ενοχλούσε και ηλεκτρικά). Συμφωνώ οτι λίγο buzz και με απαλή πένα δεν περνάει στο ενισχυτή (πάντα) αλλά το παραπάνω περνάει. Εξαρτάται και απο τα settings : μπασα, πρίμα, μεσαία σίγουρα επηρεάζουν το πόσο ενοχλητικά βγαίνει το buzz προς τα έξω.

1 hour ago, Πνοή και Νύξη said:

 

Το relief στις ηλεκτρικές κιθάρες (και στις ακουστικές τρόπον τινά) είναι ο μεγαλύτερος αστικός μύθος που κατατρέχει το όργανο από τότε που οι αστικοί μύθοι απέκτησαν σημασία. Τεντώστε τα μανίκια σας κι ένας γενναίος νέος κόσμος ήχου, ωραίου action και -σημειώστε- sustain, εκεί που το όργανο το χρειάζεται περισσότερο, δηλ. από 8-9 τάστο και μετά. Επίσης είναι το κλειδί για χαμηλό action χωρίς πνίξιμο bends στις ψηλές περιοχές μέχρι το 21-22 τάστο. Ή σε 7,25" radius ταστιέρες.

Κάθε όργανο διαφέρει (γεωμετρία και μορφολογία), οπότε θέλει λίγο tweak μέχρι να βρεθεί η χρυσή τομή/συμβιβασμός.

κοίτα μερικοί παίκτες (argytar) το 0.5mm (κατεμε ΤΕΡΑΣΤΙΟ) relief το θεωρούν μηδενικό, άλλοι ίσως το 0.2mm το θεωρούν τεράστιο.

ΠΑΝΤΩΣ, σε κιθάρες με γνησίως μηδενικό relief, δηλ ένα κίχ πάνω απο το αρνητικό, power chords (να μην μιλήσω για Djent) δεν παίζεις. Κάτω δεν κουρδίζεις, και περιορίζεσαι στο να χαϊδεύεις την κιθαρούλα με μπλουζάκια και ροκάκια του 60.

όπως λες και εσύ είναι μια χρυση τομή, το εργαλείο για να πετύχει κάποιος ομοιόμορφο action καθως και να δώσει λίγο αέρα στα αριστερά τάστα, εκεί που δηλ το μηδενικό relief πονάει πιο πολύ.

Κατα τα άλλα (με εξαίρεση στο οτι η κιθάρα χρειάζεται action και sustain κυρίως στα κεντροδεξιά ΛΟΛ τάστα, νομίζω παντού χρειάζεται), στα υπόλοιπα που αναφέρεις για action, συμφωνώ 100%, (π.χ. μείωση relief -> μείωση action (και) στα τελευταία τάστα)

relief? αν το action είναι χαμηλό και αν επίσης το relief μικρό, τότε πως ακούγεται στα power chords?

σχετικά με το συγκεκριμένο σετ (argytar btw ωραίο παιξιματάκι και ήχος), argytar πως ακούγεται στα ριφφ στις πάνω χορδές? Σε πιο δυνατό παίξιμο? Σκασίματα? Ποιό είναι το action και το relief στην συγκεκριμένη (όμορφη ομολογουμένως) στρατ?

δηλ κρίνοντας απο τους πίνακες της daddario , 7 - 7.5Kg στις λεπτές και 5.5 - 6 Kg στις μπασες, έχει νόημα αν παίζει κανείς σόλο στις μπάσες και ριφάκια στις πρίμες

15 minutes ago, gkourmoul1 said:

Φανταστικα ακουγεται. Παρομοιος ηχος με του superfunk.

 

Μια ερωτηση: Γιατι 5 ελατηρια με τοσο μαλακο σετ χορδων? Γινεται να σεταριστει? Πχ στην squier strat μου, με 9-42, να αναγκαστηκα να αφησω 2 ελατηρια διοτι θα επρεπε να ξεβιδωσω εντελως τις 2 βιδες. Στην fender μου, το ιδιο με 3 ελατηρια. Πιθανοτητα να εχει και αλλης σκληροτητας/ποιοτητας ελατηρια σε σχεση με την squier.

στην 7-χορδη ibanez (9-54) δηλ +6Kg έχω 3.....

11 hours ago, Πνοή και Νύξη said:

And the .015 is much better for the G than a .017. An .015 squares out at .225 and .017 is 289. So you're going to get 28 percent more output just with a two-pound different in string size.

μάλιστα. Χωρίς να έχω κάνει το μάθημά μου, τι πιθανότητες δίνετε αυτο να ισχύει? Δεν καταργεί τον λόγο ύπαρξης των long scale οργάνων? (χαμηλότερο κούρδισμα με λεπτότερες χορδές). Η μετατόπιση στην ταλάντωση δεν παίζει ρόλο?

Οτι σου είπε ο φίλος απο πάνω. Δοκιμασε να βάλεις 2 νουμερα μεγαλύτερα χορδη (ΣΙ), και να δουλέψεις  το nut με κουρδίσματα/ξεκουρδίσματα, bends, τρεμολο. Μετα απο κάποιες μέρες (και ανάλογα με την σκληρότητα του nut) η τρυπα θα ανοίξει και θα λειανθεί. Στην συνέχεια γυρνάς στο αρχικό gauge και βάζεις και κάτι απο τα κλασικά λιπαντικά, γραφίτη, κτλ και ξαναδοκιμάζεις. Καλή τύχη!

36 minutes ago, George Litos said:

Οι heavy bottom χορδές όντως κάνουν για 00s μουσική με drop tunings μεταλ και heavy πραγματα και όχι για κλασσικό ροκ. Το καταλαβαίνεις απλά ακούγοντας τους δίσκους από Hendrix οτι χρησιμοποιούσε λεπτές μπάσες. Τότε οι ενισχυτές είχαν όσα μπάσα έχουν και τώρα, πριν το 65(ή κάπου τοτε περίπου) ήταν που δεν είχαν και μάλισταν δεν υπηρχαν καν ενισχυτές μπάσου και οι μπασίστας παίζαν με ενισχυτές κιθάρας!

ίσως να ήταν και θέμα ηχογράφησης, μικροφώνων, κτλ. Τελευταία χαλαρώνω τις άπειρες ώρες που είμαι στο αυτοκίνητο με Uriah Heep, και παρατηρώ διαφορά στην παραγωγή μεταξύ π.χ. magician's birthday -> firefly, και κυρίως στα drums, πόσο άδεια ακούγονται σχεδόν σε όλους τους δίσκους πριν το 75 και πόσο πιο γεμάτα μετά. Αλλο παράδειγμα Judas Priest Rock a Rolla -> Sad Wings of destiny.

2 hours ago, Πνοή και Νύξη said:

 

Έχει να κάνει με μια παρανόηση, στα πλαίσια υπεραπλούστευσης για καλύτερη συνεννόηση. Το tension, η δύναμη δηλ. που ασκείται από το κλειδί μέχρι το saddle είναι συγκεκριμένη, εφ' όσον διατηρούμε συγκεκριμένο pitch, όπως σωστά αναφέρεις. Αυτό που αλλάζει είναι ο εφελκυσμός(?* βοηθήστε με οι φυσικοί), δηλ. η αίσθηση της ελαστικότητας που μπορεί να έχει μια χορδή, αναλόγως το μήκος της πέραν των σταθερών σημείων (nut/saddle). Αυτό έχει αντίκτυπο στην ελαστικότητα κατα τη χρήση δηλ. bends και vibrato, και έχει να κάνει με το ότι το μήκος της χορδής πίσω από το nut, συνεισφέρει σε αυτή την αίσθηση ελαστικότητας όταν ασκείται δύναμη. Στην πράξη, μια Ε καντίνι που δένει στα 3 εκ. πίσω από το nut, έχει πιο stiff αίσθηση από μια Ε καντίνι που δένει στα 15 εκ γιατί αυτά τα 15 εκ έχουν ένα βαθμό ελαστικότητας που επικοινωνεί με το ωφέλιμο μήκος χορδής-στην ταστιέρα.
 

Συμφωνώ στα περι αίσθησης της ελαστικότητας. Εχω την διαίσθηση οτι τελικά δεν αλλάζει κάτι. Τι εννοώ, για να κάνεις bend ενός τόνου πάνω, πρέπει να πετύχεις την σωστή τάση. Μπορει στην στρατ να φαίνεται οτι γίνεται πιο εύκολα το μπεντ, αλλά στην ουσία θα χρειαστεί περισσότερο σήκωμα για να πετύχεις την ίδια τάση (λόγω ελαστικότητας), σε σχέση με την superstrat με το locking nut, στην οποία λόγω έλλειψης ελαστικότητας θα χρειαστεί λιγότερο σήκωμα για την ίδια τάση. Οπότε τελικά νομίζω οτι η προσπάθεια/δύναμη που ασκείται απο τον παίκτη παραμένει σταθερή. Απλα στην πιο "stiff" περίπτωση αυτο επιτυγχάνεται πιο  "γρήγορα". (όπως και με τα fanned frets)

Βεβαια στο παραπάνω παράδειγμα θεωρώ fixed bridge και στις 2 περιπτώσεις, καθότι τα ελατήρια του floyd θα προσέδιδαν κάμποση ελαστικότητα.

On 1/31/2019 at 5:11 PM, S9F said:

Not bad, not bad my friend...

η δική μου πεταλιέρα (και ενισχυτής, audio interface, κτλ) εδω και πολλά χρόνια :

επίσης μπορει να είναι κάτι απο την γειτονιά, π.χ. ένας νέος σταθμός της ΔΕΗ, π.χ. ο οποίος το βράδυ προκαλεί αυξημένα μαγνητικά πεδία χαμηλών συχνοτήτων. Δηλαδή πρέπει να μελετηθούν όλοι οι παράγοντες εντός και εκτός.

http://www.daddario.com/DAstringtensionguide.Page?sid=788599f3-6211-4457-a40e-35ab7bb4a7b0

το τι γίνεται απο το nut-> κλειδί δεν αναφέρεται καν. ειναι σαν να λεμε οτι (τηρουμένων όλων των υπολοίπων παραγόντων σταθερών) οι strat έχουν μικρότερο tension απο τις superstrat λόγω locking nut....