Jasemeister

Ιδού οι πρώτες φωτογραφίες του ενισχυτή. Έχω αποφασίσει να κατασκευάσω μια κεφαλή με τα ίδια specs και θα φτιάξω και ένα site με πολλές φωτογραφίες και κλιπάκια με το όλο επιχείρημα, οπότε αναμείνατε! Front: http://www.noiz.gr/modules.php?op=modload&name=4nAlbum&file=index&do=showpic&pid=19&orderby=dateD Back: http://www.noiz.gr/modules.php?op=modload&name=4nAlbum&file=index&do=showpic&pid=20&orderby=dateD Speaker: http://www.noiz.gr/modules.php?op=modload&name=4nAlbum&file=index&do=showpic&pid=21&orderby=dateD

2η.Εχει βρει καποιος κανενα καλητερο σετακι (καλητερα ξυλα καλητερους μαγνητες) στο net; Ένα φοβερό kit που θέλω να πάρω κάποια στιγμή είναι αυτό της Carvin: http://www.musik-schmidt.de/osc-schmidt/catalog/product_info.php?products_id=15785 ¶μα ψάξεις στο net θα βρεις πολύ καλές κριτικές και πολλά sites από άτομα που έχουν φτιάξει το εν λόγω kit και μοιράζονται τις εμπειρίες τους και διάφορα tips στο βάψιμο και το λουστράρισμα.

Ασιάτισσα αλλά προτιμώ να είναι φορτωμένη από μαμά με όλα τα ωραία πραγματάκια, όπως η Epiphone Boneyard LP που πήρα με 570 Ευρώ όταν οι μαγνήτες κοστίζουν 300 Ευρώ από μόνοι τους!

Ένα site που βρήκα σήμερα για DIY λαμπάτους στην Ευρώπη είναι το: http://www.ampmaker.com/ Το ξέρει κανείς; Έχει αγοράσει κανείς τίποτα από κει; Τώρα που πήρα αυτόν τον combo ΑΝΑΧ πριζώθηκα να το κλωνοποιήσω και σε κεφαλή, αντί να αντικαθιστώ τα εξαρτήματα του κυκλώματός του απο την αρχή.

DeadDuck: Και γω που νόμιζα ότι ήμουν κωλόφαρδος που πήρα λαμπάτο με 300 Ευρώ! Εσύ το πήρες κυριολεκτικά τσάμπα! Ωραίος! Συμφωνώ μαζί σου για τον ήχο και το bright αλλά για την επίδραση του treble στα ψηλά μεσαία δεν μπορώ να πω πολλά, δεν έχω σχεδόν καθόλου εμπειρία από ξεψάχνισμα ενισχυτή. Αν μπορείς πες μας λίγα ακόμα για το δικό σοu ANAX (τι controls έχει, ποιές και πόσες λάμπες, κτλ.). Superfunk: Όντως υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να είναι ελληνικής κατασκευής. Απ'ότι φαίνεται μόνο από παλιούς μπουζουξήδες τους βρίσκεις. Πάντως όχι μόνο στο Google αλλά και σε καμιά δεκαριά άλλα search engines έψαξα μπας και βρω έστω μια αναφορά αλλά μηδεν...

Προσωπικά μου αρέσει πάρα μα πάρα πολύ! Το χρώμα της αδικείται από τις φωτογραφίες. Όταν την πρωτοείδα στο site της Epiphone είπα "ποιός μαλ.. θα αγόραζε τέτοιο χρώμα κιθάρα?" lolol και τελικά εγώ ήμουν ο μαλ...! Στα πλάγια και πίσω το σκάφος, η ταστιέρα και ο κλειδοστάτης είναι μαύρο satin, που με βολεύει πολύ και έχει πολύ καλή αίσθηση. Ποιότητα κατασκευής είναι κατά 90% φοβερή. Το μόνο σημείο που διατηρω 10% επιφυλάξεις είναι το πως έχουν μπει πάνω το tune-o-matic και το stopbar, γιατί δεν έχω και πολύ εμπειρία με τα Lespaulια. Επίσης σε ένα σημείο το φιλετο στα πλάγια του σκάφους έχει μπει κάπου ένα χιλιοστό πιο μέσα οπότε υπάρχει ένα μικρό κενό στα ύψη εκεί που τελειώνει το ξύλο και αρχίζει το φιλέτο. Επίσης σε κανα δυο από τα trapezoid inlays φάγανε λίγο περισσότερο ξύλο απ'όσο έπρεπε και γεμίσανε το κενό με επιπλέον κόλλα ή ρητίνη. Όλα αυτά τα είδα αφότου έψαξα εξονυχιστικά την κιθάρα. Απο ήχο και playability....απλά σπέρνει! Οι Burstbuckers είναι φοβεροί, αλλά θέλουν λίγο ψάξιμο όσον αφορά τη ρύθμιση ύψους γιατί έχουν πολύ μεγάλο output. Είτε σε λαμπάτο είτε σε transisto ενισχυτή το συνδέσω, βγάζει φοβερό τόνο. Αυτό που μου αρέσει ιδιαίτερα είναι ότι οι μαγνήτες είναι vintage φάση με περισσότερο output, όπως συνηθίζει ο Seymour (οι μαγνήτες είναι Gibson πάντως) και διατηρούν το χαρακτήρα τους. Για να πιάσεις vintage output δεν έχεις παρά να χαμηλώσεις το volume του μαγνήτη. Στη μεσαία θέση οι δύο μαγνήτες είναι συνδεδεμένοι out of phase και δίνει μια ελαφριά αίσθηση flanger. Η ταστιέρα είναι πολύ καλή.

Η πρώτη μου κιθάρα και ο ενισχυτής (Mexican Strat & Peavey Rage 158) ήταν από mail order μαγαζί στην Αγγλία, γιατί ήταν ο αδερφός μου φοιτητής εκεί τότε και στην Ελλάδα κόστιζε σύνολο 170,000δρχ μετρητά και από το mail order 105,000δρχ. Τότε δεν ήξερα να παίζω και δεν ήξερα τα μαγαζιά και σε όσα πήγαινα δεν με άφηναν να παίζω λόγω ηλικίας. Η δεύτερη φορά που έκανα "τηλεαγορά" ήταν φέτος από Thomann που πήρα την Epiphone Joe Perry με Gibson Burstbuckers (570 Ευρώ πριν τα μεταφορικά), κανα δυο μαγνήτες Seymour Duncan και κάτι ψιλά ανταλλακτικά. Δεν ήξερα τι τιμή είχε στην Ελλάδα και ποιός την είχε (και αν την είχε). Πήγα από Ζοζέφ πρώτα αλλά δεν την είχε και το παλικάρι ήταν αρκετά ευγενικό να μου πει ότι είχε δει μια πρόσφατα στη βιτρίνα του Διαμαντόπουλου. Πήγα εκεί λοιπόν και αφού περίμενα υπομονετικά κανένα τέταρτο να τελειώσει ο πωλητής τη συζήτηση με έναν άλλο πελάτη, μου σύνδεσε την κιθάρα σε ένα Tech 21 combo και την κράτησα για κάτι παραπάνω από 5 λεπτά (έπαιξα για περίπου 2 λεπτά και τον υπόλοιπο χρόνο μελετούσα την κατασκευή και την ποιότητα). Τότε ήρθαν κάτι φιλαράκια του και αμέσως μου ζήτησε πίσω την κιθάρα για να δοκιμάσουν κιθάρες οι νεοαφιχθέντες. Μου έκανε προσφορά μαζί με σκληρή θήκη 1000 Ευρά μετρητά. Ενοχλήθηκα λίγο με το αρχικό γράψιμο σε συνδυασμό με το μετέπειτα άδειασμα-αστραπή αλλά περισσότερο ενοχλήθηκα που μου έκανε τέτοια προσφορά ενώ είχε δει και ο ίδιος προτού μου δώσει την κιθάρα ότι το nut ήταν ραγισμένο και προτίμησε να κάνει την πάπια.

Janick τώρα μου βάζεις δύσκολα...πρώτη φορά στη ζωή μου έπαιξα με λαμπάτο ενισχυτή πριν 1.5 χρόνο και αυτός ήταν ο ΑΝΑΧ του φίλου μου και από τότε αυτός είναι ο δεύτερος λαμπάτος που παίζω. Με τη μεξικάνα Strat μου (με Seymour Duncan SSL-6 neck & middle, JB-Jr bridge) και ένα Ibanez TS-7 Tonelok έχω καταφέρει να πιάσω ήχους από Chuck Berry, Hendrix, SRV, Randy Rhoads, Lynyrd Skynyrd, Maiden & Metallica (αρκετά κοντά τουλάχιστον). Από άποψη χαρακτηριστικών είναι στο μοτίβο του Twin Reverb, αλλά χωρίς middle (μόνο treble & bass). Επίσης, δεν έχει υποδοχή για footswitch για το reverb & το vibrato αλλα έχει για echo (?!?). Έχει 4xEL34 στο power output και 6xECC83 στο preamp, κάτι που πιστεύω ότι παραπέμπει στη φημολογούμενη αγγλική προέλευση του ενισχυτή. Το σύνολο συμπληρώνουν δύο Jensen 12" παραγωγής του 1972. Έριξα μια ματιά στο κύκλωμα και μοιάζει με αυτό του Twin Reverb, αλλά με κάποιες διαφορές οι οποίες μάλλον οφείλονται στις διαφορετικές λάμπες που χρησιμοποιεί. Μαζί με τις φωτογραφίες θα φτιάξω και μερικά κλιπς να το ακούσετε σύντομα.

300 Ευρώ το πήρα. Θα postάρω μερικές φωτογραφίες σύντομα. Δεν ξέρω τι είναι τα Solitaire για να σου πω. Έκανα ένα testdrive αυτό το Σάββατο με τη μπάντα μου και ο ενισχυτάκος έσπειρε μαζι με το Ibanez TS-7 και τη μεξικάνα Strat μου με Seymour Duncan μαγνήτες! Πόρωση!

Γεια χαρά! Εδώ και καιρό έπαιζα με μια κεφαλή ANAX λαμπάτη ενός φίλου μου. Έχει φοβερό ήχο! Ο ίδιος μου είπε ότι είναι ίδια σχεδίαση με τον blackface twin reverb (τον έχει αγοράσει μεταχειρισμένο εδώ και 15 χρόνια). Πριν μερικές μέρες μου βρήκε μια αγγελία στην εφημερίδα για έναν ANAX λαμπάτο και μου το είπε. Τελικά το αγόρασα και έχει και 2 φοβερά Jensen LMI125 C8504 κατασκευής 1972! Αυτός που το πούλαγε ήταν παλιός μπουζουξής-τραγουδιστής και μου είπε ότι oi ΑΝΑΧ φτιάχνονταν το '70 στην Αγγλία και τα έφερνε ο Μπάκης Ηλεκτρονική. Ξέρει κανείς τίποτα περισσότερο γι'αυτούς τους ενισχυτές???

Με το καλό! Τερμα τα γκάζια φίλε!

Έχεις δίκιο αλλά σε τελική ανάλυση εμείς είμαστε το κράτος. Παράδειγμα της χαζομάρας που μας κατέχει σαν λαό, είναι τα χθεσινά δρώμενα περί Ευρωβίζιον. Ή εκδήλωση έγινε σε μαγαζί λες και είναι σκυλάδικο ο διαγωνισμός, δεν είχε στούντιο η ΕΡΤ να γίνει η εκδήλωση Έστω στο κλειστό μπάσκετ στο ΟΑΚΑ. Το μαγαζί λειτουργεί χωρίς άδεια 4 χρόνια, δεν έχει πυρασφάλεια και μπλαμπλαμπλα. Κι όμως ήταν φίσκα το μέρος. Όταν λοιπόν όχι απλά γράφουμε τα γεγονότα αυτά εκεί που δεν πιάνει η μελάνι και μάλιστα επιβραβεύουμε την επιλογή πηγαίνοντας εκεί απλά και μόνο να δουμε τη Βίσση playback με σαχλοτράγουδα δεν τίθεται θέμα, συμβαίνουν γιατί τα αφήνουμε ΕΜΕΙΣ. Χώρια που την αφήνουμε και εκμεταλλεύεται το θεσμό και το πρεστίζ της Ελλάδας λόγω Παπαρίζου μπας και κάνει κι'αυτή καριέρα. Και μεις από πίσω αντί να πέσει γιούχα και αποχή, επειδή είναι για την Ελλάδα ρε γαμώτο. Να πάει απο κει που ήρθε με τη γριά-μάγισσα παρέα. Τεσπά μη με παρεξηγείτε περιμένω εδώ και 5 ώρες να μου στείλει το order confirmation ο Θωμανν (σικ) και τα έχω πάρει :lol: Take care & keep on rockin'

My 2 cents (σόρρυ για την έκταση αλλά τα πήρα σιγά σιγά): Σαν κράτος η Ελλάδα περισσότερο παιδεύει παρά στηρίζει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Τα λειτουργικά κόστη μιας μικρομεσαίας επιχείρησης & τα έξοδα μεταφοράς/εισαγωγής αγαθών είναι από τα ακριβότερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ένα χαρακτηριστικό ποσοστό των ιδιοκτητών μαγαζιών με μουσικά όργανα είναι εμπορικά εντελώς βλαμμένοι (το screw assortment pack της Fender με τις πολύτιμες ανταλλακτικές βίδες για Strat & Tele έχει 200 Ευρώπουλα & ούτε ο αποκλειστικός εισαγωγέας έχει αξιωθεί να πάρει ένα τόσα χρόνια να έχει να δίνει στον κοσμάκη έστω και 5 Ευρώ τη μια). Ένα χαρακτηριστικό ποσοστό των ιδιοκτητών μαγαζιών & υπαλλήλων με μουσικά όργανα είναι γενικά άσχετοι με το εμπόριο & συνεπώς δεν ξέρουν πως να τρέξουν ανταγωνιστικά την επιχείρησή τους (δημιουργία, διαχείρηση και ανανέωση στοκ) ή και να την προωθήσουν. Όλοι θέλουν να αποφύγουν να βάλουν λεφτά μπροστά για στοκ αφού υπάρχει μεγάλη αβεβαιότητα για το αν και πότε θα πουληθούν αυτά που θα φέρει ο εισαγωγέας. Οι κλασικές παραγγελίες στον κατασκευαστή είναι: μια απ'αυτήν, μια απ'την άλλη, σε ένα χρώμα μόνο (κλασικά μαύρο)... συνεπώς οι τιμές στους αντιπροσώπους απ'το εργοστάσιο είναι υψηλές. Γιατί να φέρει στοκ όμως εδώ κάνει αμάν για να διώξει τις κιθάρες της βιτρίνας. Δεν έχει καταλάβει ότι πρέπει να έχει μια για βιτρίνα, να διώξει της αποθήκης και μετά να διώξει της βιτρίνας σε προσφορά Ο μαγαζής θέλει να καλύψει τα έξοδά του & να βγάλει και ένα γερό εισόδημα, οπότε πάρε απο 2 μέχρι 5 φορές την τιμή πάνω. Βάλτε και τον παράγοντα μάρκα, φήμη, ράδιο αρβύλα, επίδειξη, γενική ασχετοσύνη (εμπόρων και πελατών) και μαζί με όλα τα προαναφερθέντα έχουμε μια κατάσταση που διώχνει τους πελάτες και τους στέλνει στα www.cheapprices-goodservice.de όπου βέβαια το κράτος στηρίζει τις επιχειρήσεις (πολύ σημαντικό), τα έξοδα είναι πολύ χαμηλότερα από Ελλάδα, οι ιδιοκτήτες είναι σωστοί & έντιμοι επιχειρηματίες ως επι το πλείστον, κάνουν μαζικές παραγγελίες και γενικά ξέρουν πως να πουλάνε και να κάνουν καλό όνομα για το μαγαζί. Δεν ξέρω ρε παιδιά, όλοι παιδευόμαστε χρόνια και ότι μάθαμε πάνω στον εξοπλισμό το μάθαμε με δυσκολία, χρήμα & νεύρα. Ζούσαμε τόσα χρόνια σε Μπανανία και βλέπαμε τους απ'έξω και μας έπιανε ο καημός. Τώρα όμως έχουμε πρόσβαση στον έξω κόσμο και μπορούμε να αγοράζουμε φθηνότερα, με καλύτερη υποστήριξη και πολλές φορές καλύτερη ποιότητα. Οι σαχλαμάρες τύπου: "τα φρένα μου είναι ελληνικά" δεν είχουν βάση πλέον. Και γω θα'θελα να αγοράζω από Ελλάδα και να στηρίζω την οικονομία μας αλλά η κοροϊδία έχει όρια, άσχετα με το ποιός φταίει για τις υπερβολικές τιμές. Συνεχίζοντας να αγοράζουμε από Ελλάδα, απλά στηρίζουμε την κατάσταση που επικρατεί. Σήμερα έβαλα παραγγελία από Θωμανν (σικ) την Epiphone Boneyard με 570 Ευρώ. Στον Διαμαντόπουλο που κατέβηκα μου άφηνε της βιτρίνας με ραγισμένο nut 930 από 1200. Υποθέτω ότι ο Διαμαντόπουλος το πλήρωσε συνολικά πιο ακριβά να το φέρει από τον Θωμανν (τιμή από Epiphone kai μεταφορικά/εκτελωνιστικά) αλλά αν δεν μπορεί να ανταπεξέλθει ας πιέσει και αυτός τους μεταφορείς και τους λοιπούς να μειώσουν και αυτοί τα κόστη τους. Κάντε υπομονή και ο ανταγωνισμός θα δουλέψει υπέρ μας. Απλά πρέπει να τα "χώνουμε" και μεις. Αν το 90% όσων μπαίνουν στο Νάκα του λένε "πόσο το πουλάς; 2000 Ευρά; Τότε θα το παραγγείλω από Γερμανία με 1000 και κράτα το δικό σου να κάνεις κανόε/καγιάκ στους επόμενους Ολυμπιακούς", να δείτε για πότε θα γίνει από φαρμακείο το Dia discount music store market.

Πολύ καλές οι Fender και Gibson (οι custom) ταιριάζουν με τα σώματα, αλλά η Ibanez είναι φοβερή, λιτή και επιθετική σχεδίαση για κιθάρες in your face :D Μάλλον είναι θέμα ποιά ταιριάζει καλύτερα με το σώμα. Φαντάζεσται κλειδοστάτη Strat σε Gibson Les Paul(μακριά από μας)? :lol:

Ταπεινή λίστα: 1) Fender Standard Strat. Mexico 1995. 3 color Sunburst. Seymour Duncan SSL5/SSL6RW-RP/JBJr. Όσο πιο πολύ τη χτυπάς, τόσο πιο πολύ της αρέσει :wink: 2) Tanglewood Europa. England 1985. Tobbaco sunburst. Floyd Rose, 24 τάστα (8 scalloped), maple ταστιέρα, alder σώμα, SSH, μόνο με DiMarzio Evolution bridge τώρα. Πολύ καλή ταστιέρα γενικά αν και λειωμένη. Το ξύλο έχει υποχωρήσει μπροστά από το ένα post του Floyd Rose οπότε είναι σε γωνία :evil: Ούτε στον χειρότερο εχθρό μου! 3) Ibanez SA360EXQMFT. Korea 2003. Translucent blue flame maple, 22 τάστα, μαόνι σώμα, set-in 5-piece neck, Seymour Duncan SC-101, SC-101, HB-101. Γενικά μια πανέμορφη κιθάρα με φοβερό και μοναδικό ήχο! 4) Epiphone Joe Perry Boneyard Les Paul, με Gibosn Burstbuckers. K.a.i.g.a.m.w! 5) ZOOM505. To πρώτο και πιο παντοφλέ αλλά άμα ξέρεις να το σετάρεις πετάει! 6) Ibanez TS7. Απλά φοβερό! 7) Peavey Transtube Rage 158, 15W. Μια παντόφλα και μισή που έχω και κάθεται τα τελευταία 6 χρόνια. 8) Anax Twin Reverb copy με EL34. Φοράει 2 αμερικάνικα Jensen 12" Alnico και απλά σκοτώνει. 9) Ibanez SR300 τετράχορδο μπασάκι μαύρο που μαμεί άσχημα. 10) Μια κλασική άγνωστης μάρκας αλλά με πολύ γλυκό και ζεστό ήχο (για τα 100 Ευρά που την αγόρασα). 11) Schecter Demon, China 2006. Δύο διπλοί Duncan Designed HB-105 active (σαν τους Blackouts), 24 jumbo ταστα, rosewood ταστιέρα με αρκετό 'ψωμί", μαύρο strat-a-like σώμα με σατέν φινίρισμα, string-through, grover-like tuners, 1 volume, 1 tone. Κλασικό 80s metal tone!

Thanx για την σε βάθος απάντηση! Στο ζουμι τωρα:μπρατσο της Lite Ash ειναι παχυτερο απο αυτο της Highway αλλα δεν θα σου συνιστουσα να αγοραζες μια Lite Ash χωρις να τη δοκιμασεις γιατι υπαρχουν τεραστιες διαφορες μεταξυ των κιθαρων αυτων απο κιθαρα σε κιθαρα (αλλες ειναι εκπληκτικες' date='παναλαφρες & με φοβερη δουλεια στα ταστα & αλλες εντελως για πεταμα) Βεβαια επειδη απο κιθαρα σε κιθαρα ολα τα παραπανω παιζουν πολυ θα σε συμβουλευα να δοκιμασεις πριν αγορασεις. :wink: Welcome![/quote'] Χμ, αυτό με προβληματίζει λίγο γιατί σκοπεύω να αγοράσω από thomann, οπότε θα βγει ρουλέτα να μην μου τύχει παντόφλα σε περίπτωση που πάω για την lite ash.

Εκ πρώτης όψεως ταιριάζουν οι: a) Alnico II Pro Flat (APS-2) b) Vintage Flat (SSL-2), με Alnico V οπότε λογικά τον APS-2 που είναι Alnico II όπως και ο APH. *edit* ΠΡΟΣΟΧΗ να ταιριάζει στη θέση που υπάρχει στο σκάφος. Δες τις εικόνες στη Seymourduncan.com και θα καταλάβεις.

Γειά χαρά! Πρώτο μου θέμα σαν τρυφερό πόδι στο forum (συγχαρητήρια by the way, είναι φοβερό) και χαιρετώ όλους. Εδώ και κανένα 2μηνο που διαβάζω τα θέματα έχω μάθει πολλά. Θέλω να ζητήσω τη βοήθειά σας σε κάτι. Έχω μια Μεξικάνα Strat με Seymour Duncan και την έχω φέρει στα μέτρα μου μ'αρέσει πολύ όπως είναι τώρα. Το μοναδικό μειονέκτημα: 21 τάστα. Λοιπόν, τη Μεξικάνα δεν την αλλάζω με τίποτα όπως είναι τώρα αλλά θέλω και μια Strat με 22 τάστα, χωρίς να χρειαστεί να χτυπήσω καμιά χρηματαποστολή ή να βάλω υποθήκη τη χρυσή οδοντοστοιχία της γιαγιάς. Έχω βάλει στο μάτι την Fender Lite Ash με 3 Seymour Duncan (κορεάτικη) & την Highway 1 (αμερικάνικη). Το βασικό που με ενδιαφέρει είναι η ταστιέρα οπότε αν κάποιος έχει παίξει με Μεξικάνα και με τη Lite Ash ή και με την Highway θα εκτιμούσα πολύ τη συγκριτική άποψή του. Λόγω δουλειάς το να κατεβώ κέντρο να ακούσω κάποια από αυτές (αν τις βρω κάπου...) είναι πολύ δύσκολο. Thanx Jay

Προτείνω ανεπιφύλακτα Seymour Duncan αντί για DiMarzio. Η εντύπωσή μου είναι ότι ο γέρο-Seymour είναι από τους λίγους που ξέρουν τί κάνουν όσον αφορά τους μαγνήτες. Εγω εμπιστεύομαι απόλυτα το ToneWizard tool στο site της Seymour Duncan, οπότε δες τί προτείνει. Σε τελική ανάλυση άμα δεν ακούσεις τον μαγνήτη πάνω στην κιθάρα σου, συμπέρασμα δεν βγαίνει, οπότε καλύτερα στις δοκιμασμένες λύσεις. Good hunting φίλε!

Γειά χαρά, εγώ προσωπικά έχω βολευτεί με τον υπολογιστή μου & τα 2.1 creative ηχεία. Περνάω στο line in της κάρτας ήχου από πεταλάκι ή πολυεφέ & ακούγεται πολύ καλύτερα από τον Peavey Rage 158 που έχω. edit: εννοείται καλόπαιχτο να'ναι το καινούριο σου απόκτημα!