Johnny.T

Eγώ παρουσιάστηκα Αυλώνα τον Αυγουστό του '03 και απο την πρώτη μέρα πήρα μαζί μου μια φτηνή κλασική ,που την είχα μαζί μου ως το τέλος της θητείας.Δεν μου δημιούργησε πρόβλημα ,ακομά και όταν ήμουν στα σκληρά(εννοώ μονάδες) που ήρθαν αργότερα.Θυμάμαι βράδια να αυτοσχεδιάζω μελωδικά και αργά και να κοιμάται ήρεμα όλος ο θάλαμος.Οσο για ιδέες ένα κινητό κάνει δουλειά νομίζω(εκτός και αν θες να γράψεις δισκό, :P).Αυτά και καλός πολίτης.Εγώ λέω πάρε μια φτηνή κλασική. 8)

E ναι βασικά εννοούσα ελληνικό δίσκο και με την έννοια και του στίχου αλλά τελοσπάντων ας γράψει ο καθένας ότι γουστάρει.Το καλό θα ήταν ένας και ελληνικός.

Απο ένα live που είδα στη Γιουγκοσλαβία παίζατε γαμάτα.Αλλά και όταν σας είδα στην Κοζάνη πολύ αργότερα πάλι γαμάτα παίζατε.Είχα γράψει και ένα boogie μετά απο εκείνο το live.Τότε παίζατε με το bangouk,κιθάρα φυσαρμόνικα,Ταχα κάνει πάνω μου.Γαμώ τα λάιβ.

Μου τα χάλασες .όχι και μικρούτσικος,να μου'λεγες μώρα στη φωτιά θα το καταλάβαινα γιατί είναι και από τα μέρη μας και μέσα μου ο πρώτος απο Μωρά είναι δισκάρα.Τεσπα

Λοιπόν πίνωντας και ακούγοντας με τα χρόνια ψηφίζω ΦΛΟΥ,κλασικό μεν αλλά έχει τα ΟΛΑ .τραγούδια ,πενιά,ερμηνία,τελείωμα και όλα.ΡΟΚ'ΕΝ'ΡΟΛΛ με λίγα και πολλά λόγια.

Η μία η άλλη δηλ.Τελικά ένα ποσό απο αυτά που πληρώνουμε πέρα από το brand name πάει και στη χώρα κατασκευής ,μάλον για την διαφορά στα μεροκάματα.

Δεκαετία 70 .Οι Stones βγάζουν τις καλύτερες δουλειές τους ,country rock με Gram parsons, Neil Young,Dylan ktl. Αρχίζει το προτοπανκ ρέυμα με Stooges ,New York dolls.Σιγουρά θα΄θελα να'μαι Νέα Υορκη στις CBGB's επόχες.Μεγάλες μπάντες, Zeppelin Sabbath κτλ.Στα τέλη της δεκαετίας με το πανκ στην Αγγλία το new wave τους Joy division κτλ.Ωραία Χρονιά.

Εγώ είμαι πολύ ευχαριστημένος με το κούτσουρο πάντως.Τόσα χρόνια δεν έχει πάθει τπτ.Βέβαια τα άλαξα όλα με τον καιρό αλλά το μανίκι με βολέυει άπειρα.Τώρα θα μου πεις δεν έχω παίξει και με καλύτερα όργανα τόσο χρονικό διάστημα όσο με την δικιά μου στρατ,αλλά όσα περάσαν απο τα χέρια μου δεν μου έκαναν και καμιά τεράστια διαφορά ,τουλάχιστον στο play ability .Aυτό που αναρωτιόμουν και ανέβασα αυτό το θρεντ ,είναι αν όντως αυτές οι στρατ είναι κατασκευασμένες απο αμερικάνικα μέρη(εννοώ ξύλα)γιατί τα υπολοιπό hardware ήταν όντως φτηνιάρικο.

Sory fuzion μάλον στο χαλάω αλλά είναι διασκευάρα.Townes van zandt forever,

http://forums.fender.com/viewtopic.php?t=46444 "90’s Fender Mexico w/ Black Decal: A Mystery Uncovered You might have heard of mexican made Fender guitars with a black headstock decal, sometimes associated with some mystery Squier Series made in Mexico. It’s true that there actually was a “Squier Series” that was made by Fender in Mexico and featured a black decal on the headstock, but not all mexican made Fender guitars with such a black label were part of that very “Squier Series”. Since there appears to be a lot of confusion and half-knowledge about these guitars out there, I decided to do some research on my own. The black label was used by Fender Mexico for a limited time only between 1993 and 1998. It can be found exclusively on the rather short lived mexican “Traditional” and “Squier” series for the Telecaster, Stratocaster and Precision Bass. Usually, Squier is to Fender what Epiphone is to Gibson. In this very case, the use of the name “Squier” had nothing to do with the actual Squier brand, as the series was named “Squier Series”, but it was by all means a Fender series, not a Squier series. The keyword is “series”, not “Squier”. The regular mexican “Standard” series was available too at the time, but it already featured the same silver-ish logo that is still used for it today. However, between 1993 and 1998, both labels (the black AND the silver-ish one) were used for mexican made Fender guitars, but for (slightly) different guitars. The guitars with the black label consisted mostly of overstock american made Fender necks and bodies. The parts were shipped to Mexico for assembly with mexican made pickups and far eastern hardware and electronics. The overall quality of these guitars turned out to be below the Squiers made in Japan and Korea, whose production came to an end around the time the mexican made guitars with the black label surfaced, yet above Squiers made in China and Indonesia, whose production had not yet begun at the time. The guitars ended up on the american and european market for just about as much as a guitar from the regular “Standard” series would cost at the time. Some (not all!) of the guitars were sold for a few bucks less as they came with 1-ply pickguards and hardware of slightly lesser quality. Those guitars (and those only!) had an additional smaller “Squier Series” label on front of the headstock, right were the artist models have the artist’s signature. Though some owners probably sanded off their “Squier Series” label, it is not true that all guitars with a black label had a “Squier Series” label in the first place. Most guitars with the black label featured tuners and bridges of decent quality as well as 3-ply pickguards. These guitars did not have the additional “Squier Series” label and were called the “Traditional Series”, which was stated nowhere on the headstock but the guitars were listed, advertised and sold as such. The “Traditional Series” can be considered the slightly better but the “Squier Series” sure is the more obscure. At the end of the day, there really is not that much difference between the two. The most significant difference can be found on the Telecaster. The Telecaster from the “Traditional Series” had the traditional through-body stringing, while the Telecasters from the “Squier Series” were Top Loaders with different bridges, saddles and no string holes in the back. The guitars from that very “Squier Series” are official and genuine Fender guitars like any mexican made Fender guitar regardless, and if you have a mexican made Fender Telecaster, Stratocaster or Precision Bass with a black label and a serial number beginning with MN3, MN4, MN5, MN6, MN7 or MN8, you have a genuine Fender guitar – with or without a small “Squier Series” label." Before reading that, I had acquired one of the black label "squier series" models with an MN5...... serial number. If it isn't as good as my two "regular" MIM strats, it's very close. Here's mine; Είμαι στην ίδια φάση μεξικάνα με μάυρο λογκο.Ισχύει το άρθρο τελικά.

Από αυτά που ακούσαμε μέχρι τώρα περιμένουμε τα καλύτερα.Αντε να ακούσουμε και κάνα πνευστό ,μας έφαγαν οι παλιοκιθάρες.

Η βροχή ήταν το κερασάκι στην τούρτα και όντως ήταν απολαυστικό θέμα ,αφού το άκουσα 4 φορές.Φυσικά μπορούσες να το ηλεκτρίσεις ,αλλά ίσως σε αλλό μοτίβο πιο Powerchords ίσως.Τα αργά μέρη ότι και να πω είναι άψογα όμως.Δεν ανεβάζεις και την αρχική βερσιόν λέω γω?

Χαχαχαχα ωραίος.

Nα μια ευκαιρία λοιπόν να σε κρίνω και γω ,αγαπήτε γείτονα cigaret.Οντως είχε πολύ μούχλα στα μέρη μας τελευταίως.Το ακουστικό μέρος αρχή και τέλος ήταν γαμάτο.Μου θύμησε το μελωδικό πεντατόνικ παίξιμο του shenker απο ΜSG.Προσωπικά τα ψιλοαρπέτζιο της ηλέκτρικής θα τα αντικατασούσα με πιανάκι και θα άφηνα την ακουστική στην αρχή και την ηλεκτρική στο τέλος να κεντάει(γιατί αυτο κάνει πολύ όμορφα).Μάλον θα συνφωνήσω με τον gvour για το φάνκι μεσαίο μέρος,δεν χρειαζόταν.Θα το άφηνα ακουστικό και θλιμένο όπως είναι και ας έβγαινε μικρότερο.Τα πολύ όμορφα και μελωδικά κιθαριστικά μέρη ,μόνο να βαρεθείς δεν σε αφήνουν.Η πένιες στο φάνκι μέρος είναι εξίσου άψογες αλλά μιας και είναι βρόχινο το θέμα θα μου άρεσε καλύτερα χώρις αυτό το μέρος.Οπως και νάχει όμως ήταν ένα απολαυστικό κιθαριστικό κομμάτι.Ευγε.

Οκ το'πιασα μην βαράς ρε ΣΦ.Ευτύχως ποτέ δεν τις γούσταρα και πολύ.Αρα δεν παν να κάνουν και 500 ευρώ.

Φίλε δεν ξέρω αν θα έχεις άλλη ποιότητα αλλά παραπάνω γκάζια θα έχεις σίγουρα αν το σηκώνουν και τα ηχεία σου.Τυχαίνει να έχω ακρίβως αυτη την κάρτα για να γράφω μουσική.

Δηλ,Κορέα αλλά χιλιάρικο και,εντάξει νομίζω οτί ήρθε η ώρα να ξανανοίξουμε το θρεντ με τις Κινέζες,χεχεχε

Φοβερό ,έμεινα έτσι,δεν έχω ακούσει πολύ jeff buckley,μόνο τον πατέρα του,Αριστούργημα,Μπράβο

H κόκκινη με το bigbsy είναι κουκλίτσα(Αν και δεν είμαι πολύ φαν των PRS).Τελικά πόσο πάνε?

Fender Vintage Viblolux ή Twin Fender Road Worn telecaster(την δοκίμασα γι'αυτο) ή έστω μια αμερικάνα με vintage specs. Aπό πετάλια δεν το κατέχω μιας και παίζω με πολύ απλό σετ απ.Ισως ένα Βig Muff(γιατί γουστάρω fazzila) ή ένα tremble booster να τσιτώνει η λαμπά.

Θα πρέπει όμως να δεις το intonαtion ξανά,εδώ ίδιες χορδές αλάζω στανταρ 10αρες και έστω και λίγο φέυγει.Αυτό ήταν μάλον άσχετο με την ερώτηση σου πάντως ,την οποία στην έχουν απαντήσει.

Ωραίο θρεντ, Εγώ απο πιτσιρικάς τραγουδούσα(Μηλίωκα θυμάμαι τότε ,Καρβέλα κτλ) Μεγαλώνοντας σε ένα χωριό στην Κοζάνη πέρα από τα λαικά που τραγουδούσαμε όλα τα παιδιά μετά το σχολείο γυρνώντας σπίτι,είχα και το μικρόβιο του ροκ εν ρολλ(και το έχω ακόμα ευτύχως) και έπιανα στο ράδιο ένα Κοζανήτικο σταθμό που έπαιζε Guns and Roses ,Metalica κτλ ,μετά ήρθαν κάτι κασσέτες απο ξαδέρφια και όταν μετακομίσαμε βέροια ,μπήκα στα βαθιά με το ψυχεδελικό οργασμο των Doors(ήταν και στη μόδα λόγω ταινίας) Αρχίσα να γράφω στίχους και τραγουδούσα τους στίχους μου με την συνοδεία μιας κιθάρας ενός φίλου .Εβγαζα όμως το λύκειο και τπτ από οργανοπαιξία. Ελα μου όμως που η κοπελια μου τότε είχε μια κλασική κιθάρα που είχε παρατήσει όπως πολλές άλλες κοπέλες φαντάζομαι ,μου την δάνεισε και για να μην τα πολυλογώ μέσα σε ένα μήνα παίζοντας πάντα σχεδόν ξεκούρδιστος έμαθα τα πρώτα μου ακόρντα και στο μήνα έπανω έγραψα και το πρώτο μου τραγούδι που ακόμα και τώρα ισχύει(τώρα ακόμα περισσοτερο νομίζω )μιας και μιλάει για την φτώχεια ενός τύπου.Ολα πάνε καλά ο τίτλος.Θα το ανεβάσω κάποια στιγμή Αφού άρχισα να μαθαίνω ήρθε και ένας ξάδερφος έμπειρος κιθαρίστας και σκάσαν και οι πρώτες πεντατονικές και τα πρώτα σολάκια και είδα την φωνή να φέυγει και την ηλεκτρική να έρχεται.Με όλες τις οικονομίες μου απο πιτσιρίκος πήρα την στρατοκάστερ made by mexico,που είναι και η μοναδική μου κιθάρα,ήμουν και γω φτωχόπαιδο με γόνεις άριστους μεν αλλά με καμιά πίστη στην μουσικότητα μου όπως και τα τώρα Μετά τη στρατ ήρθε και η πρώτη μπάντα ,παίζαμε πανκ(τι άλλο να παίζαμε)και έκανα και τα πρώτα μου άθλια σολάκια αλλά έγραφα κιόλας τραγούδια.Μετά μελέτη,άνοιξε και το αυτί και άρχισα να παίζω καλύτερα ,μετά ήρθαν τα μπλουζ ,ο πιτερ γκριν (με αυτή την απίστευτη μελαγχολία και γλύκα στον τόνο )ο χεντριξ(που ακόμα δεν τον έχω πιάσει καλά),τελοσπάντων. ¨Ολα αυτά τα χρόνια έγραφα δικά μου τραγούδια διαφόρων στυλ πάντα, μετά ήρθε και μια άλλη μπάντα και φτάνουμε για να μην τα πολυλογώ στο σήμερα.Δυστήχώς λόγω έλειψης χρημάτων και μυάλου κυρίως δεν πειραματίστηκα με άλλα όργανα μέχρι που έκανα προ 2ετιας το Χομ στουντιο και άρχισα να γράφω μπάσο λίγα πλήκτρα και μελέτησα 'οσο μελέτησα και φυσαρμονικα(μεγάλη καψούρα)και δόξα το θεο όλα μου πήγαν καλά μιας και δεν έχω καμιά δυσκολία στο να καταγράψω τις ιδεες μου.Οπως καταλαβαίνεται είμαι σε όλα αυτοδίδακτος με ούτε μισή ώρα σε ωδείο η σοβαρό δάσκαλο. Σε όλα αυτά μη ξεχάσω και ένα τζουραδάκι που έχω ,το οποίο χρησιμοποιώ για να παίζω δικά μου εντεχνολαικοσκυλέ πονηματα(ναι γράφω και τέτοια ) μιας και τα τραγούδια που ξέρω να παίζω είναι μετρημένα στα δάχτυλα.Το παλεύω όμως(ρίχνω ταξίμια αβέρτα και μόνο αυτό κάνω) Αυτα πάνω κάτω και μιας και γνωριζόμαστε κιόλα το Johnny.T είναι το παρατσούκλι του φόρουμ,Στα κανονικά με λένε Γιώργο.Ασχετο αλλά ήθελα να το πω.

Eπρεπε να βάλω λίγο βαθάκι στα τύμπανα ,τεσπα στην επόμενη προσπάθεια.Οπως και να'ναι σας ευχαριστώ καθέναν χωριστά.

Ευχαριαστώ παίδες,ειλικρινά μέσα απ'την καρδία μου.

Εμείς εκεί ήμασταν καλύτερα!