Flotzen

Καλημέρα!

22 λεπτά πριν, fusiongtr είπε

Όλα ξεκίνησαν κατά τύχη, ούτε καν σκεφτόμουν ότι θα κατέληγε έτσι το πράγμα.

Κατέβασα το PDF.

156 σελίδες.

ΕΚΑΤΟΝ

ΠΕΝΗΝΤΑ

ΕΞΙ

ΣΕΛΙΔΕΣ

Και κατάθεση ψυχής μετά από αυτό.

Απεριόριστο θαυμασμό και σεβασμό μόνο και μόνο που εκτέθηκες σε τέτοιο βαθμό.

25 λεπτά πριν, Nekkon είπε

Τι είναι η δηθενιά; Ότι την έχει δει κάπως;

Όχι απαραίτητα. Και δεν μου πέφτει και λόγος αν την έχει δει ο οποιοσδήποτε.

Αυτό που έχει μια ηρεμία και μια ευτυχία, σχεδόν ψεύτικη, σε συνδυασμό με το υπεράνω και "όλα παν καλά και η ζωή είναι ωραία" υφάκι, αντιλαμβάνομαι ως ψεύτικο και "δήθεν".

Εξ' ου και το "δηθενιά". 

41 λεπτά πριν, Jazzjoker είπε

Το phrasing είναι εντελώς πεπερασμένο/μετρήσιμο στοιχείο και έχει να κάνει με τον τρόπο που "χτίζει" ένας κιθαρίστας (εν προκειμένω) τις σόλο φράσεις του. Ναι διδάσκεται. Το πώς θα εφαρμόσει βέβαια ο καθένας αυτά που έμαθε από εκεί και πέρα, είναι άλλο θέμα φυσικά.

 

Το feel είναι εντελώς αόριστη έννοια και σημαίνει διαφορετικά πράγματα για τα αυτιά του καθενός. Ως εκ τούτου δεν υπάρχει απάντηση.

 

Όλα πάντως είναι θέμα τριβής με το αντικείμενο. Όσο πιο οικείο σου είναι το όργανο, όσο πιο πολύ το αισθάνεσαι ως επέκταση του εαυτού σου, τόσο πιο ανεμπόδιστη/άμεση είναι η μεταφορά σε αυτό της μουσικής που ακούς μες στο κεφάλι σου. Οπότε η απάντηση σε όλα τα ερωτήματα τέτοιου τύπου είναι: Άστε τις φιλοσοφίες και ξεκινήστε το σκάψιμο.

 

Παραλειπόμενο και το έχω ξανα-αναφέρει αλλά δε χάνω ευκαιρία: Τον Buck δεν μπορώ ούτε να τον βλέπω ούτε να τον ακούω. Το παίξιμό του ειδικά, μου δίνει την εντύπωση ότι είναι ακραία επιτηδευμένο. (δε δέχομαι αντιρρήσεις, πρόκειται για προσωπική άποψη).

Ναι σε όλα!

Αυτός ο Buck μου βγάζει ένα "ρομάντζο" παλιάς εποχής και μια δηθενιά που μου έρχεται να σπάσω το laptop ακόμη και όταν μου τον πετάει στα προτεινόμενα.

Standing Ovation διάρκειας και έντασης εισόδου Obradovic στο ΟΑΚΑ.

Συγκλονιστικό!

Και απολογούμαι δημοσίως στον συγγραφέα, διότι θεώρησα ότι θα διαβάσουμε κωμωδία για ξύλα και σαράκια και πήγα να επέμβω στον χαρακτήρα της Alexa, πιστεύοντας ότι ήταν άλλη μια bimbo.

I stand corrected, δημιουργέ!

Υ.Γ.

Αν είναι να αρχίσουν γυρίσματα, προτείνω Sam Rockwell ή David Duchovny και Margot Robbie ή Inbar Lavy.

53 λεπτά πριν, Superfunk είπε

Μη παίρνεις και όρκο   :)

Ειδικά αν είναι Fender ,τα μισά "c" profiles των ΑΟ είναι στην πραγματικότητα D shapes 70s....

Όρκο δεν παίρνω.

Έχω παίξει με κιθάρες του ανθρώπου.

Τον ρώτησα ποιο είναι το C shape που φτιάχνεις, μου λέει "αυτό".

Παίζω και του λέω θέλω ένα τέτοιο αλλά με τις διαστάσεις που σου είπα.

Και το πέτυχε.

2 λεπτά πριν, Nekkon είπε

@Flotzen με γεια, σίγουρα εντυπωσιακό οπτικά το αποτέλεσμα. Μου έκανε εντύπωση το ότι (τουλάχιστον στην περιγραφή) ξεκινάς ως προτεραιότητα να φτιάξεις μια κιθάρα βάσει του πως θα είναι εμφανισιακά και έπειτα specs (και δεν είμαι βέβαιος αν αναφέρεις τον ήχο που ήθελες να βγάλει και αν τον είχες σκεφτεί από πριν). Τόσο σημασία έχει η εμφάνιση; Το καταλαβαίνω ως ένα βαθμό γιατί υπάρχουν και τα λειτουργικά ζητήματα (πχ οι κουφωτες και οι SG κάνουν neck dives, οι V δεν παίζονται στο καθιστό), αλλά νομίζω πως ο ήχος με οδηγεί σε μια κιθάρα πρώτα. Δηλαδή (γνώμη μου πάντα ) οι Strat είναι πανέμορφες και οι Parker είναι κακάσχημες. Αν ωστόσο οι Parker έβγαζαν stratty ήχο, θα το σκεφτόμουν σοβαρά. 

Δεν το αναφέρω, όχι.

Ήξερα ότι ήθελα 2 διπλούς με χαμηλό output και όσο πιο καθαρούς γίνεται, με PAF προσανατολισμό αλλά προς μοντέρνο και όχι τέρμα vintage στυλ.

Αφού ήμουν σίγουρος για αυτό, κατέληξα στους Suhr μετά από πολλές ώρες στο YouTube και σε διάφορα forums.

Από εκεί και πέρα, η συνδεσμολογία είναι ό,τι περισσότερο μπορούσα να πάρω από 2 διπλούς.

Η εμφάνιση έχει τόση σημασία όση και το playability και όση και το ηχητικό αποτέλεσμα.

Αφού τη φτιάξαμε από αρχή, ήθελα να δείχνει, να παίζει και να ακούγεται όπως ακριβώς θέλω.

Και, κακά τα ψέματα, αν καταλήξεις στην κατηγορία των μαγνητών, πχ low ή high output, humbuckers, single coils ή P90, οι αποκλίσεις είναι τόσο μικρές που διορθώνεις με equalizer.

1 ώρα πριν, fusiongtr είπε

Ακόμα και στην ίδια, το c πχ μπορεί να αλλάζει από χρονιά σε χρονιά.

Και πώς να το περιγράψεις στον άνθρωπο που θα την φτιάξει?

Ναι, αλλά, ένα C θα είναι πάντα C.

Δεν θα είναι D, ούτε U, ούτε V.

Μπορεί να μην είναι ίδιο για όλους, αλλά υπάρχει μπούσουλας.

Από εκεί και πέρα, στη δική μου περίπτωση, για το λαιμό ήμουν πιο συγκεκριμένος από οτιδήποτε άλλο στην όλη κατασκευή.

C προφίλ με 41.3mm nut, 22mm στο 1ο τάστο και 24mm στο 12ο και Jumbo τάστα.

Αν ξέρεις τι θέλεις, νομίζω βρίσκεις τρόπο να το περιγράψεις, είτε με προσέγγιση, είτε με αναφορά σε κάτι ήδη υπάρχων.

9 λεπτά πριν, fusiongtr είπε

Μπορώ να σου πω ότι τουλάχιστον στα δικά μου μάτια, είναι μεγάλη δουλειά αυτό που τόλμησες να κάνεις.

Παίρνοντας φυσικά και το ανάλογο ρίσκο.

Να σου πω την αλήθεια, προέκυψε 100% από "δεν ξέρω τι θέλω" κατάσταση και κατέληξε στο "ή 100% αυτό που θέλω ή τίποτα".

Για το τόλμημα της κατασκευής να πω ότι όλα γίναν από μηδενική βάση και μετά από πολύ συζήτηση.

Ακόμη και το βάθος του neck pocket ή το πάχος του σώματος.

Σε γενικές γραμμές, πάντως, δεν το θεώρησα ρίσκο γιατί είμαι πεπεισμένος, πλέον, πως ένα όργανο χρειάζεται να είναι καλοφτιαγμένο, σωστά μετρημένο και καλά σεταρισμένο, για να παίζεις και να το ευχαριστιέσαι.

Δεν είναι πυρηνική φυσική, αρκεί να "πιάνουν" τα χέρια του κατασκευαστή.

Αφού είχαμε αυτά ως δεδομένα, προχωρήσαμε άφοβα και εστιάσαμε στο αισθητικό.

9 λεπτά πριν, fusiongtr είπε

Κυρ @Flotzen μου υποκλίνομαι, για το τόλμημά σου.

Χίλιες μεγειές, και να την ευχαριστηθείς ακόμα περισσότερο από όσο φαντάζεσαι.

Σιγά το τόλμημα.

Δεν έγραψα και το "The wood conspiracy"... (Έχω συγκλονιστεί, παρεμπιπτόντως)

Πάντως, μιας και συμφωνούμε σε αρκετά απ'τα γραφόμενά μας εδώ, περίμενα εναγωνίως να δω την άποψή σου και χαίρομαι ιδιαιτέρως που εγκρίνεις.

Ευχαριστώ!

10 λεπτά πριν, odis13 είπε

Αλλα δεν φωτογραφιζεται με τιποτα, αλλαζει τρομερα με την σκληροτητα και κατευθυνση του φωτος - σε χαμηλο φωτισμο φαινεται σχεδον flat, σε εντονο φως του ηλιου απο γωνια σχεδον τυφλωνεσαι. 

Αυτό ακριβώς!

2 λεπτά πριν, Terry RoscoeBeck5 είπε

Ότι βεβαίως, βεβαίως έκανε και η αγαπητή μας Fender στα '50ς-60ς και πολύ ορθώς που πράξατε.

Αυτό σκέφτηκα και ξεκόλλησα.

Το κάνει, πλέον, και η PRS με τις Silver Sky, ακολουθώντας τα χρώματα της Tesla.

4 ώρες πριν, Superfunk είπε

Ωραιοτατη,μου αρεσει πολυ το σχημα του σωματος & τα toaster knobs Τα σπανε.

Χαίρομαι γιατί δεν το περίμενα, μιας και δεν είναι Tele!

Τα knobs επιλέχθηκαν καθαρά για αισθητικούς λόγους, αλλά, έχουν πάρα πολύ ωραίο πιάσιμο και για το άνοιξε - κλείσε και σαν push-pull.

@qesh Ευχαριστώ πολύ!

4 ώρες πριν, Kanimothrios είπε

Πολύ ωραία κιθάρα!

Kαλόπαιχτη!

 

Moυ έφερε λιγάκι στο μυαλό μια Ibanez Prestige

Ευχαριστώ πολύ!

Δεν την είχα ξαναδεί αυτή την Ibanez.

Για το σχέδιο έκλεψα πολύ από MusicMan, PRS και Knaggs.

Heavily influenced, που λένε.

1 ώρα πριν, Terry RoscoeBeck5 είπε

Καλορίζικη και από εμένα και μπράβο για το alder.

Ωραίο το χρώμα- μαύρο μεταλλικό sparkly να το πούμε;

Ευχαριστώ πολύ!

Δεν είναι μαύρο, είναι λαδί - χακί και στο φως πάει αρκετά προς το χρυσό.

Ούτε sparkle είναι.

Γι' αυτό είπα ότι οι φωτογραφίες την αδικούν.

Βασικά, είναι χρώμα αυτοκινήτου και είναι αυτό:

https://www.houseofkolor.com/kolors/detail/index.html?id=HOK001247-01&ref=kolors

@Αετός, @gkourmoul1, @mkm

Ευχαριστώ πολύ!

2 ώρες πριν, gkourmoul1 είπε

Ο ορισμός της customιας.

Αυτός ήταν ο σκοπός.

Να φτιάξουμε κάτι ακριβώς όπως το θέλω γιατί δεν το έβρισκα έτοιμο.

3 λεπτά πριν, odis13 είπε

Μεγειες, να την χαιρεσαι! Το χρωμα παρα πολυ πετυχημενο οντως!

Ευχαριστώ πολύ!

38 λεπτά πριν, mpamps είπε

Αν έριχνες και κάνα ηχητικό (και video μη σου πω) για να την ευχαριστηθούμε κι εμείς όσο γίνεται θα ήταν super.

Θα φτιάξω ένα περιεκτικό όταν κάνουμε τις απαραίτητες διορθώσεις στα ηλεκτρικά.

Ξέχασα να αναφέρω.

Bone nut 1 5/8"

Medium - fat C neck shape

22mm στο 1ο τάστο

24mm στο 12ο.

Καλησπέρα σε όλα τα παιδιά!

Ακολουθεί σεντόνι (επηρεασμένος και από το νέο best seller "The wood consiracy" των τελευταίων ημερών).

Για όσους βαριούνται, προχωρήστε κατευθείαν στις φώτο στο τέλος.

Μετά από πάρα πολύ καιρό αναμονής, πήρα στα χέρια μου μια κιθάρα που είχα παραγγείλει στο Σταύρο στα Γιάννενα.

Η ιστορία έχει ως εξής:

Για πάρα πολλά χρόνια, ό,τι χρήματα έπιαναν τα χέρια μου, πήγαιναν σε κιθαριστικό εξοπλισμό.

Η συντριπτική πλειοψηφία τους σε κιθάρες.

Αφού βαρέθηκα να αλλάζω κιθάρα κάθε λίγους μήνες γιατί δεν ευχαριστιόμουν τίποτα, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, οι επιλογές λιγόστευαν.

Άρα, ή θα πουλούσα ακόμη και πράγματα που ήθελα για να μαζέψω περισσότερα χρήματα για να αγοράσω ακριβότερες κιθάρες μπας και σταματήσω να θέλω να τις αλλάζω κάθε λίγο και λιγάκι, ή, θα έπρεπε να βρεθεί κάποια άλλη λύση που θα με ευχαριστούσε, με κάποιο τρόπο.

Πήρα, λοιπόν, ένα χαρτί μιλιμετρέ και άρχισα να σχεδιάζω με μολύβι κάτι που θα μου άρεσε σαν σώμα κιθάρας.

Μετά από πολλά γράψε-σβήσε κατέληξα σε κάτι και αφού υπολόγισα, βάσει άλλων οργάνων, στο περίπου τις διαστάσεις, πήγα σε ένα φωτοτυπάδικο και εκτύπωσα το σχέδιο του σώματος και του headstock στις διαστάσεις που ήθελα.

Μου πέρασε απ'το μυαλό να προσπαθήσω με βοήθεια ξυλουργών να τη φτιάξω εγώ, αλλά, απορρίφθηκε τάχιστα. Δεν κάνω εγώ για τέτοια.

Πήρα το σχέδιο και πήγα σε ένα φίλο σχεδιαστή, ο οποίος το μετέτρεψε σε αρχείο CAD με την προοπτική να βρούμε κάποιον να μας το κόψει με CNC.

Και αυτή η σκέψη απορρίφθηκε άμεσα γιατί δεν κάνω εγώ για τέτοια.

Enter Σταύρος.

Όσο το σκεφτόμασταν με το φίλο σχεδιαστή, αυτός αγόρασε έναν 3D printer.

Ρίξ' του μια εκτύπωση, του λέω, με τις τάδε διαστάσεις.

Στέλνω τη φωτογραφία του 3D, πλέον, σώματος στο Ντούκα.

Μου απαντάει ότι είμαι τρελοκομείο και να πάω όποτε θέλω να πιούμε καφέ, γιατί είχαμε και καιρό να ιδωθούμε.

Πάω, λοιπόν, μετά από λίγο καιρό να πιούμε καφέ με το σώμα παραμάσχαλα και το headstock σε χαρτί μιλιμετρέ σε κανονικές διαστάσεις.

Θα τη φτιάξεις, του λέω;

Ρε μ@λ@κ@, να στη φτιάξω, μου λέει.

Και αν δεν βγει καλή; Αν δεν πετύχει;

Θα πετύχει, του λέω.

Είναι όλα υπολογισμένα.

Και αυτό ήταν η παραγγελία μιας κιθάρας που λόγω πολλών δυσκολιών ολοκληρώθηκε σχεδόν τρία χρόνια μετά.

Στα της κιθάρας τώρα.

Παίξαμε στα σίγουρα με alder και maple-rosewood.

Το σώμα είναι δύο κομμάτια.

Flame maple binding.

Ο λαιμός flame maple stained για να γίνει πιο σκούρο και να δείξουν περισσότερο και τα νερά.

25,5" scale γιατί έτσι.

10" radius γιατί έτσι, επίσης.

Τάστα Jescar Jumbo nickel silver.

Gotoh SG381 locking tuners.

Gotoh 510T-BS2 tremolo με brass saddles γιατί έλα μου ντε, αλλά είναι εξαιρετικό.

Μαγνήτες Suhr Thornbucker+ bridge F spaced και Thornbucker neck.

Την έχω στα χέρια μου ένα μήνα, περίπου και μπορώ πλέον να πω ότι έχω πάθει πλάκα, αφού πέρασε το honeymoon.

Κατασκευαστικά, η κιθάρα είναι άψογη.

Η δουλειά που έχει κάνει ο Σταύρος είναι φανταστική.

Τα πάντα είναι στη σωστή τους θέση, το neck pocket είναι τόσο καλά υπολογισμένο που άνετα γινόταν και set neck.

Η θέση των μαγνητών είναι σωστότατη.

Το ζύγισμα της κιθάρας εξαιρετικό, χωρίς να πηγαίνει πέρα-δώθε.

Αναφέρω όλα τα παραπάνω γιατί δεν ξέραμε τι θα μας βγει, όντας πρωτότυπο σχέδιο.

Ηχητικά και παικτικά, η κιθάρα δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις άλλες που έχω κρατήσει οι οποίες είναι μια MusicMan Axis SuperSport, μια Suhr Custom Classic SSS και μια Tom Anderson The Classic HH.

Ούτε από αυτές που έχω αλλάξει όλα αυτά τα χρόνια που ήταν από Fender American Standard μέχρι Custom Shop και από PRS Core USA μέχρι Gibson Les Paul VOS.

Του τα είπα και κατ' ιδίαν, αλλά, θέλω να το πω και εδώ.

Τον ευχαριστώ πάρα πολύ που μου έδωσε τη δυνατότητα να πραγματοποιήσω κάτι που ήθελα πάρα πολύ και που με εμπιστεύθηκε μιας και αυτός ήταν που ρίσκαρε να φτιάξει κάτι για το οποίο θα πληρωνόταν που θα του χαλούσε, ενδεχομένως, την εικόνα αν δεν πετύχαινε.

Μας μένουν μερικές μικροδιορθώσεις στα ηλεκτρικά, που και εκεί του ζήτησα την Άρτα και τα Γιάννενα.

Για την ιστορία:

Δύο volume, ένα για κάθε μαγνήτη.

Ένα master tone.

5θέσιος με τα εξής.

1. Bridge Full

2. Οι δύο έξω μονοί, παράλληλα

3. Οι δύο διπλοί παράλληλα

4. Neck in parallel

5. Neck in series

Tone push pull: Split των Humbuckers

Volume 1 push pull: Εκτός φάσης ο ένας για Peter Green καταστάσεις, έτσι να βρίσκεται

Volume 2 push pull: Στέλνει κατευθείαν τον Bridge στην έξοδο όποια επιλογή και αν έχει στον 5θέσιο και στα ποτενσιόμετρα.

Ακολουθεί το Link της φωτογράφησης του Σταύρου και κάποιες δικές μου που (κλισέ) την αδικούν πολύ γιατί δεν μπορώ να πιάσω στη φωτογραφία το χρώμα που βλέπω με γυμνό μάτι.

Ελπίζω να σας αρέσει, εγώ έχω πάθει την πλάκα μου.

Cheers! 

http://www.dukasguitars.com/el/dukas-flotzen-pagani-gold/

Pearl Jam και Alice In Chains.

Ήμουν πολύ σκλΕρος για να ακούω τέτοια πράματα.

Μετά έβαλα μυαλό.

14 λεπτά πριν, mpamps είπε

βλέπω να τον πλησιάζουμε μόνο μέσα από plugins και μόνο να ονειρευόμαστε πώς θα ήταν το real thing

Κι εγώ προς τα εκεί είμαι, αλλά, επειδή δεν φτάνω για real thing πήρα το Synergy.

Πολύ καλό.

51 λεπτά πριν, leon7pap είπε

Εντελώς μπακαλικα...Aν η τρίτη νότα της κλίμακας είναι "μικρή" (δύο ημιτόνια απόσταση από την ριζα) τότε είναι μινόρε....αν η τρίτη νότα είναι "μεγάλη" (τρία ημιτόνια απόσταση από την ρίζα) τότε γίνεται ματζόρε.

Τρία ημιτόνια και δύο τόνους μήπως εννοούσες;

1 λεπτό πριν, gmoukou είπε

Αν πχ πάρουμε σα δεδομένο το περιβάλλον της Ρε ματζόρε, που έχει Φα και Ντο διέσεις, και χρησιμοποιηθεί μια αναίρεση στη Φα, δεν έχουμε σαν αποτέλεσμα να αλλοιώνεται η φυσική κατάσταση της κλίμακας; (όπως αντίστοιχα θα γινόταν αν στην ίδια κλίμακα έβαζες πχ δίεση σε οποιοδήποτε νότα πλην αυτών που επηρεάζονται απο τον οπλισμό)

Γι' αυτό είπα παραπάνω ότι μια αναίρεση μπορεί να αλλοιώσει μια βαθμίδα.

Από αυτά που θυμάμαι, αφού σε μια παρτιτούρα ο οπλισμός γράφεται στην αρχή, βάζεις κανονικά αναίρεση όπου υπάρχει, εκτός αν επιλέξεις να γράφεις όλες τις αλλοιώσεις και μέσα στο πεντάγραμμο.

Δηλαδή, αν το κομμάτι σου έχει στον οπλισμό Ντο# και το γράφεις παντού με # δεν θα χρειαστεί να βάλεις αναίρεση σε Ντο φυσική.

Τώρα, για το δεύτερο, αν πχ στον οπλισμό υπάρχει Ντο# και μετά προστεθεί άλλη μια δίεση θα γίνει Ντο##.  

Αν παρακάτω γίνει Ντο φυσική θα πρέπει να έχει διπλή αναίρεση γιατί αν έχει μια αναίρεση θα ξαναγίνει Ντο#.

Οπότε, η διπλή αναίρεση στέκει.

Το θυμάμαι στην κλασσική μουσική, τουλάχιστον.

Για το αν η αναίρεση ανήκει στις αλλοιώσεις δεν πήρα και εγώ ποτέ σίγουρη απάντηση.

Θεωρητικά, η αναίρεση διορθώνει την αλλοίωση, δεν αλλοιώνει.

Στη δυτική μουσική συμπεριλαμβάνεται στις αλλοιώσεις, όμως (accidentals).

Βέβαια, εκεί χρησιμοποιούν το 1 2 3 4 5 6 7 οπότε μπορεί μια αναίρεση να αλλοιώνει μια βαθμίδα μιας κλίμακας.

Ελπίζω να μην σου τα μπέρδεψα περισσότερο.

5 λεπτά πριν, fusiongtr είπε

Σαν 16ο

Σαν 17ο τους King Crimson που δεν τους έχει αναφέρει ποτέ.

Μπορεί να τον ξετινάξουν στο μπλοκάρισμα βέβαια....