speros

...ανάλογα τι παίζεις ... (σωστό!) εμένα πχ το MXR-envelope θα μου χρειαζότανε / είδα μερικά βιντεάκια / είναι funky και θα μπορούσα να βάλω μια ελάχιστη ποσότητα σε reggae/rocksteady/ska που είναι το είδος με το οποίο ασχολούμαι τα τελευταία χρόνια... Απλά είδα την πεταλιέρα γεμάτη παππάδες και λέω από μέσα μου κάτσε να ρωτήσω σε πραγματική χρήση τι τα κάνει όλα αυτά? Μου γεννήθηκε επίσης το υπαρξιακό έρωτημα: Αντί να ρίξω τόσα φράγκα (γιατί απ' ότι κατάλαβα αυτά τα πεταλάκια δεν είναι κι από τα φτηνότερα) σε εφέ, μήπως είναι προτιμότερο να φτιάξω μια καλή καμπίνα ή να πάρω μια αξιοπρεπή κεφαλή? έλα ντε...

ωραια αυτα για το μπασο αλλα τι κανουν ? μονο το boss chorus ξερω σιγουρα! και παντα εχω μια απορία - ποσα εφε να βαλεις βρε παιδι μου στο μπασο? με λιγο chorus και λιγο reverb ειναι μια χαρα! έχω ακουσει δεκάδες πετάλια που δοκιμάζουν στο Youtube να παίζουν εξωγήινους ήχους. νομιζω ότι ο καλός μπασίστας χάνεται εκεί μέσα.

Όσο υπάρχουν οι Spinal Tap με τους special Marshalls που φτάνουν στο 11 όλοι οι υπόλοιποι είναι ιππότες με κολάν και περμανάντ! :-X

εδώ τολμησαν κάτι εξαιρετικά δύσκολο / να διασκευάσουν van morrison τους παραδέχομαι! / και να σκεφτείς ότι δεν ακούω το είδος των Gov't Mule :o ...αλλά πρέπει να έχεις ανοιχτά αυτιά. / το καλό δεν ξέρεις από πού θα σου έρθει.

O Andy έχει πατήσει τα 70 και παίζει παππάδες ! ...άρα υπάρχει ελπίδα!

Μήπωε έχει δοκιμάσει κανείς ποιό είναι το πιο εύκολο πρόγραμμα για να παίξω μέσω ιντερνετ με άλλο άτομο πχ 2 κιθάρες, ή ο ένας να παίζει κιθάρα και ο άλλος να τραγουδάει. Μιλάμε για 2 γνωστά άτομα - όχι δηλαδή να βρίσκεις μουσικούς, ούτε να είναι 40 άτομα μπάντα. έχω παει σε πολλές σελίδες κι έχω μπερδευτεί. Πιο απλο φαίνεται το NINJAM...

Αυτό το συγκρότημα (no doubt) είναι λιγάκι μπερδεμένο όπως λέμε τα ουισκάκια τα blended. Άμα θέλετε να δοκιμάσετε και κανένα single/malt ακούστε εδώ

Μέχρι να βρούμε άκρη καλύτερα να μάθουμε να παίζουμε και τίποτα! Κατά τα άλλα έχω καταλήξει ότι μέχρι να ξεραθεί το χέρι μας και να μην μπορούμε να πιάσουμε ούτε μισό μπαρέ και μέχρι να γίνουμε "περήφανοι στ' αυτιά" και να γυρνάμε με ακουστικά βαρηκοϊας - θα ψάχνουμε πάντα τον μαγνήτη, το πενταλάκι και τη λάμπα που κάνει τη διαφορά...

Νομίζω ότι από τη στιγμή που υπάρχει ο http://www.thomann.de/gr/blackstar_id60_tvp_h.htm αρχίζουν οι αμφιβολίες σε περίπτωση που θέλει κάποιος να πάρει έναν άλλον της συγκεκριμένης μάρκας. Αφού με έναν ενισχυτή έχεις αρκετά καλό ήχο διαφόρων ειδών ενισχυτών + τα εφέ...

... και τα καβερς καλά είναι έχω βάλει ακουστικά και ακούω με λεπτομέρεια αυτή τη μπάντα που συνοδεύει μια αγαπημένη φωνή που χάθηκε πριν περίπου 20 χρόνια. Νομίζω ότι είναι από τις μπάντες που "ορίζουν" ένα καλό δεμένο λαιβ (και να σκεφτεί κανείς ότι δεν είμαι και πολύ φίλος με αυτό το είδος ενορχήστρωσης :-) μιλάμε για σουρρεαλισμό!)

Αυτό το θέμα με απασχολούσε πολλά χρόνια. Νομίζω μια καλή απάντηση που μου είχε διαφύγει, υπάρχει στην πρωταρχική λειτουργία του ροκ. ( ή ροκ-εν-ρολ που το λέγανε τότε...) Διαβάζοντας την ιστορία της winter-dancing-tour (Βuddy Holly, Ritchie Valens κλπ), συνειδητοποίησα ότι η αρχική φάση πριν το 60 είχε να κάνει με τη συμμετοχή σε αντίθεση με τις μέχρι τότε “μουσικές παραστάσεις”. Η λέξη dancing ήταν το κλειδί. Άγριος χορός ή και κανένα ελάχιστα πιο slow ερωτιάρικο για να αγκαλιαστούνε τα ζευγάρια. Όπερ σημαίνει ότι άμα θες ακρόαση - πάρε το δίσκο, βάλε κανένα ποτάκι και κάτσε σπίτι σου με κλειστά φώτα να τον ακούσεις. Άμα θες να προσκυνάς το σολίστα βάλε το dvd και κάνε δεήσεις τρις ημερησίως. Το live για μένα είναι συμμετοχή. Με βάση αυτό το κριτήριο μπορείς εν δυνάμει να κάνεις ότι playlist θες ανάλογα με το είδος που παίζεις. Τώρα το πως καταλήξαμε σε κάτι shoe-gazing τρέντυ τυπάκια που νιαουρίζουν επί μιάμιση ώρα στα live... είναι μεγάλη ιστορία. Λυπάμαι που μπορεί να ακούγομαι λίγο πικρόχολος, αλλά αν θέλετε πάρτε την ιστορία από την αρχή (μιλάμε για early 50's δηλαδή) και διαβάστε και ακούστε όσο μπορείτε. Ειναι φανερό ότι το ροκ-εν-ρόλ δεν είναι κλασσική μουσική. Είναι 3 ακόρντα και μέθεξη.

Παίζω ένα χρόνο τώρα με Ubuntu/Studio το οποίο έχει τα πάντα έτοιμα από τη μάνα του. Δεν χρειάζεται να αγοράσεις δηλαδή τίποτα. Συνήθως χρησιμοποιώ μόνο αυτά τα 2: http://sourceforge.net/projects/guitarix/ και http://sourceforge.net/projects/rakarrack/ ΘΕΤΙΚΑ - Δοκιμάζεις διάφορους ενισχυτές - Κάνεις αλυδίδες με άπειρους συνδυασμούς από πεντάλια - Δεν δίνεις φράγκο - Γράφεις ότι παίζεις και κατευθείαν στο σκληρό. ΑΡΝΗΤΙΚΑ - Πρέπει να ανάψεις υπολογιστή, να φορτώσει κλπ κλπ - Πρέπει ο υπολογιστής να είναι πολύ σβέλτος και πολυ νοικοκυρεμένος για να μην έχεις τις γνωστές καθυστερήσεις. - Η λάμπα είναι λάμπα και το λεμόνι-λεμόνι. Το άρωμα λεμονιού είναι άλλο. Μέχρι τώρα έχω καταλήξει ότι οι 2 παραπάνω χρήσεις (δηλ. software / κανονικός ενισχυτής) είναι συμπληρωματικές και δεν αναιρεί η μια την άλλη. Μπορεί βέβαια σε λίγα χρόνια να γυρνάμε όλοι με ένα λαπτοπ+2 ηχεία μονιτορ αντί να κουβαλάμε κανέναν κομπο 30 κιλά και να ξεχεριαζόμαστε...

Θα ήθελα να προτείνω και μια άλλη λύση επειδή είναι πολύ κοντά στην τιμή που ψάχνει ο φίλος μας... http://www.thomann.de/gr/blackstar_ht_1r_head.htm - Έχει άριστο προενισχυτή ακουστικών για να τον ακούς όταν κάνεις practice - Μπορείς να τον συνδέσεις στην ανάγκη και με οποιοδήποτε στερεοφωνικό (χαμηλούτσικα το volume - να μην μας φύγει κανένας κώνος!) - Νομίζω ότι είναι από τα κομάτια που θα το έχεις μια ζωή, ακόμη και αν αγοράσεις κι άλλους ενισχυτές αργότερα. - Αργότερα μπορεί να πάρεις και μια πολύ καλή καμπίνα ή κάποιον combo 100άρι που να μπορεί να βγάλει πρόβες Εδώ μπορείς να πάρει μια ιδέα για το πώς ακούγεται:

Νο 13 / Πάει γεράσαμε... μας ξέφυγε ο Lou Reed Εδώ θα βάλω ένα αγαπημένο βιντεάκι, γιατί έχει και τον φοβερό Reeves Gabrels στην κιθάρα και την φοβερότερη Gail Ann Dorsey στο μπάσο. Νο 14 / 15 – Οι αδικοχαμένοι Peter Tosh / Bob Marley Μπορεί φαινομενικά να μην ταιριάζουν με το ύφος των υπόλοιπων αλλά αν κάνει κάποιος τον κόπο να διαβάσει την ιστορία της εισόδου της ρέγκε στη βρεττανική μουσική από το Israelites (Desmond Dekker/1969) μέχρι την 2tone και παραπέρα... ίσως αλλάξει γνώμη.

> O Bryan Gregory στο Νο 8 οπωσδήποτε. Όσο για το πόσο επιδραστικός είναι, Νομίζω ότι ζει ανάμεσά μας → > Ο J.T. υποψιάζομαι από NWDolls νομίζω άνετα στο Νο 9. Αν και early 70's νομίζω εμπίπτει αβίαστα στην κατηγορία, μια και οι άνθρωποι ήταν 10 χρόνια μπροστά από την εποχή τους! > Ξεχάσαμε τον Johnny Ramone / φτάσαμε στο No 10. >Νο 11 ο Robert Quine ( με Richard Hell & the Voivoids / Lou reed κλπ ) >Kαι στο 12 ένας από τους πιο αγαπημένους μου - που τον είχα ξεχάσει κι αυτόν. Ο γεματούλης D.Boon από τους Minutemen.

...τώρα μετά από 30 χρόνια μπορούμε μέσα από το internet να τους ξαναδούμε. Με καλά ακουστικά μπορούμε και να τους ακούσουμε με περισσότερη λεπτομέρεια. Ήταν μια διαφορετική γενιά που έβγαινε στο προσκήνιο καθώς οι ροκ υπεραστέρες έδυαν και τα ατελείωτα σόλα έφταναν στο τέλος τους. (Εκτός από τα μέταλα που συνέχιζαν με την ίδια δομή :-) Οι πιο ηλικιωμένοι αξίζει να τους θυμηθούμε ξανά. Οι μικρότεροι αξίζει να τους γνωρίσουν. Μπορεί να “έφυγαν” αλλά ο ήχος τους όπως συμβαίνει πάντα είναι ζωντανός σε δεκάδες επόμενα συγκροτήματα. 1. Β'52 / Ricky Wilson http://www.youtube.com/watch?v=PPaVsjqL3w4 2. Clash / Joe Strummer 3. John McGeoch / Ήταν σε διάφορα συγκροτήματα 4. Birthday Party / Rowland Howard 5. Pretenders / James Honeyman-Scott http://www.youtube.com/watch?v=09rXx0CNAYg 6. The Sound / Andrian Borland 7. The Triffids / David McComb

Μήπως μπορεί κάποιος να με βοηθήσει, που να έχει δοκιμάσει διάφορα αρμόνια ? Θέλω να πάρω ένα μέχρι 300 €. Ποιό έχει πιο καλά ντράμς ? Πιο φυσικούς ήχους δηλαδή. Δεν με πειράζει να έχει λίγους ρυθμούς... Το χρησιμοποιώ πολλές φορές για να κάνω practice με μπάσσο.