Θανάσης Καλδής

17 ώρες πριν, Lord_Goumis είπε

Έχω ένα παμφθηνο squier P bass το οποίο δανείστηκε ο μπασίστας μας (δεν θυμάμαι και το ψευδώνυμο του στο νοιζ να τον κάνω tag για να σου πει την άποψη του) 

 

 

 

 

καταρχάς καλή χρονιά με υγεία !

23 ώρες πριν, ikon είπε

Έχω ένα squire j bass το οποίο αν και φθηνό όργανο με βολεύει πολύ και γενικά μου φαίνεται μια χαρά (δεν είμαι μπασίστας, κιθαρίστας είμαι).

άρα όλα καλά!

23 ώρες πριν, ikon είπε

Σκεφτόμουν να πάρω ένα fender vintera 50’s P bass αλλά τσιγκουνεύομαι λίγο,

είχα ένα τέτοιο στο παρελθόν (classic 50s σειρά που ονομάζεται τώρα vintera). σαν μανίκι και ήχος και γενικά στήσιμο δεν έχει καμία σχέση με το squier jazz που έχεις και το πιο πιθανό είναι να σου φανεί το μανίκι πολύ γεμάτο, παχύ και κατά πάσα πιθανότητα άβολο και αργό.... είναι "αντρικό" μανίκι ρόπαλο.

Ακόμα και τα τάστα είναι διαφορετικά (vintage tall αν θυμάμαι καλά).

Σε ότι αφορά τα οικονομικά εγώ το είχα πάρει 780 ευρώ καινούργιο από ελληνικό κατάστημα και τα τελευταία χρόνια οι τιμές έχουν πάρει την ανηφόρα (αδικαιολόγητα κατ' εμέ) οπότε καλά κάνεις και τσιγκουνεύεσαι (πάλι κατ' εμέ)

23 ώρες πριν, ikon είπε

τι θα μπορούσα να κάνω στο squier για να γίνει ένα decent μπάσο

εάν θεωρείς ότι δεν είναι decent πως λες ότι σε βολεύει και σου φαίνεται μια χαρά; επειδή κάποιοι σνομπάρουν αυτά τα φθηνότερα όργανα  ή αντιμετωπίζεις κάποιο πρόβλημα με το όργανο εσύ;

23 ώρες πριν, ikon είπε

Αν έβαζα πολύ καλούς μαγνήτες θεωρείτε ότι θα ήμουν οκ ή θα πρέπει να αλλάξω και κάποιο hardware?

το να αρχίσεις να ρίχνεις χρήμα σε τόσο φθηνό όργανο μικρής μεταπολιτικής αξίας ... θέλει κατασταλαγμένη άποψη από την πλευρά σου... αν θες την γνώμη μου, μιας και είσαι κατά κύριο λόγο κιθαρίστας και εφόσον παίζεις μπάσο πιο περιστασιακά να φανταστώ,  μην κάνεις αναβαθμίσεις με σκοπό να το κάνεις "mexico level ή american level". θα σου πρότεινα να αναβαθμίσεις μόνο ότι είναι προβληματικό ή ελλαττωματικό. πχ κάποιο κλειδί δεν κουρδίζει καλά ή δεν γυρνάει εύκολα ή άλλο παράδειγμα κάποιο βαγονάκι της γέφυρας έχει χαλάσει και αλλάζει το ύψος της χορδής. 

εν κατακλείδι, ναι τα vintera είναι καλύτερα, τα αμερικανικά ακόμα καλύτερα κτλ. σε ότι αφορά το hardware άλλο level τα squier, άλλο τα mex, άλλο τα lapan, άλλο τα usa. ότι πληρώσεις παίρνεις και μην έχεις αυταπάτες. αυτό όμως δεν πάει να πει ότι πρέπει να μπεις στον κόπο και τα έξοδα να πάρεις ακριβές γέφυρες και κλειδιά και μαγνήτες παρά μόνο εάν το κάνεις συνειδητά επειδή σ 'αρέσει κατά τα άλλα το όργανο σου (και πάλι με προσγειωμένες προσδοκίες να είσαι).

τα πολυεφέ στα δικά μου αυτιά πάντα υποφέρουν σε θέματα ήχου. έχουν αυτή την ψιφιακίλα ειδικά για για overdive / distortion ήχους. τώρα σε ότι αφορά modulation κτλ είναι καλή λύση γιατί έχεις πληθώρα επιλογών που για να την αποκτήσεις με ξεχωριστά πετάλια θα σου πάει ο κούκος αηδόνι. η νέα τάση για προσομοίωση ενισχυτών / καμπινών δίνει κάποιες λύσεις για DI παίξιμο χωρίς ενισχυτή, αλλά και πάλι δεν με ενθουσιάζουν... νομίζω η καλύτερη χρήση πολυεφέ είναι να δεις τι εφέ πραγματικά χρειάζεσαι για ένα gig ή ένα project και έπειτα να φτιάξεις ένα board με τα απαραίτητα πετάλια. για ροκ ήχους νομίζω ότι ενας κομπρέσορας, ένα overdive και ένα chorus (ή ότι κολλάει στο project) είναι αρκετά. αν υπάρχει και funk στην φάση ένα octaver ή ένα autowah filter μπορούν να φανούν χρήσιμα. εμένα προσωπικά μ'αρέσει να χρησιμοποιώ εφέ στο μπάσο και ποτέ δεν είχε παράπονα κάποιος συμπαίχτης μου. βέβαια πάντα τα χρησιμοποιώ με φειδώ και μόνο για να χρωματίσω μικρά σημεία στο κάθε κομμάτι εδώ και εκεί. 

τις περισσότερες φορές οι μπάντες σχηματίζονται από άτομα που εκκινούν από διαφορετική αφετηρία, έχουν διαφορετικούς στόχους, διαφορετικές εμπειρίες κτλ. το κοινό σημείο είναι να παίξουν μουσική. από την αρχή φαίνεται ποιος είναι ο πιο ικανός, πιο ηγετική μορφή κτλ. άλλος είναι ο καλλιτέχνης της υπόθεσης και ίσως γράφει μουσική, άλλος είναι πιο επικοινωνιακός και κλείνει gigs. όσο υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός και αναγνώριση για τον ρόλο του καθενός τότε προχωράει το πράγμα. όταν αρχίζει και έχει ο καθένας την δικιά του ατζέντα και φέρεται εγωιστικά τότε στραβώνει το κλίμα και το τρώει ο γάιδαρος. 

από προσωπική εμπειρία θα παρομοίαζα, με κάποια υπερβολή βέβαια, την μπάντα με ένα γάμο. μόνο που στην μπάντα είσαι "παντρεμένος" με κάθε μέλος ξεχωριστά με τα καλά του και τα κακά του. και αν λάβουμε υπόψη ότι οι περισσότεροι γάμοι πάνε περίπατο, φαντάσου τι γίνεται με αυτή την υπερ-περίπλοκη οντότητα που λέγεται μουσικό group...    

στο δια ταύτα, αν κάποιος χρησιμοποιεί το σχήμα σαν προσωπικό του πρότζεκτ και αισθάνεσαι κομπάρσος τότε ώρα να την κάνεις πρωτού εμπλακείς σε δημιουργικές διαδικασίες. εκτός αν γουστάρεις την φάση και αποδεχτείς τον δεύτερο, αλλά σημαντικό σου ρόλο, οπότε έτσι δίνεις και το thumbs up στον δημιουργό συμπαίχτη σου. λίγες ήταν οι ρομαντικές μπάντες του τύπου ένας για όλους και όλοι για έναν. 

2 λεπτά πριν, roberto30 είπε

Τέλος αν οι στιχοι λένε  ''love will be my remedy" είναι κρίμα η λέξη love να προφέρεται έτσι (ακούγεται λόβ) αν δεν λέει love και ακούω λάθος ζητώ συγγνώμη

ευχαριστώ πολύ! για να κάνουμε και λίγη πλάκα, δεν έχει μάθει να αγαπά γι'αυτό το λέει έτσι!! συν ότι έχει επιρροή από scorpions !!! 

το δεύτερο μου single!! με 80s hard rock / heavy metal διάθεση!!
Νεκτάριος Τσατταλιός - vocals
Τάκης Τσαμουρόπουλος (playloud) - guitars
Τάσος Κολλιός - drums
Κώστας Ζώτος - keyboards
και εγώ στο μπάσο!! 

ελπίζω να σας αρέσει και να σας φτιάξει την διάθεση!

νομίζω ότι αυτά τα διλήμματα αφορούν καλλιτέχνες που έχουν καθιερωθεί και με κάποιο σχετικά μεγάλο following. τι σημασία έχει αν ένα album θα ακουστεί από 30, 100, 200 μοναδικούς ακροατές; το αποτέλεσμα είναι το  ίδιο από εμπορική / οικονομική σκοπιά, δλδ μηδαμινό. αυτό όμως που δεν είναι μηδενικής σημασίας είναι ότι ο καλλιτέχνης έχει σήμερα την δυνατότητα να εκφραστεί με ίδια μέσα και αυτοβούλως, να προσθέσει στο βιογραφικό του μια κυκλοφορία με προσωπικό υλικό που ίσως του κλείσει μια άλλη δουλειά ή συνεργασία στο μέλλον. θα έλεγα ότι είναι κρίμα να έχει μια μπάντα έτοιμο ένα album και να μην το κυκλοφορήσει για λόγους attention span κτλ.. αστεία πράγματα για εμένα. 

σπάνια πηγαίνω πιο χαμηλά από την Ε, αλλά όταν αυτό συμβεί τότε ξαναθυμάμαι τον λόγο που αγόρασα και ένα πεντάρι.

δεν θα αγόραζα τίποτα φασονατζίδικο τύπου "harley benton" υπάρχουν αρκετά entry level εξάχορδα και είναι δοκιμασμένες περιπτώσεις πχ ibanez, esp ltd, warwick rockbass, cort κτλ. επίσης αυτά μπορούν να μεταπωληθούν κάπως πιο εύκολα λόγω ονόματος.

θα αγόραζα pj μπάσο μόνο εάν ήταν fretless. έτσι θα είχα τον πιο κλασσικό άταστο ήχο (jazz bridge μαγνήτης) και τον πιο κλασσικό all around ήχο (pbass μαγνήτης). δεν μου άρεσε ποτέ ο συνδυασμός τους οπότε θα  έπαιζα πάντα με ένα μαγνήτη από τους δύο.

το spotify είναι απλά μια πλατφόρμα από τις πολλές που υπάρχουν. το "λάθος" είναι ότι την αντιμετωπίζουμε ως μουσική βιβλιοθήκη όπου ο κάθε καλλιτέχνης καταχωρεί το έργο του , ενώ η λογική της είναι πιο κοντά στην λογική και την λειτουργία των social media. υπό αυτή την έννοια, ναι, πρέπει να ανεβάζεις όλη την ώρα υλικό και ας είναι και μπούρδες αρκεί να φτιάξεις followers που θα κάνουν streaming το υλικό σου αν θες να πληρώνεσαι από εκεί. έχει δλδ την νοοτροπία ενός καναλιού youtube ή ακόμα και του instagram κτλ.

κάθε stream ενός κομματιού πληρώνεται 0,0032 ευρώ περίπου... δηλαδή τίποτα, και για να μπεις στις λίστες του spotify πρέπει αυτό που θα ανεβάσεις εκεί να γίνει viral με κάποιο τρόπο... να προσθέτουν τα κομμάτια σου σε λίστες τους οι followers σου, να κάνεις νέους followers ψαρεύοντας κόσμο με facebook και google ads κτλ ή ακόμα και να πληρώνεις άλλες πλατφόρμες να κάνουν την βρώμικη δουλειά για εσένα πληρώνοντας για να μπεις σε αυτές τις λίστες. άρα ο  ceo μια χαρά τα λέει σε ότι αφορά την δική του επιχείρηση - πλατφόρμα. από εκεί και πέρα είναι επιλογή του καλλιτέχνη αν θα ακολουθήσει αυτό το δρόμο και τι απαιτήσεις ή προσδοκίες έχει για το έργο του και πως θέλει να παρουσιάζεται / προσδιορίζεται.

υπάρχουν και άλλοι τρόποι εσόδων από φυσικές πωλήσεις, live shows, merch, downloading κτλ πέρα από το spotify ή το apple music και το deezer.

εννοείται ότι το spotify είναι ευλογία για τον indie μουσικό καθώς και όλες αυτές οι διαδικτυακές πλατφόρμες, όπως και οι διαδικτυακές εταιρίες διανομής της μουσικής. στο παρελθόν η δισκογραφία ήταν άπιαστο όνειρο, και όταν συνέβαινε γινόταν με όρους που δεν βοηθούσαν έναν καλλιτέχνη και πάρα πολύ οικονομικά... τώρα με 10 δολλάρια μπορείς να κυκλοφορείς την μουσική σου παγκοσμίως και να έχεις όλα σου τα δικαιώματα στην κατοχή σου και αυτό είναι μόνο καλό. 

η νέα γενιά μουσικών, όπως και κάθε νέα γενιά οποιασδήποτε ειδικότητας, χρειάζεται καθοδήγηση για να αποφεύγει τέτοιου είδους "λάθη" που αναφέρατε. δύο είναι η τρόποι για να μάθει κανείς η ίδια εμπειρία (που απαιτεί πολλά λάθη μέχρι να βρεις τι πρέπει να κάνεις) και η μάθηση (που είναι ευθύνη των παλαιότερων)

λίγο πολύ νομίζω ότι όλοι έχουν κάνει τέτοιου είδους "λάθη" ή αστοχίες μέχρι να βρουν τον δρόμο τους και να ωριμάσουν βιώνοντας την πραγματικότητα. ένας νεαρός μπασιστας πχ δεν θα προσπαθήσει να μιμηθεί τον flea πχ;;; τι θα προσπαθήσει να κάνει; να παίξει σαν τον σεσιονά που έχει γράψει 100 δίσκους και είναι άγνωστος στο ευρύ κοινό και γκρουβάρει δίχως αύριο; αυτό θα προσπάθήσει να το κάνει στο μέλλον όταν εμβαθύνει στην τέχνη του και όταν φάει αρκετές φορές τα μούτρα του παίζοντας λάθος.

νομίζω ότι τα σόσιαλ μίντια δεν παίζουν και τόσο ρόλο στη συζήτηση     

αυτό το track ήταν για εμένα η "πρώτη επαφή" με το είδος. τυχαία το άκουσα σε ένα compilation cd (αυτό ήταν το μoναδικό μπλουζ κομμάτι του cd) από ένα μουσικό περιοδικό (δεν θυμάμαι αν ήταν το zoo ή κάποιο άλλο ) και κόλλησα με αυτόν τον ζεστό ήχο, άγνωστο γιατί. 
 

πολύ ιδιαίτερος και μεγάλος παίχτης. παλαιάς κοπής ποιοτικός μουσικός. αγαπημένο μου άλμπουμ το πρώτο του (gris gris). σκέτη ψυχεδέλεια. είχε κάνει και ένα πολύ ωραίο tribute album για τον duke ellington (duke ellegant). επίσης πολύ ωραίο το babylon, το dr john's gumbo, και το going back to new Orleans ...     

14 ώρες πριν, Nestoras είπε

Εμένα μια φορά ο (συχωρεμένος) Κυρ-Αντρέας μου είχε πει, "σήμερα πουλήσαμε τέχνη και όχι ποτά".

όλα πωλούνται! ποιος αγοράζει είναι το θέμα!

μεγάλο ανέκδοτο τα live πριν τις 11 .... ουσιαστικά πουλάμε αλκοόλ παίζοντας μουσική (μιλάμε για το τυπικό live σε μπαρ, όχι σε μουσικές σκηνές με εισιτήριο κτλ). αυτή είναι η δουλειά, να πουλάμε ποτά αν καταφέρουμε να φτιάξουμε τον κόσμο με την μουσική μας. στη χώρα μας έχουμε συνηθίσει να πίνουμε αλκοόλ αργά το βραδύ, αντίθετα με την υπόλοιπη Ευρώπη που δεν έχουν τέτοιο θέμα ωραρίου στα ποτά, ίσα ίσα που τα μαγαζιά στο εξωτερικό κλείνουν και νωρίς σε σχέση με την Ελλάδα. άρα η μεγάλη πλειοψηφία πελατών .... λέμε τώρα.... με την κρίση κτλ ... θα σκάσει μύτη λίγο πριν τα μεσάνυχτα να πιει και να ακούσει live 

φοβερή σειρά, κακό φινάλε και πολύ βιαστικό (οι προσδοκίες ήταν μεγάλες)

ναι συμφωνώ, αλλά τα ροκ live (το πόστ μιλάει για μποναμασα) είναι από την φύση τους δυνατά. δλδ δεν γίνεται να παίζεις πχ ζεπελιν ή σάμπαθ σιγά γιατί "είσαι πολύ δυνατά και σκεπάζεις τους άλλους" επίσης να πω ότι μιλάω για το τυπικό μαγαζί που παίζουμε οι περισσότεροι και όχι για πραγματικά επαγγελματικές καταστάσεις σε σοβαρούς χώρους με φήμη και άποψη στο λαιβ

όπως είναι γνωστό τα περισσότερα "μαγαζιά" δεν έχουν ούτε τις προδιαγραφές (για σοβαρό λαιβ), ούτε τον σωστό εξοπλισμό, ούτε καν ... επαγγελματία ηχολήπτη. πάντα ο ήχος είναι από χάλια έως μέτριος (είτε παίζει η μπάντα δυνατά στο stage είτε όχι). ειδικά στα μπάσα είτε θα γίνεται κακή χρήση sub είτε τα μπάσα θα είναι ανύπαρκτα και ο ήχος πάντα μονοδιάστατος. το ίδιο και στα τύμπανα και γενικά σε όλα τα όργανα. όλα αυτά τα χαμήλωσε, είσαι δυνατά κτλ τα λένε για να γίνεται εύκολη η δουλειά τους με ανύπαρκτη έως υποτυπώδη βασική μίξη και soundcheck που κρατάει το πολύ 15 λεπτά.

αν το μαγαζί δεν έχει δικό του κόσμο τότε το fb δεν θα προσφέρει πολλά (εμφανίζονται στα λαιβ περίπου ένας στις 100 προσκλήσεις). είναι πολύ σημαντικό το μαγαζί να το έχει συνδέσει ο κόσμος με την live μουσική. οι περισσότεροι πελάτες λένε "πάμε στο τάδε μαγαζί που βάζει live". πολύ σπάνια θα πούνε "πάμε να δούμε τους τάδε που παίζουν στο χ μαγαζί"

ο κόσμος έχει βαρεθεί τα live ... δεν είναι πια ο mainstream τρόπος διασκέδασης έτσι και αλλιώς. πολύ σημαντική είναι και η μέρα αλλά και η ώρα που γίνεται το event. αλλά το πιο σημαντικό απ' όλα είναι η γενική εικόνα του καταστήματος... αν το μαγαζί δεν έχει καλή φήμη ή δεν δουλεύει σωστά σπάει ο κόσμος.

απ την πλευρά των μουσικών πιο σημαντικό είναι το προσωπικό τους pr παρά οι αφίσες και το fb. 

προσωπικά πιστεύω ότι είναι προτιμότερο να σε βλέπουν άγνωστοι, άσχετοι κτλ ούτως ώστε να κερδίζεις εσύ κόσμο παρά να φέρνεις τους δικούς σου και να κερδίζει απο εσένα το μαγαζί (λόγω διεύρυνσης πελατολογίου)  

καλόπαιχτο!!!! το πορτοκαλί πήρες τελικά;;;;

ωραίο χρώμα το πορτοκαλί, αλλά δεν θα αγόραζα ένα mustang με jazz μαγνήτη... νομίζω ότι αυτή η προσθήκη χαλάει όλο το vibe... ακόμα και ο precision μαγνήτης που φοράει το συγκεκριμένο μπάσο δεν είναι ο "αυθεντικός" (ο κανονικός είναι πιο μικρός)

αν πήγαινα για ένα shortscale mustang θα έπαιρνα το jmj made in mexico ή από τα μεταχειρισμένα κανένα mustang made in japan... ούτε καν τα καινούργια american performer mustang...

καλοφτιαγμένη ταινία / ντοκυμαντέρ. sex, drugs & rock n roll άφθονα, θα αρέσει στους fans, πολύ παρακμή μέσα στο φίλμ αλλά και κάποιες κοινωνικές αναφορές και προβληματισμοί. το πήγαν στα άκρα αλλά δεν μπορώ να πω ότι θα ζήλευα μια τέτοια φάση

χρεοκοπούν και οι Δανοί;;; bye bye t-rex... μια χαρά τα πετάλια τους, έχω 2. ένα bass sweeper (chorus) και ένα bass juice (distortion - fuzz) στο μπάσο και τα δύο πετάλια έβγαζαν μια ιδιαίτερη χροιά που οδηγούσε σε synth ήχους. στο link παίζω το bass juice σε fuzz mode

  

τα πιο λεπτά μανίκια που κυκλοφορούν στα μεταχειρισμένα είναι 
α) fender jazz bass - και όλα τα fenderοειδή jazz bass (squier κτλ)
β) epiphone thunderbird (λεπτό μανίκι, αλλά μεγάλο όργανο και περίεργο λίγο εργονομικά)

γ) ibanez soundgear

τουλάχιστον εμένα (που τα έχω δοκιμάσει αυτά) μου φαίνονται λεπτά.

το καλύτερο είναι να δοκιμάσεις εσύ και μπορεί να μην σου φανούν κάποια μανίκια άλλα τόσο παχιά όσο νομίζεις 

επειδή τα χρήματα στις μέρες μας δεν περισσεύουν, καλό θα ήταν με τα χρήματα που διαθέτεις να πάρεις κάτι (καινούργιο ή μεταχειρισμένο) που θα μπορείς: 

α) να βασιστείς πάνω του σε περίπτωση που ασχοληθείς τελικά με το μπάσο (να είναι δλδ το όργανο πραγματικά αξιόπιστο)

β) να μπορείς σχετικά εύκολα να το πουλήσεις σε περίπτωση που το πρότζεκτ σου δεν κρατήσει (για να μην έχεις έστω μεγάλη χασούρα στο τέλος)

αν ήμουν στη θέση σου θα προσπαθούσα να βρω ένα fender mex p bass (μεταχειρισμένο) ή jazz bass (για πιο λεπτό μανίκι) εκεί γύρω στα τέσσερα κατοστάρικα...