dimsonic

δεν βαλανε ακομα τηλεγραφο στο απεναντι δεντρο....

ναι ρε συ αισχος ο μακκα στο μπάσο :))))

μα γιατρε μου ειχα την εντυπωση οτι ηταν μια σανιδα σκαμμενη για δυο μαγνητες. Οχι κομμενη περα ως περα...

αυριο με τον κηδεμονα σου

οχι goodbye yellow brickroad

αυτό το κενό στην 335 με φόβισε ειλικρινά (γύρω στο 3.35)

υπάρχουν διασκευές που τις κρατάς αντί των αρχικών ή στέκονται ισάξια. Εδώ δεν θα έλεγα με τίποτα το πρώτο, και με δυσκολία το δεύτερο. Αυτό με τις κιθάρες το πρόσεξα, σε βαθμό που με ενόχλησε κι όλας...

αντικειμενικά ωραία προσέγγιση, αλλά δεν αλλάζω το αρχικό με τίποτα

ξερεις εκει διπλα στη δεκαετια 70 80 φτιαχνονταν τα καλυτερα κουλουρια και αργα τη νυχτα ηταν στεκι

ωραία ριφάκια, αλλά χρειάζονται έστω μια απλή μελωδία να την πλαισιώσουν

Μπουζουξήδες....

δεν νομίζω να αναφέρθηκε, οπότε αξίζει να θυμηθούμε τον συμπατριώτη Σταύρο Ρωσσόπουλο Και να αναφέρουμε τον επίσης σαλονικιό και συνοδοιπόρο και σειρά στην ΠΑ Αγγελο Σκορδίλη. Κι αυτός όπως κι ο Σταύρος έφυγαν νωρίς. Μένουμε πάντα Θεσσαλονίκη και στον Ντάνη Τραγόπουλο αρχικό ιδρυτή των a priori, τις προσωπικές του δουλειές και το ΔημοσιοΥπαλληλικό ρετιρέ...

μα τι περίμενες...μικρή Θεσσαλονικιώτικια εταιρεία. Με μοναδικό ξενο δίσκο στο λιγοστό ρεπερτόριο έναν jazz δίσκο, ενός περαστικού μουσικού από την πόλη. Και πάλι καλά να λέμε...

πρώτον το ερώτημα δεν αφορά εμένα όπου έχω μια διαμορφωμένη ικανοποιητική εμπειρία και στα δύο. Συνεπώς ως συμβουλή λέω μπάσο, διότι έχει και ρεαλιστικές επαγγελματικές προοπτικές. Αν τώρα το γυρίσουμε σε μένα καθαρά, στην παρούσα εποχή και ηλικία θα κρατούσα ένα εξάχορδο μπάσο. 50 χρόνια πιό πριν θα διάλεγα κιθάρα όπως και τότε. Αν σήμερα ήμουν 20 χρονών θα διάλεγα μπάσο

μπάσο. κιθάρα παίζουν όλοι.

νταξ τωρα θα κολλησουμε στις ετικετες και αν εκανε η κοτα το αυγο. Την ιδια χρονια βγηκαν οι δισκοι και στους purple προηγηθηκαν αλλοι 3 συν το κονσερτο... Στο ιδιο καζάνι ηταν

μα τι λες τώρα...αυτά ανήκουν στην "κλασική" φάση των Purple όταν έκανε κουμάντο ο Lord. Μετά του το ξεκαθάρισαν, τέρμα τα κλασικά. Θα δοκιμάσουν άλλη συνταγή, και φυσικά τα φράγκα ήρθαν. Δεν τίθεται θέμα μνημειώδους κλπ κλπ, παίξανε ό,τι πουλούσε. Το κοντσέρτο ήταν μια μεγαλειώδης αποτυχία αν και μεγάλο τόλμημα για την εποχή. Αργότερα ο Lord έκανε πολύ καλύτερα πράγματα. Το απο πού ανακάλυψε τι ο Blackmore δεν παίζει τόσο ρόλο, όσο το ΤΙ ακριβώς ανακάλυψε και έδωσε στην ροκ μουσική ώστε αυτή να ονομαστεί hard rock και να αποκτήσει συνεχιστές. Με την έννοια αυτή ήταν πρωτοπόρος και τον αντέγραψαν πολλοί και το παραδέχτηκαν ανοιχτά. Μετά....ήρθε ο μεσσαίωνας... άμα σε καρφώσει ο έρωτας....

γενικά ο Blackmore είχε την τάση να μπλέκει στα σόλα του κάτι από ανατολή, πχ the mule, αλλά και στοιχεία κλασικής πχ σόλο στο highway star, στην προσφιλή τακτική του Jon Lord (σχεδόν σε όλα του τα σόλα)

θα έλεγα ότι έχεις παράξενη αντίληψη για τους purple.. (φυσικά ο κάθενας έχει την άποψή του - συνεπώς σεβαστή). Σημερα βέβαια φανατικά δεν ακούω τίποτα από αυτά (γενικά δεν ακούω τίποτα φανατικά), μόνο όταν ανοίγω το μπαούλο των αναμνήσεων και κλείνομαι μέσα για λίγες ώρες, αλλά είμαι της γνώμης ότι η κορυφή τους ήταν το machine head, όπου η συνεργασία των Blackmore/Gillan ήταν πριν την καταιγίδα. Αλλά αδυνατώ να πάω στο "καλούτσικος μαθητής". Φυσικά στο νόιζ έχουν γίνει επικές μάχες για τους purple και καλό θα ήταν να μην το ξαναεπαναλάβουμε.

εσύ παρακάλεσες να μείνουμε στο θέμα, αλλά βλέπω όλοι λοξοδρόμησαν. Οπότε ας πω και γω ... εγώ με τα μοντέρνα στάνταρντς είμαι μετριότατος κιθαρίστας. Αυτό δεν υπάρχει περίπτωση να το βγάλω. Ούτε που θα ασχοληθώ γιατί ξέρω ότι θα είναι χαμένος κόπος. Του δε ρίτσι...πάει καιρός που χρειάστηκα μέρες...να τα κουτσοβγάλω στην ακουστική, διότι ηλεκτρική δεν υπήρχε, στα live με δανεικές έπαιζα. Πάντως ας μου επιτρέψεις: ο ρίτσι είναι παντού...και δεν θέλει να είσαι επιστήμονας να το καταλάβεις.

αμα θες να μεινουμε στο θεμα ...δε σου λεω τι εννοω....

αυτό δυστυχώς είναι μεγάλη αλήθεια και αφορά 10άδες μουσικούς...

ο Ritchie είναι πάντα εδώ... απ τα δυό πάντως διαλέγω χαλαρά Uli