dimsonic

το μαγαζί δεν έκλεισε ποτέ.

Αυτά τα λένε οι φίλοι μου και μ αρέσει που το λένε, γιατί πρώτος τους το είπα εγώ.

Και βασικά το λένε γιατί δεν έζησαν, ούτε άκουσαν (ως real time listeners), ούτε ίσως μετά ασχολήθηκαν προς τα πίσω μέχρι το 75.

Μ αρέσει που το λένε όμως, γιατί νομίζουν ότι μου τη λένε...

ναι...

μαζί με τους yes άκουγα κι αυτά....

1 minute ago, Πνοή και Νύξη said:

Για μενα το Communique  ειναι το κορυφαίο του(ς) αλμπουμ με το ομώνυμο

θα τα χαλάσουμεεεεε

Πολύ λέμε!

χτες είχα την κουβέντα του simon και έλεγα "κάποια κοπελίτσα πήρε ο παλιόγερος" αλλά δεν μου ερχόταν !

one song artist!

10 hours ago, Jazzjoker said:

Εγώ είμαι γνωστό fanboy των straits και θεωρώ ότι όλα τα άλμπουμ που έβγαλαν ήταν αριστουργήματα, ακόμα και το on every street που δέχθηκε αρκετή μάλλον αρνητική κριτική. Δηλαδή και μόνο το παρακάτω να είχε ο δίσκος και όλα τ' άλλα να ήταν μετριότητες, πάλι μεγάλο θα ήταν το άλμπουμ.

 

το on every street ήταν ο καλύτερος δίσκος τους.

Τέλειος από κάθε άποψη.

sorry για το "με τίποτα" αλλά εύκολα σου αραδιάζω 10 που κατ εμέ λένε περισσότερα.

Το συγκεκριμένο το θεωρώ πολύ φτιαχτό...

με τίποτα....

έχει γράψει απίστευτα καλύτερα...

χωρίς να θέλω να αποδείξω τίποτα, απλά πληροφοριακά

μέχρι πριν λίγα χρόνια θα έλεγα τα ίδια...

πλέον όχι.

Εψαξα πολύ διάβασα πολύ...

   Για τη μανία δεν θα διαφωνήσω...ίσως μόνο σ αυτό... αν και είχαν λευκή επιταγή στις παραγωγές τους...

   Για τους στίχους...δικές τους μικρές ιστορίες, in extrovert που συνήθως σπάνια μπορεί κάποιος να συσχετίσει ...μπορεί να συμβεί πάντα αν το θελήσεις. Το θέμα είναι ποιός ενδιαφέρεται για παράξενες ιστορίες για να γίνουν επιτυχία...

   Ο Carlton. Το λέει ο ίδιος στο making of Aja... "they loved harmony, but they were rock guys" . Όπως όλο το Aja...και πιό πριν το Royal Scam, αλλά και εν μέρει το Gaucho. Tουλάχιστον στο βίντεο αυτό μαθαίνεις πολλά για την συνεισφορά των άλλων... το Purdie shuffle που το πρότεινε ο Purdie, το bass slapping που έβαλε ο Chuck Rainey παρά τις οδηγίες του Fagen ή το beat του Rick Marotta που ήταν κάτι που έπαιζε συχνά σε πολλούς δίσκους αλλά μόνο εκεί ακούστηκε και αναδείχτηκε τόσο που παραξενεύτηκε ο ίδιος... Δεν συζητάμε για τον Shorter που ούτε ήξεραν τι ήθελαν, απλά ήθελαν ένα βαρύ όνομα jazz. Επαιξε αυτό που ήθελε εκείνος πρίμα βίστα και ας λέγανε κι όχι.... Ή μήπως υπέδειξαν στον Steve Gadd τι να παίξει και δηλαδή ξέρανε ακριβώς τι θέλανε εκεί...

Υπάρχει πολύ υλικό στις συνεντεύξεις μουσικών. Ή σε άρθρα όπως εδώ:

https://www.vulture.com/amp/2018/11/steely-dan-stories-of-donald-fagen-and-walter-becker.html?fbclid=IwAR0zDgsBMwBtpP3kgB4w9bnZlZ1-lTxwRaCMlL2i1b3cmzuBJuH30EjrKjA

Για τα σαξόφωνα αυτό ήταν κάτι που έγινε μόνο για την περιοδεία του Alive in America με ιδέα του Becker, ΟΚ μια καλή ιδέα που αν την τελειοποιήσεις φτιάχνεις κάτι ίσως πρωτόγνωρο.

Γενικά φωνάζανε 10 παίζανε από 10 φορές ο καθένας και διάλεγαν. Δεν είμαι σίγουρος ότι ήξεραν 100% τι θέλανε. Ετσι λένε σήμερα. Ούτε οτι καταλήγανε πάντα με το καλύτερο. 

Δεν θέλω να πείσω κανέναν, προφανώς και έχεις την άποψή σου και όντως το δίδυμο ήταν τεράστιο, αλλά νομίζω ότι ένα τεράστιο ταλέντο συνήθως δεν φτάνει. Κι οι Beatles τεράστιοι ήταν και ο Brian Wilson ή ο Bowie επίσης αλλά χωρίς την συνεισφορά πολύ κόσμου που γενικά έως σήμερα είχαν μείνει uncreditted ίσως κάποια πράγματα ήταν διαφορετικά...

23 minutes ago, dimsonic said:

but I'm not talking money....

αυτό που θέλω να πω είναι ότι με ενδιαφέρει πολύ περισσότερο μία κιθάρα που έγραψε ιστορία 30-40 ετών στη δισκογραφία με 100άδες τραγουδιών (και πιθανότατα ήταν μια από τις 2-3 του Βικ) παρά μια από τις 10άδες που αγόραζε και έπαιζε ο Χέντριξ, κάποιες ίσως και λίγες φορές).

Δεν εξετάζω αξίες, υπεραξίες, επενδύσεις κλπ...

but I'm not talking money....

δεν εννοώ να μου την χαρίζουν....

αν είχα φράγκα θα είχα τα λίγα και θα μου έφτανε τελος πάντων ενός πολυάσχολου μουσικού παρά μια άλλη που γλύτωσε τυχαία την πυρά...

1 hour ago, Πνοή και Νύξη said:

Bασικά δεν είπε πουθενά original. ΄Ήταν η λαχτάρα μου να κράξω για τον hot rails και την μονδέρνα θήκη στην '61. My bad. Συγγνώμη για τo κακό influencing.

 

 

καλά τα είπες, αλλά και εγώ θα γουστάριζα την κιθάρα για την αύρα που κουβαλούσε και όχι την οριτζινάλιτυ...

αλλά κι ο άλλος 600 χιλιάρικα για την κιθάρα του Τζίμυ....χαλαρά θα έπαιρνα του Βικ

μεταξύ μας τώρα, μιλάς σε έναν πολύ diehard ακροατή (γιατί δεν μου αρέσει η λέξη οπαδός ή φαν)... μα πολύ...

τα τελευταία 10 χρόνια έχω αρχίσει και τους απομυθοποιώ αρκετά.

Εχω και αρκετή δισκογραφία τους από τότε που ήταν άσημοι. Κομμάτια που γνωρίσαμε αλλιώς, σε πρωτόγονη και unacceptable εντελώς μορφή. Αλλωστε υπάρχουν στο διαδίκτυο.

Είχαν ιδέες, είχαν συνθέσεις και ...ναι είχαν την έμπνευση όπως κάποιοι άλλοι να αποσυρθούν από συναυλίες νωρίς και να μείνουν στις ηχογραφήσεις με σωρεία καλλιτεχνών που τους δάνεισαν τις λαμπρότερες ιδέες και συνεισφορές τους.

το έχω δει πρόσφατα...

ευτυχώς που στο δρόμο τους ήρθαν πολλοί σπουδαγμένοι μουσικοί και συμμάζεψαν τις πολύ καλές όντως ιδέες τους 

μπορεί να φανεί πεζό, αλλά έχω ένα american sound, γι αυτά που θέλω μου φτάνει... (κι αυτά ωραία ήταν....εκτός του soul food)

ανάθεμα αν κατάλαβα τίποτα...