dimsonic

5 hours ago, fusiongtr said:

Μερικά πρώτα σχόλια και από μένα που μόλις σήμερα άκουσα (τρεις φορές ήδη ολόκληρο) πρώτη φορά το cd.

 

Έχοντας ακούσει και τα δύο προηγούμενα album του Λουκά, ξέρω (νομίζω) καλά τα αγαπημένα του μουσικά μονοπάτια.

 

Εδώ είναι στο απόγειο της δημιουργικότητάς του.

Όλα τα προσφιλή του ιδιώματα, όντας τόσο ετερόκλητα, αλλά που μέσα από την προσωπική του ματιά γίνονται τόσο άρρηκτα δεμένα μεταξύ τους, παρελαύνουν.

 

Ambient, reggae, funk, blues, straight jazz, λυρικά πιάνα και pads (γράφουν "Λουκάς" στην ούγια), ένα αμάλγαμα μουσικών και ήχων πραγματικά καταπληκτικών.

Η ομορφιά αυτού του album έγκειται σ' αυτή την διαφορετικότητα, που όμως μοιάζει τόσο ταιριαστή!

 

Ένα μεγάλο "ευχαριστώ" από μένα, που μου έδωσε την ευκαιρία να συμμετέχω, και να συνυπάρξω με τόσο καλούς μουσικούς, σ' ένα project που μου αρέσει πάρα πολύ.

 

Ο κυρ αντμίν μας δίνει ρέστα, αν σας αρέσει ο Larry Carlton και ο dumble ήχος του, θα τον ακούσετε εδώ, μέσα από την πενιά του Γιάννη, με αυτό το αφαιρετικό, μελωδικό, και ουσιαστικό του παίξιμο.

 

Για τον gvour δεν υπάρχουν λόγια.

Όταν τόσο ξένα γι' αυτόν μουσικά είδη, τα σκίζει πατόκορφα (όταν το άκουσα πραγματικά συγκινήθηκα ρε παιδιά, σοβαρά) με την πενιά την τζιβουράτη πάντα παρούσα, και την μουσικότητα στον θεό, τι να πω εγώ!

 

Λουκά, μην σταματάς παλικάρι μου, το cd ΣΚΟΤΩ.

 

ναι η 335 ξεχωρισε απο τις πρωτες νοτες. Η ολη ρηλαξαρισμενη αυρα του δισκου ειναι στους γνωστους δρόμους που αγαπαει και κινειται τοσο άνετα ο Λουκας. Είμαι φαν εδω και πολλους μηνες.

στο ίδιο υψηλό επίπεδο όπως τα δυό προηγούμενα που είχες παρουσιάσει και μου έκανες την τιμή να μου τα στείλεις.

Μπράβο!

Η καινούργια πλατφόρμα για κάποιο λόγο δεν στέλνει ειδοποιήσεις για κομμάτια στο mix και γενικά τα παίρνω χαμπάρι αργά.

Εξ ου και η καθυστέρηση.

παρα πολύ ωραίο.

Οι κιθάρες στα χαλαρά άκρως ερωτεύσιμες.

Το όλο δέσιμο πολύ σωστό. Τα τύμπανα άστα όπως είναι. Το ΕΖ είναι μάνα.

Καλές στάθμες.

Το στυλ στα ζόρια δεν είναι το είδος μου, αλλά αποδόθηκε σωστά με βάση τα όσα ακούσματα έχω απο ανάλογα πράγματα στο ράδιο.

Μου άρεσε επίσης που άφησες τα covers.

Ξέχνα και τις κλίμακες.

Εγώ ήμουν νιός και...γμσ τα και βασικά μιά κλίμακα ξέρω φαρσί. Εχεις αυτί. Δούλεψέ το.

3πλό

(τελικά μου άρεσε τόσο που τα'χασα!)

2πλο

σοφιστικέ!

tonight Ritchie saved my life !

εξαιρετικό      .

σχετικά με τον τόνο της κιθάρας, για όποιον ενδιαφέρεται είναι η squier tele στον neck (Bill Lawrence) στον V-amp της Behringer σε προσομοίωση κεφαλής Hi-gain soldano και καμπίνας 2Χ12 με αρκετό compression

10 minutes ago, Spyros Delta said:

Πολυ καλο.

Το 2χ3 που ακουσα στο τελος, ειναι οτι καλυτερο ομως. Και ο τονος της κιθαρας γ....αει.

σε ευχαριστώ Σπύρο. Ξέρεις ότι η κουβέντα σου μετράει!

45 minutes ago, yameth said:

 

Ομως έκανα κινήσεις σέικ ακούγοντας το πρώτο μέρος, αφού μου θυμίζει παλιό ροκοποπ εκ Θεσ/νικης, 60's vintage.

ε, κοντά έπεσες πάντως....

1 hour ago, cigaret13 said:

 Δημήτρη μπορεί να έχεις δίκιο μπορεί και όχι. Βασίστηκα στην αλλαγή ύφους των στίχων για να φτιάξω το 2ο μέρος που  παρεμπιπτόντως έχει περίπου 30 χρόνια χρονική διαφορά από το 1ο. Προσωπικά και λαμβάνοντας υπόψιν τους στίχους, δεν μου ακούγετε παράταιρο....αλλά είπαμε, περί γούστου κολοκυθόπιτα....Μην σου πω κιόλας ότι το ήθελα πιο αργό, αλλά όταν το έγραψα δεν ήξερα πως να βάλω διαφορετικά τέμπο μέσα σε ένα κομμάτι και απλώς έβαλα στην μισή ταχύτητα τα τύμπανα μέσω του vsti τους....

ξέρω...

απλώς είναι αυτό που ίσως διάβασες πρόσφατα από τον Rick Beato.

Demoitis....

Συνηθίζεις (συνηθίζω, συνηθίζουμε) τα πνευματικά μας παιδιά από τις χιλιάδες φορές που τα έχουμε ακούσει.

Εγώ πλέον έχω συνηθίσει και τα λάθη. Και ενώ ξέρω ότι έρχεται το λάθος, το επιζητώ και μου αρέσει ΠΛΕΟΝ.

Ταπεινή μου γνώμη είναι ότι έχεις δυό κομμάτια σε ένα που ίσως να κατάφερες μια ομαλή μετάβαση από το ένα στο άλλο, όμως δεν παύουν να είναι δυό διαφορετικά εντελώς είδη και ακούσματα. Φυσικά εσύ έχεις τον τελευταίο λόγο.

είναι δυό διαφορετικά κομμάτια που δεν δένουν και το δεύτερο μάλιστα χαλάει την καλή εικόνα του πρώτου.

Το πρώτο είναι ένα σχεδόν newwave κομμάτι μια χαρά στημένο με τις ισορροπίες του και τα όλα του και στο 2.40 ξαφνικά πέφτει το τέμπο, η αδρεναλίνη (όποια τέλος πάντων), το κάτι άλλο που περιμένεις δεν έρχεται και μένεις με μια πικρή τσιγαρίλα ...

πολύ συμπαθητικό είναι.

Μέχρι το 2.40

Μετά το χαος...

βέβαια (no offence προς κανένα)

όσα ξέρει ο νοικοκύρης....

τα κομμάτια μετα την (όποια) ολοκλήρωση για τον συνθέτη δημιουργό είναι στο πετσί του.

Εκείνος ξέρει τι και που πόνεσε και σκόνταψε.

Οι άλλοι με ένα δυό ακούσματα...σχηματίζουν απλώς μια Α άποψη.

Το θέμα βέβαια είναι πως αυτή η Α άποψη είναι του έξω ακροατή, οπότε ...πρέπει στην τελική να λαμβάνεται υπόψη άσχετα με το τι μας υπαγορεύει το μυαλό μας ως δημιουργοί.

Συνεπώς δεν λεω ότι έχετε άδικο, μπορεί το τελευταίο να βγαίνει έξω ως καλύτερο, εγώ όμως συμπαθώ άλλα. 

Συμβαίνει σίγουρα σε όλους.

10 minutes ago, gvour said:

ο καθεις μπορει να λεει τα δικα του και να μιλαμε μεχρι αυριο.

 

ε...

άμα δε θέλετε να μιλάμε....ΟΚ

(πάντως η ζωή μας γύρω από κιθάρες τσουλάει...οπότε...για τί να μιλήσουμε)

σοβαρή σημαίνει ότι παιδεύεις κάτι.

Το δοκιμάζεις μέρες αλλάζεις κάτι. Μετά από εβδομάδες βρίσκεις αυτό που σου λείπει, δεν σου αρέσει το αφήνεις να ωριμάσει. 

Τα κομμάτια που λεω

ίσως αδικήθηκαν πάνω στην "βιασύνη" να τα βγάλω προς τα έξω, ή με τις τότε αδυναμίες μου στον τομέα της παραγωγής. Ίσως εκεί να ήταν οι ενστάσεις σου (σας).

Στο κομμάτι του διαγωνισμού πως να το πω, δεν παίδεψα καθόλου το "θέμα" του. Είπα βάλε κάτι εδώ, και σε μισό λεπτό μετά ήταν εκεί. Δεν τρελλάθηκα, αλλά είπα αυτό θα βάλω. (ΟΚ κάποιες φορές ...πετυχαίνει κι όλας...)

1 minute ago, gvour said:

Δε διαφωνουμε καπου.

Συμβαινει συχνα-και προσωπικα μιλωντας-η γνωμη αυτου που γραφει ενα κομματι να διαφερει απο αυτη του ακροατη.

Αλλιως το ακους ο ιδιος κι αλλιως το εκλαμβανουν αυτοι στους οποιους το εκθετεις.

Για αυτο εξαλλου γινεται,για να ακουσει κανεις και αποψεις περαν της δικης του.

Μπορει να το εκανες ως ασκηση,στα δικα μου αυτια παντως μια χαρα ολοκληρωμενο ακουγεται και χωρις κατι να του λειπει.

Η ουσια,ειναι πολυ ωραιο.

απο άποψης παραγωγής θα συμφωνήσω.

Τα άλλα όμως είναι πιό σοβαρές συνθέσεις, που έχω ψάξει ας πούμε την διαδοχή στις συγχορδίες και το θέμα. Μπήκαν εξ αρχής σε βάσεις.

Αυτό ήταν:

τι έχουμε?

μια δυό ντραμολούπες, μια κουρτίνα (αυτά διάλεξα) ας βρούμε 2-3 μπασολούπες και ας τις ντύσουμε με κάτι σωστό.

Για τον λόγο αυτό δεν με πείραξε και πολύ που δεν διακρίθηκε το κομμάτι. Ήταν κάτι σαν lego (μην πω mecano μια και είμαι παλιότερος)

Χαίρομαι φυσικά ιδιαίτερα που άρεσε στον κόσμο του νοιζ

14 hours ago, gvour said:

Για τα δικα μου γουστα παντα,οτι καλυτερο εχω ακουσει απο εσενα.

προσωπικά τα δυό προηγούμενα τα θεωρώ πολύ πιό ολοκληρωμένες και αντιπροσωπευτικές δουλειές. (αν και βάσει δικών σας σχολίων είναι σε αναθεώρηση - τουλάχιστον παραγωγής)

Αυτό ήταν άσκηση.

1 hour ago, pipityri said:

 Φαντάζομαι πως για το τελευταίο μέρος από τα εύσημα δικαιούται και η κόρη.:)

άσε

μου το πετσόκοψε!

Ευχαριστώ για τα σχόλια...

Ελπίζω να βρω τον τρόπο να φτιάξω ένα βιντεάκι για να μπω σε μερικές λεπτομέρειες ακόμα που δεν λέγονται εύκολα με λόγια.

Να προσθέσω μερικά ακόμα βασικά....

1. Οι περισσότερες ιδέες (όπως πάντα) έρχονται καθώς φτιάχνεις. Στο σημείο αυτό θα έλεγα ότι αυτοαναιρείται η λεγόμενη έλλειψη αλληλεπίδρασης μεταξύ των "μουσικών" (μια και προφανώς δεν υπάρχουν περισσότεροι από ένας), διότι στην πορεία τελικά η μιά ιδέα φέρνει την άλλη, ΟΚ όχι σε real time, αλλά το τελικό αποτέλεσμα βγαίνει "συλλογικά". Σίγουρα δυό ή τρεις μουσικοί είναι δυό ή τρία μυαλά, αλλά σίγουρα αυτό που έφτιαχνα πχ το πρωί, το βράδυ αφού το είχα χωνέψει έφερνε ανταπόκριση με ένα άλλο όργανο, άλλη χροιά, αλλαγή στο τέμπο κλπ....

2. Τα θέματα....σίγουρα όλοι σπάμε το κεφάλι μας για να κατεβάσει το καλό θέμα, πολλές φορές όμως είναι πολύ πιό απλό.

πχ... η μπασολούπα στο 0.30 μου έδωσε την ιδέα να την απλουστεύσω στην κιθάρα ώς εισαγωγικό θέμα (και φυσικά να την ντουμπλάρω και ως Β3). Όμως δεν στεκόταν για ένα ολόκληρο κομμάτι. Δεν ήθελα το κομμάτι να μην έχει μια βασική δομή και να είναι μια επανάληψη...

3. Ετσι όταν έρχεται η τρίτη μπασολούπα στο 0.46 αρχικά έβαλα κάτι ακορντα πάνω της, που έφεραν το "βασικό" θέμα στην dot. Το ότι κρατούσα την dot εκείνη τη στιγμή ήταν η έμπνευση, καθώς φοράει φλατ και πιό χοντρες χορδες και τον benedetto ήταν φυσιολογικό σχεδόν να παίξω το άκουσμα από τα ακόρντα με οκτάβες πάνω στη λούπα που θυμίζει Miller (μιά και είναι από τα πολύ παλιά μου ακούσματα ο Ritenour με Miller). Γνωρίζοντας ότι σε τέτοιου είδους αυτοσχεδιαστικά κομμάτια τα θέματα πρέπει να είναι λιτά, έμεινε εκεί. Εμπλουτίστικε πάλι στην επανάληψη στο 1.34 με άλλες δυο φωνές, από τις οποίες η τρίτη βγήκε αρχικά κατα λάθος ! και στη συνέχεια την τροποποίησα ως κανονική.

4. έχοντας ως γνώμονα τα 3 λεπτά και έχοντας ακούσει (εδώ κυρίως) αρκετές κριτικές για ατελείωτα σόλα , αποφάσισα να είναι όλα μετρημένα. Ετσι το σόλο στην dot κράτησε 6 λούπες, 2 λούπες το rhodes στην μετατροπία και άλλες 4 το ...πιό αγριεμένο rhodes στον κανονικό τόνο.

5. Γνωρίζοντας από την προσωπική εμπειρία (και άποψη) ότι όταν κάνεις συμμαζεμένη παραγωγή (και όχι σε λογική ατελείωτου αυτοσχεδιασμού) ότι τίποτα δεν πρέπει να είναι πάνω από μιά φορά (διότι χάνεται το νόημα της έκπληξης) σημειώνω πού το ακολούθησα σε πολλά σημεία, πχ οι διπλές muted κιθάρες αντιγραφή της πρώτης λούπας ακούγονται μόνο στην εισαγωγή στην αρχή μόνο δεξιά, μετά αριστερά και μετά όχι σε όλο το μέτρο ή οι άλλες δυό φωνές στο θέμα της dot ακούγονται μόνο από μία φορά. Μαράκες ακούγονται αρκετά μόνο στην εισαγωγή, ενώ στο break έχουμε μόνο δυό μέτρα όχι ίδια bongos (με τη λούπα της elina) , 2 μαράκες και στη μετατροπία congas με ένα hihat, και στα τελευταία μέτρα του rhodes το ντέφι που έκανα αρκετό edit για να ταιριάζει με τους τονισμούς του πιάνου. Επίσης στο τέλος δεν χρησιμοποιώ τα τύμπανα της elina, αλλά άλλο θέμα του ez και στα τελευταία μέτρα των congas στο 2.54 και μετά πέφτει αντίστοιχο edit ανάλογα με το τί παίζει η στρατο.

6. Σχετικά με τα καθαρά αυτοσχεδιαστικά, με την dot έπαιξα δυό σόλα πάνω στις 6 λούπες και κράτησα το δεύτερο. Το πιό πριν 3ο... από βλακεία δεν πατήθηκε το rec.... Στο Rhodes τώρα, έγινε με το Triple play στην στρατο και όταν το άκουσε η πιανίστρια κόρη είχε ενστάσεις, καθώς με ρώτησε αν τα έπαιξα στο kbd....και φυσικά με μάλωσε διότι λέει τόσο γρήγορες νότες δεν στέκουν. Της εξήγησα ότι κάτι Corea, Camillo κλπ το κάνουν άνετα, αλλά επέμενε, οπότε έπεσε χέρι και το σόλο κάπως "αραίωσε"

7. Δεν  μπαίνω στις τεχνικές λεπτομέρειες της παραγωγής, ίσως τα πούμε στο βίντεο αν γίνει ποτε.

Αυτά ...

Highlights (αγαπημένα που λένε, για μένα) τα παρακάτω:

α. από 0.03-0.12 οι αντεστραμένες παναρισμένες κουρτίνες της elina

β. το κατέβασμα του ημιτονίου στην εισαγωγή στο 0.14

γ. το τρικ αλά Jossie στο 0.22

δ. η τρίτη φωνή στο 1.42

δ. η μετατροπία στο 1.50

και το καλύτερο όλων

ζ. τα Eb στο σόλο του Rhodes στο 2.17  

Ξέρω, δεν κέρδισα τίποτα, όμως θα έλεγα ότι επί μια εβδομάδα χάρη στο διαγωνισμό έμαθα πάρα πολλά που δεν ήξερα και εφάρμοσα επίσης πράγματα και τεχνικές για πρώτη φορά (πχ το Abbey Roads TG mastering chain που είχα εδώ και κανά τρίμηνο και δεν είχα ασχοληθεί παρά ελάχιστα μαζί του).

Τελικά ...μάλλον κάτι κέρδισα!

πολύ μ αρέσουν τα κομμάτια που δεν έχουν κλικ...!

To να ηχογραφείς τον εαυτό σου και να προσπαθείς να χτίσεις οντότητες κομμάτι κομμάτι και μέτρο μέτρο μπορεί να είναι η απομίμηση της πραγματικότητας, πλήν όμως τουλάχιστον την περίοδο αυτή και πιθανότατα για τις επόμενες θα είναι η μοναδική πραγματικότητα. Πλέον θεωρώ τον εαυτό μου μοναχικό καβαλάρη και αυτή μάλλον θα είναι στο εξής η μορφή της εξωτερίκευσης των μουσικών μου ιδεών.

Γνωρίζω και εγώ και καταλαβαίνω ότι ίσως οι καλύτερες στιγμές του κομματιού είναι αυτές του σόλο που είναι ουστιαστικά unedited και one-off. Δεν έχω εναλλακτικές. Δύσκολα ελπίζω σε ζωντανες συνευρέσεις και αλληλεπιδράσεις.

Το μόνο που ελπίζω είναι σιγά σιγά και μελλοντικά να μπορέσω με την ενασχόληση στα ηχοληπτικά να μιμηθώ καλύτερα την εικονική μου πραγματικότητα. 

να βοηθήσω λίγο....

στο σόλο βγήκε ασυναίσθητα λόγω του σχετικού της πρόχειρης μπασογραμμής οδηγού που είχα αρχικά μια σχεδόν "ξεπατηκωμένη φράση".

Τόσο που ήθελα να το συνεχίσω οπότε για 2-3 μέτρα όταν ξαναέγραψα το μπάσο το άλλαξα και αυτό, αλλά και τα τύμπανα ώστε να ταιριάξουν με την ατμόσφαιρα του κομματιού της επιρροής...

Δεν μπορώ να πω περισσότερα...

όχι ακριβώς....και τώρα απομακρύνεσαι...

καλά το πήγαινες...

2 minutes ago, fusiongtr said:

Εκεί είναι η δική μου ένσταση.

και πολύ σωστή θα έλεγα..