Ali Barout

15 λεπτά πριν, Nestoras είπε

Μήπως το πραγματικό σου όνομα είναι Altonio Carlos Baroutim?

Χαχαχα όχι, αλλά Γαλλία μήτηρ πάσας κοροϊδίας!

Ευχαριστώ Μπιλ! Το φλάουτο αυτό δεν είναι κι άσκημο σαν ήχος, του έχω βάλει κι ένα κόρους σεβεντίλα, κάπως ταιριάζει. Όντως για τις νότες σκεφτόμουν τι θα μπορούσα να παίξω (ακόμα κι εγώ) στο φλάουτο αν χρειαζόταν.

Τώρα με το τρομπόνι, έκανα μερικά τέικ, 4-5, όχι πολλά. Σε κανα δυο έπαιξα πολλά, στα άλλα έπαιξα λιγότερα. Τελικά κράτησα τα λιγότερα, γιατί στα πολλά το είχα αγριέψει το όργανο και δεν ταίριαζε στο κλίμα. (Γενικά αυτό το όργανο είναι πολύ ιδιαίτερο. Μεγάλη καψούρα, αλλά αντισυμβατικό.)

Έπρεπε να κάνω και μια δοκιμή με το μικρό ρε γαμώτο, θα ήταν άλλη φάση. Αλλά πάντα με πιάνει αυτή η αναποδιά όταν κανονίζω να πάω να γράψω. Λέω: "Θα πάω να γράψω το τάδε κομμάτι με το τάδε όργανο." Και με το που πάω, καταλήγω να γράφω σε άλλο κομμάτι, με άλλο όργανο. Πειθαρχία μηδέν.

2 λεπτά πριν, vrasidas27 είπε

Το τρομπονι

2 λεπτά πριν, vrasidas27 είπε

η μουντιλα

Είναι το όργανο το συγκεκριμένο. Είναι πολύ μουντό στα πιάνο του. Κανονικά έπρεπε να παίξω με το νορμάλ μου, αλλά πάντα όταν έχω μικρόφωνο μπροστά με πιάνει η μαλακία μου και αρχίζω τα πειράματα.

Αυτό είναι πιο μελιμελό μωρέ βρασίδα για να παίξεις γκιθάρα. Το άλλο στο έστειλα να κάμεις ποζεριάν, σε αυτό δε μου πήγε καν το μυαλό σε ηλεκτρική!

Ευχαριστώ κούναβε!

4 λεπτά πριν, gmoukou είπε

Το θέμα είναι να υπάρχει η ανάγκη για επικοινωνία και έκφραση των συναισθημάτων σου.

Εγώ συνονόματε Γιώργη αμφιβάλλω και γι' αυτό ακόμη. Εγώ θεωρώ το "βλέπω, παίζω, σκαλίζω, μελετάω, γράφω" σαν να λέμε "ζω". Δεν έχει κάποια κατεύθυνση. Άλλες μέρες είναι φοβερές, άλλες λέω γαμώ της γης τον άξονα. Άλλες μέρες ψάχνεις κάτι με προσήλωση και δε βρίσκεις τίποτα, άλλες φορές το βρίσκεις και πορώνεσαι, άλλες μέρες πλατσουρίζεις κωλοβαρώντας σε ηχητικά κυματάκια και δροσίζεσαι αμέριμνα, άλλες φορές ενώ πλατσουρίζεις βγαίνεις σε άγνωστα μέρη που ούτε κι εσύ τα περιμένεις, λες μα αφού με ξέρω καλά, πώς γίνεται, πώς γίνεται να με εκπλήσσω;

Το πρώτο βήμα είναι το πιο δύσκολο, που αρχίζει πάλι το ταξίδι.

28 λεπτά πριν, fusiongtr είπε

αλλά το σημαντικότερο είναι ότι αναρωτιέμαι μήπως δεν έχω πια τίποτα να πω/να εκφράσω.

Εκεί κωλώνεις ρε κυρφιουζιονάρα μου; Εγώ παίζω 30 χρόνια χωρίς να έχω κάτι να εκφράσω, κι ούτε ξέρω και κάποιο όργανο καλά!

32 λεπτά πριν, fusiongtr είπε

Δεν ξέρω, θα δούμε.

Εγώ περιμένω τώρα. Είναι σαν να μου ταξες.

Ρε κυρφιουζιονάρα μου, δίκιο έχει ο Βρασίδας. Κάνε κάτι. Το παλιά είναι παλιά, και το τώρα είναι τώρα. Οργανώσου να μας πεις καμιά κουβέντα. Κι ας μην είναι με UFX III.

(Φοβερό σαξ. Καλογραμμένο. Και σκατά να είναι τα σαμπλ, αν το παίξιμο φέρνει προς το όργανο, περνάει άνετα.)

Μόλις τώρα, fanisatt είπε

δεν τα πειράζω γιατί συνήθως  τα κάνω χειρότερα

Κάνε save as... ΠΡΙΝ αρχίσεις! Εγώ αυτό έχω αρχίσει να κάνω, και από τότε ξέρω με σιγουριά ότι τα έκανα χειρότερα!

Πολύ ενδιαφέρον και excentrique, μπράβο Απόστολε!

Το μόνο που με "πείραξε", λέμε τώρα, είναι ότι δεν φρόντισες να δώσεις πιο έξω μια αρμονική βάση στο κουπλέ, να βοηθήσει κάπως τη φωνή. Έστω και μουντίλες, παντ, ή πιο ατακούχους ήχους κοφτούς στους τονισμούς. Τώρα κάτι υπάρχει πίσω, ναι, αλλά δε μου κρατάει τη φωνή όπως θα ήθελα, την αφήνει κάπως μετέωρη. 

Διαφορετικό από τα συνήθη σου οργανοκεντρικά, αλλά τα εφφέ και τα ράιζερ αυτά πώς τα λένε δεν με ξένισαν, ταιριάζαν. (για μένα)

Γιατί δεν το κάνεις και μια πιάνο/φωνή βέρζιον σκέτο, και μετά να χτίσεις πάνω εκεί χωρίς να απομακρυνθείς πολύ; Έχεις δίκιο ότι όταν γράφεις στο πιάνο δημιουργείται μια αίσθηση στη σύνθεση που μετά πρέπει να τη μεταφέρουμε στην ενορχήστρωση, όμως... κι αν η σύνθεση είναι στ' αλήθεια για πιάνο;;;

Μπράβο παίδες! Πολύ ωραίο τραγουδάκι, αεράτο, καλοκαιρινό!

4 πράγματα:

1. Η φωνή μου φάνηκε πολύ δυνατή για τη συγκεκριμένη ενορχήστρωση, τα κρύβει όλα. Καλά μου φάνηκε μόνο σε στάθμη όταν μπήκε η κιθάρα, αλλά μετά που ξαναάδειασε πάλι μου φάνηκε δυνατή πολύ.

2. Θα ήθελα 5 νούμερα παραπάνω να πάρει λίγη έξτρα κίνηση.

3. Στο τελευταίο κουπλέ, μετά το τελευταίο ρεφραίν, θα προτιμούσα τα τύμπανα να μη δίνουν τέμπο, γιατί μου φάνηκε ότι ενώ είχε πάρει ωραίο δρόμο για φινάλε, ξαφνικά ξανάρχισε. Θα το προτιμούσα υπό διάλυση το τελευταίο κουπλέ, σαν ανάμνηση αποθεματικού κάποιου επικουρικού ταμείου.

4. Το πνευστούλι θέλει λίγο πασπάτεμα. Στην αρχή δεν ακούγεται πολύ εκφραστικό, και μετά προς το τέλος, κάνει κάτι πολύ όμορφες φρασούλες. Αλλά είναι πολύ λεγκάτο και δεν αναδεικνύονται. Με λίγο πασπάτεμα νομίζω θα χάριζε. Δεν ξέρω τι ήχος είναι αυτός, αλλά θα ήθελα περισσότερη αττάκα και ένα κάπως βαθύ βιμπράτο. Όχι υπερβολικό, ίσα πού.

Κατα τα άλλα, πολύ γουστάρω που έχετε στήσει συνεργασιάρα! Γεια σας ρε παιδιά, να είστε καλά και να μαστορεύετε!

Εντυπωσιακό! Λίγο φορτωμένο κατά τόπους, αλλά κι αυτό βάζει το λιθαράκι του για το μαξιμαλιστικό του πράγματος. Λίγο δυνατά για τη στατικότητά τους μου ακούστηκαν τα τύμπανα στη μέση.

Μπράβο Dida! Πολύ ωραία δουλειά!

2 λεπτά πριν, gkourmoul1 είπε

Η πτώση στο part II

Ααα ωραία!

Για να ήταν Ικαρος, έπρεπε να καεί και να πέσει κιόλας. Δεν άκουσα κάτι τέτοιο, μόνο την επιτυχημένη πτήση.

Ωραίο, παθιασμένο παίξιμο και σόλο.

4 λεπτά πριν, manosx είπε

 Η ουσια ειναι οτι ο Κομης εχει αισθητικο κριτηριο και φτιαχνει ωραια κομματακια, ας βρει και τιποτα καμενους σαν εμας να του τα σιδερωσουν, η ας πιασει μονος του το σιδερο καλυτερα, και θα γινουν μπομπα.

Ακριβώς.

25 λεπτά πριν, manosx είπε

Ναι συμφωνω

25 λεπτά πριν, manosx είπε

Ναι συμφωνω

Μπράβο ρε φίλε, είσαι φίλος.

Το πρώτο είναι πώς είναι, το δεύτερο πώς θα το κανα, από λα βέβαια μη βγάζουμε τα μάτια μας πρωί πρωί με 6 υφέσεις. Βέβαια εξαρτάται και τι θεωρεί ο κόμης δράκουλας Α προτεραιότητα. Το Μι- Λα; Το σολ#-ντο; Και τα δύο; Αν είναι και τα δύο, πάλι θα έφερνα ΜΙ στο μπάσο να ήταν III σε 6 (μπάσο μι, σολ# ντο από πάνω. Τέλος πάντων, το κάναμε τριπλή απόσταξη το κουνούπι, αλλά είναι όντως σημείο που κάπως "πετάει"/"ξεχωρίζει" από το υπόλοιπο τεμάχιο.

Γεια σου ρε Δράκουλα με τα ωραία σου! Σούπερ ήταν, μόνο η κιθάρα λίγο πάνω μου φάνηκε και μου κρυβε τις φωνές παραπάνω απ' όσο θα ήθελα. Ωραίο τραγούδι, που θυμίζει ωραίες εποχές.

@manosx, εμένα στο συγκεκριμενο σημείο πιο πολύ με ενοχλεί στη λύση η ελαττωμένη 4η που κάνει η πάνω φωνή. Εγώ προσωπικά θα το έκανα το συγκεκριμένο σημείο ή πέμπτη και αλλαγή θέσης (αντι για I), ώστε η δεύτερη φωνή (η ψηλή) να κάνει τρίτη μικρή από την έβδομη στη δεύτερη, και η πρώτη (η κανονική ντε), να κάνει το πήδημα αυτό από την πέμπτη στην πρώτη που νομίζω είναι το ζητούμενο, Ή να ήταν όλο V καθυστέρηση, και η ψηλή φωνή να παρκάρει στην πρώτη βαθμίδα και να κάνει βήμα στην αλλαγή θέσης προς τη δεύτερη, ενώ η πρώτη πάλι θα κάνει V-I. Μπάσσο πάντα V για εμένα. Δηλαδή η τρίτη της κλίμακας τώρα είναι μια λύση που έρχεται νωρίς και αποδυναμώνει την VI ή IV7 τι είναι που έρχεται στο επόμενο μέτρο. Οι φωνές να έμεναν δηλαδή σε περιβάλλον δεσπόζουσας, έστω και φτιασιδωμένης/μασκαρεμένης.

(Σε παρακαλώ, πες ένα ναι ναι συμφωνώ. Μην αρχίσεις να διαφωνείς, γιατί μας βλέπω σε καμια σύναξη του νόιζ ο ένας εδώ ο άλλος στην άλλη άκρη, και να μας δείχνουνε να λένε "τους βλέπεις αυτούς;" "Ναι για, τίναι;" "Αυτοί που λες εγινήκανε μ...ι για κάτι κρυμμένες αντιπαράλληλες" "Τς, τς, τι λες ρε παιδί μου..." "Και πούσαι, μεταξύ εσωτερικών φωνών έτσι;")

23 λεπτά πριν, vrasidas27 είπε

Δε ξερω αν σας συμβαινει, αλλα πολλες φορες οταν τελειωνω ενα κομματι εχω μπουχτισει. Ειδικα οταν ειναι ορχηστρικο, σιχαινομαι τον εαυτο μου ενα πραγμα. Στο κομματι μπορει να μου αρεσουν μερη, αλλα συνολικα αρχιζω να το εκτιμω αφου περασει χρονος. 

Συμβαίνει και σε μενα. Αλλά μόνο αν κάτι δε ρολλάρει πολύ και έχει μεγάλες δυσκολίες στη μίξη π.χ..

Αν πάει νεράκι, λέω τι έγινε, αυτό ήταν τώρα; Τέλος; Σαν επέμβαση με ολική. Οπότε προσπαθώ να κάνω μια σχετική προεργασία πριν γράψω, να ξέρω ακριβώς τι θέλω στον κορμό των κομματιών, για να πηγαίνει έτσι, ολική. Τώρα στον αυτοσχεδιασμό... Είναι αλλιώς. Θέλει πολύ παίξιμο ένα κομμάτι για να αποκρυπτογραφήσεις τις βόλτες του, τις καβάτζες του, τα άσχημα, τα ωραία. Δηλαδή ένα κομμάτι που παίζεται ζωντανά 40 χρόνια τώρα, νομιζω έχει πιο "εύκολους" αυτοσχεδιασμούς από ένα που σκάρωσες χτες, και το έπαιξες μόνος σου εσύ και το pc. Παίξε παίξε (ζωντανά, γιατί οι μικροδιαφορές και οι υπόλοιποι μουσικοί δημιουργούν σπινθήρες) όλο και κάτι καινούργιο κατεβάζει η γκλάβα. Τι να κάνουμε ομως, έτσι είναι αυτά! Τουλάχιστον το καινούργιο είναι απο τις ζελατίνες, δεν το έχει μεταχειριστεί κανένας, έχει κι αυτό τη χάρη του!

Ωραίο! Με μελωδία πρωτότυπη που ελίσσεται και σε δρόμους που δεν περιμένεις. Ανάλαφρο, φουσκαληθρένιο, μπομπσφουγγαρένιο. Βέρυ νάις ιντιιντ πιλάρας, βέρυ νάις! Μόοοοο(ρ) πλήζ.

6 λεπτά πριν, manosx είπε

Ομως οταν σκαρωνουμε τα κομματακια μας, μας σκαει η ντοπαμινη στον εγκεφαλο, μια αγνη ντοπαμινη που ουτε απο ουσιες ερχεται ουτε απο τιποτα αλλο, και χωρις να πειραζουμε κανεναν την καταβρισκουμε, και μπορουμε να τη μοιραστουμε κιολας αυτην τη χαρα.

Αμήν.

Και βάζεις πρωί πρωί να ακούσεις την Τάξη και ξεκινάει στη μέση απόπειρα αυτοσχεδιαστικής φούγκας μονοτέικ με πρώτη έκθεση. Δηλαδή, ε δηλαδή. ΘΕΣ ΝΑ ΜΑΣ ΝΤΡΛΑΝΕΙΣ ΠΡΩΙΝΙΑΤΙΚΑ; Πάλι καλά που κρατήθηκαν τα αυτοσχεδιαστικά προσχήματα και δεν είχαμε έκθεση Β στη σχετική, κανόνα και στρέττο (αν και το θέμα στρετάριζε μόνο του με την ίδια κεφαλή που ξαναπαίζεται στην 5η). 

Και βρε αθεόφοβε, στο τέλος μόνο οκτάβες/πέμπτες; Περίμενα την τρίτη ματζόρε, δεν ήρθε. "Ελάτε παιδιά, τζάμπα κούτες τσιγάρα!" "Έχεις αναπτήρα;" "Όχι."

Μπράβο ρε Μάνο, μπράβο. Πολύ γουστάρω.

Δε μου φάνηκε καθόλου χαωτικό...

Να είναι μετα-μήνυμα του καλλιτέχνη;

(Ότι το ακατάληπτα απογοητευτικό χάος που ζούμε όταν φιλτράρεται μέσα από την τέχνη αρχίζει να υπακούει καθ ελάχιστον σε πρωτογενείς νόμους της; Δεν ξέρω.)

Σαν μουσική πάντως, άρτια. Ευχάριστο άκουσμα, απότομες (ίσως και βίαιες) αλλαγές, αλλά άκουσμα πάντα μουσικό. Μεγάλο συν για εμένα η λειτουργική ενορχήστρωση, το λάιβ που είπαν ο Βρασίδας και ο Γιωργοκουρμούλης. Δίνει μεγάλη ζωντάνια στη μουσική κσι κρατά το ενδιαφέρον αμείωτο.

Δώσε Μάνο!

Πολύ ωραίο κλίμα ως συνήθως!

1 ώρα πριν, fusiongtr είπε

Καλό είναι βρε Νίκο μου, αλλά κάτι περίεργο γίνεται εκεί στο 1:32 - 1:35 με τους χρόνους.

Είναι τρίηχα και ταυτόχρονο μπρέικ τύμπανα δεκαταέκτα αντιχρονισμοι. Γίνονται αυτά, ιδιαιτερα μετα τις 3-4 το πρωί, δεν πειράζει. Πγιο λάιβ.

Σούκας + Ουσακ = Ασφαλές Like

Άτσα! Ωραίοι οι μάννννγκες! Μπαμπίνος γκραν σουρπρις!

Κι άλλα τέτοια πληηηζ!

ΕΕεεεε δεν έχετε το θεό σας! Πρώτη φορά ακούω τον Απόστολο σε τέτοιες εντάσεις φωνής, νομίζω του πάνε πολύ! Ωραίο άσμα, με ένταση και παλμό. Μου ταίριαξε φοβερά η κιθάρα, και σαν παίξιμο και σαν ήχος (μπορεί να είμαι κι εγώ παλιομοδίτης, σε λα βί), και έχω πάθει πλάκα γιατί το άκουσα από το κινητό και έχει φοβερή ποιότητα ο ήχος! Μπράβο και πάλι μπράβο. Και εις άλλα με υγεία, σύντομα.

Ε εντάξει. Είπαμε.