Τα προβλήματα λίγο-πολύ γνωστά: Δισκογραφικές, ΜΜΕ, έλλειψη παιδείας, έλλειψη χώρων, ανθρώπων, μέσων προώθησης-προβολής.
Δυστυχώς στην Ελλάδα το παιχνίδι παίζεται με τους όρους που ήδη αναφέρθηκαν και απευθύνεται στη συντρηπτική πλειοψηφία του ακροατηρίου. Super market συνθέσεις, στίχοι, παραγωγές...
Είχα προχθές μία κουβέντα με κάποιο συμφοιτητή μου που είχε την τύχη να ζήσει στην Αγγλία κάποια χρόνια. Δεν ήξερες σε ποιο live να πρωτοπάς, λίστες ολόκληρες με μουσικά events σε δίάφορες πόλεις.
Στη Φιλανδία μπάντες όπως οι NightWish, αντιμετωπίζονται όπως η Βανδή ή η Βίσση εδώ... Να μιλήσουμε για ζωντανές εμφανίσεις? Όσοι έχουν βρεθεί σε φεστιβάλς τύπου RockWave θα καταλάβουν τι εννοώ σε θέματα οργάνωσης συναυλίας/αντιμετώπισης κοινού.
Ελληνες μουσικοί? Σίγουρα υπάρχουν αξιόλογοι αλλά μάλλον η εγχώρια κουλτούρα/νοοτροπία είναι ανίκανη να τους αξιοποιήσει. Υπάρχουν αρκετά παραδείγματα σχημάτων του εξωτερικού με Ελληνες μουσικούς στις τάξεις τους.
Η απάντηση? Εναλλακτικά κανάλια διανομής (Internet, ανέξαρτητες δισκογραφικές), αξιοποίηση τεχνολογίας - ένα home studio που μου φάνταζε σαν όνειρο πριν χρόνια - τώρα γίνεται πραγματικότητα χώρις εξω-πραγματικό κόστος. Να ξεκαθαρίσω πως είμαι ένας ερασιτέχνης (κυριολεκτικά) μουσικός με πολύ βασική εκπαίδευση, αλλά μεγάλη αγάπη γι'αυτό που ονομάζω μουσικό ταξίδι...
Μάλλον είπα πολλά, συγνώμη αν κόυρασα... 8)