Lampiris

και στην Αθήνα βρέχει...στάχτες... :(

Τούτη την ώρα μπροστά σε 52...!!! αδικοχαμένους νεκρούς (ποιός μπορεί να ξέρει το ακριβές νούμερο) αφού δεν έχει σταματημό το καταστροφικό έργο της φωτιάς και δεν έχει γίνει καταγραφή το μόνο που μπορώ να κάνω είναι για την ώρα είναι να μην μπορώ να πώ...και να κάνω... τίποτα μόνο να θλίβομαι. :( :( :( Μόλις άκουσα ότι στην Αρχαία Ολυμπία πήγαν τα πυροσβεστικά και σύνδεσαν τις μάνικες στους πυροσβεστικούς κρουνούς και δυστυχώς δεν υπήρχε νερό. Οι αποταμιευτήρες νερού που υπάρχουν για τέτοια περίσταση είναι άδειοι. Εάν αυτό δεν είναι ΚΑΤΑΝΤΙΑ και ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥ τότε τι είναι? Λειτουργούσαν όμως τα αυτόματα συστήματα πυρόσβεσης γύρω από τον Αρχαιολογικό χώρο με κάτι μπέκ σαν κι αυτά που ποτίζουμε το γκαζόν!!! 18 δις ευρώ σκορπίστηκαν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες για γιορτές και πανηγύρια και έργα υποδομής τα οποία στην πράξη είναι ανύπαρκτα. ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ για την κατάντια μας...

Πραγματικά οι λάμπες είναι εντάξει. :D :D :D

Γιώργος Χατζηνάσιος Ο Γ. Χατζηνάσιος, γεννημένος στη Θεσσαλονίκη, κληρονομεί την από πάππου πρός πάππο οικογενειακή καλλιτεχνική φλέβα, και την μουσικότητα του πατέρα του, καθηγητή σε Ωδείο και από τους γνωστότερους σαξοφωνίστες της εποχής. Ξεκινάει πιάνο στα 6 του, συνεχίζοντας μετά την Θεσσαλονίκη στην Αθήνα, όπου φοιτά στο Εθνικό Ωδείο, γιά να ολοκληρώσει σπουδές σύνθεσης και ενορχήστρωσης στο Παρίσι. Ήδη από 14 χρονών δείχνει την κλίση του πρός την τζάζ και την ευρωπαϊκή μουσική. Στοιχεία, που θα χαρακτηρίσουν το μουσικό του ύφος αργότερα, παράλληλα με την αρχική «λαϊκή» του περίοδο. Οι σπουδές στο Παρίσι και η ικανότητά του ως πιανίστα επηρεάζουν καταλυτικά την μουσική του αίσθηση, βοηθώντας να φανερωθεί επεξεργασμένη πιά, η ενυπάρχουσα, «έντεχνη» καταγωγή του. Τυπικά, μπαίνει στον χώρο της δισκογραφίας το 1972 με την συλλογή «4-5-3». Λαϊκά τραγούδια με αφομοιωμένη την γνώση των κωδίκων του είδους τραγουδισμένα από τον Σ. Διονυσίου, τον Σ. Κόκκοτα και την Δ. Γαλάνη. Οι πολυσυλλεκτικοί δίσκοι νέων συνθετών, σύνηθες φαινόμενο εκείνης της περιόδου άνθησης του σύγχρονου λαϊκού τραγουδιού, ευνοούν την πρώτη επιτυχή απόπειρα. Η «Διαδρομή» το ΄73 (Μ. Μητσιάς, Δ. Γαλάνη, Θ. Ανδρεάδης) και το «Ασπρο Μαύρο» το ΄75 σε στίχους Σ. Τσώτου (Γ. Πάριος, Χ. Αλεξίου, Α. Βίσση, Δ. Κοντολάζος) , ακολουθούν την ίδια λογική με τραγούδια όπου η μελωδικότητα του συνθέτη, προβάλλεται όλο και περισσότερο. Το 1974 η επιτυχημένη πορεία του και σαν κινηματογραφικού συνθέτη γίνεται εμφανέστερη με το «Εσύ κι Εγώ» (Ψυχή και Σάρκα) , κάνοντας αίσθηση με το ευρωπαϊκό αισθησιακό ύφος της.΄Ηδη αρχίζει να διαμορφώνεται αυτό που την επόμενη 5ετία θα χαρακτηρίσει τον συνθέτη, κάνοντας αναγνωρίσιμες τις μελωδίες του. Το 1975 γράφει τη μουσική της τολμηρής θεατρικής παράστασης του Δ. Κολλάτου «΄Ενας ΄Ελληνας σήμερα», περνώντας με άνεση στο χώρο και αυτού του είδους. Το «Λεύκωμα» (΄76) , με την Δ. Γαλάνη (από τις βασικές ερμηνεύτριες των τραγουδιών του τα επόμενα χρόνια) και τη Β. Μοσχολιού, ισορροπεί την λαϊκή και την μελωδική πλευρά του, σε τραγούδια που θά αγαπηθούν ιδιαίτερα και θα γίνουν οι πρώτες ευρείας αποδοχής μεγάλες επιτυχίες του («Τα γαλάζια σου γράμματα», «Ξενύχτησα στη πόρτα σου» κ. ά. ) . Το 1977 θα είναι η καθοριστική χρονιά του Γ. Χατζηνάσιου. Η συμμετοχή του στο Φεστιβάλ της Γιουροβίζιον με το «Μάθημα Σολφέζ» (Πασχάλης, Μ. Αργυράκη, Ρ. Γουίλλιαμς, Μ. Τόλη) που εκπροσωπεί την χώρα στην πιό ενδιαφέρουσα παρουσία της Ελλάδας στον αμφισβητούμενο αυτό θεσμό ξεχωρίζει, και ο Γ. Χατζηνάσιος αναγνωρίζεται ως ο Ευρωπαίος ΄Ελληνας συνθέτης. Ο ομότιτλος δίσκος θα κάνει μεγάλη επιτυχία και θα κινήσει το ενδιαφέρον για μιά διεθνή καρριέρα. Η επόμενη δεκαετία, ως τα τέλη του ΄80, είναι μια διαρκής καταξίωση με συνεργασίες στον κινηματογράφο και την τηλεόραση («Το αγκίστρι» ΄77, «Μυστικοί Αρραβώνες» ΄80). Στην πιό γόνιμη δεκαετία της δημιουγικότητας του Γ. Χατζηνάσιου του ΄80, ο συνθέτης διαγράφει μια δεύτερη, ωριμότερη, πορεία στην κινηματογραφική μουσική, όχι τόσο γνωστή στο ευρύτερο κοινό, αλλά από τις σημαντικότερες καταθέσεις του («Γλυκιά Συμμορία» ΄83, «Νοκ αουτ» ΄86, «Πρωϊνή Περίπολος» ΄87), με αποκορύφωση την επένδυση στην αγγλική ταινία «Shirley Valentine» (΄89) . Η συνεργασία του με την Μαρινέλλα αρχικά νωρίτερα ( «Η Μαρινέλλα του σήμερα» ΄78) , θα σφραγίσει την πορεία του στο τραγούδι και την δεκαετία του ΄80, («Γιά σένα τον ΄Αγνωστο» ΄83) , όπως και με την Δ. Γαλάνη («Εικόνες» ΄79, «Παιχνίδι γιά δύο» ΅86) . Από τις σημαντικότερες στιγμές η συνεργασία με την Τ. Τσανακλίδου στο «Χωρίς Ταυτότητα» (΄80) και η συνεργασία με την Νάνα Μούσχουρη σε ποίηση Ν. Γκάτσου («Η ενδεκάτη εντολή» ΄85) αποτελεί μία από τις πιο ώριμες δουλειές του συνθέτη. Ξαφνιάζει παρΆόλα αυτά η σπουδή εκ νέου στο λαϊκό ύφος στην συνεργασία του με τον Δ. Μητροπάνο («Συναξάρια» ΄81) , και ο κύκλος κλείνει - έχοντας προηγηθεί το ΄88 «Οι μικρές επαναστάσεις» με την Α. Κανελλίδου - το ΄91, με την «Επίθεση Αγάπης» και τον Γ. Πάριο. Η δεκαετία του ΄90, δείχνει να γυρνάει την πλάτη στον Γ. Χατζηνάσιο. Το ύφος του θεωρείται ελαφρύ γιά τα γούστα της εποχής και καταχωρείται στους συνθέτες της «μικροαστικής αισθητικής» του τραγουδιού. Την τελευταία 5ετία επανέρχεται σταδιακά, μέσω ιδιαίτερα επιτυχημένων τηλεοπτικών μουσικών («Το γελοίον του πράγματος», «Αγγιγμα ψυχής» ΄98, «Στα φτερά του ΄Ερωτα» ΄99) με μεγάλη επιτυχία και τραγούδια που ξανασυνδέουν τον συνθέτη με το πλατύ κοινό. Θανάσης Πολυκανδριώτης Ο Θανάσης Πολυκανδριώτης γεννήθηκε το 1948 στην Αθήνα. Γιος του λαϊκού δάσκαλου Θεόδωρου Πολυκανδριώτη, δεν άργησε να ασχοληθεί με την μουσική αφού σε ηλικία 8 χρονών πήρε τα πρώτα του μαθήματα κιθάρας. Συμμετείχε ως κιθαρίστας από το 1961 σε νεανικά συγκροτήματα της εποχής (JUNIOR, TRIO, ESPERANTO) και τρία χρόνια αργότερα άρχισε και η επαγγελματική του καριέρα. Παρότι είναι παθιασμένος με την κλασική κιθάρα το καλοκαίρι του 1964 έγινε η αποκάλυψη της μουσικής αξίας του στο μπουζούκι. Αναγνωρίσθηκε ως ένας από τους καλύτερους εκτελεστές στο μπουζούκι και τα χρόνια που ακολούθησαν συμμετείχε στο 95% της Ελληνικής Δισκογραφίας. Το 1971 εμφανίσθηκε με τη Νανά Μούσχουρη και τη Μαρινέλλα σε σόου του BBC. Ακολούθησε το κάλεσμα του Μάνου Χατζηδάκη, και ως σολίστας ο Πολυκανδριώτης ερμήνευσε τον "Σκληρό Απρίλη του '45", έργο που επανακυκλοφορεί και σήμερα. Παράλληλα συνεργάσθηκε με όλους τους μεγάλους τραγουδιστές μας, Καζαντζίδη, Διονυσίου, Πάριο, Μαρινέλλα, Βοσκόπουλο, Πουλόπουλο κ.α. Η είσοδος του Θανάση Πολυκανδριώτη στο χώρο της σύνθεσης πραγματοποιήθηκε το 1968 και συνεχίζεται - μέχρι σήμερα-δισκογραφικά, με περισσότερα από 1000 τραγούδια. Έχει δώσει συναυλίες στα μεγαλύτερα θέατρα της Ευρώπης, της Αμερικής και της Αυστραλίας όπως Albert Hall (Λονδίνο), Opera Ηοuse (Σύδνεϋ), Kennedy Center, Carnegie Hall (Αμερική). Οι μουσικές αναζητήσεις όμως του συνθέτη δεν περιορίστηκαν μόνο σε λαϊκά μονοπάτια. Μετά από πολυετή συνεργασία με Ούγγρους μουσικούς, τον Οκτώβριο του 1993 εμφανίστηκε στο ΜΕΓΑΡΟ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ με την HUNGARIAN GYPSY ORCHESTRA, σηματοδοτώντας έτσι και ένα νέο ξεκίνημα στην καριέρα του. Τον Οκτώβριο του 1995 ηχογράφησε στην Βουδαπέστη 11 από τους 21 χορούς του BRAHMS με την FAILONI ORCHESTRA of the HUNGARIAN STATE OPERA. To 1996 το όνειρο της σύνθεσης ενός κονσέρτου για μπουζούκι και ορχήστρα έγινε πραγματικότητα στο θέατρο ΗΡΩΔΟΥ ΤΟΥ ΑΤΤΙΚΟΥ σε μια συναυλία με την ΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΚΗ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΤΗΣ ΟΠΕΡΑΣ ΤΗΣ ΒΟΥΔΑΠΕΣΤΗΣ. Η παρουσίαση του Κονσέρτου για μπουζούκι Νο1 δικαίωσε τόσο το συνθέτη όσο και το κοινό αφού απέδειξε την αρμονική συνύπαρξη δύο διαφορετικών ειδών μουσικής, της Κλασσικής με την Λαϊκή. Τα τελευταία χρόνια ο Θανάσης Πολυκανδριώτης ασχολείται και με την εκπαίδευση ιδρύοντας τη Σχολή Λαϊκής Μουσικής Παράδοσης όπου διδάσκονται τα λαϊκά μας όργανα, μπουζούκι, τζουράς, μπαγλαμάς. Στόχος της σχολής αυτής που απαριθμεί παραρτήματα σε όλη την Ελλάδα είναι η διάσωση και διάδοση της λαϊκής μουσικής μας παράδοσης. Το καλοκαίρι του 1999 κυκλοφορεί το πρώτο του βιβλίο, μια σύγχρονη μέθοδος για το μπουζούκι με τίτλο "Είναι εύκολο να μάθεις μπουζούκι" από τις μουσικές εκδόσεις ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΝΑΚΑΣ.

Δεν ισχυρίστηκε κανένας ότι θα έπρεπε να είναι. Η συζήτηση ξέφυγε λίγο από το θέμα το οποίο είναι "Ένα τραγούδι για το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης" που δεν προκρίθηκε και αποφάσισα να το ανεβάσω για να το ακούσουν και άλλοι. Όχι γιατί δεν προκρίθηκε. (Εάν προκρίνοταν δεν θα μπορούσα να το παρουσιάσω δημόσια).

Βασικά ένα πράγμα που θέλω να ξεκαθαρίσω είναι ότι ανέβασα το τραγούδι όχι απο πικρία γιατί δεν πέρασε στο Φεστιβάλ. Θα ήταν τουλαχιστον εγωϊστικό να πιστέψω ότι ανάμεσα στις εκατοντάδες (σύμφωνα με τα λεγόμενα της ΕΡΤ) δεν υπήρξαν τραγούδια που κάτι είχαν να πουν περισσότερο συνθετικά και στιχουργικά απο το δικό μου. Απλά όπως ξεκαθάρισα απο την αρχή επειδή θεωρώ τον χώρο σαν μια μεγάλη παρέα απο φίλους θέλησα να το παρουσιάσω όπως θα το έβαζα να το ακούσει κάποιος φίλος που θα ερχότανε στο σπίτι για καφεδάκι. Νομίζω ότι και άλλοι φίλοι που "σκαρώνουν" τραγουδάκια θα ήθελαν να το κάνουν αυτό και ίσως δεν τολμούν μήπως και ακούσουν αρνητικά σχόλια. Όσο για τους συμμετέχοντες στην κριτική επιτροπή για την επιλογή των τραγουδιών και ανάφερα τα ονόματά τους αρκετοί απο αυτούς είναι αξιόλογοι συνθέτες και στιχουργοί και καλές φωνές και έχουν να παρουσιάσουν αρκετά μεγάλο καλλιτεχνικό έργο στο χώρο τους. ¶λλοι πάλι έχουν διοριστεί υπάλληλοι της ΕΡΤ και κόβουν και ράβουν κατά το δοκούν. Όμως μέχρι εκεί. Αυτό που δεν μπορώ να πιστέψω ότι το δικό τους κριτήριο είναι αυτό που εκφράζει τον κόσμο τον οποίο υποχρεώνουν να ακούσει μέσα από την Κρατική Τηλεόραση (την οποία πληρώνουμε όλοι μας) το γούστο τους. Τουλάχιστον για μία φορά μπορούσαν να ανέβουν τα τραγούδια των συμμετεχόντων σε ένα site και να μπορεί να ψηφήσει και το κοινό κάποια τραγούδια τα οποία θα ήθελε να παρουσιαστούν την βραδιά του Φεστιβάλ, και ας είχε και το κοινό μία συμμετοχή έστω του 50% στην διαδικασία. Όπως την βραδιά του διαγωνισμού ζητάνε απο τον κόσμο να ψηφήσει με το τηλέφωνο και τα SMS. Αλλά αυτό δεν τους συμφέρει γιατί με τα τηλεφωνήματα και τα SMS υπάρχει κονόμα...(από τις λέξεις οικονομώ-εξοικονομώ-τσεπώνω-κερδίζω). Ούφ...σας κούρασα :D

ΕΡΤ Τα σχόλια δικά σας.

Κατ' αρχήν να σε ευχαριστήσω που ασχολήθηκες με το κομμάτι θα μπορούσες σίγουρα να κάνεις πολύ περισσότερα εάν είχες τα tracks πρίν από την μίξη. Το τσελλο-βιολι είναι απο sample στο Halion και ήταν πολύ κοντό το δείγμα και δεν είχε φυσικό βιμπράτο έτσι του πρόσθεσα εγώ και ίσως να μην έκατσε απόλυτα.Όμως ο ήχος αυτός μου άρεσε δεν ήθελα κάποιο βιολί που να τσιρίζει ήθελα κάτι χαμηλό (θλιμένο) και γι αυτό το επέλεξα. Το καλύτερο θα ήταν να είχε παιχτεί απο κάποιον μουσικό με πραγματικό όργανο και να έβαζε στο παίξιμο του και το ανάλογο feeling. Για τα τύμπανα τα είπαμε και πιό πάνω έχουν ατέλειες... και το ίδιο ισχύει και για την ένταση της φωνής. Νομίζω ότι με την επεξεργασία που έκανες έδωσες όγκο στις χαμηλές και έφερες πιό πίσω τις φωνές. Είναι ενδιαφέρουσα η παρέμβασή σου. Και πάλι σ' ευχαριστώ. :)

Εάν συμφωνεί και ο Boss συμφωνώ απόλυτα. Να μην το δούμε σαν Αντί-Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 2007 απλά να δωθεί μέσω του Noiz μία ευκαιρία ούτως ώστε να μπορέσουν να ακουστούν κάποια τραγούδια που δεν πέρασαν στο Φεστιβάλ, να πούμε καλοπροαίρετα τις απόψεις μας, και θα έχουμε μιά άλλη αντίληψη για να κρίνουμε τελικά και αυτά που πέρασαν...

Εάν θέλεις γίνε πιό συγκεκριμένος. Στο θέμα της ενορχήστρωσης τι δεν σου ακούγεται καλά; Είναι πολύ φορτωμένο; Όταν λές ρεμίξ εννοείς την μίξη γιατί Remix είναι άλλο πράγμα... Είναι κάτι που δεν ακούγεται και έχει χαθεί; είναι κάτι πολύ μπροστά; Δεν ακούγονται οι χαμηλές ή οι ψηλές; Και όταν λές ήχους θα σου άρεσε να ήταν πιό ηλεκτρονικό το κομμάτι οι φυσικοί ήχοι δεν σου αρέσουν; Για να τα κλάψω δεν πρόκειται γιατί μου στοίχισε μόνο χρόνο...από χρήμα τίποτα γιατί όπως ανάφερα το έγραψα στο δικό μου home studio. Με την ευκαιρία να αναφέρω τι χρησιμοποίησα... Κονσόλα Roland VM-3100 Pro, για τις κιθάρες Line6 PodXT Pro, Synths δύο Roland Super JV1080, τύμπανα Addictive drums vsti, Mic Rode NT1.

Αφού δεν είχε καμία τύχη στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, δεν πέρασε δηλαδή όπως και πολλά άλλα τραγούδια αποφάσισα να το μοιραστώ μαζί σας. Στίχοι - Μουσική - Ενορχήστρωση - Ερμηνεία -Ηχογράφηση - Μίξη - όλα τα όργανα και προγραμματισμός - από εμένα στο Home Studio. Φωνητικά - ¶σπα Κούτρα. Το τραγούδι γράφτηκε για το Φεστιβάλ και ίσως σε μερικούς ακουστεί γλυκανάλατο. Δεν πειράζει όμως κάθε καλοπροαίρετη κριτική ευπρόσδεκτη.

Και βέβαια τους το τόνισα και έριξα και ένα Ευσεβές Τροπάριο και στην Fedex για το νταβατζιλίκι που μας κάνουν με τους εκτελωνιστές που συνεργάζονται....

Παραθέτω την επιστολή από τον Stew Mac για να συγκρίνετε και εσείς πολιτικές καταστημάτων εδώ και αλλού. Όταν τους ανάφερα το χαράτσι που μου ζήτησαν στο Τελωνείο του Ελ.Βελ. Dear Mr. Lampiris, Thank you for your reply. I spoke with my supervisor, and we agreed to help you pay for these taxes so you can receive the goods you purchased from us. We will issue a credit of $120 US dollars (approximately half of the cost of the taxes and duties). We are very sorry that the Greek taxation policies are so unpredictable. It appears if you order under $100 and choose Express, you are OK. Anything above that and they charge 100% in taxes. If you select Airmail, the taxes are reasonable and fair. Most of our Greek customers use Airmail. Please let me know if you require further assistance. Best regards, Karen Richards Stewart MacDonald Τα συμπεράσματα δικά σας....

Ένας μετρονόμος μαζί με την αναφορα του tempo πχ 120bpm θα βοηθούσε όποιον ήθελε να πάιξει κάτι για να βοηθήσει και ακόμα θα ήταν πιό εύκολο αφήνοντας 2 μέτρα μπροστά μονο με τον μετρονόμο θα μπορούσες να συγχρονίσεις το audio track που θα σου έστελνε κάποιος με τα δικά σου. :idea:

Κατ' αρχάς μπράβο πολύ ωραίο θέμα. "ίσως γιατί πονάω και εγώ..." Με μια καλή παραγωγή θα ανέβαινε 100%. Κάπου θα πρέπει να αφήνεις το κομμάτι να παίρνει ανάσες. Να μην είναι συνέχεια το σόλο της κιθάρας μπροστά γιατί γίνεται φλύαρο. Και οι παύσεις έχουν την αξία τους. Το vst όργανο που χρησιμοποιείς προς το τέλος που κορυφώνει το κομμάτι νομίζω έχει ένα μικρό latency και θα πρέπει να φέρεις τις νότες εάν είναι midi λίγο πιό μπροστά για να κάθονται μαζί με τα άλλα όργανα. Συνέχισε την προσπάθεια και καλές εμπνεύσεις.

Επικοινώνησα με Stewart-MacDonald και μου απάντησαν ότι για να πάρουν το δέμα πίσω επειδή έχει κρατηθεί στο τελωνείο και είναι με Fedex θα πρέπει να πληρώσουν τέλη αποθήκης και διάφορα άλλα "κερατιάτικα" και ότι είναι ασύμφορο για αυτούς κάτι τέτοιο και προτιμούν να το αφήσουν στα αζήτητα του Τελωνείου. Αυτό δεν θα ίσχυε εάν ήταν με το Κρατικό Ταχυδρομείο απλά θα γύριζε πίσω το δέμα μετά απο λίγο καιρό σαν αζήτητο στην Αμερική. Μου πρότειναν να παραλάβω το δέμα και να πληρώσω τους δασμούς και αντί να πληρώσουν για την επιστροφή του να μου επιστρέψουν σε μένα τα χρήματα αφού τους ενημερώσω για το τι πλήρωσα για να μοιράσουμε την διαφορά. Νομίζω ότι είναι μια κίνηση καλής θέλησης εκ μέρους της Stewart-MacDonald η οποία στο κάτω κάτω δεν έχει και καμία ευθύνη για την Τελωνειακή αλητεία της χώρας μας. Έτσι λοιπόν Δευτέρα πρωί θα πάω να τους τα σκάσω....

Ακριβώς έτσι και χειρότερα. Την πάτησα άσχημα και δεν ξέρω εάν αξίζει να πληρώσω τα κερατιάτικα. Για αυτά τα πράγματα 1 - #5716 Replacement Neck for Strat Maple fingerboard (¤ 93.53, ¤ 93.53) 1 - #3534 Wilkinson/Gotoh VSVG Vintage Tremolo Nickel (¤ 76.97, ¤ 76.97) 1 - #0134 Jack Plate, Strat Style Chrome (¤ 6.23, ¤ 6.23) 1 - #4652 Switchcraft Output Jack Mono (¤ 2.58, ¤ 2.58) -------------------------------------------------- SUB TOTAL: ¤ 179.30 SHIPPING: ¤ 23.51 TOTAL: ¤ 202.82 Μου ζητάνε 175 ¤ για δασμούς φόρους παράβολα εντάλματα τέλη εκτελωνισμού και τα κέρατά τους φορολογούν ακόμα και τα ταχυδρομικά έξοδα λές και τα κάνω εισαγωγή.Τα έστειλαν με Fedex και όχι με το κανονικό Ταχυδρομείο για πιό γρήγορα και πρέπει εγώ ή να πληρώσω τους εκτελωνιστές του ή να χάσω ένα μεροκάματο για να γλυτώσω 50¤. Δεν ξέρω τι να κάνω. Ο Stewart-MacDonald έχει ήδη πληρωθεί. Εάν τα στείλω πίσω χωρίς να τα παραλάβω θα πάρω πίσω τα χρήματά μου; Superfunk επειδή νομίζω πως γνωρίζεις την Αμέρικα καθε συμβουλή δεκτή...