gkourmoul1

H Gretcsh G5222 είναι η double cut εκδοχή της G5220 electromatic. Είναι η double jet πρόταση της εταιρίας στην κατηγορία των 500 ευρώ. Κάτι ανάλογο των Epiphone les paul standard και prs 245 standard, ποιοτικά, αλλά διατηρώντας το DNA των Gretcsh, τόσο ηχητικά όσο και εμφανισιακά. Είναι ένα εργαλείο που καλύπτει ένα ευρύ φάσμα ήχων, έχοντας έφεση σε hard rock καταστάσεις, λόγω των BroadTron μαγνητών. Η έκδοση με το bigsby (G5232) έχει την ίδια τιμή και αντί τους BroadTron είναι εγκατεστημένοι οι Filtertron, όπου είναι πιο κοντά στον παραδοσιακό ήχο (είναι πιο low output και πιο πριμάτοι). Αμφιταλαντεύτηκα, είναι η αλήθεια, καθώς ήθελα την έκδοση με μαγνήτες filtertron, αλλά δεν θα “άντεχα” την παρουσία και τις ιδιαιτερότητες του bigsby. Και έτσι κατέληξα στη G5222, που ήταν και η πρώτη μου επιλογή. Είχε και το χρώμα που μου αρέσε… Ποιότητα κατασκευής/Εμφάνιση: Πιστεύω ότι αυτό είναι και το δυνατό σημείο της κιθάρας αυτής. Δεν έχει, σχεδόν, κανένα ψεγάδι. Εξαιρετικό βάψιμο και φινίρισμα. Το σώμα είναι chambered (έχει θαλάμους) με αποτέλεσμα το μειωμένο βάρος και την χαρακτηριστική χροιά που δίδει στον ήχο. Το άβαφο maple top είναι όλα τα λεφτά, σε συνδυασμό με τα σκούρα ταστιέρα και το μαύρο της πίσω πλευράς. Την γουστόζικη εμφάνιση έρχονται να συμπληρώσουν τα μίνιμαλ inlays (αναφέρονται ως pearloid Neo-Classic inlays) και η ασυνήθιστη “αγκυροειδής» stoptail. Το, κολλημένο στο σώμα, thin U μανίκι είναι επίσης εξαιρετικό. Θυμίζει αρκετά το φαρδύ slimtaper της Epiphone les paul std, αλλά είναι πιο παχύ. Θα έλεγα ότι προτιμά τα μεγάλα δάκτυλα, ειδικά εάν ο παίχτης έχει την τάση να “χουφτώνει” τον λαιμό. Η ταστιέρα έχει 12” radius, 22 medium jumbo τάστα, με scale 625mm. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα τάστα είναι άριστα τοποθετημένα, χωρίς αιχμηρές άκρες κλπ. Τα κλειδιά, μάρκας Grover, κάνουν μια χαρά τη δουλειά τους και έχουν πολύ καλή αίσθηση. Δεν αφήνουν την κιθάρα να ξεκουρδίσει. Το nut (απο συνθετικο κοκκαλο, με πλατος 43mm) θέλει λίγο δουλίτσα στην D όπου σκαλώνει ελαφρώς, αλλά και πάλι δύσκολα ξεκουρδίζει. Η γέφυρα δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, αλλά την δουλειά της την κάνει σωστά. Εργονομία: Εάν έχεις συνηθίσει μια tele ή μια les paul, η G5222 μοιάζει κάπως χοντροκομμένη, όταν την πιάνεις στα χέρια σου. Λίγο το χοντρό και πλατύ μανίκι, λίγο το παχύ σώμα σε προδιαθέτουν κάπως. Η αλήθεια ότι είναι εξαιρετικά βολική, τόσο καθιστός, όσο και όρθιος. Πολύ πιο βολική και ισορροπημένη από την G400. Εξαιρετική και προσεγμένη σχεδίαση. Επίσης, έχει εξαιρετικό ζύγισμα. Περίμενα να έχει έστω λίγο neck dive, αλλά ακόμα και με ζώνη δεν υπάρχει τέτοια τάση. Είναι αρκετά ευκολόπαιχτη, και η πρόσβαση στο 22ο τάστο είναι υποδειγματική, όπως θα ήταν και σε μια SG. Τα χειριστήρια είναι σχετικά προσβάσιμα, με το volume pot του bridge λίγο απομακρυσμένο, αλλά το συνηθίζεις γρήγορα. Το μόνο άβολο είναι το master volume pot, αλλά η χρήση του μπορεί να παρακαμφτεί από τα μεμονωμένα volume pots. Να σημειωθεί ότι στο μοντέλο με το bigsby, θα ήταν πολύ δύσκολο να πλησιάσω το volume pot του neck μαγνήτη και θα μου δυσκόλευε την πρόσβαση και από εκείνο του bridge. Τέλος, ενδεικτικό του προσεγμένου σχεδιασμού είναι και τα κλιπ για τη ζώνη. Έχουν το σχέδιο των χειριστηρίων των pots, ξεβιδώνουν, μπαίνει η ζώνη, βιδώνουν και είσαι έτοιμος. Η απλότητα στο μεγαλείο της. Ηλεκτρικά: To ηλεκτρικό κύκλωμα της G5222 περιλαμβάνει δύο volume pots (ένα για κάθε μαγνήτη), ένα tone pot και για τους δύο μαγνήτες, και ένα volume pot ως master volume. Είναι κάτι το συνηθισμένο για Gretcsh κιθάρες, αν και προσωπικά δεν βρίσκω σοβαρό λόγο ύπαρξης του master volume. Ποιοτικώς, τα pots δεν φαίνεται να είναι κάτι το ιδιαίτερο. Καλή κύλιση, με αρκετή αντίσταση (κάτι που δεν προτιμώ). Το tone pot έχει μικρή επίδραση στα πρίμα. Αφαιρεί λίγο πρίμα, όπου λόγω του έντονου presence, o ήχος δεν αλλάζει και πολύ. Τα volume pots, επίσης, δεν ρίχνουν την ένταση, παρά μόνο εάν είναι σχεδόν κλειστά. Εάν, όμως, έχω το tone pot στην μέση (με ελάχιστη απώλεια πρίμων), τότε το volume pot “μεταφορφώνεται” και με ελάχιστο γύρισμα ρίχνει κατευθείαν την ένταση. Ακριβώς όπως θα ήθελα να συμβαίνει εξ’ αρχής, δηλαδή. Το σίγουρο είναι ότι μπορούν να προκύψουν πολλοί διαφορετικοί ήχοι με την χρήση και τον συνδυασμό των χειριστηρίων. Τέλος, το 3way switch δουλεύει πολύ σωστά και με καλή αίσθηση. Ένα αρνητικό είναι ότι πρέπει να προσέχει από πού το πιάνεις, για να αλλάξεις θέση, καθώς πολύ εύκολα σου μαγκώνει και στου δαγκώνει το δάκτυλο. Το δακτυλίδι του επιλογέα είναι πολύ κοφτερό και ο πόνος έντονος. Broad’Tron pickups: Ξεκινώντας από τους BroadTron (2ης γενιάς), να αναφέρω ότι δεν υπάρχουν διαθέσιμα specs στο διαδίκτυο. Είναι οι πιο high output διπλοί μαγνήτες της Gretcsh, με μέτριες επιδόσεις στο definition. Είναι αρκετά touch sensitive, παρότι δίδουν την εντύπωση ότι έχουν αρκετό φυσικό compression. Έχουν μέτριες επιδόσεις στο “καθάρισμα” με ρίξιμο του volume pot και γενικότερα δυσκολεύονται να διατηρούν τον ήχο crystal καθαρό. Ο bridge είναι πολύ δυνατός με έντονα μεσαία, ενώ ο neck είναι πιο μπασάτος και στρογγυλός. Όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω, δεν πολυαντιδρούν και στο tone pot. Δίδουν αρκετή “τρίχα”, ακόμα και σε low gain ενισχυτές (ίσως φταίει το έντονο presence). Ακόμα και έτσι, λόγω του eq, ο καθαρός ήχος είναι αξιοπρεπής και κόβει αρκετά στο μιξ. Έχουν μπόλικα χαμηλά, πολύ δυνατά μεσαία, και κάπως μαλακά ψηλά. Χρειάζεται να δίδω λίγο παραπάνω πρίμα στον ενισχυτή για να έχω ισορροπημένο ήχο. Το φυσικό τους περιβάλλον, εύκολα, είναι ο crunchy ήχος. Για ACDC δεν θα μπορούσα να σκεφτώ καλύτερο μαγνήτη. Σίγουρα πιο πριμάτος ήχος σε σχέση με PAF, νομίζω και πιο hot, διατηρώντας κάποια στοιχεία από τον παραδοσιακό ήχο Gretcsh, με το κλασικό twang να μην είναι έντονο. Το καλό είναι ότι ρυθμίζονται σε πολύ μεγάλο βαθμό. Ρυθμίζεται το ύψος, η κλίση σε treble/bass side, αλλά και η κλίση κατά μήκος της κιθάρας, έτσι ώστε να ακολουθούν την κλίση των χορδών. Επίσης, ρυθμίζοντας τις βίδες πάνω στον μαγνήτη, μπορείς να αλλάξεις και το eq, σηκώνοντας πχ την βίδα κάτω από την χορδή G. Κάποιοι, μάλιστα, αφαιρούν και κάποιες συγκεκριμένες βίδες εντελώς, μετατρέποντας τους μαγνήτες σε noiseless single coils, ανεβάζονται πολύ το clarity. Λογικά, πρέπει να είναι alnico 5, με τον bridge γύρω στα 9Κ και τον neck λίγο κάτω από 8Κ. Οι δικοί μου μαγνήτες είναι ρυθμισμένοι πολύ ψηλά, γύρω στα 2mm. Εάν κατέβουν πιο χαμηλά, ο ήχος καθαρίζει αρκετά. Pros n' Cons: + τίμια τιμή + ποιότητα κατασκευής + πολύ καλή εργονομία - Μέτριοι μαγνήτες - Το 3way switch "δαγκώνει" - Μετρια επιδραστικότητα στον ήχο από τα vol και tone pots. Ηχητικά samples: Σε VHT special 6, με καθαρό ήχο: VHT6clean.mp3 με crunchy ήχο: VHT6crunch.mp3 με fuzz: VHT6fuzz.mp3 Σε Marshall DSL5R με καθαρό ήχο: dsl5clean.mp3 με crunchy ήχο: dsl5crunch.mp3 με distortion: dsl5distortion.mp3 Σε Laney IRT15, με high gain ήχο: irt15high gain.mp3 με ultra high gain ήχο: irt15ultra high gain.mp3 Φωτογραφικό υλικό:

Απολυτως κατανοητες, σεβαστες και δεκτες οι αποψεις σας. Ολα αυτα τα οποια λετε ειναι σωστα και αληθεια. Προσωπικα, ομως, το αντιμετωπιζω διαφορετικα το θεμα, βλεποντας το απο αλλη οπτικη. Και δεν του διδω παραπανω αξια και βαρος, απ' οσο του αναλογει. Ειδικα, οταν κατι δεν ειναι στο χερι μου να το διορθωσω. Δεν εχει νοημα να χαλιεμαι. Το φορουμ ειναι μια μικρογραφια της κοινωνιας. Αλλα υπαρχει μια σημαντικη διαφορα. Εδω μεσα δεν εχουμε δικαιωματα. Φιλοξενουμαστε δωρεαν. Το αφεντικο οποτε θελει κλεινει το μαγαζι και φευγει. Πληρωνει τους λογαριασμους της παραμονης μας, και εμεις απολαμβανουμε. Οταν σε κατι δειχνει, ξεκαθαρα, ανοχη, εγω ειμαι υποχρεωμενος να το δεχτω και να προχωρησω. Εαν δεν μου αρεσει, εχω το δικαιωμα της διαμαρτυριας, ακομα και εντονης. Αλλα οφειλω, επισης, να σεβαστω της επιλογη του και να μην του δημιουργω προβληματα. Η ταπεινη μου αποψη, και παλι. Δεν προσπαθω να πεισω κανεναν, επαβαλαμβανω.

Περισσοτερη εμπειρια και βιωματα δεν σημαινει οτι καποιος μπουχτιζει πιο ευκολα. Πιο πιθανο να συμβαινει το αναποδο. Οι γνωσεις και η μορφωση βοηθα, επισης, στο να μπορουμε να κανουμε ορθοτερες επιλογες. Το ποσο μπουχτησε ή οχι, ειναι καθαρα θεμα χαρακτηρα, ιδιοσυγκρασιας, αλλα και επιλογων. Ειναι και παλι θεμα ιδιοσυγκρασιας και επιλογων το ποια θα ειναι η αντιδραση καποιου μετα τα μπουχτισμα. Αλλοι τα βλεπουν και γελουν και αλλοι... παιρνουν χαπια. Καθενας μας κανει τις επιλογες του.

Ουτε εμενα μου αρεσουν, Στρατο. Και εγω μενω οσο μπορω μακρια τους. Να μην απογοητευεσαι, και να επικεντρωνεσαι στα θετικα και μονο. Η αρνητικοτητα μειωνει το προσδοκιμο ζωης...

1. Στη τηλεόραση, τα πάντα είναι πληρωμένος χρόνος. Είτε ο διαφημιστής πληρώνει για να διαφημίσει, είτε ο δημιουργός ενός επιμορφωτικού βίντεο πληρώνεται από το κανάλι για να δώσει το βιντεο του. 2. Τα συγκεκριμένα βίντεο ενώ περιέχουν, δευτερευόντως, έντονη προώθηση των υπηρεσιών του δημιουργού, το βασικό τους θέμα είναι επιμορφωτικό. 3. Με βάση το 2, δεν είναι ξεκάθαρο εάν έχουν, ή όχι, θέση στο θρεντς του φόρουμ. Ούτε είμαστε ειδικοί να κρίνουμε. 4. Δεν μπορείς να γνωρίζεις εάν πληρώνεται ή όχι η παρουσία αυτών των βίντεο εδώ μέσα. Επίσης, δεν μας αφορά ούτε το εάν πλήρώνεται, ούτε και η παρουσία τους εδώ μέσα (άμεσα έστω). 5. Φιλοξενούμαστε και εμείς εδώ, όπως και ο op. Όταν είμαστε φιλοξενούμενοι σε ένα μαγαζί που στο μπαρ κάθεται ένας που δεν γουστάρουμε, πάμε και καθόμαστε στα τραπεζάκια. Εάν ούτε εκεί μας αρέσει, αλλάζουμε μαγαζί. Δεν βάζουμε φασαρία στο κατάστημα. Η ταπεινή μου άποψη, χωρίς να θέλω να πείσω κάποιον για κάτι.

Το ιδιο ισχυει και με τις διαφημισεις στην τηλεοραση. Ειναι και ο λογος που δε βλεπω τηλεοραση, πλεον. Ειναι και επιλογη μου. Δεν γκρινιαζω για την υπαρξη των διαφημισεων. Ολοι προσπαθουν να πουλησουν κατι σημερα. Εαν δεν το κανουν, και ειναι επαγγελματιες, τοτε θα δυσκολευτουν να παραμεινουν στην αγορα.

Μα γιατι να συμμετεχει στη συζητηση αυτη ο op? Για να δικαιολογησει το εαυτο του, σε εμας, για τα βιντεο που φτιαχνει, ή να μας λυσει τυχον αποριες για το περιεχομενο του βιντεο? Δεν θα ειχε απολυτως τιποτα να κερδισει με το να συμμετεχει στην συζητηση αυτη, και οι λογοι ειναι πολλοι και αυτονοητοι. Εχω δει πολλα βιντεο του op. Με αλλα συμφωνω και με αλλα διαφωνω. Το 95% του συνολου δεν απευθυνεται σε καποιον σχετικο ή εστω με μικρη εμπειρια στην κιθαρα. Γενικοτητες και βαρετο περιοχομενο για εμας, αλλα χρησιμες πληροφοριες για καποιον που τα ακουει πρωτη φορα. Και αυτο ειναι και το target group του op. Δεν τον ενδιαφερει να σχοληθει μαζι μας, διοτι ουτε εμας ενδιαφερουν αυτα που λεει. Αμφιδρομα λειτουργει αυτο. Τα βιντεο αυτα εχουν συγκεκριμενο στοχο. Δεν ειναι τοσο επιμορφωτικα, οσο μεσα προωθησης της δουλειας του. Θεωρω οτι την δουλεια τους την κανουν καλα. Και να μην την κανουν, ο op ειναι φανερο οτι προσπαθει να αποκτησει κοινο και πελατεια. Τιποτα το μεμπτο. Ισα ισα, το βρισκω αξιεπενο, διοτι δειχνει μεθοδικοτητα και σοβαροτητα απο την πλευρα του. Προσπαθει να ειναι ανταγωνιστικος και να δωσει αξια στη δουλεια του. Δεν εχω δει πολλους να το κανουν αυτο. Δεν ειναι ευκολο. Εαν κατι δεν με αφορα σε καποιο θρεντ, προσωπικα δεν ασχολουμαι. Εαν με κατι διαφωνω, θα εκθεσω την δικια μου αποψη, ομορφα και ωραια. Μεχρι εκει.

Θα παιξει διασκευη του "the house of the falling sun"

Σήμερα παρέλαβα ένα σετ P90 από Κροατία. Alnico IV, 8,5K bridge, 7,5K neck. Τα έβαλα σε κιθάρα (V100gt) που είχε ήδη πολύ καλούς κεραμικούς μαγνήτες (wilkinson), παρά το ότι είναι του 50ευρου. Μου έλειπε λίγο sparkle, λίγο παραπάνω λεπτομέρεια στο ήχο. Τελικά με τους Q πήρα πολλά παραπάνω. Πήρα μεγαλύτερο output, λεπτομέρεια σε όλο το συχνοτικό φάσμα, καλύτερο καθάρισμα με ρίξιμο volume pot, και γενικότερα πιο καθαρο και pure ηχο. Αρκετά καυτός και παχύς ήχος. Άξιζαν και με το παραπάνω τα 100 ευρώ που έδωσα. Έφτιαξα και ένα πρόχειρο κομματάκι, μόνο με κιθάρα. ΗΤ1R και od3 καρφί στην κάρτα. Τα μόνα που δεν έχω δοκιμάσει από Q είναι οι humbuckers... p90 Q test.mp3

Μια ένσταση έχω μόνο, που αφορά την ερμηνεία σου. Το "yeahhh" στο 1.30 έπρεπε να το γκαζώσεις, απομακρύνοντας το στόμα σου από το μικρόφωνο (για να μην υπάρξει διαφορά έντασης). Την επόμενη φορά θυμήσου να το κάνεις. Αλλιώς μη το πεις καθόλου. Κατά τα άλλα είστε πολύ καλοί.

Δε πα να 'ναι και πριν 5 έτη? Εγώ παλι θα ζηλεύω. Από το πρώτο lockdown σταματήσαμε πρόβες μέχρι νεοτέρας...

Την ίδρωσες τη φανέλα, Κώστα! Χαλαροί και ωραίοι! Ωραίο παρεάκι, επίσης. Ζηλεύω που δεν μπορώ να κάνω το ίδιο και εγώ αυτή την περίοδο. Μακάρι μέχρι την άνοιξη να στρώσει το πράμα.

Δεν εχω ακουσει τις δηλωσεις του καλλιτεχνη. Ουτε εχω περιεργεια να δω το βιντεο. Δεν θα κερδισω κατι με αυτο. Αυτο που θελω να παρατηρησω ειναι οτι, πλεον, την εποχη των media, για να μπορει να δωσει καποιος ωθηση στην τεχνη του, πρεπει να χρησιμοποιησει ενα βασικο και φτηνο (πολλες φορες) προωθητικο εργαλειο, οπου λεγονται "δημοσιοτητα". Οσο πιο πολυ θα "απασχολησει" το κοινο (ειτε θετικα, ειτε αρνητικα), τοσο πιο επιτυχημενη θα ειναι και προωθητικη του στρατηγικη. Καποιοι επιλεγουν να "σοκαρουν" το κοινο με μια ιδιορρυθμη δηλωση ή εμφανιση τους. Ειναι κατι που παει πακετο με το εργο τεχνης, δυστυχως. Και η τεχνη υπαρχει μεσα σε ενα πολυ ανταγωνιστικο περιβαλλον, και ενα προιον τεχνης τεινει να αντιμετωπιζεται ως ενα κοινο προιον, με ο,τι συνεπαγεται αυτο. Στοχος ειναι να αποκτησει περισσοτερη αξια ο καλλιτεχνης, αρα και τα εργα του. Ειναι ενα φαινομενο που το συναντουμε σε λαθε λογης τεχνη. Και στη μουσικη, πρωτιστως. Και να προσθεσω οτι τεχνη ειναι κατι το 100% υποκειμενικο. Ειναι τροπος εκφρασης του καλλιτεχνη. Λεει καποια πραγματα με τον δικο του τροπο. Το κανει, κατ' αρχην για τον ιδιο. Μεχρι εκεινο το σημειο εχουμε τεχνη. Θα δουν/ακουσουν το εργο, ομως, κι αλλοι. Καποιοι θα το θεωρησουν κακογουστο. Σε καποιους μπορει να φανει κοινοτυπο. Σε καποιους ντεμοντε. Σε καποιους μπορει να ο καλλιτεχνης να τους καθεται στη μυτη. Αυτο που παραμενει ειναι το γεγονος οτι συνεχιζει και υπαρχει η τεχνη. Οποιος πει "αυτο δεν ειναι τεχνη" θεωρω οτι κρινει 100%" υποκειμενικα. Απλα δεν του αρεσει και τιποτα παραπανω. Διοτι εστω και ενας (μπορει να μην ειναι ο καλλιτεχνης) να το θεωρει τεχνη, ειναι τεχνη. Βασικα, δεν μπορει να υπαρξει 100% αντικειμενικοτητα στην τεχνη. Γνωμη μου...

Ευχαριστώ Πάνο. Τα είδα ήδη χαμηλώσει 2db, αλλά τελικά ήθελαν όλα χαμήλωμα. Τώρα θα είναι κάπως πιο ισορροπημένο, λογικά. Έχω βουλωμένα αυτιά και δεν είχα εντοπίσει το έντονο του προβλήματος....

Καλημέρα Απόστολε! Πολύ καλό το κομμάτι! Πολύ ευχάριστη συντροφιά για όποιον ανοίγει το ράδιο, είτε ταξιδεύει με αμάξι, είτε κάθεται στην πολυθρόνα με το τζάκι αναμένο. Μπράβο! Ο ήχος πάρα πολύ προσεγμένος. Έκανες τη διαφορά σε αυτό το κομμάτι. Η φωνή βγήκε πολύ σωστά. Το πιάνο ίσως ήθελε λιγότερο βάθος και λίγο eq ώστε να "φωτίσει". Επίσης, το κλείσιμο σου, μετά το 5.00, θέλει λίγο δουλειά στον συγχρονισμό.

Συμφωνω. Εχω άλλη εμπειρια και αλλο "αυτι", παροτι περασαν καποιοι μηνες. Ετσι μπορω να αποφευγω καποιες κακοτοπιες, που δεν τα καταφερνα στις πρωτες μου αποπειρες. Στο συγκεκριμενο κομματι δεν ηθελα αφιερωσω χρονο για θεματα, πιο συμβατικη δομη κλπ. Δεν ειχα σκοπο να ανοιξω καν το daw, διοτι δεν εχω καμια ορεξη για παραγωγη κομματιου. Ο καταραμενος ο καναπες εφταιγε. Εκει που γρατζουσα ησυχα και ωραια, μου ηρθε η ρυθμικη κιθαρα και η αρμονια. Μεσα σε 3' την ειχα ετοιμη. Ανοιξα το pc και το ξεκινησα, με σκοπο να τελειωσει γρηγορα και χωρις ιδρωτα. Παντως, ενω -μπορω να- κανω κομματια με κλασικη δομη (ρεφραιν, θεματα κλπ), νομιζω οτι θα συνεχισω να σε "προκαλω", ανεβαζοντας ασματα σαν κι αυτο, καθως μου αρεσει πολυ το αφιλτραριστο, το μη συμβατικο κλπ. Νιωθω περισσοτερη ελευθερια κατα τη δημιουργια, και κατ' επεκταση, το ευχαριστιεμαι περισσοτερο. Δεν ειναι λαθος το να τζαμαρω σολαροντας σε ενα ολοκληρο κομματι. Δεν πιστευω οτι υπαρχει λαθος και σωστο, γενικοτερα. Μονο το "μου αρεσει - δε μου αρεσει". "Ο καλλιτεχνης εχει παντα δικιο" δε λενε?

Μη σκας. Δεν υπαρχει κανενα θεμα. Γιαυτο το εκανα, αλλωστε, 2.20". Για να μη γινει εκτεταμενη η ζημεια....

Ρε τρελε, 4db ειχα δωσει το κομματι αυτο, για να φτασω την ενταση του δικιας σου βερσιον, αλλα και παλι ημουν χαμηλοτερα. Με ειχες πριζωσει ασκημα, λεμε. Και εγω βαζω eq, και compressor στο μαστερ, περα απο το limiter. Και input μονιμα αγγιζει το κοκκινο. Με την πρωτη ευκαιρια, ας μας διαφωτισει καποιος μαστερας του ειδους...

Να 'στε καλα guys!! Ειναι αστειο παντως. Εφτιαξα τη ρυθμικη βαση μαζι με τα πληκτρα. Μετα το σταματησα, διοτι δεν μου φανηκε να εχει μελλον. Μετα το ξαναπιασα και εβαλα ακομα κανα δυο ρυθμικες κιθαρες για να τονισω παραπανω συγκεκριμενα μερη. Και παλι ηταν αδειο στα αυτια μου. Πιανω την κιθαρα και γραφω το lead μερος. Ως δια μαγειας, τα παντα εδεσαν μεταξυ τους. Παλι, λεω, θα μου "την πουν" που δεν εβαλα ρεφραιν, επαναλαμβανομενες μελωδιες κλπ, ή που παιζω σε ολο το κομματι σολο. Αλλα μετα σκεφτηκα οτι και ο Latimer αυτο κανει (παιζει κιθαρα συνεχως), οποτε εκανα export, χωρις να ψαχτω περαιτερω. Το κομματι δεν το πολυειχα σε εκτιμηση, και σχεδον δεν ηθελα να το ανεβασω στο soundcloud, μη μου φαει τσαμπα χωρο. Ως δημιουργος δεν το εκτιμησα οσο επρεπε τη στιγμη που το εφτιαξα. Επρεπε να διαβασω τα πρωτα ενθαρρυντικα σχολια, ωστε να κατσω να το ακουσω, πλεον, ως ακροατης. Τοτε αρχισα να το εκτιμαω και να αντιλαμβανομαι οτι κατι μικρο και ιδιαιτερο δημιουργησα. Ισως φταιει που μου πηρε ελαχιστες ωρες να το ολοκληρωσω και δεν προλαβα να το ακουσω πολλες φορες. Παντως, ειναι παραξενο... Εσυ φταις κατα 50%, οταν στο κομματι μας εκανες μαστερινγκ και ανεβασες ενταση. Και το αλλο 50% φταιει ο fusion που μου σφυριξε οτι η ενταση ανεβαινει με το limiter... Απο τοτε διδω σε ολα 4-5db για το χατηρι σας..

Να ΄στε καλά παιδιά! Για μένα τα 70's είναι μια 10ετία μεταβατική για τη μουσική. Μια δεκαετία έντονου πειραματισμού, με δημιουργικότητα χωρίς παρωπίδες. Υπήρξε τεράστια εξέλιξη. Και θα μου άρεσε να λειτουργώ και εγώ με αυτόν τον τρόπο. Να είμαι open-minded όσο γίνεται.

Να 'σαι καλα, Σπυρο! Εκανα ενα take lead κιθαρα. Εχει μπολικες ατελειες, αλλα δεν ηθελα να το πειραξω, καθως μου αρεσε το συνολο.

Αυτο το σετ φορα στην κιθαρα του (οι λεγομενοι vintage tuners). Γιαυτο του δειξαμε και το αναλογο σετ απο τις κιθαρες μας.

Οντως, πολυ διαφορετικη. Δεν υπαρχει σωστο και λαθος, βεβαια. Ειναι τι βολευει τον καθεναν, αναλογα με τον εξοπλισμο του, και αναλογα με την αισθητικη του. Ολοι σωστα πραγματα κανουμε, απο τη στιγμη που μας αρεσει ο ηχος μας.

Φανταστικο Λουκα. Πολυ εντονο. Θα μπορουσα να το ακουω για πολλη ωρα ακομα, εαν ειχε συνεχεια.