Από την μικρή εμπειρία που έχω με τους μεν και με τους δε, και χρησιμοποιώντας τους κατά 99% ως πλατφόρμα πεταλιών, έχω να παρατηρήσω ότι δεν υπάρχει τooόσο μεγάλη διαφορά στον τόνο (πχ παιζοντας ένα ακόρντο), αλλά υπάρχει μεγάλη διαφορά στη συμπεριφορά κατά το παίξιμο. Με SS δεν μπορώ να παίξω, διότι δεν έχει δυναμικές. Δεν ανταποκρίνεται στο παιξιμό μου.
Για παράδειγμα mv50ac vs ac10. Ακριβώς ίδιος τόνος, ειδικά σε υψηλές εντάσεις. Με τον πρώτο δεν μπορώ να παίξω καθόλου, είτε με πετάλια, είτε χωρίς. Με περιορίζει αφάνταστα. Ο ήχος είναι κοντά, εάν φωτογραφήσεις ένα στιγμιότυπο. Εάν συγκρίνεις ένα κομμάτι ολόκληρο, τότε ο λαμπάτος έχει εντελώς άλλο ήχο. Και δεν μιλώ για μεταλ.
Και στον ήχο διακρίνω διαφορά, φυσικά. Όλοι οι λαμπάτοι έχουν ένα κομπρεσάρισμα και μια γλύκα, που δεν την συναντώ σχεδόν σε κανέναν ss ή υβριδικό που έχω δοκιμάσει. Και όλους τους δοκιμάζω σπίτι με χαμηλές εντάσεις.
Γιαυτό υπάρχουν οι κομπρέσσορες. Ένα κλικ και όλα είναι φλατ και προβλέψιμα...