gkourmoul1

Ουτε εγω, αλλα το τι κανω 20 λεπτα πριν μιξαρω ειναι αλλη υποθεση....

Βρες οποιαδηποτε prs se 245 να δεις το feeling. Καποια θα υπαρχει αθηνα...

Παλι τσιπουρα επινες?

Δεν γνωριζω. Ο λαιμος δεν ειναι οπως στην epi. Ειναι λιγοτερο πλατυς, και πιο παχυς. Περιπου σαν 50s λαιμο απο gibson. Απειρως πιο ευκολοπαιχτη.

Σου εχω καλυτερο κομματι απο την epi. Η τελευταια ειναι καλη, αλλα οχι για heavy μεταλ λογω μαγνητων (alnico 2). Ειναι πολυ "πλαδαρη" με πολυ gain. Σου προτεινω να δωσεις 500 και να παρεις αυτη... https://m.thomann.de/gr/prs_se_245_standard_ts.htm Εχει καπως πιο μοντερνο ηχο (alnico 5 μαγνητες), λιγο καλυτερη ποιοτικως, πολυ πιο ελαφρια, πολυ πιο ευκολοπαιχτη (σουπερ λαιμος), και πιο ξεχωριστη. Επισης, στο 22ο παιζεις πολυ ευκολα.

Τι ειναι αυτο παλι??

Φοβερος! Ειδικα στα ψηλα. Πολυ εκφραστικος. Θα το ακουσω και 2η φορα καπακι.

Καλως τον. Πρεπει να αποφασεις τι θες. Les paul ή κιθαρα με floyd rose? Επισης, τι budget εχεις?

Οσο και να κατεβουν, τα καθαρα δεν τα εχουν...

Κλιπ 1...

electronic.mp3

Χωρις να εχω ακουσει πολλους, θα ελεγα οτι λειπει το sparkle.

Νομιζω ειναι αυτο που λεει ο Στρατος, οτι ειναι πιο μαζεμενοι συχνοτικα, αλλα παντα θα υπαρχουν τρισχειροτεροι alnico για επιβεβαιωση του κανονα ("Ποτέ μη λες ποτέ"). Ειναι παρεξηγημενοι αρκετα. Ενα καλο σετ, προσωπικα, δεν θα το ξεχωριζα αναμεσα σε αlnico με μια απλη ακροαση.

Μιλω για τους κεραμικους της mim tele. Υπαρχουν εξαιρετοι κεραμικοι, γενικοτερα. Εχω κεραμικους που εχουν κρυσταλλινο ηχο.

Ουδετερο γηπεδο ειναι ενας ενισχυτης με ενα vol και ενα tone. Οχι ενας ενισχυτης που για να τον ρυθμισεις να ακουγεται ωραια πρεπει να τον δοκιμαζεις 2 ωρες, ειδικα με πριματους μαγνητες. Οι κεραμικοι, οι οποιοι εχουν ανυπαρκτα πριμα, αιθανονται εντος εδρας με τον ενισχυτη της δοκιμης. Αρα, δικαιο θεωρω οτι ειναι να δοκιμαζεις την καθε κιθαρα οπως θα τη ρυθμιζες για να ευχαριστηθεις ηχο, και απλα στο τελος θα επελεξεις ποια σε ευχαριστησε περισσοτερο.

Για να ειναι δικαιο πρεπει να ειναι στην ιδια ενταση, και στη βελτιστη ρυθμιση για καθε κιθαρα ξεχωριστα. Ετσι μπορουμε να κρινουμε τον καθε μαγνητη βασισμενοι στο 100% της αποδοσης του. Βεβαια, η απαντηση μου πιθανον να μην αλλαζε, και να μου αρεσε και παλι το Νο 2.

Η πρωτη ειναι με alnico, και μαλιστα σχετικα hot οπως τους ακουω. Η δευτερη ειναι με κεραμικους. Απ' οτι καταλαβα, διασκεδασες περισσοτερο με τη δευτερη. Ταιριαζει περισσοτερο στον ενισχυτη. Η πρωτη ηταν καπως αψυχη καθως της λειπουν χαμηλομεσαια (ηθελε αλλη ρυθμιση). Απο τα δυο κλιπ προτιμω το 2ο, αν και δεν μου αρεσουν καθολου οι μαγνητες.

Πιο εύκολα διακρίνονται οι διαφορετικοί παίκται, παρά το διαφορετικό σεταπ.

Μια ροκ βερσιόν του κομματιού... Φίλοι και Αδελφοί (remastered & remixed).mp3

Introduction: είναι η εισαγωγή του κομματιού που μας δίνει συνήθως το ύφος, την διάθεση αλλά και την τονικότητα, που θα ακολουθήσει το κομμάτι. Verse: είναι το κουπλέ, ο βασικός κορμός του τραγουδιού. Συνήθως στις απλές μουσικές φόρμες το κουπλέ έχει τα ίδια μελωδικά και αρμονικά στοιχεία με διαφορετικούς στίχους σε κάθε επανάληψή του. Refrain: συνήθως ακολουθεί το verse και είναι από τα σημαντικότερα μέρη ενός τραγουδιού. Έχει τα ίδια μουσικά στοιχεία αλλά και του ίδιους στίχους σε κάθε του επανάληψη και πρέπει ο arranger να δώσει τον καλύτερο του εαυτό σε αυτό το σημείο ώστε να μείνει στα αυτιά του ακροατή. Chorus: πολλές φορές καταχρηστικά λέμε και το ρεφραίν έτσι. Στη μουσική Jazz χρησιμοποιείται για τα μέρη που αποτελούν το βασικό θέμα του τραγουδιού. Pre-chorus: στις πιο σύνθετες φόρμες μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ένα εισαγωγικό ρεφραίν. Bridge: γέφυρα. Είναι ένα σημείο του τραγουδιού που ενώνει το verse με το chorus και συνήθως είναι ένα ολοκληρωμένο μουσικό μέρος, όπου πολλές φορές έχει έναν ενωτικό χαρακτήρα και ο στίχος του. Interlude: ιντερλούδιο (διάλειμμα). Μοιάζει με την γέφυρα, αλλά εδώ έχουμε ένα μικρό μέρος, συνήθως ορχηστρικό, που μπορεί να μοιάζει ή να είναι ένα μέρος της εισαγωγής. Solo/instrument: αυτοσχεδιαστικό μέρος και συνήθως προσδιορίζουμε στον αυτοσχεδιαστή σε ποιά μέρη του τραγουδιού θα παίξει. Coda/outro: ένα μέρος διαφορετικό από τα υπόλοιπα που παίζουμε για να ολοκληρώσουμε το τραγούδι μας. Middle eight: είναι ένας μουσικό όρος που θα το συναντήσετε στην αμερικάνικη ποπ σκηνή. Είναι οκτώ μέτρα στην μέση ενός κομματιού με διαφορετική αρμονία και μπαίνει σε κάποιες φόρμες για να σπάσει την μονοτονία των επαναλήψεων μεταξύ verse/chorus. Μπορεί να έχει και σολιστικό χαρακτήρα και βέβαια μοιάζει με το bridge. Ad lib: με τον όρο αυτό δίνουμε στον εκτελεστή ¨ένα ανοιχτό τέλος¨ να τελειώσει το κομμάτι όταν αυτός νιώσει ότι πρέπει. Tag: είναι μία επαναλαμβανόμενη ιδέα πού έχουμε πάρει συνήθως από ένα σημείο του κομματιού. Την χρησιμοποιούμε στο outro, για να ολοκληρώσουμε το τραγούδι μας, καθυστερώντας σκόπιμα το τελείωμα του. Hook: ένας όρος που υιοθετήθηκε από το 1960 και μετά στην Pop music και σημαίνει το πιο επιτυχημένο σημείο του κομματιού, που ο ακροατής δεν μπορεί να ξεχάσει ποτέ. Μπορεί να είναι ένα οποιοδήποτε μέρος του τραγουδιού, η εισαγωγή, η γέφυρα, το ρεφραίν κτλ. Είναι το πιο χαρακτηριστικό του μέρος και αυτό που θα κάνει ουσιαστικά το τραγούδι μας διαχρονικό. Πηγη: http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=News&file=article&id=4513

Αναφερομουν στο πρωτο σκελος της απαντησης σου. Οπως το ακουω, και το φανταζομαι πανω στην ταστιερα, σιγουρα θα χρησιμοποιουσα μεμονωμενα κομματια και συνδυασμους των, πανω στο παιξιμο μου. Μακαρι να ειχα τη μιση σου ορεξη για μελετη.

Πολυ ωραιο. Και κρυβει, οντως, αρκετη δουλεια. Το line αυτο που χρησιμοποιειται? Χρησιμοποιειται και ως ολοκληρο, ή κανεις συνδυασμους απο επιμερους θεματα?

Ο διδυμος αδερφος του @cos_dr εισαι?

Τα downloads που βλεπεις δεν ειναι πραγματικα. Μη πιστευεις το νουμερο. Ενα pm να μου στειλεις με ενα κλιπ, αυριο θα δεις 50 downoads.