gkourmoul1

τπτ

Πήρα το μικρόφωνο, αλλά δεν μπορώ να το κάνω να δουλέψει με την κάρτα ήχου μου. Έχω πατήσει το κουμπάκι με τα +48v, έχω δοκιμάσει και στα δύο input, αλλά δεν παίρνω ήχο. Το συνέδεσα και στο tascam, ως εξωτερικό μικρόφωνο, και εκεί παίρνω ήχο κανονικά. Η κάρτα μου είναι αυτή Τι κάνω λάθος?

Εξαιρετικος και με τον πρεπων ηχο. Λιγο παραπανω ενταση ηθελε το vibrato και ελαχιστες λεπτομερειες ακομη για να ειναι τελειο στα αυτια μου.

Ηχαρα

Μου αρεσει πολυ το κομματι. Μου αρεσει που η κιθαρα παιζει ασταματητα, και τα υπολοιπα οργανα εχουν την ευθυνη για τις αλλαγες δυναμικων και τη ροη του κομματιου. Δεν θα τολμουσα να το κανω αυτο. Το κρατω σαν υφος, και σαν δομη, ωστε να προσπαθησω για κατι αναλογο. Ο ηχος σου ειναι χαρακτηριστικος, και πολυ εντονος σε ολο το κομματι. Μου αρεσει πολυ.

Είναι η κιθάρα που έχω στο σαλόνι, ετοιμη για παίξιμο. Κρατώ μόνο αυτήν διότι είναι η μόνη που δεν με πειράζει να την κακομεταχειριστούν τα κοπέλια. Με αγχώνει πολύ λιγότερο εάν γρατζουνιστεί.... Αυτοί τα wilkinson τα βούτηξαν μέσα στο οξύ και τα άφησαν να μουλιάσουν. Αμφιβάλλω εάν ήταν καν υδροχλωρικό. Πιο πολύ για θειϊκό το κόβω...

Εχει φτασει μεχρι το σημειο να προσπαθησω να ανοιξω τα "αυτακια", αλλα δεν προχωρησα διοτι δεν γνωριζα καν εαν μπορει να φτιαξει.

Οι φωτό είναι χάλια. Κανονικά έπρεπε να κάνω υπομονή να έρθει το φως της αυριανής ημέρας, να κοτσάρω τον 50άρη στην slr και να ξεκινήσω να πυροβολώ. Ομοίως, θα περίμενα να συνδέσω με μικρόφωνο κάνα καλύτερο ενισχυτή για πιο σοϊκή ηχογράφηση, και όχι με ακουστικά να κάνω την όλη δουλειά. Αλλά ως γνωστόν, είμαι λίγο ανυπόμονος...

Είναι το πρώτο που κάνω πληκτρολογώντας από pc, και είπα να μην τσιγκουνευτώ υλικό και πληροφορίες...

Τρεις μήνες τώρα έχω στην κατοχή μου την εν λόγω κιθάρα. Είναι η δεύτερη vintage που έχω στην κατοχή μου, και σίγουρα όχι η τελευταία. Είχα παραγγείλει την απλή έκδοση butterscotch blonde, και μου έστειλαν την distressed. Mου κόστισε 300 ευρώ, και μπορώ να πω ότι είμαι πολύ ευχαριστημένος, από την ποιότητα κατασκευής, το playability, και τον ήχο. Την ημέρα που την αγόρασα είχα αλλάξει τους μαγνήτες με ένα σε τ area hot t/area t, και δεν είχα σχηματίσει άποψη για τους μαμά Wilkinson μαγνήτες. Πριν λίγο τους επανέφερα, και είπα να κάνω αυτό το review. Ποιότητα κατασκευής: Προσεγμένη κατασκευή σε γενικές γραμμές. Αρκετά ελαφρύ poplar σώμα, maple λαιμός με πολύ άνετο και βολικό “soft C” σχήμα. Έχει 22 medium jumbo τάστα, τα οποία δεν έχουν καμία κατασκευαστική ατέλεια. Βοηθούν πολύ στο παίξιμο. Το nut από γραφίτη είναι εξαιρετικό. Δεν ήθελε καμία επέμβαση, ούτε καν λίπανση. H (σκουριασμένη) vintage γέφυρα είναι αρκετά καλή, έχει brass saddles, και σίγουρα προσφέρει τα μέγιστα στον ήχο του οργάνου. Η βαφή είναι απλή ματ, χωρίς λούστρο, και είναι αρκετά ανθεκτική (δεν ξεφτίζει με το νύχι...), παρότι σκοπίμως ταλαιπωρημένη και σε πολλά σημεία απούσα (έχω το distressed μοντέλο). Τα κλειδιά ήταν σκουριασμένα, εσωτερικά και εξωτερικά. Μιλάμε για πολύ σκουριά. Σχεδόν δεν γυρνούσαν. Έριξα αρκετό wd40 στο εσωτερικό τους, και έρεαν μαύρα ζουμιά προς τα έξω. Μετά από αυτό επανήλθε η λειτουργία τους. Παρότι κάνουν καλά τη δουλειά τους και κρατάν το κούρδισμα, κάποια έχουν χάλια αίσθηση και ακρίβεια κατά κούρδισμα, και ένα από αυτά σκαλώνει συνεχώς κατά το ξεκούρδισμα. Θα αγόραζα καινούργια, καθότι πολύ οικονομικά, αλλά δεν μπορώ να τα βρω σκουριασμένα… Ηλεκτρικά: Το (σκουριασμένο) control plate έχει τα μικρά, σε μέγεθος, χειριστήρια. Αρκετά άνετα στη χρήση. Δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο ποιοτικά. Οι Wilkinson μαγνήτες είναι πολύ καλοί. Θα έλεγα ότι είναι φλατ ο ήχος τους. Αρκετά πρίμα, ισορροπημένα μεσαία, αρκετά μπάσα. O bridge είναι γύρω στα 8kohm, flat poled, με base plate, ενώ ο neck είναι γύρω στα 7kohm. Ένα βασικό μείον είναι ότι δεν υπάρχει κάποιο καλώδιο γείωσης να πηγαίνει προς τη γέφυρα. Αναγκάστηκα να το κάνω ο ίδιος, ώστε μόλις ακουμπώ τη γέφυρα ή τις χορδές να σταματά ο πολύς θόρυβος. Μικρό το κακό. Playability: Η κιθάρα είναι εξαιρετικά ευκολόπαιχτη. Τα βασικά ατού της είναι ο σούπερ λαιμός της, και το πολύ ελαφρύ σώμα. Ενδεικτικά να αναφέρω ότι ο λαιμός είναι αρκετά πιο παχύς από κείνον μια fender ΜΙΜ, ή squier standard, οι οποίες είναι και αρκετά βαρύτερες σε σχέση με την V52. To setup της είναι αρκετά εύκολο, με το relief να είναι σχεδόν μηδενικό, το action να πέφτει εύκολα κάτω από 1,5mm χωρίς ίχνος buzz, και το intonation να είναι αρκετά ακριβές, παρά τις δυσκολίες λόγω vintage γέφυρας. Μακάρι να ίσχυε το ίδιο σε άλλες ακριβότερες κιθάρες που έχω. Αισθητική: H κιθάρα είναι αρκετά όμορφη. Αυτός είναι και ο λόγος που επέλεξα να την κρατήσω, παρά το γεγονός ότι προτιμούσα την απλή έκδοση non-distressed. Είναι σχετικά υπερβολικό το ρέλικ, τόσο στις ξύλινες, όσο και στις μεταλλικές επιφάνειες, αλλά θεωρώ ότι είναι αρκετά προσεγμένο για την αξία της κιθάρας. Νομίζω θα ξαναέπαιρνα distressed vintage κιθάρα, ειδικά εκείνη τη γαλάζια στρατ που μου έχει γυαλίσει. Αυτό που είναι σίγουρο, είναι το γεγονός ότι κάθε κιθάρα που έχω δει σε φωτογραφίες έχει τόσο διαφορετικό επίπεδο τεχνητής “φθοράς”, όσο και διαφορετικά σχέδια στην φθορά αυτή. Ήχος: Τόσους μήνες την είχα με άλλους μαγνήτες και δεν μπορώ να εκφέρω άποψη για τον ήχο των Wilkinson. Οι ηχογραφήσεις που ακολουθούν είναι ενδεικτικές για το τι ψάρια πιάνει. v52ht1CLEAN.mp3 v52ht1BREAKUP.mp3 v52ht1CRUNCH.mp3 v52ht1DIRTY.mp3 v52ht1HIGHGAIN.mp3 Η ηχογράφηση έγινε με blackstar HT1R, απευθείας line out στην κάρτα, και προστέθηκε λίγο reverb από το daw. EN ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΕΙ Τα υπέρ + ποιότητα κατασκευής + ήχος + εργονομία + χαμηλό βάρος + χαμηλή τιμή Τα κατά - κλειδιά κουρδίσματος - υπερβολικό relic (υποκειμενικό)

Ψαξε την, διαβασε συγκριτικα, reviews, και δες video. Υπαρχει αρκετο υλικο. Και απο προσωπικη εμπειρια, καθως ειμαι κατοχος, ειμαι 100% ευχαριστημενος. Τωρα που το θυμηθηκα, στο παρακατω συντομο βιντεο ειχα εντυπωσιαστει αρκετα με την strat (δες μετα το 1.00). Διαβασε και θα καταληξεις στο καταλληλο οργανο, αναλογα τις αναγκες σου. Το πιο βασικο ειναι να σου καθεται καλα στο χερι. Απο την αλλη, βεβαια, μην απορριπτεις και την HB. Οταν σου λεει ο Σπυρος οτι θα την επαιρνε ανετα σε live και σε studio, εχει την σημασια του. Ειναι πολυ λιγα τα χρηματα.

Πολυ βασικο ειναι και το κατα ποσο καλα σεταρισμενο ειναι το οργανο που δοκιμαζουμε. Η affinity, σωστα σεταρισμενη (και με λειανση στα ταστα) και με φρεσκιες χορδες, ειναι μια μια χαρα οργανο εαν σε βολευει το μανικι. Εχω μια bullet mustang και ειναι καταπληκτικο οργανακι. Αψογο σε ολα.

Εταιρια vintage....

Αναμεσα σε made in mexico μεταχειρισμενη και vintage καινουργια, θα επαιρνα ευκολα vintage. Σε telecaster, τουλαχιστον, 100%, και αυτο για τεσσερις λογους: 1. Οι μεταχειρω mim φορανε χαλια κεραμικους μαγνητες που κανουν μονο για βρωμικους ηχους. Οι vintage φορανε εξαιρετικους μαγνητες. 2. Το μανικι vintage καθεται καλυτερα στο χερι μου. 3. Το σωμα της vintage ειναι 2/3 ελαφρυτερο. 4. Ο ηχος της vintage ειναι πιο "vintage" και παραδοσιακος σε σχεση με την πιο generic mim. Κυριως λογω γεφυρας και μαγνητων. Αυτα ισχυουν για τις tele. Και στρατ εχουν εξισου καλη φημη. Το ιδιο ισχυει και για τις squier classic vibe. Εξαιρετικες, εαν σε βολευει το μανικι.

Το musicstore.de εχει ποικιλια σε vintage

Γιατί θέλεις να αλλάξεις σε ένα φτηνό όργανο τον λαιμό? Γιατί δεν παίρνεις κατευθείαν κάποιο καλύτερο όργανο, με καλύτερο λαιμό? Για παράδειγμα, vintage v6 https://www.musicpower.gr/proionta/mousika-organa/kithares/ilektrikes-kithares/vintage-v6mssb-sunburst-ilektriki-kithara001838.html Ούτε μανίκι θα χρειαστεί να αλλάξεις, ούτε κλειδιά, ούτε γέφυρες, ούτε μαγνήτες, ούτε τίποτα άλλο. Μόνο χορδές...

Αναμενω και εγω με ενδιαφερον!

Να 'σαι καλα! Ακου τους tonerider στην lp μου με ht1 pedalsVSdirtychannel.mp3

Latimer τωρα που το λες, ναι. Μου μοιαζει και εμενα. Τον ακουω και συνεχεια τελευταιο καιρο.

Εδω οντως δεν ξερω με πιανου μοιαζει ο ηχος της κιθαρας. Δεν "βλεπω" την επιρροη. Στα δυο προηγουμενα κομματια που ανεβασα ειναι πολυ πιο ξεκαθαρος ο gilmour. Ακουγα πολυ floyd οντως. Εχω σταματησει καιρο τωρα, αλλα καποια ηχοι εχουν χαραχθει.

https://www.amazon.co.uk/s?k=tonerider+pickups+alnico+classic+ii&sprefix=tonerider&ref=nb_sb_ss_i_1_9 Υπαρχουν...

Απο αγγλικο Amazon τους προμηθευομαι.

Τωρα φοραω στην g400 τους epiphοne probuckers που ξηλωσα απο την lp. Ειναι βασισμενοι στους gibson burstbuckers. Λιγο πιο γκαζατοι paf. Μοιαζουν με τους μαμα g400, εχουν ελαφρως λιγοτερο γκαζι αλλα ειναι ποιοτικοτεροι. Οι tonerider ac2 classic που φορα τωρα η lp ειναι αντιγραφη των gibson 59. To ιδιο καλοι. Μακαρι να ειχα τους ιδιους στην g400. Δεν εχω δοκιμασει επωνυμα σετ ωστε να εκφερω αποψη. Και δεν νομιζω να δοκιμασω κιολας, απο τη στιγμη που βρισκω αυτο που θελω με τα μισα χρηματα.

Με κλειστα ματια, εαν θες καινουργιους, πηγαινε σε tonerider. Εαν θες ηχο jb/jazz πας στους alnico 5 generator. Εαν θελεις κλασικο ηχο paf, πας σε alnico 2 ή 4 classic (φαντασου ηχο απο gary moore). Υπαρχουν και οι alnico 2 rocksong καπου στη μεση. Προσωπικα προτιμω τον ηχο των paf διοτι προσφερει τρελη ευκρινεια και καθαροτητα. Για hard rock και old school heavy metal ειναι σουπερ. Εχω σε αλλες κιθαρες τους generator και rocksong, αλλα δεν μου ταιριαζουν.

Ενα αλλο θεμα που αντιμετωπισα ηταν οι ηχοι στην κιθαρα. Στα πιο χαλαρα σολο επαιξα με καθαρο καναλι και ενα od πεταλι με μετριο gain. Στα πιο δυνατα σολο επαιξα με βρωμικα καναλι και λιγο boost. Σκοπος ηταν να εχω δυο διαφορετικους ηχους. Τελικα, οι ηχοι στη μιξη ακουγονται σχεδον το ιδιο. Δεν μπορω να παρω ευκολα αλλο ηχο απο τον ιδιο ενισχυτη.