@ Wow!
Η απάντησή σου με κάλυψε πλήρως! Συμφωνώ απόλυτα και ιδιαίτερα με το παρακάτω :
Δεν νομίζω ότι με αυτά που έγραψα εβγαινε το συμπέρασμα ότι θεωρώ ίδιο ακριβώς πράγμα τον αυτοσχεδιασμό στην κλασική με τον αυτοσχεδιασμό στη jazz! Το λάθος μου βέβαια ήταν ότι χρησιμοποίησα την λέξη "έννοια" το οποίο μάλλον αποπροσανατόλισε αυτό που προσπάθησα να πω. Ότι η μουσική δεν ήταν ψόφια και ότι τα ΑΚΟΡΝΤΑ που αναλύει ο Bach και είναι jazz ακόρντα. Και αν θέλεις να σου πώ και άλλα! Δες τους Ρώσους συνθέτες Rachmaninoff, Shostakovitch, Prokofieff και πες μου ειλικρινα : δεν ακούς jazz μέσα στα κομμάτια τους? Όχι με την στενή έννοια ρε παιδί μου των αυτοσχεδιασμών κτλ αλλά το άκουσμα, οι συγχορδίες είναι ο προάγγελος αυτών που θα έρθουν μετά. Ο Gershwin είχε για δάσκαλο έναν τέτοιο μεγάλο Ρώσο συνθέτη, δυστυχώς δεν θυμάμαι ποιον ακριβώς. Και ο Gershwin είναι jazz συνθέτης όπως είμαι σίγουρος ότι ξέρεις.
Ήθελα απλώς να απαντήσω σε ορισμένους οι οποίοι παρουσίασαν την κλασική μουσική σαν νεκρό ζόμπι ότι δεν ήταν έτσι τα πράγματα και ότι μέσα στην κλασική μουσική υπάρχουν ΟΛΕΣ οι μουσικές (εκτός ίσως από την ατονική). Και ότι υπάρχουν ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ που δεν γνωρίζουν (ή που δεν μπορούν να τα γνωρίζουν διότι για να τα γνωρίζουν πρέπει να έχουν καταρχήν background και έπειτα διάθεση), μερικά από τα οποία προσπάθησα να σας μεταφέρω, τα οποία αν γνώριζαν θα αποδέχονταν αυτόματα τον τίτλο του άρθρου, με το οποίο βέβαια διαφωνώ ως προς την συλλογιστική πορεία, δηλαδή ως προς τα επιχειρήματα, αλλά προφανώς και συμφωνώ με το συμπέρασμα.
Τέλος να πω ότι δεν είναι τόσο το θέμα να πούμε ποιο είδος μουσικής είναι το καλύτερο. Αυτή η σύγκριση είναι άτοπη. Είναι σαν να συγκρίνουμε ποιο είναι πιο ωραίο, η σοκολάτα ή το μπακλαβαδάκι. Αυτό που μπορούμε σίγουρα όμως να συγκρίνουμε μεταξύ δύο ειδών μουσικής είναι ο βαθμός στον οποίο εξελίχτηκε στην διάρκεια του χρόνου και κατά πόσο οι συνθέτες εξάντλησαν τις δυνατότητες που είχαν δημιουργώντας θαύματα.
Να πούμε δηλαδή περι ορέξεως κολοκυθόπιτα για την σοκολάτα ή το μπακλαβαδάκι αλλά ρε παιδιά υπάρχει μία χώρα που η σοκολάτα έχει 1000 μορφές, φτιάχνουν αγάλματα 10 μέτρων με την σοκολάτα, την συνδιάζουν με 1000 γεύσεις και άλλα υλικά οπότε τότε σαφώς και η σοκολάτα είναι ανώτερη από το μπακλαβαδάκι. Κατά την ίδια έννοια λοιπόν η κλασική είναι ανώτερη από όλα τα άλλα είδη. Δε λέω π.χ. η κουβανέζικη μουσική πάρα πολύ ωραία αλλά τι εξέλιξη είχε? Οι ίδιοι παππούδες που παίζαν πριν απο 60 χρόνια κάνουν και τώρα περιοδείες. Και τα νέα αίματα θα παίζουν ότι παίζουν οι παππούδες. Η δημοτική μουσική στην Ελλάδα?? Τί εξέλιξη είχε? Τα ίδια ακριβώς παίζουνε εδώ και 150 χρόνια.
Η jazz από την άλλη έχει εξέλιξη και οι συνθέτες "την φτάνουν στα όρια". Είναι η "κλασική" της εποχής μας. Δεν ξέρω όμως από την στιγμή που η ψυχή της τζαζ είναι ο αυτοσχεδιασμός, τί βιωσιμότητα θα έχει στο πέρασμα του χρόνου....
Όσο για το :
Σε καταλαβαίνω απόλυτα!! ;-)