Ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια, αυτό αναζητώ τόσα χρόνια... την αναγνώριση, χωρίς πλάκα (μέχρι μανίας, ματαιοδοξία και άλλα, αλλά πρέπει να το κόψω).
Αυτό το είπα για πλάκα...Ήθελα να πω ότι η μουσική όπως την ακούμε και την καταλαβαίνουμε δεν υπάρχει.
Δηλαδή ακούς μια λυπητερή μελωδία. Η μελωδία όμως από μόνη της δεν είναι λυπητερή είναι ένα άψυχο πράγμα. Εμείς (επειδή είμαστε πλασμένοι έτσι) την καταλαβαίνουμε έτσι. Ίσως αν είμασταν πλασμένοι διαφορετικά (το μυαλό μας ήταν διαφορετικό) την ίδια μελωδία θα την ακούγαμε χαρούμενη.
Αυτό θέλω να πω, έξω από το μυαλό μας (η μουσική , σαν έννοια, όπως την καταλαβαίνουμε τώρα, και όχι τα κύματα στον αέρα) δεν υπάρχει.
Όπως βλέπεις ένα ζωγραφικό πίνακα, είναι μια ψευδαίσθηση. Π.χ. βλέπεις πίσω κάτι δέντρα μπροστά ένα σπίτι, αλλά η ζωγραφιά είναι επίπεδη τί πίσω τί μπρος. Έτσι νομίζω είναι και η μουσική, μια ψευδαίσθηση (όπως την καταλαβαίνουμε εννοώ).