Alchemist

Όντως, τα Furman θεωρούνται κορυφή. Και ειδικά εσύ που παίζεις πολύ σε live, είναι καλό να έχεις ένα τέτοιο μηχάνημα για να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο. Εγώ έχω χρησιμοποιήσει ένα Furman (μοντέλο δεν θυμάμαι για να είμαι ειλικρινής) κατά τη διάρκεια ηχογραφήσεων σε studio και συμπτωματικά, έσωσε τα πλήκτρα μου μετά από μια τσαχπινιά του ρεύματος ενώ ένα παλικάρι που εκείνη την ώρα προβάριζε κάτι με πλήκτρα σε απλή μπρίζα, έκλαιγε και χτυπιόταν για την καμένη του τροφοδοσία!

Ρώτησες στο Bon Studio; Είναι ο αντιπρόσωπος της DOD στην Ελλάδα. Αν δεν έχεις ψάξει εκεί, ρώτα και μετά βλέπεις. Εναλλακτικά, μπορείς να ψάξεις σε κάποιο ευρωπαϊκό e-shop, είναι πιθανότερο να το βρεις. Ψάξε λίγο το noiz, αναφέρονται πολλά καταστήματα.

Δεν νομίζω ότι το ροκ σταματά στους Douglas και τους Raw Silk. Συμφωνώ ότι το ροκ δεν ήταν όπως παλιά αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι σταμάτησε να υπάρχει και να εξελίσσεται. Το θέμα ελληνικό ροκ είναι μεγάλο (έχω όντως ακούσει πολλούς να λένε ότι δεν υπάρχει αυτό το είδος) και σίγουρα οι Πυξ-Λαξ δεν είναι ροκ αλλά για τον Παπακωνσταντίνου θα μου επιτρέψεις να διαφωνίσω γιατί απ' όσο τον ξέρω, μπορώ να πω πως ο τύπος είναι ροκ σε όλα του, όχι μόνο στη μουσική! Αν πάλι δεν σ' αρέσει, θα φέρω ένα παράδειγμα μπάντας που μόνο ροκ μπορώ να θεωρήσω και ένα σόλο καλλιτέχνη. Τρύπες και Παύλος Σιδηρόπουλος. Αν αυτά τα δύο ονόματα δεν έχουν κάνει ροκ μουσική, τότε όντως δεν υπάρχει ελληνικό ροκ. Για τα νέας εσοδείας συγκροτήματα δεν ξέρω, άλλοι τα βλέπουν ροκ κι άλλοι όχι, προσωπικό θέμα του καθενός. Υ.Γ. Οι C-Real είναι μια πατάτα της βιομηχανίας θεάματος, που βασίζονται στην εμφάνιση της κοπελιάς και τους πιασάρικους στίχους. Απορώ γιατί ασχολούμαστε ακόμα...

Εγώ είμαι φοιτητής και έχω και καιρό μέχρι να τελειώσω τις σπουδές μου, άρα μέχρι να γίνει αυτό και να δω τι θ' ακολουθήσω στη ζωή μου, ασχολούμαι με τη μουσική καθαρά ερασιτεχνικά και για την προσωπική μου ευχαρίστηση. Πάντως, δεν το βλέπω να ασχολούμαι επαγγελματικά με τη μουσική γιατί είναι ένας χώρος δύσκολος και απ' όσο έχω δει, σπάνια υπάρχει δυνατότητα για αποκλειστική ενασχόληση με τη μουσική, πάρα πολλοί επαγγελματίες έχουν και δεύτερη δουλειά. Από το να σκίζομαι στην κούραση κάθε μέρα, προτιμώ να κάνω μουσική για τον εαυτό μου (άντε και για τους φίλους με τους οποίους μπορεί να τη μοιράζομαι) και να έχω τη δουλίτσα μου για να ζω.

Πήγαινε και στο μαγαζί και μετά τα λέμε... εκεί θα δεις τον ορισμό του θαψίματος!

Αυτό που έκανες (καρφί κιθάρα στην είσοδο μικροφώνου) δεν στο συμβουλεύω να ξαναγίνει. Για όργανα όπως κιθάρες και μπάσα υπάρχουν ειδικές είσοδοι υψηλής εμπέδησης (Hi-Z) αλλά δεν ξέρω ποιές κάρτες έχουν. Καλό είναι να χρησιμοποιείς μόνο τέτοιες για παρόμοια πειράματα όμως αφού έχεις ενισχυτή δεν βλέπω λόγο να μην τον χρησιμοποιήσεις, είναι απείρως καλύτερα. Το Amplitube δεν το ξέρω, πρόγραμμα είναι;

Πείτε μου ότι δεν σας αρέσει η παραγωγή των Enigma και των Tool να τρελαθώ! Οι τύποι έχουν ΤΟΝ ήχο! Όταν στους Enigma κάνει παραγωγή ο Michael Cretu, τι να περιμένεις;

Παιδιά, υπάρχει νέο site για το Adagio... www.adagio.gr και ξέχνα προβλήματα με browser και τέτοια...

Καλωσήρθες στην παρέα του noiz. Στο θέμα σου τώρα... Πρώτον, αυτό που θα πρέπει να σε απασχολήσει είναι η κάρτα ήχου που έχεις. Το να προσπαθείς να ηχογραφήσεις σε μια καρτούλα της σειράς με λίγα λόγια δεν γίνεται, το αποτέλεσμα αποκλείεται να είναι καλό. Για μένα, καλύτεραα να πάρεις μια κάρτα M-Audio ή μια ESI Waveterminal ή την Terratec που είπες αν μιλάμε για χαμηλότερες τιμές και μετά να σκεφτείς τα υπόλοιπα. Δεύτερον, πιστεύω να καταλαβαίνεις ότι με λύσεις του πεντοχίλιαρου δεν κάνεις δουλειά γιατί αυτά τα μικρόφωνα δεν σχεδιάστηκαν για ηχογραφήσεις αλλά για κανένα voice-conferencing στο messenger και τέτοια. Αν θέλεις λοιπόν να ηχογραφήσεις με μικρόφωνο, αυτό που σκέφτηκες και ο ίδιος είναι καλή λύση, μετά την κάρτα (η οποία είναι εντελώς απαραίτητη για τέτοια διαδικασία) πάρε κι ένα καλό δυναμικό μικρόφωνο (Shure, Sennheiser, Beyer, αυτές οι μάρκες έχουν ωραία μοντέλα) και άρχισε να γράφεις! Η άλλη λύση είναι η απευθείας ηχογράφηση, η οποία δεν χρειάζεται αναγκαστικά κάποιο modeller όπως το POD. Και με το Boss ME-6 που έχεις, γίνεται μιά χαρά. Απλά συνδέεις τις στέρεο εξόδους της πεταλιέρας με τις εισόδους τις κάρτας (ξανά απαραίτητη) και γράφεις όπως θα έγραφες με ένα modeller, μόνο που αν έχεις το τελευταίο μπορείς να έχεις καλύτερο αποτέλεσμα γιατί θα ήταν σαν να γράφεις μέσα από ενισχυτή, όχι με σκέτα εφε. Εγώ προτείνω τη λύση κάρτας και modeller αν μπορείς να διαθέσεις τα χρήματα. Έτσι θα έχεις σίγουρα αποτελέσματα, χωρίς προβλήματα ποιότητας.

Ωραίο το διαφημιστικό, δεν μπορώ να πω... :lol: Ίσως όμως αν το έβαζες στα άρθρα που έχει στην αρχική σελίδα να ήταν καλύτερα, τόσες παρουσιάσεις προϊόντων έχει! Το forum είναι για να επικοινωνούμε, αν θέλουμε διαφημίσεις μπορούμε να δούμε και τηλεόραση στην τελική...

Απλά δείχνει με πολύ παραστατικό τρόπο τις διαφορές που υπάρχουν στη διαδικασία του mastering κατά την πορεία των τελευταίων 15 ετών (από την εφεύρεση του CD δηλαδή). Επίσης, είχα πετύχει και ένα ωραιότατο άρθρο σχετικά με το θέμα στο περιοδικό Soundmaker Φεβρουαρίου με τίτλο "Mastering Basics" το οποίο εξηγούσε τους λόγους για τις διαφορές αυτές.

Ξέρω φίλε pan, ο μουσικός είναι η προσωποποίηση του καταναλωτισμού, δεν χωρά αμφιβολία... Απλά εγώ είμαι νεαρούλης ακόμα και οι δικοί μου έχουν και άλλες ανάγκες, δεν μπορούν να μου πάρουν ένα Triton Extreme (το μεγάλο μου όνειρο...) και μόνος μου, με βλέπω να το αποκτώ μετά από πολύ καιρό. Γι' αυτό και προσπαθώ να βλέπω τα πράγματα πολύ ορθολογιστικά και με βάση το συμφέρον μου, δεν βγαίνω αλλιώς! Αν μπορούσα, είναι σίγουρα ότι θα είχα γεμίσει με μηχανήματα, από τα οποία θα χρειαζόμουν μόνο το 1/5! :D

Και για να συμπληρώσω τη σειρά των ερωτήσεων... Υπάρχει μεγάλο περιθώριο και δυνατότητα (χρηματική εννοώ) για τις επιπλέον επενδύσεις που ανέφερες;

Πες με ιδιότροπο αλλά θα αντιπροτείνω τη λύση να πάρεις ένα MIDI controller 88 πλήκτρων και να χειρίζεσαι από εκεί το Extreme που έχεις. Φαντάζομαι και αυτό έχει USB, έτσι; ¶ρα, γλιτώνεις πωλήσεις, ακριβές αγορές και μετά έχεις 3 κλαβιέ, καλύτερα από το να έχεις 2, σωστά; Πάντως στο λέω ειλικρινά... αν είχα μόνο το ένα από τα δύο σου μηχανήματα (όποιο να 'ναι, δεν με πειράζει) θα είχα ησυχάσει για μια δεκαετία...

Για ρώτα στο ακόλουθο... Data Plus, 28ης Οκτωβρίου 148, Αμπελόκηποι Τηλ. 2310-602618, e-mail: [email protected]

Βεβαίως και υπάρχουν και τέτοια άτομα, το είπα κι εγώ άλλωστε. Και καταλαβαίνω ότι ίσως αυτές οι εκπομπές να είναι η μόνη ευκαιρία για πολλά νέα ταλέντα που σε άλλη περίπτωση θα έμεναν στην αφάνεια. Το κακό που προκύπτει όμως είναι ότι κατά κάποιον τρόπο εξισώνονται οι καλοί και ταλαντούχοι με αυτούς που απλά κάνουν το κομμάτι τους. Για να δώσω ένα παράδειγμα από το προηγούμενο Fame Story, μέσα στα 3-4 επεισόδια που είχα δει, ο Γρηγόρης (που τώρα τραγουδάει με το Ρέμο) ήταν μουσικός με τα όλα του ενώ κάτι ατομάκια σαν το Νίνο ή το Νότη έγιναν πρώτες μούρες χωρίς να είναι κάτι το ιδιαίτερο (ο Νότης μάλλον είναι χάλια).

ΟΚ φιλαράκι, την απορία μου την έλυσες και σ' ευχαριστώ. Αν μου επιτρέπεις και μια συμβουλή όμως. Σου προτείνω πρώτα να εξαντλείς όλα τα περιθώρια και τις δυνατότητες κάθε οργάνου που αγοράζεις και μετά να πας σε κάτι νέο. Αυτό στο λέω επειδή το καθένα από τα 2 όργανα που έχεις στην κατοχή σου έχουν φοβερές δυνατότητες και δεν πιστεύω ότι χρειάζεσαι το καινούριο Triton γιατί είναι πολύ δύσκολο να φέρεις στα όριά τους τα υπάρχοντα. Έτσι θα γλιτώσεις αρκετό χρήμα, και τώρα και στο μέλλον. Αν πάλι τα έχεις λιώσει και τα 2 και το χρειάζεσαι το νέο αίμα, πάω πάσο.

Καλά, κι εγώ όταν άκουσα τη μ@λ@κία του Μαργαρίτη τρελάθηκα! Εντάξει, κλέψε και κάνε ό,τι γουστάρεις αλλά κάντο λίγο πιο διακριτικά ρε άνθρωπε! Δηλαδή καμία ντροπή, ίδιο να το κάνουμε;

Θίγεις ένα πολύ καυτό θέμα τώρα... Μιλώντας για τον εαυτό μου και μόνο, πιστεύω τα εξής... Ο κόσμος έχει σχηματίσει (ηλιθιωδώς) την εντύπωση ότι το να είναι κανείς τραγουδιστής είναι το συμβόλαιό του για την ισόβια καλοπέραση, αποδοχή, αναγνώριση, οικονομική εξασφάλιση και όλα τα παρελκόμενα. Φυσικά, μπορεί αυτό να συμβαίνει σε ορισμένους τραγουδιστές αλλά όχι σε όλους! Και όταν όλοι ονειρεύονται καριέρα πρώτου μεγέθους και θέλει η κάθε έξυπνη να γίνει Βίσση στη θέση της Βίσση, καταλαβαίνετε ότι το πράγμα ξεφεύγει. Δυστυχώς ζούμε σε μια χώρα με μικρή μουσική βιομηχανία και σε έναν τέτοιο χώρο, είναι αναπόφευκτο να υπάρχουν λίγοι που είναι στην κορυφή και οι υπόλοιποι να ακολουθούν. Ε, τώρα όλοι θέλουν να φτάσουν στην κορυφή με το που θα πιάσουν μικρόφωνο στο χέρι τους! Και αυτό το μικρόφωνο-ευκαιρία το προσφέρουν με περισσή γενναιοδωρία τα talent shows (έτσι τα λένε επισήμως). Και για κακή μας τύχη, υπάρχουν πάρα πολλά ψώνια σε αυτό τον πλανήτη, με φοβερό εγωισμό και απίστευτη έπαρση που αδιαφορούν πλήρως για τις φωνητικές τους ικανότητες (ή το ψώνιο τους κάνει να νομίζουν ότι πιάνουν τη Whitney Houston και την πατάνε κάτω) και προκειμένου να δουν τη μούρη τους στο γυαλί και να μοιράσουν ένα μάτσο αυτόγραφα σε παιδάκια, κάνουν τα πάντα. Υπάρχουν και καλοί μουσικοί σε τέτοιες διοργανώσεις, δεν λέω. Αλλά να πάει κάποιος έστω και αξιοπρεπής το δέχομαι. Το να πάει ο κάθε πικραμένος και να μας σπάει τα νεύρα, το θεωρώ γελοίο. Όσο για την τηλεφωνική ψήφο, είναι χαμένος χρόνος και χρήμα. Όντως, ποιός μπορεί να παίρνει τηλέφωνα και να ψηφίζει;

Θέλω πολύ να κάνω μια ερώτηση στον apn3a. Πως κατάφερες να αποκτήσεις τα μηχανήματά σου ρε φίλε; Είσαι αυτοδίδακτος και παίζεις μουσική για 3 χρόνια και έχεις αυτά τα Korg που κάνουν στην ξεφτίλα 6 χιλιάδες ευρώ; Αφού είσαι και 20 ετών, δεν πρέπει να δουλεύεις ή ακόμα κι αν δουλεύεις, πόσο χρήμα να βγάζει ένας 20ρης; Ήταν επιχορηγήσεις από οικογένεια ή κάτι άλλο; Μου κάνει τρελή εντύπωση γιατί ξέρω παιδιά που παίζουν πολλά περισσότερα χρόνια (και αφιερώνουν τρελό χρόνο όπως εσύ) και μόλις έκλεισαν 15ετία στη μουσική αξιώθηκαν να πάρουν καλό πράγμα στα χέρια τους. Αν μπορείς να μου λύσεις την απορία, θα το εκτιμήσω πολύ.

Είναι σαν να μου λες τι διαφορά έχουν ένα Toyota με ένα Volkswagen! Όπως οι δύο εταιρίες έχουν έναν αριθμό μοντέλων άρα πρέπει να το εξειδικεύσουμε λίγο (διαφορά ενός Golf με μια Corolla ας πούμε), έτσι και η DiMarzio και η Seymour Duncan έχουν πολλά μοντέλα! Κάντο λίγο πιο συγκεκριμένο λοιπόν. Αν υπάρχουν γενικές διαφορές, αφήνω τους συναδέλφους κιθαρίστες να απαντήσουν γιατί δεν κατέχω το θέμα όσο αυτοί. Αυτά τα ολίγα...

Στο Όνομα του Ρόδου στην Καλλιθέα. Έχω και λεπτομέρειες στα Sessions για να είσαι πιο κομπλέ. Είμαι ο πληκτράς για να με γνωρίσεις. Και κατά λάθος έγραψα ότι παίζουμε σήμερα, αύριο είναι το live, συγγνώμη!

Εγώ είμαι αυτός που έχει τη μπάντα ροκ με μπουζούκια. ¶ρα, έχω να απαντήσω σε κάποιες ερωτήσεις του interpaul... 1) Πιστεύω να συμφωνείς ότι προτάσεις από παραγωγούς δεν μπορείς να έχεις χωρίς σοβαρό demo, σωστά; Εμείς τώρα γράψαμε το πρώτο κομμάτι, κάτσε να τελειώσουμε το demo και σου απαντάω ξανά... 2) Θέλεις να σου πω ότι κανένα κομμάτι μας δεν έχει λαϊκό ρυθμό όπως ο Μαργαρίτης με τους 667; ¶σε που υπάρχει πολύ περισσότερο γκάζι στα δικά μας κομμάτια. ¶λλωστε, η μπάντα μας υπάρχει εδώ και 4 χρόνια, δεν αντιγράψαμε κανέναν Μαργαρίτη ή άλλον. 3) Βασικά, χρησιμοποιούμε το equalizer πετάλι της Boss EQ-20 για τον ήχο των μπουζουκιών και κανένα reverb, κρατάμε τον ήχο στα μπουζούκια όσο φυσικότερο γίνεται. 4) Λαϊκοί δρόμοι δεν υπάρχουν αλλά υπάρχουν λαϊκά περάσματα. Δεν ξέρω αν γίνομαι αντιληπτός, αν θέλεις να δεις πως είναι η μουσική μας, έλα να μας δεις σε κάποια συναυλία (έλα και αύριο που παίζουμε). Εγώ νομίζω πως οι κάψες και οι μαγνήτες μπορούν να δημιουργήσουν από φυσικό έως άθλιο ήχο, ανάλογα με τον τρόπο που το χειρίζεσαι. Έχω δει παλικάρι με μαγνήτη EMG στο μπουζούκι και μέσω ενός απλού DI ήταν σαν να άκουγες ανοιχτές σε τρίχορδο, απόλυτη πιστότητα στον ήχο! Οι κάψες ποτέ δεν μου άρεσαν, πολύ ψεύτικα αποτελέσματα. Το καλύτερο φυσικά είναι ένα καλό μικρόφωνο για τέλεια διαφάνεια αλλά είναι ξεβόλεμα για τη σκηνή. Για ενισχυτές μπορώ να πω ότι είναι καλύτερα να είναι λαμπάτος γιατί βγάζει μια πολύ ωραία χροιά (μπουζούκι σε Fender Deville 410 ακούγεται απίστευτα όμορφα). Υ.Γ. Υπάρχει πολύς κόσμος που ξέρει τον Quincy Jones, δεν είναι κανένας χτεσινός για να τον θεωρήσουμε άγνωστο! Το ότι δεν ξέρει εμένα ή εσένα ή οποιονδήποτε από το noiz είναι φυσικό...

Καταρχήν, θα συμφωνήσω εντελώς με αυτό που είπε ο Superfunk, αυτή η απομίμηση αγγλικών και αμερικάνικων γκρουπ (που είναι και αποτυχημένη εκτός των άλλων) έχει καταντήσει αηδία. Ας μείνουμε σε ελληνικό στίχο τουλάχιστον, ανεξαρτήτως είδους μουσικής. Επίσης, δεν καταλαβαίνω την άποψη της απόλυτης απέχθειας για κάποιο μουσικό όργανο για λόγους εθνικής συνείδησης. Τι σόι μουσική θα κάναμε αν αποστρεφόμασταν από κάθε ξενόφερτο όργανο και είδος; Μάλλον δεν θα ασχολιόμασταν με καμιά από τις σύγχρονες μουσικές. Τέλος, το αν θα παίζω μουσική για να ζήσω (έστω κι αν παίζω σκυλάδικα) μπορεί να μου αρέσει καλύτερα από το να δουλεύω π.χ. σε τράπεζα για να τρέφω την οικογένειά μου. Τι διαφορά έχει μια δουλειά γραφείου που δεν σε εκφράζει από μια θέση σε μια ορχήστρα σκυλάδικου; Και ρε παιδιά, για όνομα του Θεού, συζητάμε ήρεμα και πολιτισμένα, δεν χρειάζεται να τη λέει ο ένας στον άλλο, ούτε να είμαστε απόλυτοι...