fusiongtr

Νομίζω ότι τα πράγματα έχουν ως εξής. Σε ένα ακουστικό "προϊόν" όπως ένα μουσικό κομμάτι μετράει η συνολική αίσθηση που δημιουργεί στον ΑΚΡΟΑΤΗ (είτε αυτός είναι μουσικός είτε όχι). Αυτή έχει να κάνει με όλα τα δομικά στοιχεία που το αποτελούν (στίχοι, μουσική, mix, ερμηνευτές, κλπ) όμως δεν μπορεί να απομονωθεί κανένα από αυτά (πχ πως να πει κάποιος, μου αρέσει η φράση στο 1:32, αλλά η σύνθεση είναι μάπα, καλή φωνή, αλλά ηλίθιοι στίχοι). Η τελική αίσθηση μετράει (τι λέει σε καθένα). Με την ίδια λογική δεν μπορεί να απομονωθεί σε ένα οπτικοακουστικό "προϊόν" το οπτικό από το ακουστικό μέρος. Αν μη τι άλλο ο ακροατής (αν δεν περιμένει να δει show), περιμένει να δει το πως αυτοί οι άνθρωποι ΑΙΣΘΑΝΟΝΤΑΙ όταν παίζουν τα κομμάτια τους. Να συμμετέχει σε αυτή τους την αίσθηση, την "μυσταγωγία". Το συνολικό αποτέλεσμα σε άλλους αρέσει και σε άλλους όχι και οι λόγοι είναι καθαρά προσωπικοί. Αλλά μιλάμε πάντα για το τι βγαίνει σαν αίσθηση προς τα έξω συνολικά. Και βέβαια όχι. ;D ;D ;D ;D

Τελικά στα σκάσανε ή έγινε στο τζάμπα η δουλειά? ;D ;D ;D Που είσαι βρε! Καλωσγύρισες. :) Να το προσέξεις αυτό. Και ο Σίσυφος (σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες) τα ίδια έκανε και ακόμα ταλαιπωρείται με την πέτρα του. ;D ;D ;D ;D

Έχεις ΑΠΟΛΥΤΟ δίκιο φίλε!!!!!!!!!!!!!!!!!! Μπορεί και να είναι αυτό!!!!!!

Η επίμαχη σκηνή Η ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΕΝΟΣ ΞΕΡΙΖΩΜΕΝΟΥ (1969) Νίκος Ξανθόπουλος Δείτε από το 13:40 i odisseia enos kserizomenou part11 Και από 0:45 i odisseia enos kserizomenou part12 TELOS Κάτι σαν Rockabilly! ;D Όσοι αντέχετε δείτε το όλο! Έπος λέμε! :D

Ξαναβλέποντας την σκηνή συνειδητοποιώ πως έχεις δίκιο. Όμως... Είναι υπεράνω αμφισβήτησης ότι ο ιππέας ήρωάς μας, που βρίσκεται μόνος στο δάσος και ακούει κάτι: 1. Ξεκαβαλικεύει και αφήνει το αλόγατο να φύγει (αντί να την πουλ..ψει προς την αντίθετη κατεύθυνση). 2. Όταν βλέπει την αρκούδα κρύβεται πίσω από ένα δέντρο (αυτά τα κόλπα ούτε οι ειδικές δυνάμεις δεν τα ξέρουν). 3. Η αρκούδα (ο θεός να την κάνει αρκούδα πιο πολύ μοιάζει για στολή από τα jumbo) βρυχάται σαν λιοντάρι όταν τον πλησιάζει και αυτός κάθεται και την βλέπει με ένα ξύλο στο χέρι ΚΑΙ ΚΟΣΤΟΥΜΙ παρακαλώ (Λάκη είναι ντύσιμο για δάσος με αρκούδες αυτό? ;D). Δείτε παρακαλώ αν μπορείτε την σκηνή της καταδίωξης και ακούστε την μουσική υπόκρουση. Είναι cult σκηνή! Κάνεις λάθος φίλτατε. Κανείς δεν κορόιδεψε τον Νίκο Ξανθόπουλο. :D

Μπράβο ρε Λάκη αυτό μου διέφυγε. ;) Αυτό δεν είναι ταινία, είναι "έπος" και φυσικά είναι must! :)

Μην το συζητάτε ρε παιδιά. "Η Οδύσσεια ενός ξεριζωμένου" με τον "ημίθεο" Νίκο Ξανθόπουλο. :P Και μην πείτε ότι δεν είναι κωμωδία. ;D Δύο ειδικά σκηνές είναι σεναριακά εκπληκτικές. 1. Είναι σε ένα δάσος και ξαφνικά πετάγεται μια αρκούδα που τον πλησιάζει απειλητικά. Μόλις φτάνει κοντά του....... του τραβάει μια σφαλιάρα, πάρτον κάτω, φεύγει και όλα κυριλέ. 2. Έχει κάνει στον πατέρα του μια ένεση με ένα φάρμακο για να έχει τα συμπτώματα της νεκροφάνειας και να τον μεταφέρει έτσι στην Ελλάδα μέσα σε ένα φέρετρο (ότι και καλά είναι νεκρός). Είναι μέσα σε τζιπ με την νεκροφόρα και κάποιους συνεργάτες όταν τους παίρνουν χαμπάρι οι "κακοί" (δεν έχει σημασία να γράψω ποιοί είναι) και αρχίζει το κυνηγητό των αυτοκινήτων καθώς κατεβαίνουν ένα λόφο (αλά James Bond). Σε όλη την διάρκεια της σκηνής του κυνηγητού η μουσική είναι κάτι σαν Cramps. Όλα τα λεφτά! Συστήνεται ανεπυφύλακτα.

Δεν έχω άποψη για την συγκεκριμένη, αναφέρομαι στην γενικότερη τάση ενσωμάτωσης όλο και περισσότερων hi-tech στοιχείων στην κατασκευή της κιθάρας. Τάση που ακολουθούν αρκετές εταιρείες πια (βλέπε Moog guitar, MusicMan, Parker από παλαιότερα, κλπ).

Το επόμενο στάδιο ίσως είναι ενσωματωμένος ss σκληρός, με απευθείας εγγραφή (κατ' επιλογήν) και automatic pitch correction στα εφφέ. Ίσως ακόμα να μπορείς να προεπιλέξεις κλίμακα, και αν παίξεις κάτι εκτός, είτε δεν θα ακούγεται, είτε θα ακούγεται ο κοντινότερος φθόγγος της προεπιλεγμένης κλίμακας. Αν είχε bluetooth, wifi, 3g, κάμερα 12 megapixel με οπτικό ζουμ 10x, δυνατότητα αποστολής sms, mms, και αυτόματη κλήση ανάλογα με το τι παίζεις ίσως το σκεφτόμουν. :P Βλέπεις δεν έχω κινητό. ;D

+10000 Αλλά πολλές φορές σε πάει και ο ήχος (και δεν εννοώ εδώ τον ήχο από τα δάχτυλα που σαφέστατα είναι ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΣ) στον τρόπο που θα παίξεις κάτι!

Ακριβώς αυτό εννοώ! Τι κατά την γνώμη σου ήταν πιο σημαντικό στο να αλλάξει ο ήχος προς την πιο Les Paul κατεύθυνση?

Βρε μήπως τελικά έπαιξες με το Jack Daniels (ή με την "πέρδικα") και αυτό είναι το review (πλάκα κάνω, μην το πάρεις πάλι σοβαρά)? ;D

Τι από όλα αυτά πιστεύεις έκανε τον ήχο πιο φεντεροειδή??

Πολύ ECM style με ποικίλες επηρροές. Μου αρέσει πάρα πολύ! Ralph Towner και Abercrombie (κι ένα Metheny touch) αλλά με το δικό σου ύφος. Βλέπε Sargasso sea (χωρίς τις φωνές). Στα ασανσέρ που μπαίνω δεν ακούω τέτοια. Γιατί?? ;D

Τι ήταν αυτό? Με ενδιαφέρει πολύ.

Εννοείται! Απλά το συνέχισα. ;) Έχει και φοβερό sustain! Κρατάει μέρες. ;D Αλλά όντως κρίμα το πουλί βρε messalion. Τι σου έκανε?

Είναι σαν να ρωτάς αν π.χ. μια κιθάρα Gibson θέλει μόνο Gibson μαγνήτες (που μπορεί εσένα να μην σου αρέσουν) για να παίξει! :D΄ Το όλο ζήτημα είναι πώς "ακούει" κανείς και είναι καθαρά προσωπικό και υποκειμενικό. Εγώ προχθές που έπαιζα με Jack Daniels, όταν το γύρισα σε Absolut "την άκουσα άγρια". ;D Αλλά μετά, με το Gordon's βρήκα το παραπάνω bite που έλειπε! ;) Τα ονόματα των "μαγνητών" που χρησιμοποίησα είναι εικονικά και κάθε σχέση με πραγματικά είναι συμπτωματική (για να μην θεωρηθεί διαφήμιση). :P Αν τώρα εσύ θέλεις πέρδικα, σκυλάκια, αλογάκι, είναι δικό σου θέμα. Περιμένω reviews από την πέρδικα. ;D

Με 42 τέτοιες κάνω τίποτα? :P Για setup και intonation πάω στην κάβα της γειτονιάς μου. ;D One Plank - One Bottle - One String!

Μήπως να του έλεγες ότι έχεις σαχλόφωνο? :) Και ο Κατσαρός (ο γνωστός σαχλοφωνίστας) κάπως έτσι ξεκίνησε! ;D Που ξέρεις? Μπορεί να έχουμε blues jam Μητροπά-rathon! ;D

Έχουμε και λέμε. Για τα γούστα μου πολύ ωραίο. Είναι blues με την παραδοσιακή έννοια?? Σίγουρα όχι. Όμως ΕΙΝΑΙ blues (ένα ιδίωμα που οι αλληλεπιδράσεις του με άλλα είδη - βλέπε jazz, fusion, ακόμα και avantgarde είναι έντονες ως σχετικά απλή, συγκεκριμένη και με traditional ρίζες μουσική έκφραση, που δίνει "χώρο"). Το ύφος του κομματιού, η αισθητική, το παίξιμο, ακόμα και ο τρόπος "διαπραγμάτευσης" του είδους μου θύμισε Bill Frisell. :o Αν "πήγαινε και προς κάπου" (μοιάζει να μην έχει κατεύθυνση) θα ήταν ακόμα καλύτερο. ;) Βρε Μαραθώνα μήπως να την έκανες συχνότερα την προσπάθεια? :) Καλά τώρα, εδώ και ο Μητροπάνος "σε μια στοίβα καλαμιές αποκοιμήθηκε" κάποτε. Ρε λες να είναι bluesman? ;D

Να σε μανατζάρω εγώ στο clothing κομμάτι? :P

Έχει Μπαϊραχτάρη και στην Καβάλα? :o Βρε μήπως πας για μπάνιο στα λιμανάκια της Βουλιαγμένης? Την Κυριακή είδα έναν εκεί που φορούσε μαγιώ "Πάττυ". ;D Αναρωτιέμαι αν είναι τυχαίο το ότι μόλις επέστρεψε ο Πρόεδρας από διακοπές, ανέβασες blues κομμάτι. Ποιά σκοτεινή συνομωσία κρύβεται άραγε πίσω από αυτό? :-X Μην μου πεις ότι περιμένεις οδηγίες για τα links! Νόμιζα ότι όλα ήταν εντάξει. Αν περιμένεις αυτό, let me know. ;)

Φίλε Σταύρο, μου άρεσε και πολύ θα ήθελα να ξαναπροσπαθήσεις σ' αυτό το είδος (blues) με τον δικό σου πάντα τρόπο. Όμως... 1. Την επόμενη φορά θα ήθελα το κομμάτι να έχει "θέμα" (ένα riff που να το "στοιχειώνει" παιγμένο με παραλλαγές, ακόμα και "μεταμφιεσμένο"). Σε όλα σου τα κομμάτια υπάρχουν καταπληκτικά riffs, γιατί όχι και σε ένα blues (χρησιμοποίησε hard riffs, so what?)? 2. Το rhythm section ας μην μοιάζει σαν backing track για σόλο, ας έχει τις δυναμικές της κιθάρας, ας ακούγεται σαν ψίθυρος σε κάποιες στιγμές, ειδικά πριν την "καταιγίδα" σου (όλη η "μπάντα" όμως να "ανεβαίνει" και να "κατεβαίνει"). 3. Το blues είναι από τα δυσκολότερα ιδιώματα για έναν "σολίστα" όσον αφορά στο να κρατήσει το ενδιαφέρον του ακροατή (πολύ δυσκολότερο IMHO από την jazz και to fusion), λόγω της αρκετά συγκεκριμένης "φόρμας" του. Ή που θα πρέπει να "παρέμβει" κάποιος σ' αυτήν (λιγότερο ή περισσότερο) αρμονικά, χρονικά, μελωδικά, ακόμα και αισθητικά πράγμα που κάνεις και μάλιστα πάρα πολύ καλά, ή θα πρέπει να το' χει άγρια το ρημάδι. Το ταπεινό μου σχόλιο για ότι άκουσα... Frank Marino meets Vinnie Moore at Buddy Guy's place. Μην το αφήσεις το είδος, είναι κρίμα, μπόλιασέ το με το hard rock, και... Εις το επανακούειν ΦΙΛΕ. Συγγνώμη δάσκαλε αν είμαι αυστηρός (είμαι?), με επηρρέασε η κλίκα. ;D Ο πρόεδρας :D ξέρει Βρε ψεύτη, ο george cam τα παίζει όλα alternate picking ;D. Keep on mate :-*. Περιμένω το επόμενο!

Λοιπόν το κομμάτι δεν το ξέρω, Satriani δεν ακούω όμως... Δεν κατάλαβα αν υπήρχε "θέμα" της προκοπής σε όλο αυτό, ή ήταν κάτι σαν έναν αυτοσχεδιασμό. Νομίζω Πάνο ότι πρέπει πια αρχίσεις σοβαρά να σκέφτεσαι να παίξεις την δικιά σου μουσική (έχεις τις δυνατότητες γι' αυτό και στο γράφω). Ότι είχε να σου δώσει ο Satriani σου το έχει δώσει. Στο χέρι σου είναι (κυριολεκτώ ;D) να το χρησιμοποιήσεις δημιουργικά πλέον. Ξεκίνησε χαλαρά παίζοντας μικρές φράσεις (του Satriani γιατί όχι?) και προσπάθησε να τις επεκτείνεις, να σκεφτείς τι θα μπορούσε να τις ακολουθήσει, να "παίξεις" μαζί τους. Κάποια στιγμή θα σου κάτσει κάτι που μπορεί να μοιάζει με Satriani αλλά δεν θα είναι. Θα είναι Πάνος. Τότε θα έχεις βρει το πρώτο θέμα σου. Όλα τα άλλα θα έρθουν σιγά σιγά. Βρες "θέματα". Σίγουρα κάτι θα τα κάνεις, κάπως θα τα επεξεργαστείς. ΜΠΟΡΕΙΣ

Φίλε μου βιβλία υπάρχουν άπειρα, και software επίσης άπειρα αλλά μία είναι η λύση. Find those chord tones! If you do, then you 'll know what to do with them. Βρες την σχέση κάθε φθόγγου με μία τονική (που εσύ έχεις από πριν θέσει ως τέτοια) και πειραματίσου με την συνήχηση τους. Όποιο fingering σου αρέσει ηχητικά, χρησιμοποίησέ το πάνω σε άλλες τονικές να δεις πώς ακούγεται. Ανοίγει το "αυτί" και φτιάχνεις το δικό σου συγχορδιακό "λεξιλόγιο". Λύσεις υπάρχουν (έτοιμες) αλλά αν δεν ψάξεις ΕΣΥ Ο ΙΔΙΟΣ όλα ίδια, ανούσια και άδεια θα είναι.