Για να υπερασπιστώ και λίγο τον κλάδο μου (μη βαράτε όλι μαζί ;) ), από τη μικρή μου εμπειία βλέπω τους πιο πολλούς να δουλεύουν ευσυνείδητα. (Ίσως στην Αθήνα να είναι αλλιώς στα λύκεια, δεν έχω άποψη.) Όχι ότι φτάνει αυτό βέβαια, καθώς οι περισσότεροι από εμάς δεν έχουμε παιδαγωγική, αλλά μόνο επιστημονική, κατάρτιση, και μαθαίνουμε τη δουλειά του να διδασκεις σε τάξη στην πράξη. Και συχνά δεν εχουμε βιβλία, που δυσκολεύει αρκετά το όλο εγχείρημα :)
Αυτό που έκανε εντύπωση από τη μεριά του εκπαιδευτικού ως το πιο ψυχοφθόρο πράγμα είναι να προσπαθεί να διδάξει σε τάξεις όπου κανείς δεν θέλει να γίνει μάθημα, όπως είναι η τρίτη γενικού λυκείου και όλες σχεδόν οι τάξεις στα επαγγελματικά λύκεια. Για αυτό και η κατάληψη σχολείων είναι τεράστιο παράδοξο: όλοι είναι ευχαριστημένοι: γονείς παιδιά καθηγητές φροντιστές. Δηλαδή η κοινωνία μας δε στενοχωριέται και πολύ που κλείνουν τα σχολεία...
Και βέβαια η αποτυχία της παιδείας μας ακαι της κοινωνίας συνολικά φαίνεται από μερικά απλά πράγματα, που δεν υπάρχουν σε καμία χώρα στον πλανήτη, όπως
φροντιστήριο
φακελάκι
αντιπαροχή
μεταφορά συντελεστή δόμησης
αυτό με το ταξί που του λες που πας κι αμα θέλει σε παίρνει
κι άλλα τέτοια σοβαρά και αστεία
Και δεν μπορώ να ακούω από διάφορους, συνήθως λίγο μεγαλύτερούς μου, ότι "εμείς είχαμε φιλότιμο" και άλλες τέτοιες αηδίες. 8)