Τουναντιον.
Ηθελα απλα να προσθεσω οτι η ανευ προηγουμενου αντισυμβατικα νοσταλγικη διαθεση του εσωτερικου γιγνεσθαι του δημιουργου μπορει εξαλλου να συγκρουσθηκε με την αντιθεση ενος κοσμου φτιαγμενου συμφωνα με τις επιταγες μιας κοινωνικης ολοτητας που ερχεται να διαπερασει την υποκειμενικοτητα οδηγωντας την σε μια εκ των εσω αυτοκριτικη που δινει ενα ραπισμα στο τωρα με οπλο την φαινομενικη αγνοτητα του χθες.
Το γιαπι,απο ημιτελες οικημα μετατρεπεται σε στιχουργικο οχημα μιας ανημπορης να σαρκασει φυσης...
Η πλαστικη μπαλα,το δεκαρικο,προιοντα μιας μιζερης αλλα και αποτυχημενης καπιταλιστικως κοινωνιας ολοκληρωνουν την α-φλεγματικη επιθυμια του καλλιτεχνη για εναν κοσμο χωρις παιδια φυλακισμενα μεσα σε ενηλικες.
:P :P :P :P ;D ;D ;D ;D ;D ;D
:-* :-* :-* :-* :-* :-*