Καταλαβαίνω τους προβληματισμούς των φίλων συνφορουμίτων, οπότε θα εξηγήσω λίγο περισσότερο το σκεπτικό μου.
Πάρα πολλές φορές οι μαθητές πέφτουν στην παγίδα ότι με τον εξοπλισμό που αγοράζουν όταν πρώτο-ξεκινάνε, με αυτόν συνεχίζουν. Αυτό γίνεται γιατί πιστεύουν ότι πρώτα πρέπει να γίνουν καλοί κιθαριστές και μετά να αγοράσουν καλό κιθαριστικό εξοπλισμό. Δηλαδή, σαν να είναι ένας καλός εξοπλισμός (κιθάρα/ενισχυτής/εφφε), η επιβράβευση αφού έχει γίνει καλός κάποιος κιθαριστας.
Αυτό δεν ισχύει στην πραγματικότητα. Η βελτίωση του εξοπλισμού και η πρόσβαση σε καλύτερο ποιοτικά όργανο κλπ, είναι μέρος της διαδικασίας της εκμάθησης και βελτίωσης ενός μουσικού,
Έχω δει ότι όταν τους αφήνω "ελεύθερους" και δεν αναφερθώ στο θέμα, κατά μεσώ όρο καθυστερούν πάρα πολύ. Μπορεί να περάσουν με την πρώτη κιθάρα που πήραν (όργανο 100-200 ευρώ δηλαδή), που είναι ΟΚ μόνο για το 1ο εξάμηνο παιξίματος - μου έχει τύχει να περάσουν μέχρι και 10-12 χρόνια! Και όχι λόγω οικονομικής δυσκολίας.
Γι'αυτό βάζω κάποιους γενικούς "κανόνες" που ισχύουν για τους μαθητές - για να σιγουρευτώ ότι παράλληλα με την μουσική, τεχνική βελτίωση και βελτίωση της θεωρητικής κατάρτισης, υπάρχει και μια αντίστοιχη βελτίωση στον εξοπλισμό τους .
Φυσικά, αυτό ΔΕΝ θα συνεχίσει για πάντα - αλλά για τα πρώτα 3-4 χρόνια είναι όντως ένας πάρα πολύ καλός μπούσουλας. Ώστε να καταλήξει ο μαθητής σε αυτά τα 3-4 χρόνια, στο τέλος να έχει μια πολύ καλή κιθάρα, έναν πολύ καλό ενισχυτή, ένα πολύ καλό πολύεφφε ή πετάλια και πιθανώς κ ένα καλό σύστημα υπολογιστή μαζί με τα monitor ηχεία του, αν πρόκειται και θέλει να ασχοληθεί και με την ηχογράφηση.