manosx

Psyberbass thanks που ασχολήθηκες με το θέμα. Έκανα το λάθος και ανάφερα την απαγορευμένη λέξη (behringer) και το θέμα εκτροχιάστηκε σαν τρένο που πήρε τη φουρκέτα με 380 ;D Να δώσω ένα άλλο παράδειγμα: Αν κάποιος πάρει το κύκλωμα ενός μέτριου μηχανήματος και το βάλει στο κουτί ενός γ@*@*ου, και μετά το βάλει σε κάποιον να το ακούσει, θα τον ψαρώσει? Η προκατάληψη έναντι του ονόματος του κουτιού θα οδηγήσει το αυτί στο να πιστέψει ότι ακούει κάτι ιδιαίτερο? 8)

Και για να βάλω το θέμα στη βάση του: Αφορμή για το thread μου έδωσε η συζήτηση που έγινε παλιότερα για το tonelab. Εκεί κάποιοι φίλοι αρνούνταν κατηγορηματικά την όποια πιθανότητα για ένα μηχάνημα των 400 ευρώ να πλησιάζει έστω κάποια αναλογικά πετάλια. Σαν κύριο επιχείρημά τους δηλαδή είχαν την τιμή. Αν το tonelab είχε 5.000 ευρώ, μήπως το αντιμετώπιζαν με άλλη ψυχολογία??? ???

Ρε Trigga που έβγαλες το συμπέρασμα ότι δουλεύω με behringer?

Τελικά νομίζω ότι το βασικότερο στοιχείο για το πως εκλαμβάνουμε τον ήχο είναι η ψυχολογία. Αν σου μπει στο μυαλό ότι έχεις το σούπερ μηχάνημα, ε τότε ακούς σούπερ συχνότητες! Αν κάτι σου κοστίσει "ψίχουλα" το έχεις του κλότσου και του μπάτσου, ενώ άμα το χρυσοπληρώσεις το βάζεις σε γιάλα και του κάνεις τάματα στην Παναγία την Εκατονταπυλιανή ;D Και για να το πω ακόμα πιο ωμά: Αν τα προιόντα Behringer κόστιζαν 10.000 ευρώ έκαστο θα ήταν αντικείμενα πόθου, και όλοι θα είχαν άποψη για την θαυμάσια... παραμόρφωση που επιφέρουν στον ήχο. :P

Η korg έβγαζε ένα mono synth που ήταν η βάση για την επέκταση του trinity. Λεγόταν Prophecy. Ψάξε αυτό το manual.

Φαίνεται πως υπάρχουν αρκετά προβλήματα με τους drivers. Και δεν υπάρχει κάτι χειρότερο στον audio world από το να περιμένεις την βελτίωση των οδηγών. Κάλλιο m audio και στο χέρι παρά TC και... καρτέρι ;D

Και εγώ προς τη fireface κλίνω. Επίσης μια βόλτα στο forum της TC electronics αποδεικνύει ότι ένας στοιχειωδώς νοήμων άνθρωπος θα τις απέφευγε πάση θυσία :o

To κλιπακι τα σπαει 8)

Ωραίος!

Λοιπόν, αυτός ο ενισχυτής χρειάζεται και ένα τεράστιο χωνί. Προσαρμόζεις την μεγάλη είσοδο του χωνιού στα ηχεία του ενισχυτή. Μετά βάζεις την λεπτή σωληνωτή έξοδο του χωνιού στο αυτί σου. Βαζεις το volume τέρμα, παίρνεις την κιθάρα και :o

Όσο αφορά το γόρδιο δεσμό: Υπήρχε η προφητεία ότι αυτός που θα τον λύσει θα κατακτήσει την Ασία. Η μαγκιά λοιπόν δεν ήταν ότι ο Αλέξανδρος τον έκοψε αλλά ότι έφερε την προφητεία εις πέρας. Αν είχαμε λοιπόν τώρα τα λάφυρα της Περσίας θα μπορούσαμε να πληρώσουμε τον Χατζηγιάννη για να το ΒΟΥΛΩΣΕΙ ;D ;D ;D

Thanks... ίσως να το παράκανα στο solo με το wha-wha ;D

Όποιος θέλει να ακούσει και άλλα κομματάκια ας ρίξει και μια ματιά στο Myspace μου :) www.myspace.com/manosdaydream

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τις παρατηρήσεις. Ανέβασα μια καινούργια version του κομματιού με βάση αυτές. Check it out! :)

Thanks guys!

Μπράβο παιδά... πολύ καλό! :)

Ενα κλιπακι και απο μενα... Ακούστε το δυνατά ;) Edit: Καινούργια Version με βάση τις παρατηρήσεις σας. Thanks!

Κοίτα Jimmypaf αυτά που λες χρησιμεύουν όταν κάνεις μουσική σκάβοντας. Υπάρχουν όμως και κάτι τύποι που απλά βάζουνε φουρνέλα. Για το σκάψιμο χρειάζονται ένα σετ αυτιά και χέρια. Το φουρνέλο όμως ή το έχεις ή δεν το έχεις. Αν τώρα ξέρεις και να σκάβεις και τοποθετήσεις το φουρνέλο στο σωστό σημείο πάει... τα γκρέμισες όλα :)

Λοιπόν, για να τελειώνει η συζήτηση :P θα αναφέρω τον κατάλογο του manosx για τα ειδη των μουσικών που κατοικούν στον πλανήτη γη: 1) Μουσικοί με πολλές γνώσεις αλλά χωρίς ταλέντο και βιώματα. Αναμφισβήτητα είναι το πιο άχρηστο είδος μουσικού, που δεν πρόκειται να προσφέρει τίποτα στην τέχνη. 2) Μουσικοί με ελάχιστες γνώσεις αλλά με ταλέντο Εδώ πλέον το πράγμα σοβαρεύει. Σε κάθε περίπτωση γνώση δεν είναι μόνο η αρμονία, αλλά και η εμπειρία πάνω σε ένα όργανο (ή ένα PC :o). Με αυτήν την προυπόθεση λοιπόν, και με δεδομένο ότι έχει κάτι ΝΑ ΠΕΙ ο μουσικός, μπορούμε να έχουμε αριστουργήματα. 3) Μουσικοί ΚΑΙ με γνώσεις ΚΑΙ με ταλέντο. Best of both worlds! Τα έχει όλα και συμφέρει. Eπειδή ταλέντο δεν μπορούμε να αγοράσουμε, καλό θα ήταν να πάρουμε όση γνώση μπορούμε. Αν τώρα δεν έχουμε ενα ΜΗΝΥΜΑ να περάσουμε, ενα ΒΙΩΜΑ να εκφράσουμε, ή έστω ένα ΦΡΑΓΜΑ να σπάσουμε, τότε κλάφτα... δεν μας σώνει τίποτα!

Ξέχνα τον εξοπλισμό. Αν έχεις το ταλέντο τους στη σύνθεση και την ενορχήστρωση, την τεχνική τους στο παίξιμο, και κυρίως έχεις αφιερώσει ΑΠΕΙΡΕΣ ώρες σε πρόβες, live κλπ τότε... κάτι θα βγει! Το βασικότερο είναι να διαθέτεις τις συνθήκες για ποιοτικό monitoring. Άπαξ και ακούς σωστά, με μια σειρά minimum εργαλείων μπορείς να έχεις πολύ καλά αποτελέσματα. Για μένα ένα σωστά οργανωμένο home studio έχει τη δυνατότητα να δώσει ακόμα και ΚΑΛΥΤΕΡΑ αποτελέσματα για ένα και μόνο λόγο: Τον άπλετο χρόνο που σου παρέχει ;) Φυσικά αυτό προυποθέτει έναν Α εξοπλισμό και κάποια Β γνώση, but anyway είναι εφικτο IMHO

Με πείσανε να γίνω ρεβιζιονιστής και να γυρίσω δίσκο Θα ’ρθει όμως καιρός που και συ θε να πειστείς πως έτσι δεν τη βρίσκω Τι να κάνω ήτανε γραφτό θέλω δεν το θέλω ότι τραγουδώ να το πουλώ να ζήσω Όταν πάω στον παραγωγό πρέπει να βολέψω έτσι το γραφτό Να του γυαλίσει για να το γυαλίσει Να ’χει σαλέπι για να σας αρέσει Να έχει θέμα με έρωτα και αίμα Να είναι λόγια, λόγια κομπολόγια Να σας καλοκαρδίσω για να σας γαλουχήσω Κι από χρέος συναδελφικό να χαμογελάω στο κοινό Να τους σαλεύω για να το μερεύω Να του σφυρίζω, να το νανουρίζω Να το φουντώνω, να το ξεφουσκώνω Και στην κομμούνα να είμαι οπορτούνα για να σας εκτονώνω με πλαίσιο το νόμο Δουλειά σου είναι μου ’πανε να κρύβεις τα τρωτά των καθιερωμένων Για να διατηρήσομε τα οικονομικά των ευαρεστημένων Σιγουριά και δόξα τω θεώ τα καλά στον καπιταλισμό είναι πως έχει βίδα Άμα πιάσεις το μηχανισμό από τα αυτιά τον πιάνεις τον λαγό Τον Πελοπίδα τρως με μια τσιμπίδα Στην Παρθενόπη χαρίζεις ένα τόπι Και με τα χρόνια γυρνάς μες στα σαλόνια Ξεχνάς ποια μάνα σε γέννησε στο κλάμα Και του εργάτη καβάλησες την πλάτη Μέχρι να πει αμάν πια Κι έμπασες τα κομμάτια Και άει στα κομμάτια Με πείσανε να γίνω ρεβιζιονιστής Και να γυρίσω δίσκο Θα ’ρθει όμως καιρός που και συ θε να πειστείς Πως έτσι δεν τη βρίσκω

Εγώ ρε φίλε τον γνωρίζω τον Κατμαν. Ο Καρβέλας που του γράφει τραγούδια τι να πει? Δηλαδή μας λες ότι το όνειρό σου σα μουσικός είναι να γράφεις τραγούδια για τον Κάτμαν? Στη σημερινή Ελλάδα η βασική προυπόθεση για να κάνεις χιτ είναι η ξετσιπωσιά. Να παίρνεις ανθρώπους από ιδρύματα και να τους βάζεις σε εκπομπές, να κλέβεις αυτούσια ξένα κομμάτια, και να γράφεις στίχους επιπέδου "ο σκύλος μου είναι γκευ". Αμα αυτο είναι το ονειρό σου, στο χαρίζω ρε μάγκα! Με τις ευχές μου!

Κοίτα ρε φίλε, άμα για σένα το πρότυπο του μουσικοσυνθέτη είναι ο Καρβέλας και ο Φοίβος, με γειά σου και χαρά σου. Κακώς κρύβεσαι όταν τους σιγοτραγουδάς. Επειδή όμως (και ευτυχώς) τα όρια της μουσικής δεν φτάνουν μέχρι την Βανδή και τον Κάτμαν, επέτρεψέ μας να έχουμε άλλα πρότυπα συνθετών, και κυρίως άλλες φόρμες έκφρασης, στις οποίες θα "ευελπιστουμε καποια στιγμη και εμεις να τα καταφερουμε".

Κάτσε να βάλω και εγώ κάποιους στίχους Συνθέτης: Νίκος Καρβέλας Στίχοι: Βουρλιώτης:Για πες μου, τώρ απου ήρθε η ώρα για να φύγω, στέκομαι μπροστά στην πόρτα, την ανοίγω. Πίσω μου εσύ και ένα ναρκοπέδιο που'χει τη μορφή σου μα θυμίζει άλλο σχέδιο. Γίναμε δυο ξένοι που συζούν στην ίδια πόλη, δε το συζητάμε μα το ξέρουν όλοι. Τίποτα κρυφό πια δε μένει πια δεν κρύβεται, όταν μία σχέση τραυματίζεται ή θίγεται. Φύγετε ο ένας απ'τον άλλο τώρα φύγετε, όσο προσπαθείτε τρύπες μόνο ανοίγετε. Τρύπα στο νερό και οι δυο σας πνίγεστε σαν τους ναυαγούς όταν στα βαθιά ανοίγεστε. Είναι φορές που θυμώνω αλλά και βράζω, από το θυμό δηλητήριο πάντα στάζω, τότε είναι που θέλω να σε πνίξω κι άλλοτε διάπλατα τα χέρια μου ν' ανοίξω. Βίσση: Έρωτα ή πόλεμο τι ζητάς απ'τα δυο; Έρωτα ή πόλεμο πες μου τελικά τι θες από μένα. Γίνε ένα δάκρυ γίνε μια φλόγα. Κάνε με στάχτη, ζήτα συγνώμη. Γίνε μια λέξη, Γίνε αλήθεια. Γίνε ένα ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ... Βουρλιώτης:Ναι,όλα όσα είπαμε ναι, όλα όσα ζήσαμε δεν ξεχνιούνται πια ποτέ ναι, ναι, ναι, ναι, ναι Ό,τι συναντήσαμε, ό,τι αγαπήσαμε, μέσα μας θα μείνουνε ναι, ναι, ναι, ναι...

Σε ποιό σκυλάδικο είπαμε παίζουν φέτος?