sentientno6

Αν και δεν μπορώ να καταλάβω πως σου ακούγεται πιο "βαθύς" ο ήχος με τόσο muffling, έχε στο νου σου ότι μπορεί εσένα στη θέση που είσαι να σου ακούγονται ωραία αλλά σε μια ηχογράφηση ή σε ένα live απο κάτω μπορεί να ακούγονται και σαν χαρτόκουτα. Επίσης, μην παραμελείς, ένα παραπάνω στο ταμπούρο, το κάτω δέρμα. Είναι όσο σημαντικό και το επάνω στην παραγωγή του ήχου.

Έχω ακούσει κατα καιρούς πως η αλλαγή του δεξιού (για ένα δεξιόχειρα) χεριού, με το αριστερό σε καθημερινές "αγγαρείες" ή συνήθειες (βούρτσισμα δοντιών, χτένισμα, φαγητό, (καλύτερα όχι) ξύρισμα κλπ), μπορεί να βοηθήσει το αριστερό χερί να μην το αισθάνεσαι τόσο... κουλό όπως λες. Βέβαια μην περιμένετε έτσι να παίζετε open handed σαν τον Beauford χωρίς εξάσκηση και στα τύμπανα αλλά σίγουρα θα βοηθήσει κάπως.

Δεν θα έλεγα ότι είναι "μύθοι" τα παραπάνω. Είναι απλώς κάποια στερεότυπα που χρησιμοποιούνται δεκαετίες τώρα και αυτό γιατί απλά λειτουργούν "σωστά". Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν μπορείς να μην μετράς στα fills, να παίζεις στα... πόδια σου στο solo, να στήνεις την κάσσα στη θέση του floor tom και λοιπά ;D Συγκεκριμένα τώρα, ισχύει ότι με τις συνηθισμένες μπακκέτες, χρησιμοποιείται ανάποδα η μπακκέτα στο cross sticking απλά γιατί για να βγάλεις τον γνωστό ήχο πιάνοντας την κανονικά, πρέπει να την φέρεις πιο πάνω. Πράγμα που είναι άβολο τις περισσότερες φορές.

http://www.myspace.com/tripinfuzz Το myspace της μπάντας μου. Πρόσφατα αλλάξαμε όνομα και κάναμε καινούρια σελίδα στο myspace (καθώς και στο facebook: http://listen.to/TripinFuzz). To ύφος μας κινείται ανάμεσα σε blues/rock/funky μουσικές.

Έχω παίξει Live με ....0 άτομα απο κάτω :P (true story) Καλή ιδέα αυτή. Εγώ με το hi-hat έχω συνήθως πρόβλημα (αν δεν έχει χαλάκι απο κάτω) που γλιστράει αρκετά. Το πετάλι της κάσσας, έχει λάστιχο απο κάτω, με αποτέλεσμα να τραβάει και την κάσσα.

Είμαι σίγουρος... Όπως είμαι και σίγουρος ότι ένας γονιός δεν προσπαθεί, πολλές φορές με το ζόρι, και βλέπει τελικά ότι το παιδί του κάνει κάτι που κανένα άλλο παιδί δεν μπορεί. Τα πραγματικά ταλέντα ξεχωρίζουν σε λίγα και μικρά πράγματα τα οποία μπορούν να δουν και να καταλάβουν μόνο όσοι είναι αρκετά μελετημένοι στο θέμα. Όλα τα άλλα είναι θέμα εξάσκησης και άλλων παραγόντων όπως η υποστήριξη απο τους γονείς και τους ανθρώπους κοντά σε σένα. Αλλιώς είναι οταν οι γονείς σου, μουσικοί ή όχι, σου αγοράζουν μια κιθάρα/ντραμς/μπάσσο/βιολί κλπ όταν είσαι 5 χρονών, οπότε και η ικανότητα σου να μάθεις κάτι είναι πολύ πιο μεγάλη απ' οποτεδήποτε άλλοτε στη ζωή σου, και σου προσφέρουν την συνεχή υποστήριξη που μόνο αυτοί μπορούν, και αλλιώς όταν ξεκινάς απο μόνος σου στα 15+ χωρίς κάποια υποστήριξη ή ώθηση απο κάποιον άλλο.

Το DVD του Benny Greb, Language of Drumming, απευθύνεται τόσο σε αρχάριους όσο και σε προχωρημένους. Εξηγεί μια ιδιαίτερη προσέγγιση των ντραμς χωρίς όμως να είναι κάτι που θέλει καιρό για να μάθεις. Προσωπικά, είδα ότι σε μικρό διάστημα, εφαρμόζοντας αυτά που λέει κατάφερα να βελτιώσω αισθητά την τεχνική μου και να κερδίσω αρκετές ιδεές. Πολύ καλό, και πολύ όμορφο (όσοι το έχουν δει ξέρουν), DVD.

Γιατί απολαμβάνει endorsements απο... 4 τεράστιες εταιρίες... Και εγώ έτσι θα ήμουν, και ας είχα endorsement απο 1.

Τα πονάκια που λες, τα νιώθεις στον καρπό και πάνω. Το μούδιασμα στον αντίχειρα συμβαίνει απο την μεγάλη ένταση. Μπορεί μακροχρόνια να σου δημιουργήσει πρόβλημα, φαντάζομαι, αλλά μπορείς να το προλάβεις εύκολα απλά ρίχοντας την ταχύτητα και ανεβάζοντας μόνο όταν νιώθεις άνετα. Είναι θέμα, απ' όσο γνωρίζω απο προσωπική εμπειρία, grip. Γενικά, καλό είναι να μην βιαζόμαστε να μάθουμε πράγματα για τα οποία, απ' ότι φαίνεται, είναι ακόμα νωρίς. Αργά και χαλαρά.

Και εμένα μου συνέβαινε για ένα μεγάλο διάστημα πριν κάποιο καιρό. Είναι θέμα λαβής. Προφανώς σφίγγεις πολύ την μπακκέτα με τον αντίχειρα. Χαλάρωσε την λαβή σου, και παίξε πιο αργά.

Ναι, απ' ότι φαίνεται έπρεπε να το είχα αναφέρει απο την αρχή. Ευχαριστώ και πάλι.

Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις, με καλύψατε. Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα τόσο υψηλό κόστος, και μάλιστα χωρίς να υπολογίζουμε και το δέρμα, αλλά ας έχει. Όσο για το σχέδιο, πρόκειται για ένα μονόχρωμο vector γραφικό οπότε δεν τίθεται θέμα ανάλυσης.

Και άντε καλά, στα χέρια κάνεις ενα ζέσταμα πριν το Live. Αλλά τι γίνεται με τα πόδια? Δεν μπορείς να κάθεσαι μόνο σου πίσω απο το set, ενώ υπάρχει κόσμος στο μαγαζί, και να ζεσταίνεις τα πόδια σου.

Σωστά... και το είχα δει κιόλας αυτό το site αλλα απ' ότι φαίνεται... το ξέχασα... Thanks ;)

Marathon για τι κόστος μιλάμε όσον αφορά την ψηφιακή εκτύπωση? Αν δεν ήταν τα μεταφορικά τόσο ακριβά (έχω βρω μόνο site απο Αμερική), προφανώς και θα επέλεγα να παραγγείλω απ' έξω. Έχω δει καταπληκτικές δουλειές πάνω σε δέρματα απο εταιρίες που κάνουν μόνο αυτό. Για να πω την αλήθεια, αρχίζω να τείνω στην εκτύπωση του Logo σε μεγάλο μέγεθος, κολλημένο με ταινία διπλής όψης πάνω στο δέρμα.

Αναφέρομαι στο τύπωμα (ή κόλλημα(?)) Logo ή οποιουδήποτε σχεδίου στο μπροστά δέρμα της κάσσας. Έχω βρει αρκετά site/εταιρίες στο εξωτερικό αλλά τίποτα εγχώριο. Υπάρχει κάποιος που την κάνει αυτή τη δουλειά στην Ελλάδα, και, ακόμα καλύτερα, στη Θεσσαλονίκη?

Η τρίτη παράγραφος με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Παραθέτω και μια συνέντευξη ενός φοβερού drummer μιας και νομίζω ότι συνδέεται άμεσα με αυτή τη συζήτηση.

Νομίζω είναι πιο πολύ θέμα διάθεσης και χαρακτήρα του κάθε μέλους ξεχωριστά, για να δέσει μια μπάντα. Θεωρώντας φυσικά ότι όλοι έχουν ένα μέτριο/αξιοπρεπές τουλάχιστον επίπεδο. Οι καλύτεροι μουσικοί να απαρτίζουν μια μπάντα, και να κάνουν πρόβες 24/7, αν δεν υπάρχει διάθεση και κυρίως ωριμότητα ώστε να "ακούει" ο ένας τον άλλον, και να βάζουν στην άκρη εγωισμούς και κόμπλεξ ώστε να μιλάμε πλέον για ένα καλό σύνολο, και όχι για έναν καλό σόλο μουσικό (υπάρχει αυτό, αλήθεια?), δεν υφίσταται δεμένη μπάντα. Εν τέλει, χιλιοειπωμένο βέβαια εδώ μέσα, καλός μουσικός, για μπάντα τουλάχιστον, είναι αυτός που μπορεί να συνεργαστεί εποικοδομητικά με άλλους μουσικούς. Οι υπόλοιποι ας αρκεστούν στο να ανεβάζουν βίντεο στο youtube.

Οπότε... δεν υπάρχουν μουσικά drum solos... χμμμ.... Συμφωνώ ότι solo κάνεις, όχι με το ζόρι, αλλά εφόσον το θες και ξέρεις ότι τουλάχιστον, θα αρέσει σε εσένα. Μερικές φορές παίζουμε και για τον εαυτό μας, γιατί μας ευχαριστεί σε προσωπικό επίπεδο (κύριε Superfunk ;)) και αυτό με τη σειρά του συμβάλλει στο να παίξουμε ακόμα καλύτερα αφού... ευχαριστιόμαστε. Επίσης, πως προέκυψε ότι πρέπει να είσαι τέρας τεχνικότητας για να κάνεις ένα όμορφο solo? Ψέμα είναι ότι μερικά πολύ όμορφα guitar solos είναι τεχνικά απλά? Εντάξει, προφανώς έχουμε να κάνουμε με δύο τελείως διαφορετικά όργανα αλλά αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα πως δεν μπορείς να κάνεις ένα μουσικό drum solo γνωρίζοντας παρά ελάχιστα rudiments/ostinatos/fills κλπ. Για να καταλήξω, πιστεύω ότι σε οποιοδήποτε (σχεδόν) είδος μουσικής, ένα σύντομο και μουσικό σόλο (που δεν έχει σκοπό την επίδειξη τεχνικότητας όπως ξεχνάμε όλοι, ανεξαιρέτως, πολλές φορές) είναι κάτι διαφορετικό, μια ευκαιρία για τον μουσικό (τον drummer εννοώ, ναι) να εκφραστεί και υπο τις κατάλληλες συνθήκες μπορεί να κάνει ενα live πολύ ομορφότερο απ' ότι θα ήταν χωρίς αυτό. Επίσης, δεν χρειάζεται το πρώτο σόλο που θα κάνεις να είναι άψογο, αρκεί να είναι έστω και λίγο μουσικό ώστε να αρέσει στον κόσμο, και σε εσένα πρώτα. Και σιγά σιγά θα βελτιώνεσαι και θα παίζεις πιο άνετα, με περισσότερη αυτοπεποίθηση (που στο πρώτο σόλο μάλλον δεν θα έχεις) και μπορεί να αρέσει και στους κιθαρίστες ;)

42 λοιπόν, το σημειώνω. Δεν έχω κάποιο προβληματισμό με τη μπάντα μου, γιατί γνωρίζω τη μπάντα μου. Απλώς θα ήθελα να άκουσω απόψεις και εμπειρίες απο άτομα που έχουν περάσει αυτό το στάδιο, το περνάνε τώρα ή το περνάνε εδώ και καιρό ;D

Απλό το ερώτημα, σύνθετη (πολύ σύνθετη ;D) η απάντηση. Καλά δεν περιμένω να μου πει κάποιος 2 χρόνια και 3 μήνες π.χ. αλλά θα με ενδιέφερε να μάθω πότε έφτασε η δικιά σας μπάντα στο... peak της. Πότε αρχίσατε να γνωρίζετε ο ένας το παίξιμο του άλλου, να προσαρμόζεστε πάνω σε αυτό, να groov-άρετε (όπως το βλέπει ο κάθενας) και φυσικά να περνάτε καλά? Και πως το καταφέρατε (ΑΝ) ? Αφήνοντας στην άκρη παράγοντες όπως τεχνικότητα, ωριμότητα κλπ και θεωρώντας μια μέση ελληνική (προσοχή εδώ), ή και όχι, μπάντα που ξεκινάει τώρα, σε πόσο καιρό θα έχει δέσει και θα είναι πλέον μια "καλή" μπάντα αν υποθέσουμε ότι δεν θα συναντήσει κανένα εμπόδιο στη σταδιοδρομία της? Θα μπορούσε κάποιος να το προσδιορίσει με ακρίβεια δευτερολέπτου? (προφανώς αστειεύομαι εδώ ;))

Είναι πιο πολύ θέμα συνήθειας και όχι στάσης. Στην αρχή όλοι το έχουμε αυτό το πρόβλημα. Με τον καιρό, το σώμα θα μάθει να ισορροπεί μόνο του. Το κάθισμα, αφού λες ότι κουνιέται τόσο πολύ, αλλάξε το οπωσδήποτε. Σε κάνα μήνα ακόμα, με το ίδιο κάθισμα, θα έχεις πρόβλημα με μέση/πλάτη.

Μου καταστρέφεις τα όνειρα... θέλω τέτοιο ήχο με Gretsch Club Jazz... έστω με μια 20άρα κάσσα. Ωραίες δεν λέω, οι μέγαλες, αλλά άντε κουβάλα τες. Χώρια που δεν μου αρέσουν τα... looks της ;D

Ωράιος, θενξ. Λες σε 20αρα (ή 18άρα ;D) να μπορείς να πλησιάσεις καθόλου αυτό τον ήχο? Επίσης σε live unmiced καταστάσεις πως είναι?

Ωραίος drummer, ωραίος ήχος. Το ένα αναδεικνύει το άλλο. Specs του drumset? Μου άρεσε πολύ ο ήχος της μπότας, δέρματα/κούρδισμα?