matawan

ωραιοτατη, νομιζω οτι η epiphone εχει κανει πολυ καλη δουλεια σε αυτη τη σειρα και το value for money ειναι σε ιδιαιτερως υψηλο επιπεδο...

Νομιζω πως το strumming δεν ειναι το ισχυρο της σημειο, μαλλον εκει θελεις μια κιθαρα με δυνατοτερο ηχο και ενδεχομενως και περισσοτερο sustain. Οσο για τις flatwounds, το εχουμε ξανασυζητησει, πλεον ειναι θεμα συνηθειας και προτιμησης και οχι τοσο για να ειναι period correct το πραγμα :D

μιλ μερσι ;D

απο Thomann, απ οσο ξερω δεν την φερνει καποιος εδω στην Ελλαδα.

Εχει τις χορδες που φορουσε οπως ηρθε, θα τις αλλαξω με flatwounds, αυτες εχω συνηθισει να παιζω εξαλλου. Σε γενικες γραμμες παντως ηρθε καλοσεταρισμενη, χωρις θεματα.

Ναι , η κιθαρα ειναι ακουστικη, απλα εχει εναν undersaddle μαγνητη για να μπορει να συνδεθει και σε ενισχυτη διατηρωντας βεβαια εναν "ακουστικο" χαρακτηρα στον ηχο. Παραθετω ενα βιντεακι που την εχω ηχογραφησει με ενα rode nt-1 με λιγο τσαπατσουλικο παιξιμο αλλα νομιζω οτι ο χαρακτηρας του οργανου αποτυπωνεται μια χαρα. https://youtu.be/tzMk57Rbisg

Ηχογραφησα με το κινητο, ο undersaddle ειναι απροσδοκητα καλος ομως, ειδικα αν κανεις blend με τον ακουστικο ηχο...

Παρελαβα προσφατως την Epiphone Masterbilt Deluxe, archtop της καινουριας σειρας της Epiphone. Τα χαρακτηριστικα της προφανως μπορει καποιος ευκολα να τα βρει στο επισημο site της εταιρειας. Να πω οτι προκειται για ενα εξαιρετικο οργανο σε επιπεδο κατασκευης, προφανως για το συγκεκριμενο price range. Στα δικα μου αυτια, ο ηχος που περιμενει κανεις απο μια αναλογη archtop ειναι εκει. Το μανικι της ειναι επισης ασυνηθιστα παχυ για συγχρονη κιθαρα, κατι το οποιο εμενα προσωπικα με εξεπληξε ιδιαιτερως ευχαριστα. Τελος , αισθητικα ειναι μια κουκλα... Παραθετω κι ενα κλιπ που ηχογραφησα προχειρα και επιφυλασσομαι για επιπλεον υλικο με καλυτερη πχιοτητα. deepriver.mp3

να θεσω μια αλλη παραμετρο σε αυτη την υποθεση, ειναι φυσικα μια εικασια, ωστοσο εχουμε τουλαχιστον 2 αλλες περιπτωσεις αναλογου θανατου celebrity που εικαζεται οτι υπηρξαν "ατυχημα" κατα τη διαρκεια αυτης της πρακτικης ( αναφερομαι στον michael hutchence των INXS και στον David Carradine ) https://en.wikipedia.org/wiki/Erotic_asphyxiation

Παρ'ολο που οι Strats γενικα δε μου αρεσουν, τουτη εδω ειναι εξοχη. Ως προς το pickguard, εμενα θα μου αρεσε πολυ και με anodized gold παντως... Ευγε!

Μαλλον κοιταξες σε λαθος μερος. Οι τιμες ειναι κατα προσεγγιση ενα 10ευρω κατω απο την τιμη που ανεφερες. Προφανως υπαρχουν και ακριβοτερες εκδοσεις αλλα νομιζω οτι κατα μεσο ορο κινουμαστε γυρω στα 20-22 ευρω.

Αυτο που θα ηθελα να επισημανω στον ολο διαλογο σχετικα με το βινυλιο η τα ψηφιακα μεσα αναπαραγωγης , σε προσωπικο παντα επιπεδο, ειναι η αφοσιωση στη διαδικασια της ακροασης. Τα mp3s, το youtube, ακομη και τα cds, στο περιορισμενο attention span που εχω, συχνα καταληγουν στο να προσπερνουνται τα κομματια το ενα μετα το αλλο , χωρις καν να ολοκληρωνονται. Αντιθετα, το LP, εχει ξαναπροσδιορισει αυτη την συνειδητοποιημενη ας πουμε ακροαση ενος ολοκληρου δισκου.

Οσες κιθαρες ειχα με bigsby ας πουμε με παιδεψαν αρκετα περισσοτερο ας πουμε , δε νομιζω οτι εχουν πολυ μεγαλυτερο travel ;)

Νομιζω πως στην πραγματικοτητα το τρεμολο ειναι αυτο ακριβως που πρεπει να ειναι για τον χαρακτηρα του οργανου. Προσωπικα δεν ειχα ποτε θεματα μαζι του, λαμβανοντας ως δεδομενο οτι ΜΕ ΤΙΠΟΤΕ δεν ξεκουρδιζει - οπως ανεφερε και ο αγαπητος SF. Ουτε με την στοκ γεφυρα ειχα ποτε προβλημα μιας και εχω σχετικα ελαφρυ χερι και δεν "σκαβω" , εξαλλου ως επι το πλειστον παιζω φλωρικα πραγματα. Εν κατακλειδει, γνωμη μου ειναι πως η JM ειναι περισσοτερο all-around οργανο απ'οτι της αποδιδεται.

θα το πω ξανα κι ας με πειτε γραφικο, οι Jazzmasters ειναι για εμενα οι πλεον εργονομικες κιθαρες. ευχαριστω, τα σεβη μου.

νομιζω πως δικαιωματικα του ανηκει ο τιτλος της ιδιοφυιας, τοσο ως μουσικου οσο και ως εφευρετη. εδω ενα βιντεο οπου χρησιμοποιει το "little black box" του και κατοπιν ενας καποιος μαλλιας κατοπιν υποκλινεται στο μεγαλειο του. https://www.youtube.com/watch?v=qx_LkeannBc

υπαρχει και αυτο το λαιβ στο youtube

Για να κατανοησω δλδ κατιτις, ακουμε φερ ειπειν το εξης καψουροτραγουδο νιωθουμε η οχι? αμα ο καλλιτεχνης ειναι ΝΔ πρεπει να νιωσουμε λιγοτερο απο το αν ειναι ΣΥΡΙΖΑ ? το παραθετω ετσι χονδροειδως αλλα προσπαθωνα κανω ενα point.

με αυτο το τριο επαιξε και στην Αθηνα πριν μερικους μηνες ο Lage, το εμαθα δυστυχως πολυ αργα...

ωραιοτατος ο δισκος με σπουδαιους μουσικους να παιζουν σ'αυτον (παιζει και ο Julian Lage κιθαρα, ενα τερας και μισο)

το κλιπ ειναι αλλη μια run of the mill υλοποιηση που προοριζεται για θεαση στο youtube. ειναι απλως επαρκες.

Post apocalyptic - αδεια πολη, κοσμος πουθενα, γκομενακι κανει ο,τι γουσταρει στους δρομους που δεν υπαρχει ψυχη, ρεντνεκ σε περιπολικο την ρωταει που βρηκε βενζινα. Αυτο.

Έχοντας ακουσει τον δισκο 2-3 φορες αυτο που εχω να πω ειναι οτι στα δικα μου αυτια, οι RS εχοντας πατησει τα 70, δινουν ενα δειγμα δουλειας που αποδεικνυει περιτρανα γιατι ειναι αυτοι που ειναι και σε γενικες γραμμες δειχνουν στους νεοτερους πως πραγματικα γινεται - στα πλαισια φυσικα ενος συγκεκριμενου μουσικου genre. Οι Stones ποτε δεν ειχαν αυτη την αισθηση της Βρετανιλας που διαβασα να αναφερεται σε καποιο σχολιο, ειναι ξεκαθαρο απο την αρχη της ιστοριας τους οτι η αμερικανικη μαυρη μουσικη ηταν η κινητηριος τους δυναμη. Ακομη και οταν απαγκιστρωθηκαν απο αυτη , τα κατοπινοτερα - και σπουδαιοτερα τους αλμπουμς- ( Sticky Fingers, Exile on Main St) ειχαν σαφεις αναφορες σε country - folk. Μην ξεχναμε την τεραστια επιρροη που ασκησε στον Keef η φιλια του με τον Gramm Parsons. Eν κατακλειδει, οι Stones ηταν και, οπως αποδεικνυεται, παραμενουν μια μπαντα που , φιλτραροντας ολα αυτα τα στοιχεια μεσα απο τις πλεον πληθωρικες και bigger than life προσωπικοτητες τους, μια επιπλεον νεα κυκλοφορια τους ειναι σε θεση να αποτελεσει θεμα συζητησεων! Οσο για το κλιπ, το μετααποκαλυπτικο στοιχειο του δεν το παρατηρησε κανεις δλδ? Νομιζω οτι εκει βρσκεται και το κλου.

μια που αναφερθηκαμε ετσι λιγο στο nashville, να παραθεσω αυτον που ειναι ενας απο τους ... 1500 τετοιους, κατι ψιλοπαιζει το παλικαρι...

ενταξει, δεν ειναι και λιγο πραγμα, μετα απο 16 δισκους να εξακολουθει να βγαζει σπουδαια πραγματα και να μην δισταζει να ανατρεψει τον "ηχο" του. σε προσωπικο επιπεδο, ειναι απο τους ελαχιστους πλεον καλλιτεχνες των οποιων τους νεους δισκους αναμενω παντοτε με ιδιαιτερη προσμονη.