Λυπαμαι παιδια, παρεξηγηθηκα και φταιω εγω.
Εξηγουμαι.
Δεν φυσηξα ποτε τον καπνο μου στο προσωπο κανενος. Παντα ρωταω, σε δημοσιους χωρους, τους διπλανους μου να μπορω να καπνισω, αν οχι αλλαζω θεση. Ακομη και στο σπιτι μου προσεχω πολυ αν καποιος εχει αληθινο προβλημα.
Ειμαι εναντιον ολων των απαγορευσεων, πρωτον ειναι θεμα αρχης και δευτερον τις θεωρω υποπτες (παντα κατι αλλο θελουν να εξυπηρετησουν, σιγα μην κοπτονται για την υγεια μας).
Επιμενω οτι θα ηθελα στο ιδιο μαγαζι να ειμαι κι εγω κι ο φιλος που εχει ασθμα, εγω στη μια γωνια και ο φιλος στην αλλη.
Απο τον νομο επιβαλεται, νομιζω, στα μαγαζια χωρος για μη καπνιστες. Φυσικα κατι τετοιο δεν τηρειται οπως και αλλα πολλα. Οποτε η καμπανα πεφτει στους καπνιστες και υσηχαζουμε κανοντας σκοντο για αλλη μια φορα στην ελευθερια της επιλογης μας.