audiokostas

Αντε καλώς να τα δεχτείς και να τα παίξεις.

Καλά έκανες με τον 7άρι. Έχω φάει ένα κόλημα τώρα τελευταία με τους 3pus ON.........

Μέχρι να ξαναγυρίσω "στις βασικές μας τις αρχές"

Αντε και πάλι με το καλό.

Τρείς συζητήσεις σε ένα thread.  ;D

Κανένας δεν θα μας κατηγορήσει ότι δεν εκμεταλευόμαστε πλήρως το bandwidth

...έχεις δει ποτέ οι φοιτητες μιας δημοκρατικής χώρας μετά το 2000 να αντιμετωπίζονται ως ταραχοποιοί και να ξυλοκοπούνται από τις "δυνάμεις καταστολής"??

Γαλλία, Γερμανία, ΗΠΑ, Ιταλία κλπ. κλπ.

Είναι δουλειά (εως και υποχρέωση) του φοιτητή να είναι "ταραχοποιό" (προσέξτε παρακαλώ τα εισαγωγικά) στοιχείο, είναι δουλειά των δυνάμεων καταστολής να καταστέλουν. Ο βαθμός υπερβολής είναι που χαρακτηρίζει το επίπεδο πολιτισμού της κάθε χώρας.

Κατ' αρχήν, αφού τονίσω ότι αφού έμμεσα και άμεσα είμαι παθών της κρίσης, να πω ότι δεν είναι απαραίτητα κακό αυτό που συμβαίνει. Δείτε το ως μία αποτοξίνωση, ένα ξεψείριασμα.

Ολη η κατάσταση ήταν παραφουσκωμένη άρα δεν είναι και κακό να ερχόμαστε στα ίσα μας που και που.

Επίσης, αν και πολέμιος του άκρατου καπιταλισμού (κατά την ταπεινή άποψή μου ο ώριμος και επιλεκτικός κρατικός παρεμβατισμός δεν είναι μόνο οικονομικά αναγκαίος αλλά και κοινωνικά επιβεβλημένος) να εξάρω την κίνηση του Κογκρέσου να μην εγκρίνει το bail-out των 700δισ. Ανεξάρτητα των σκοπιμοτήτων και συλλογιστικών από πίσω από μια τέτοια απόφαση, χρειάστηκε καπιταλιστικά cohones για να παρθεί.

Δεν πιστεύω ότι το δολλάριο θα καταρεύσει διότι πιστεύω ότι στη παρούσα φάση δεν είναι ακόμα ώριμο το αντίπαλο δέος (όποιο και αν πιστεύετε ότι είναι αυτό), ούτε οτι οι αγορές βρίσκονται σε τέτοια κατάρευση, ούτε οι υποδομές είναι τόσο σαθρές για ένα παγκόσμιο κραχ.

Την πρόσφατη θεωρία που άκουσα ότι είναι ένα ακόμα τέχνασμα εξάλειψης της μεσαίας τάξης τη θεωρώ μάλλον τραβηγμένη αν και το σίγουρο είναι ότι αυτή η τάξη πλήγεται περισσότερο. Η μεσαία τάξη όμως ήταν και παραμένει η κινητήριος πολιτιστική/οικονομική/παραγωγική δύναμη και η εξάλειψή της μάλλον δεν βοηθάει κανέναν.

Βέβαια, το θέμα παραγωγής για μένα είναι ένα ζήτημα που χρήζει προσοχής, καθότι προσωπικά πιστεύω ότι η πρωτογενής και σε μεγάλο βαθμό η δευτερογενής παραγωγή έχει αγνοηθεί επιδεικτικά τα τελευταία χρόνια (στην Δύση και ειδικά στον τόπο μας) με ένα ταυτόχρονο glorification των υπηρεσιών. Και τη σαθρώτητα αυτής της αντίληψης καλούμαστε ή θα κληθούμε στο εγγύς μέλλον να πληρώσουμε.

Υπομονή, ψυχραιμία και ίδωμεν. Και να παίζωμεν.......

Σαφέστατα.....

Με την ευγενική αλλά σαφέστατη υπενθύμιση στον πωλητή ότι "το ότι το αποδέχτηκα δεν σημαίνει ότι μου άρεσε που ήταν στραβωμένο". Ασχετα από το αν υπάρχει αποτέλεσμα. Υπάρχει λόγος. Τα δικαιώματα ως καταναλωτής δεν πρέπει να αναιρούνται λόγω υποχώρησης.

Οκ, ειδήμων δεν είμαι και λάθος μπορεί να κάνω, αλλά ανεξάρτητα τον ήχο που ψάχνεις, αν θέλεις στρατ πρέπει να έχεις αυτό που "αρχέγονα" θεωρείται strat. Διπλοί, ημίδιπλοι, τριπλοί μαγνήτες, καθ' όλα θεμιτοί στην αναζήτηση του Holy Sound δεν κάνουν μια strat. Άφού έρθεις στο αρχέτυπο ναναι καλά ο καλός ενισχυτής και τα επιθυμητά πεταλάκια. Αλλιώς, δεν ψάχνειs strat.

Επί του προκειμένου. Ημουν ευνοϊκά διακείμενος λόγω τίτλου στους Blues, μου άρεσαν πολύ περισσότερο τελικά οι Vintage.

Οι Texas δεν μου κάνουν ιδιαίτερη αίσθηση. But that's just me.

Αγόρασα πρόσφατα. καθαρά λόγω budget, τους GFS '64 Stagger Greybottom. Δεν το μετάνοιωσα καθόλου.

Το σιχαίνομαι όταν ρωτάω για τρείς εναλλακτικές και μου απαντούν για δεκατρεις

Us Us Us Us and Them Them Them Them

Θεός σχωρές τον.......

Να μιλήσω και για μια άποψη από την πλευρά των δεύτερων -άντα.

Πέραν του γεγονότος ότι το ακουστικό φάσμα μειώνεται με την ηλικία (αν και είμαι περήφανος κάτοχος ζεύγους ώτων καινουργή όπως έδειξε το check-up), οι ορμόνες μειώνονται αλλά ταυτόχρονα έχει αυξηθεί η εμπειρία μας, έχουμε ακούσει πολλά και ξέρουμε τι ζητάμε (λέμε τώρα) και είτε την ψάχνουμε λίγο παραπάνω είτε είμαστε (καλώς ή κακώς) απαξιωτικοί με λεπτομέρειες που θεωρούμε επουσιώδεις. Μπορεί να βαραίνουμε λίγο αλλά σιγά σιγά ξυπνάει ο connoisseur μέσα μας. Αυτό βέβαια έχει βαρύτητα όταν συνοδεύεται από προσωπική εμπειρία και όχι άμα το διάβασες, στο είπανε, το νόμισες.

Μου έκανε (και ακόμα κάνει) μεγάλη εντύπωση στο χώρο του high-end audio οι διάφοροι big spenders (και στο high end παιδιά μιλάμε για πολλά λεφτά) είχαν άποψε για την εγγραφή δείνα η τάδε ή την χροιά του βιολιού και του faggoto χωρίς να τα έχουν  ακούσει ΠΟΤΕ από κοντά.

Βέβαια αντίστοιχο απορίας είναι η προσπάθεια αναπαραγωγής με πανάκριβες κιθάρες/ενισχυτές/καλώδια/πετάλια ενός ήχου από παιδιά που η μόνη εμπειρία που έχουν από αυτό τον ήχο είναι σε ένα mp3 παιγμένο από combo του carrefour.

αυτή είναι να τη βάλεις σε βιτρίνα να την εκθέτεις  στο σαλόνι του ανακτόρου του πρίγκηπα Καρόλου!  ;D

Σαν βασιλικό σκίπτρο είναι 

Διακριτικά kitsch (αν αυτά συμβαδίζουν). Την λατρεύω.

με αλλα λογια δεν υπαρχει ΚΑΜΜΙΑ ΕΛΠΙΣ για ΚΑΜΜΙΑ ΒΕΛΤΙΩΣΗ (οσο μεγαλωνεις το βλεπεις και τελικα τα ΠΑΡΑΔΕΧΕΣΑΙ...) .....η Ελλαδα ειναι οπως ενα αεροπλανο που εχει πεσει σε spiral dive ,εχει μονο πιο....κατω ...(με αλλα λογια δεν εχει πατο το πηγαδι...)

Αν και πολλές φορές τείνω να έχω την ίδια άποψη, το αποποιούμαι.

Και αυτό γιατί είμαι ακόμα εδώ, γιατί έχω την γυναίκα μου που επιμένει, τα παιδιά μου που τα μαθαίνω, γιατί έχω τους φίλους που τη παλεύουν, γιατί βλέπω σε μερικά forum  ;) παιδιά (όλων των ηλικιών φίλτατε eye) που αρνούνται ακόμα τη λεζάντα "Τέλος".

Θύλακες πολιτισμικής αντίστασης υπάρχουν και θέλω να πιστεύω (που δεν το πολυβλέπω) ότι θα αυξάνονται. Αν έχασε το αεροπλάνο το σημείο στήριξης δεν αναιρεί το γεγονός ότι ακόμα δεν τσακίστηκε. Μέχρι τότε επιβάλλεται να μην απελπιζόμαστε. Οχι παθητικά. Αλλά με ενεργή κοινωνική συμμετοχή όπως αυτή την ερμηνεύει ο καθένας.

Πίστεψέ με SF, στην ηλικία μας, μετά από όλες αυτές τις χλαπάτσες που φάγαμε, είναι εύκολο να πεις, "να πα να γαμ... Ι 've paid my dues, time after time  ;) και προκοπή δεν είδα" αλλά με αυτόν τον τρόπο, σίγουρα δεν θα αλλάξει τίποτα. Δεν προσδοκώ σε καταστάσεις Φοίνικα. Ημουν πάντα οπαδός του evolution παρά του revolution. Και μπορεί ο μεγάλος πόλεμος να μην κερδίζεται αλλά πρέπει να πολεμάμε τις μικρές καθημερινές μας μάχες.

Τσε Κωστάρας  ;D

Κι αν έχει την πέρλα της με το χρυσαφάκι.

Και το κόκκινο see-through please να φαίνεται το ash και τα νερά του

αμ αυτο λεμε τοση ωρα οτι ΕΞΩ στην Ευρωπη ΚΑΝΕΙΣ δεν δουλευει παραπανω απο 8ωρο,οχι οπως εδω που αν δεν "δουλεψεις" 12 ωρες σε λενε τεμπελη και σε απολυουν.

 

ΠΟΙΑ χωρα εχει ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ?

 

Ε?Ε?

::)

Εεεεμμμμ. Δικαίωμα.....

Κοίτα αυτά που έχω δεί, δεν θα μπορούσα σε καμία περίπτωση να τα πω "δικαιολογίες". Όταν ένας ανθρωπος πριν ξεκινήσει να δουλεύει είναι γεμάτος ενέργεια και κάνει 1002 πράγματα και ο ίδιος αυτός ανθρωπος απο την στιγμή που ξεκίνησε να δουλεύει, έχει ψοφήσει, δεν μπορώ να πω πολλά. Ναι, είναι θέμα επιλογών, όμως δεν υπάρχουν για πολλούς οι "επιλογές"(αμα μείνεις 1 μήνα ανεργος, ποιος θα πληρώσει το νοικι? Και αν υπάρξει και άλλος μήνας? Φυσικά όμως δεν μιλάμε για κάποιον ο οποιος δουλευε κάπου που δεν του άρεσε, αλλά ήταν το αντικειμενό του. Πόσο εύκολα λοιπον, αν δεν σου παρουσιαστεί ευκαιρία, μπορεί να παρατήσεις μια δουλειά, με κάποιο σεβαστό ποσοστό αβεβαιότητας?). Όπως επίσης για αρκετούς από τους παραπάνω λόγους και ακόμα περισσότερους, κάποιος να μην έχει την τόλμη, να φύγει από μια δουλειά να πάει στην άλλη, με σκοπό την καλύτερη ζωή(η οποία φυσικά δεν είναι βέβαιο ότι μπορει να την βρει). Ποιός μπορεί να κατηγορήσει αυτόν τον άνθρωπο ότι δεν έχει χόμπυ?

Δεν θα πω ότι έχεις άδικο.

Αλλά ανοίγεις πολύ μεγάλο θέμα συζήτησης. Στο οποίο λόγω προσωπικής πικρής πείρας την έχω αναλύσει με φίλους και συναδέλφους στο παρελθόν. Με όλο τον σεβασμό στις καθ΄όλα λογικές σκέψεις και αντιρρήσεις που εκφράζεις, θα μου επιτρέψεις να μην την συνεχίσω όμως.

Οκ. Συμφωνούμε ότι οι γονείς δεν έχουν χόμπυ. Αλλά δεν ασχολούνται με παιδιά τους? Προφανώς υπάρχουν και αυτοί. Εγω δεν μπορώ να καταλάβω όμως που να βρούν χρόνο να τα κάνουν όλα αυτά. Δεν ξέρω τι ώρες δουλεύουν στο εξωτερικό, αλλά έχω αρκετούς γνωστούς και φίλους οι οποίοι φεύγουν από τις 7+30 από το σπίτι τους και γυρνάνε μετά από 12 ώρες. Τι κουράγιο να χεις ακόμα και μόνος σου να είσαι, να ασχοληθείς με χόμπυ? Σπίτι δεν έχεις να φροντίσεις? Πως θα χωρέσουν αυτά ρε παιδιά?

Στην αρχή νόμιζα ότι λέτε για άλλο πλανήτη που η μέρα έχει 36 ώρες.

Εντάξει δεν έχεις και πολύ άδικο.

Πρόσφατα αποχώρησα απο πολυεθνική η οποία πέρα από το καθημερινό 12ωρο (συν το πηγαινε - έλα) που μου έτρωγε, με φόρτωνε με τόσο άγχος και πίεση gia να διαρκέσει άλλο ένα 24ωρο.

Να πούμε την αλήθεια όμως;

Αν πραγματικά δεν το χρησιμοποιούσα και σαν δικαιολογία να αποφύγω πράγματα που τα είχα xαρακτηρίσει "κουραστικά" θα είχα βρει έστω και τον λίγο χρόνο. Υπάρχει. Και όταν δεν υπάρχει τον δημιουργείς. Διάολε υπάρχουν προτεραιότητες σε αυτή τη ζωή.

Και αν δεν το έχεις διαπιστώσει ήδη, να στο πω. You 'll give them an inch they will take a mile. Οσο πιο γρήγορα (ήρεμα και τεκμηριωμένα) διεκδικήσεις τα δικαιώματά σου τόσο καλύτερα.

Δύσκολο.  Και ενίοτε επίπονο. Και το ξέρω από πρώτο χέρι. Τα εργασιακά δικαιώματα στην Ελλάδα έχουν γυρίσει στο 50. Αλλά a man has got to do what a man has got to do.

Ολα (εφόσον ανήκεις σε μια ευρύτερα ονομαζόμενη μεσοαστική τάξη) είναι θέμα επιλογής. Γιατί κακά τα ψέματα δεν έχουν όλοι τα περιθώρια επιλογής. Ή αν αυτό πειράζει δεν έχουν όλοι ευρεία γκάμα επιλογών.

Η οικογενεια ΕΙΝΑΙ τα χομπι. Ξερεις, να διαβαζεις εσυ ενα βιβλιο οσο διαβαζει διπλα και το παιδι το δικο του. Να παιζεται μαζι κιθαρα. Να παει μαμα και κορη για χορους. Μπαμπας και παιδια για ποδηλατο. Γιαγια και εγγονη για σερφ. Παπους και εγγονι για γραμματοσημα. Θειος και ανηψι για ενα πιγκπονακι. Λιγο οικογενειακο φαγκοτο. Μερα που τα παιδια παιζουν κουκλοθεατρο και οι γονεις κοιτανε στην πολυκατοικια....

Πέστα ρε Evris γιατί έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου.

Η κατάθεση του εαυτού σου μετράει στην ανατροφή των παιδιών και όχι η κατάθεση των χρημάτων στα ιδιαίτερα. Και καλά να μην τους λείψει τίποτε. Τρίχες. Παρκάρισμα και υπεκφυγές.

Αλλά για να δώσεις ουσία πρέπει να έχεις ουσία.

Ουπς!

Πανε αυτα... ουτε η Αλλοτρια δεν εμεινε...

Οταν το είχα μάθει αυτό, μου είχε στοιχίσει. Πολύ.

Πολλά κιλά ιδρώτας, πολλά λίτρα μπύρας.

Από μεσημέρι και μετά.

:(

RIP

απο γειτονια εδω στην Αγ. Παρ........

Αρε Αγία. Από τις μεγαλύτερες ροκομάνες των eighties.

Και δεν είμαι (ούτε ήμουν) από εκεί.

Το βεβαιο ειναι, οπως το σκεφτηκα, οτι κανεις δεν θα μου μιλαει μετα, θα ειμαι κατι σαν γελωτοποιος το λιγοτερο στους περιεργους κυκλους και αντιληψεις τους περι χομπι, το παιδι δεν θα το φωναζουν στα παρτι (ειναι αυτουνου ΠΟΥ ΤΖΑΜΑΡΕΙ, μπορει ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΖΑΜΑΡΙΣΜΑ και στο παιδι μας, η γυναικα του ΤΖΑΜΑΡΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΙΔΑ ΕΙΧΕ ΜΙΑ ΚΙΘΑΡΑ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΚΑΝΑΝΕ ΟΙ ΔΥΟ ΤΟΥΣ ΜΕ ΑΥΤΕΣ κλπ...)

Ασε έχει γέλιο. Στην αρχή η γυναίκα μου το έλεγε επιφυλακτικά,

-"Ε να πρέπει και εμείς να φύγουμε, τα παιδιά να ξεκουραστούν και ο Κώστας έχει δουλειά"

-"Δουλειά, τι δουλειά Κυριακάτικα"

-"Να μωρέ" (απολογητικά) "κάποιοι φίλοι, ε ξέρεις τώρα, μαζεύονται παίζουν"

-"Μπουζουκάκι;"

Ο γιός σου είναι τέτοιος (η πρώτη μου σκέψη αλλά επεμβαίνω αποφασιστικά)

- Οχι. Παίζω μπάσο και τραγουδάω σε ένα Blues Rock γκρουπ και με περιμένουν.

- Ποιός εσύ;

Οχι το alter ego μου που εκπροσωπώ τα Σαββατοκύριακα

- Είσαι για τέτοια;

- Μη φοβάσαι παίρνω Upsaton & Geriatric από πριν και φοράω περούκα μην κάνει αντανάκλαση ο προβολέας

- Δεν εννοούσα αυτό

- Ουτε εγώ. Δεν φιλιόμαστε για να ξεκινάμε;

- Βρε συ δεν πειράχτηκες. Απλώς εγώ, να ....... Ρε σύ αν παίξετε να μας φωνάξετε.

- Αλλίμονο. Φτάνει να φέρετε και τα παιδάκια μαζί να παίξουμε στο πάλκο. Εχουμε και άμμο. Εγινε, έγινε θα τα πούμε, φιλιά

..........αντε ρε κάντο στην άκρη το μπ.... κι άργησα για το Hammersmith

......... 40αρης ντραμιστας μπαμπας ψαχνει αλλον καμενο μπασιστα ............

Εχεις τηλέφωνο;  ;D

Πέρα από κάθε πλάκα. Exactly my point.

Ευχαριστώ Evris.

Εvris χώρις να διαφωνώ σε αυτό που λές ... άκου ιστορία. Δουλευα σε ένα μπαράκι στην Αγγλία μέχρι αργά. Γυρνούσα τα βράδια , την βρωμία που έβλεπα  κάτω δεν μπορώ να την περιγράψω, κάλτσες, χάμπουργκερ, προφυλακτικά ... χαμός. Και ερχόταν ό τυπάς το πρωί πάνω στο αμαξάκι με την βούρτσα και τα έκανε το μέρος λαμπίκο. Την επόμενη μέρα το μέρος άστραφτε!  

Εκ του αποτελέσματος κρινόμενοι......

Και στην Ισπανία, στα tapas-bar, κάτω τα πέταγαν όλα. Κυριολεκτικά !!

Απλώς ανά ημίωρο πέρναγε ο τύπος με τη σκούπα και το έκανε γυαλί το πάτωμα.

Τους βόλευε.....

Και αφού δούλευε.....

αν βγάλεις το πάρκο απο την ζωή του ξένου , ε δεν έχει και πουθενά αλλού να πάει.

Λάθος ! Υπάρχει μια λέξη στο βιογραφικό του Ευρωπαίου που λείπει από εμάς. Λέγεται hobby / ενδιαφέροντα.

Έχω βαρεθεί να διαβάζω "διάβασμα, σινεμά, ταξίδια" στα cv.

Και αυτά ούτε καν με την έννοια της λογοτεχνίας, της γνώσης του κινηματογράφου και της εκμάθησης ξένων λαών και κουλτούρας.

Ενδιαφέροντα με την έννοια της εντρύφησης. Πούντα εδώ......

......οι Αγγλοί δεν πιστεύουν στο πολύ διάβασμα,

Δεν είναι ακριβώς έτσι

Και όπως θα σου πεί και οποιοσδήποτε σπούδασε Αγγλία , οι Αγγλοί δεν πιστεύουν ....στις πολλές ώρες δουλειά, 

Σωστός

  αλλά στην οργάνωση και στην ποιότητα

Καλά αυτό άστο. Δεν είναι απόλυτα έτσι

Για αυτό ίσως να πηγαίνουν σαν οικονομία μονίμως μπροστά.   

Αυτό είναι μεγάλη κουβέντα όχι επί του παρόντος

............αλλα δυστυχως στο εξωτερικο οπου οι ..αντρες δεν ζουνε μεχρι τα 35 τους με τους γονεις τους ;D ;D ,αλλα ειναι ηδη διευθυντες εταιρειων στα 27 τους...τα 43 ειναι λιιιιγο γερικα.. ;D ;D (ενταξει η Ευρωπη ευτυχως ειναι λιγο πιο επιεικης σε αυτο απο τις ΗΠΑ)

Στα 43 (και Ευρώπη πλέον) είτε είσαι καταξιωμένος επαγγελματίας με τουλάχιστον 15-18 ΚΑΛΗΣ εμπειρίας είτε ......αντε γειά. Believe me. I know.

2 χρονια μεγαλυτερος τους ημανε ;D  και φυσικα πλακα κανω,ο superfunk οπως και ο superman δεν γερναει ΠΟΤΕ! ;D

Ακριβώς το ίδιο. Αρα στα πανηγύρια (Μωραίτη, Κολλέγιο, 2η) είχαμε βρεθεί.

Και το γκρουπάκι μας ήταν καλύτερο. No discussion.  ;D

Old records never age.

Off - topic αλλά ήταν ο τόπος γεμάτος γκρουπάκια τότε. Με ντιβανοκασέλες και κόντραπλακέ, αλλά υπήρχαν. Κάπου στα 90's εξαφανίστηκαν. Χαίρομαι που αυτό πλέον έχει αλλάξει. Sorry για το off topic και πάλι.

Εμεις μιλαμε για την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ζωη,την επιβιωση,την ποιοτητα ζωης και το "μελλον" που σου παρεχει μια χωρα καθως και τις προοπτικες της.

Bingo !!

....κι ας ειμαι γεροντας.. ;D  

Οχι και γέρος (αν ήσουν με Καζάκο & Παπαμιχαήλ τότε είμασταν γείτονες -από το παρακείμενο δημόσιο- και "ασπονδοι φίλοι" - στη 2η και άρα συνομήλικοι.) Μόνο γέροι δεν είμαστε. Αλλά όπως και να το κάνεις αλλαγή χώρας τώρα (ειδικά αν συμπεριλαμβάνει και οικογένεια) είναι δύσκολο. Στο παραπέντε να το κάνω προπερσι αλλά δεν έβγαινε ο δείκτης ROI  ;)

Αλλά μακάρι να ρθουν όπως θες.....

Πόσο καιρό ήσουν εκεί ? Σε ποιο μέρος της Αγγλίας ήσουν ?

 

Υπήρχαν και έλληνες που γουστάραν πολύ την νοοτροπία , ένα 20% τους άρεσε η Αγγλία για πολλούς και διάφορους λόγους. Όπως μου άρεσε και μένα έν μέρη αλλά ότι απλούστατα υπήρχε μια μεγάλη ανωριμότητα ήταν κάτι στο οποίο συμφωνούσαμε.

 

Και επειδή συμβαίνει να το έχω συζητήσει με πολλούς έλληνες , οι περισσότεροι φύγανε τρέχοντας ....

Η κοντά 7ετής παραμονή μου εκεί (σπουδές και παράλληλη εργασία) στις μεγαλύτερες πόλεις Αγγλίας και Ουαλίας δεν αποδεικνύουν ότι έχω δίκιο εγώ και άδικο εσύ. Βέβαια μπορώ να περιγράψω άπειρα παραδείγματα που αντικειται σε αυτά που περιγράφεις αλλά δεν θα το κάνω.

Απλώς να τονίσω ότι σε όλες τις χώρες που έχω πάει έχω την νοοτροπία του "when in Rome......". Αρα και στη Βρετανία μετά τους πρώτους μήνες απέφυγα συνειδητά επιμελώς τα απογοητευτικά εληνοκυπριακά ghetto (τα τρια μεγαλύτερα μαζί με το κινέζικο)του άρε-πουσαι-Ελλαδάρα-με-τα-σουβλάκια-σου και-τα-μπουζούκια-σου και πήγα με τους βάρβαρους, μέθυσα, τζάμαρα, τσακώθηκα, είδα θέατρο και (πολύ και καλή) τηλεόραση, ατέλειωτες ώρες μελέτης στη βιβλιοθήκη, ερωτεύτηκα, έκανα τράκα, έκανα βόλτες στα Lake με τις μηχανές, είδα ατέλειωτα standup comedy, απίστευτες μικρές και απογοητευτικές μεγάλες μπάντες και γενικώτερα τους έμαθα και με έμαθαν. Δεν "αλλοτριώθηκα". Δεν μπορώ. Πάντα θυμάρι και Ελύτη θα μυρίζω. Αλλά όχι μόνο γιατί ήμουν νέος αλλά γιατί ΠΗΡΑ κάτι (αν όχι πολλά) από αυτούς, θα τους αγαπώ. Δεν είναι τέλειοι. Είναι άνθρωποι. Διαφορετικοί. Αλλού υπέροχοι, αλλού τραγικοί. Και δεν είναι απαραίτητο όπως είπα να έχω δίκιο.

Θέλεις το μέρος, θέλεις οι συγκεκριμένοι άνθρωποι, θέλεις ο χρόνος, οι προκαταλήψεις, οι προσλαμβάνουσες (τα παραπάνω αναφέρονται και ως "γυαλιά"), απέδωσέ το όπου θες.

Unforgattable.

Βασικά είναι πολύ εύκολο να το καταλάβεις οι αξίες τουλάχιστον όσον έμενα Αγγλία είχαν φύγει από το παράθυρο. Αδιαφορία για τους ηλικιωμένους ολοκληρωτική, αδιαφορία για τον συνάνθρωπο, απαράδεκτο σύστημα υγείας, παντελή έλλειψη πολιτισμού και οποιαδήποτε κουλτούρας. Με πολλές εξαιρέσεις αλλά δυστυχώς αυτός είναι ο κανόνας.

 

Δυστυχώς όχι μόνο δεν βάζω το επίπεδο του έλληνα δίπλα στο επίπεδο του ξένου αλλά ούτε νιώθω ότι καν πλησιάζει.

 

Επικρατούσε η λογική του μεθάω μέχρι το πρωί , του πηδάω ότι σαβούρα μπορώ το βράδυ στο κλαμπ, του παντρεύομαι στα 23 και χωρίζει στα 25 και ξαναπαντρεύομαι και ξαναχωρίζω κτλ. Καμία απολύτως γνώσης ιστορίας , ζήτημα ήταν να ξέρανε που πέφτει η ακρόπολη, βέβαια ήξεραν τα πάντα για το φαληράκι στη ρόδο κτλ κτλ.

 

Το επίπεδο της κουβέντας εννοείται δεν το συγκρίνω ούτε για αστείο με το επίπεδο συζήτησης που κάναμε με τα παιδία (έλληνες) εκεί πάνω. Να φανταστείτε ήμασταν 14 έλληνες στην Νομική, και καμία 500 ξένοι. Όλοι μας προσπαθήσαμε να κάνουμε παρέα με ξένους , πραγματικά το προσπαθήσαμε αλλά η κατάσταση ήταν μονόδρομος. Και πάλι επαναλαμβάνω υπήρχαν εξαιρέσεις , είχα κολλητούς , Βόρειο Ιταλούς, Ισπανίδες, Ιρανούς κτλ. Και όταν λέω κολλητούς ναι ήμασταν σε συχνή βάση μαζί. Με τους Άγγλους δυστυχώς ποτέ δεν κόλλησα. Και όχι μόνο εγώ , οι ελληνίδες τα φτιάχνανε μόνο με έλληνες , οι φιλίες με ξένους ήταν περιορισμένες. Βέβαια γνώρισα και έλληνες για τα μπάζα, δεν συζητάμε , αλλά ήταν και μέσα στο πρόγραμμα.

 

Από τις εθνικότητες που γνώρισα εκεί πάνω αν με ρωτούσες ποια ήταν η καλύτερη θα έβαζα τους Έλληνες τοπ , μετά τους Ισπανούς , Ιταλούς . Για τους Γερμανούς δεν έχω ολοκληρωμένη άποψη μιας και μου φαίνονται ψαγμένος λαός αλλά δεν γνώρισα κανέναν στην Αγγλία.

   

Είναι προφανές ότι δεν ζήσαμε στην ίδια Μ. Βρετανία (για να είμαστε ακριβείς). Οι εμπειρίες μου είναι εκ διαμέτρου αντίθετες.  Επί συνόλω του post σου.

Η φορούσαμε διαφορετικά "γυαλιά".