Nikolas

Καταλαβαίνω τι εννοείς, αλλά ίσως εγώ να μην το εξήγησα αρκετά. Το θέατρο και η ζωγραφική υπάρχουν εδώ και 1000ες χρόνια. Με χρήση των σχετικά "απλών" εργαλείων και τεχνικών τους (εννοώντας την τεχνολογία). Το ίδιο και η ζωντανή μουσική. Ο κινηματογράφος, η φωτογραφία και η ηχογραφημένη μουσική ξεκίνησαν να υπάρχουν (ως τέχνες) λόγω της ανακάλυψης νέων τεχνολογιών. Η υπάρξή της βασίζεται σε πιο... προηγμένες τεχνολογίες σε σχέση με αυτές των πρότερων τεχνών, και επιπλέον οι τεχνικές τους σε αρκετό βαθμό έχουν να κάνουν ακριβώς με τις "νεές" αυτές τεχνολογίες. Σκέψου το λίγο: Το να βάλεις μία κάμερα σε ένα θέατρο και να τραβήξεις το θεατρικό έτσι, δεν το κάνει ταινία. Πρέπει να παίξουν οι τεχνικές, πολυκάμερα, post production, εφέ (ακόμη και το πλέον απλό των αλλαγών πλάνων), κοκ για να λέγεται κάτι "ταινία". Αλλιώς... Το ίδιο και η φωτογραφία: Ναι, μπορείς να πάρεις μια φωτογραφία ενός πίνακα, αλλά αυτό μάλλον δε λέει τίποτα, εκτός αν αρχίσεις και παίζεις με το φακό, διαφράγματα, photoshop, κοκ. Υπάρχει ένας καθαρός (σχετικά πάντα) διαχωρισμός μεταξύ των παλαιότερων και των νεότερων τεχνών, αλλά όχι σε σχέση με την ηχογραφημένη vs ζωντανή μουσική. Άρα, σύμφωνα με τα παραπάνω δε βλέπω κάποια αντίφαση στο να γουστάρει κάποιος την ηχογραφημένη μουσική, αλλά όχι τη ζωντανή. Πέραν από προσωπικές επιλογές και δικαιώματα, επιπλέον έχω και τα παραπάνω για να στηρίξω ακριβώς αυτήν την επιλογή του. Φυσικά όλα αυτά είναι προσωπικές μπαρουφολογίες για κάποιους, αλλά τι να κάνουμε... Καλή Κυριακή σε όλους.

Μα ΕΣΥ κάνεις τέτοιες ερωτήσεις. Εγώ αυτό που είπα είναι ότι αφού θεωρώ ότι η ζωντανή μουσική και η ηχογραφημένη μουσική είναι αυτονόητο ότι μπορεί σε κάποιον να αρέσει το ένα, αλλά όχι το άλλο. Εσύ έχεις πιαστεί τόση ώρα για το τίποτα... Ακριβώς! Αυτά όλα είναι δικά σου. Εγώ δεν έχω πεί τίποτε απ'αυτά. Καλά... κι εσύ κάτσε να δεις τι ποσοστό Live ηχογραφήσεων υπάρχουν σε σχέση με τα live που γίνονται, πόσο πειραγμένα είναι (στο στούντιο μετα), και τι αξία έχουν. Για τα λάθη, κλπ, είπα να προσέξεις τι εννοώ, αλλά το προσπέρασες. Τέλος πάντων. Σε μία ζωντανή εκτέλεση, αν υπάρχει λάθος, θα υπάρχει λάθος, ότι και να γίνει. ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ. Επίσης, ανάλογα με το που κάθεσε ΣΙΓΟΥΡΑ μπορεί να έχεις και κακό ήχο. Αντίστοιχα σε μία ηχογράφηση, όλα τα λάθη μπορούν, εν δυναμή να διορθωθούν, όπως και ο ήχος να είναι όπως τον περιμένεις, από τα ηχεία σου σωστά βαλμένα, κλπ... Για να μη πω, το πολύ απλό: Πόσα θεατρικά έχουν γυριστεί ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ σε ταινία και έχουν πετύχει. Και να σου πω και κάτι απλό: Σκέψου την κλασσική μουσική (που βασικά με αυτήν ασχολούμε). Αυτή έχει νόημα μόνο ως ζωντανή μουσική. Υπάρχει ΚΑΙ λόγω των περιορισμών των οργανοπαικτών, των οργάνων, κλπ. Είναι αυτό που σπουδάζουν οι συνθέτες, κοκ... Και μετά πάμε, τα πετάμε σε ένα CD/Vinyl/Whatever και μιλάμε γιατί πέφτουν οι πωλήσεις... Εγώ πάω σε συναυλίες, γνωρίζοντας τι περιμένω, τι θα ακούσω (περίπου) και το γιατί θα πάω. Ο Λάκης δήλωσε κάτι, και το δέχτηκα και είπα να πάω τη συζήτηση αλλού. Εσύ το βρήκες μπαρούφα. Τι να πω τώρα... ___________________________ Πάμε μια τελευταία φορά, μπας και το πιάσεις. Για εμένα (προσωπική γνώμη, κλπ) η σχέση ηχογραφημένης με ζωντανή μουσική έχει κοινά στοιχεία με τη σχέση κινηματογράφου και θεάτρου, και φωτογραφίας με ζωγραφικής. Οι νεότερες τέχνες έχουν χρησιμοποιήσει την τεχνολογία (χωρίς την οποία ΔΕΝ υπάρχουν) για να δημιουργήσουν ένα νέο είδος τέχνης, σε σχέση με τις παλαιότερες. Στην μουσική δεν υπάρχει (ακόμη) αυτός ο διαχωρισμός και άρα η όλη συζήτηση... Διαφωνείς στο παραπάνω; Ή κι αυτό μπαρούφα είναι;

Και πάλι θα σου απαντήσω με ερώτηση, κατ'αρχήν. Γιατί ένας σεφ δε γουστάρει να τρώει φασολάκια; ;D Αυτό που λέω είναι πως η ηχογραγημένη και η ζωντανή μουσική είναι δύο διαφορετικά πράγματα, και άρα δε σημαίνει απαραιτήτως ότι κάποιος που αρέσκεται στο ένα, ενδιαφέρεται και στο άλλο. Στο κάτω, κάτω, ο θεατρικός ηθοποιός δύσκολα μπαίνει στο σινεμά, και αυτός δύσκολα περνάει στην τηλεόραση, κοκ. Η απάντησή μου, λοιπόν, είναι ότι οτί μπορεί να ΜΗΝ θέλει να πηγαίνει σε μία συναυλία γιατί τα στοιχεία της ζωντανής μουσικής είνα εντελώς διαφορετικά από αυτά της ηχογραφημένης μουσικής και άρα επιλέγει όχι... Ζωντανή μουσική: κοινωνικό γεγονός, κακός ήχος με πιθανά λάθη, οπτικοακουστικό θέαμα, αλληλεπίδραση. Ηχογραφημένη μουσική: Μη κοινωνικό γεγονός, τελειός ήχος χωρίς την πιθανότητα λαθών, ηχητικό θέαμα, μη αλληλεπίδραση. * Αυτά με τον τέλειο και όχι ήχο, καταλαβαίνετε ότι μιλάω για το επίπεδο ελέγχου που υπάρχει σε κάθε περίπτωση.

Δεν έχει καμμία σχέση το ένα με το άλλο... Να σου απαντήσω με ερώτηση: Δηλαδή ο μουσικός δε βλέπει σινεμά, δε διαβάζει, δε περπατάει; κλπ... άλλο ο θεατής, άλλο ο δημιουργός, που στο κάτω κάτω μπορεί να δημιουργεί σε πολλά επίπεδα και πεδία. Και πάλι δεν έχει σχέση. Και μάλιστα ο Shostakovich και ο Prokofiev, για παράδειγμα γράψαν και κλασσική μουσική και μουσικη κινηματογράφου... κλπ... άρα; Νομίζω ότι δεν έπιασες αυτά που λέω, ή τα έπιασες από άλλη σκοπιά.

Τυγχάνει το διδακτορικό μου (στη μουσική σύνθεση) να έχει μεγάλη σχέση με αυτό που συζητάμε... Με λίγα λόγια: Υπάρχουν 2 διαφορετικές τέχνες. Η τέχνη της ζωντανά εκτελεσμένης μουσικής, και της ηχογραφημένης μουσικής. Υβριδικές φόρμες, γενικά δε λειτουργούν και πολύ καλά, αν και υπάρχουν δείγματα. Μια απλή παρατήρηση θα ήταν ότι η σχέση αυτών των παραπάνω 2 τεχνών, έχει παρόμοιους δεσμούς με αυτούς που έχουν τα ζεύγη "θέατρο-κινηματογράφος" και "ζωγραφική-φωτογραφία". Περίπου. Η αρχή, λοιπόν, του θρεντ από τον Λάκη είναι, κατ'εμέ λανθασμένη. Γιατί θεωρεί τη μουσική ένα και το αυτό. Πολύ λογικά (κατα΄τη γνώμη μου πάντα) απορρίπτει τη ζωντανή μουσική, ακριβώς γιατί διαφέρει με την ηχογραφημενη μουσική. Επίσης απορρίπτει την κοινωνική έκφραση της ζωντανής μουσικής (όπου υπάρχει αλληλεπίδραση μουσικών, συνθετών και κοινού, όλοι προς όλους) για την ασφάλεια της ηχογραφημένης μουσικής. Δικαίωμά του, φυσικά. Τα υπόλοιπα είναι παραφιλολογίες. ;)

Στην ελεύθερη αγορά την τιμή την καθορίζει ΚΑΙ η ποιότητα. Ο επαγγελματίας μπορεί, κάλιστα, να είναι ΚΑΚΟΣ επαγγελματίας. Προσωπικά δε βλέπω να έχω πρόβλημα με τις παρτιτούρες, ή τα μαθήματα που κάνω, επειδή υπάρχουν άλλοι με χαμηλότερες τιμές (ή τσάμπα) εκεί έξω.

γιατί ρε παιδιά ; Τι έχει η λέξη συνθέτης? Εγώ συνθέτης είμαι... :P για τα υπόλοιπα no comment...

Δυστυχώς (ή ευτυχώς για να πω την αλήθεια), επίσημα ΔΕΝ αναγνωρίζονται. Τουλάχιστον στην Αγγλία πριν κάποια χρόνια που είχα δοκιμάσει. Το πρόβλημα είναι ότι τα χαρτιά από τα ωδεία είναι, πολύ απλά, αδιαβάθμιστα στην ίδια την Ελλάδα. Είναι, και καλά, αναγνωρισμένα από το κράτος ως "πτυχία ωδείων"... άρα ως τι? Δεν παίρνουν, πλέον, μέρος σε ΑΣΕΠ (όταν υπήρχε τέλος πάντων), δε μετράνε σε πανεπιστήμια, κοκ. Αν βάλεις, μάλιστα, το γεγονός ότι ΚΑΝΕΝΑ ωδείο δε μπορεί να δώσει πτυχίο ή δίπλωμα χωρίς να μην υπάρχει απεσταλμένος του υπουργείου παρών στις εξετάσεις, αυτό και μόνο σου δίνει να καταλάβεις πόση εμπιστοσύνη έχουν οι ίδιοι στα ωδεία που τους δίνουν άδειες (από το υπουργείο, κοκ). Αυτό, βέβαια, σημαίνει ότι οι μουσικοί (κι εγώ μαζί) που βγαίνουν απ'τα ωδεία είναι, βασικά, αμόρφωτοι, με ελάχιστες εξαιρέσεις (που συνήθως πάνε εξωτερικό και βλέπουν άλλα πράγματα (χωρίς "όλο" το εξωτερικό αν είναι το ίδιο). Αυτά για το επίσημο μέρος. Για το ανεπίσημο μέρος ιδιωτικής δουλειάς, ή ακόμη και για την είσοδο σε μεταπτυχιακά σε πανεπιστήμιο τα πράγματα αλλάζουν (μάλιστα πριν κάποια χρόνια το ίδιο το ΙΚΥ (Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών) έδινε υποτροφίες για ΜΕΤΑπτυχιακά σε ανθρώπους με διπλώματα ωδείου). Αλλά σε ΔΗΜΟΣΙΟ σχολείο (για παράδειγμα) με χαρτιά ωδείου ΔΕ δουλεύεις. ________________ Όλα τα παραπάνω από την εμπειρία μου στην Αγγλία και γενικά στο εξωτερικό, που όμως σταμάτησε (η εμπειρία) πριν κάποια χρόνια οπότε ΜΠΟΡΕΙ και να έχει αλλάξει κάτι (αν και δε το πιστεύω, για να πω την αλήθεια, εκτός από το ΙΚΥ που φέτος (ακόμη τουλάχιστον) δεν έβγαλε υποτροφίες για το εξωτερικό καθόλου! :'( )

Απλά το ανέφερα, γιατί σε έκανα quote, και συνηθίζεται να νομίζει ο άλλος ότι του μιλάς, αν κάνεις quote. Εννοώ ότι υπάρχουν πολλοί που αράζουν στη δόξα του παρελθόντος (όποιας εποχής) και επιμένουν να μη καταλαβούν ότι υπάρχει και το σήμερα. Κάτι σα να γουστάρεις ΜΟΝΟ Beatles ρε παιδί μου ένα πράγμα... :P

Να σου πω που πήγε (δεν εννοώ εσένα, αλλά βρήκα την ευκαιρία)... Πήγε στις αναμνήσεις όλων αυτών των παλαιών και πουθενά αλλού.

Λοιπόν... Επειδή φεύγω για Αγγλία, αποφάσισα να ρίξω μία προσπάθεια για να φύγουν παρτιτούρες. Έτσι, πρακτικά, για κάθε 30 ευρώ που ξοδεύει κανείς παίρνει 10% επιπλέον έκπτωση, μέχρι το 50%, αν ξοδέψει 121 ευρώ ή παραπάνω. Για περισσότερες πληροφορίες δείτε την συννημένη εικόνα. Τα λέει όλα. www.musica-ferrum.com

gdevelek: Γιατί καλέ με έκανες quote? ;D

Νομίζω ότι το πρόβλημα είναι ότι ο φίλτατος Νίκος (τι ωραίο όνομα) πόσταρε... Κι εγώ ξεκίνησα τον εκδοτικό οίκο κάπως έτσι, αλλά δε πόσταρα... Βρήκα τους γνωστούς μου και συνέχισα έτσι απλά, χωρίς πολλά πολλά... Νικό, τα παιδιά έχουν ΑΠΟΛΥΤΟ δίκιο, δυστυχώς, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δε πρέπει να το κάνεις. Απλά ξεκίνα, στο κάτω κάτω, με μικρά βήματα, μόνος σου και σιγά, σιγά, γνωρίζοντας κόσμο, παίρνεις και "συνέταιρους".

ωωωω... με μίλησε ο Κώστας από πάνω να περάσω και να ακούσω... και τι καλά που έκανα. Μου αρέσει. Ομολογώ ότι η μίξη ίσως να ήθελε λίγο καθάρισμα, αλλά όλες οι ίδεες μέσα είναι πολύ καλά δομιμένες και μπράβο σου. Όλο το πακέτο λέει! (Αυτό το σόλο όργανο τι στο καλό είναι? Κάτι σαν όμποε μου ακούγεται αλλά καμμία σχέση. Μου φαίνεται μάλλον εκνευριστικό... σορρυ).

φυσικά γιατί χτυπάει η μαλακισμένη εφαρμογή της google ότι αυτό που παίζεις ακούγεται (για φαντάσου) σαν αυτό που έπαιξε ένας εκτελεστής με συμβόλαιο στην ΕΜΙ (για παράδειγμα). Αυτό δε σημαίνει ότι είναι παράνομο αυτό που κάνεις. Σημαίνει ότι το σύστημα είναι χάλια. Μαλιστά υπάρχουν κάποια μεγάλα stories με αυτό στην Αμερική...

Οι παλιοί συνθέτες (που έχουν πεθάνει πάνω από 70 χρόνια πριν (γενικός κανόνας, όχι απόλυτος)) ΔΕΝ έχουν δικαιώματα. Μπορείς να κάνεις ΟΤΙ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙΣ με τη μουσική του Μότσαρτ ή του Μπετόβεν. ΠΡΟΣΕΧΕ, όμως, ότι οι ηχογραφήσεις που ήδη υπάρχουν των έργων τους ΕΧΟΥΝ δικαιώματα και δε μπορείς να τις σαμπλράρεις (εκτός αν βρεις πολύ παλιές ηχογραφήσεις).

Casio Privia series δαγκωτό! Έχω το PX110, και πήρα πριν 1 μήνα το PX860 για μαθητριές μου. Από το audiomidi, επι τι ευκαιρία με ΚΑΝΕΝΑ πρόβλημα απολύτως! Ο Αντώνης (αν δε κάνω λάθος) είναι πολύ εντάξει. Η σειρά Privia είναι ότι καλύτερο έχει βγει σε χαμηλές τιμές τα τελευταία χρόνια. Τουλάχιστον για μένα (και δε παίρνω και δικαιώματα ρε γαμώτο)...

axtarma: Το κομμάτι είναι σε Φα ελλάσονα (όχι Ντο). Την άδειά μου την έχεις! Κανένα πρόβλημα. Αλλά η παρτιτούρα θα κυκλοφορήσει τον Νοέμβρη, ως μέρος του "250 Piano Pieces for Beethoven" οπότε και δε μπορώ να την δώσω έτσι, ούτε ακόμη, δυστυχώς. emfasis: Ευχαριστώ! Ναι, αυτό είναι. Και όχι δεν είναι κάτι συγκεκριμένο πέραν από την Sarabande του Handel.

axtarmas έχεις δίκιο σε όλα. ΑΛΛΑ το παιδί είναι 16 χρονών, σε μία επαρχία στο Ισραήλ (στην Eskhol, αν και το masterclass έγινε στο Arad) και κανονικά παίζει ακορντεόν. Το γεγονός ότι έπαιξε, όπως έπαιξε, ακόμη και με τσίχλα με κάνει εξαιρετικά χαρούμενο (γιατί αν και φαινομενικά απλό κομμάτι, δεν είναι εύκολο).

Είναι από Masterclass που έγινε, όχι από "κανονική" συναυλία! ^_^

Ευχαριστώ. :)

Από το masterclass που έκανα στο Ισραήλ πριν 2-3 μήνες, ο φοιτητής πιάνου Yotam Einstein παίζει ένα δικό μου κομμάτι. Ταιριάζει τόσο πολύ με το πως νιώθω τώρα που είπα να το μοιραστώ μαζί σας...

Έπαιζα στα Γιάννενα για 1 χρόνο περίπου σε μπάντα "για γάμους, κοπι τι πιτα κλπ". Ήταν το ένα σκυλάδικο μετά το άλλο. Λάκη, κάτι άλλο ψάχνεις μου φαινεται, αλλά δε ξέρω πόσο ισχύει στην Ελληνική πραγματικότητα! :(

ναι... το σόλο είναι εντελώς άσχετο. Μπήκα για "την πω" στους πολύ σκληρούς τύπους παραπάνω, αλλά... δεν έχουν άδικο, δυστυχώς. Για το κομμάτι και τη φωνή, μια χαρά, αλλά η όλη παραγωγή μπάζει νερά... :-/ Σορρυ...

50 ευρώ ο δίσκος? Δεν είναι... πολλά? Ή εννοείς κάτι άλλο; Κατά τα άλλα συγχαρητήρια!