opengrave

Χμμμμ, λίγο περίεργο που είμαι ο πρώτος που απαντάει εδώ... Ένα καλό με το Linux είναι η πληθώρα διανομών που υπάρχουν. Ανάλογα με το τί θέλει κανείς να κάνει με τον υπολογιστή του, ανάλογα με την εμπειρία του σε *κομπιουτερικά* θέματα, ανάλογα με τη διαθεσιμότητα πόρων κτλ. μπορεί κάποιος να βρει μια διανομή που του ταιριάζει. Η απάντηση λοιπόν στο ερώτημά σου είναι: Προχώρα άφοβα! Και θα μάθεις πράγματα, και θα παιδευτείς, και στο τέλος είναι πολύ πιθανό να αλλάξεις και λειτουργικό. Δε θα σου πω ποιά διανομή είναι για αρχάριους, ποιά για μέτριους, ποιά για experts κτλ. γιατί μπορείς μόνος σου να βρεις ποια σου ταιριάζει εδώ. Το μόνο που θα πρότεινα είναι να εξασφαλίσεις ότι για όλα τα μέρη του PCιού σου υπάρχουν modules σε stable/official release στη διανομή που θα διαλέξεις.

1) Όχι και τόσες πολλές αλλά καμιά φορά για να βγει πιο έντονο το συναίσθημα, το ζω :lol: :lol: 2) Την κλασσική που κάνουν όλοι οι μπασίστες, η κάτω γνάθος προεξέχει και το κεφάλι ακολουθεί το ρυθμό... 3) Το λέει ο κώδικας... 4) Έχετε προσέξει το Steve Vai? Ο τύπος είναι νότα και γκριμάτσα (πόζα).

IMHO βρίσκω εξαιρετικά υπερβολικό το ποσό $1900 για αυτό το μπάσο. Δε μου φαίνεται κάτι το ιδιαίτερο. Δεν ξέρω βέβαια πώς είναι το καινούριο, πιθανώς να μην έχει και καμμία σχέση..... Προσωπικά μου φαίνεται σαν ένα "απρόσωπο" όργανο, κατάλληλο για συγκεκριμένο μάλλον είδος μουσικής. Από τη φωτογραφία βέβαια αυτά είναι εικασίες, αν το παίξεις και είναι καλό το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να δοκιμάσεις και τον ανταγωνισμό σε αυτά τα λεφτά και να καταλήξεις στο καλύτερο για σένα. Τέλος να πω ότι

Για ρίξε μια ματιά εδώ Πορωμένοι και "ενωμένοι" οι fretless-άδες. :lol: :lol: :lol: Περιπτώσεις ένας προς έναν. Ειδικά αυτός ο Gunnar Backman περιπτωσάρα....

Αυτός είναι από τους Cheap Trick ή κάνω λάθος? Επίσης η τελευταία ταστιέρα είναι fretless ή πάλι κάνω λάθος? Θα μας τρελλάνει ο άνθρωπος? Αλήθεια δεν έχω ακούσει ποτέ fretless κιθάρα... Έχει διαφορά στον ήχο? Μπορεί κάποιος να μου περιγράψει ή να μου υποδείξει κανέναν που να παίζει?

Συνήθως η καλύτερη λύση σε τέτοιες περιπτώσεις είναι να τηλεφωνήσεις στην εταιρία και να δεις τί έχει παιχτεί. Εμένα μια φορά σε παραγγελία από αγγλικό μαγαζί (καμμία σχέση με μουσική) είχε περάσει ένας μήνας και ούτε δέμα είχα λάβει ούτε λεφτά.... Τελικά τους πήρα τηλέφωνο και μου είπαν ότι το δέμα ήταν ready for shipment απλά κάπου χάθηκε ένα τελευταίο confirmation. Κατ' ευθείαν την ίδια μέρα τα έστειλαν και σε 3 μέρες ήταν σπίτι μου. BTW είναι εξαιρετικά δύσκολο να συνεννοηθείς με άγγλο από το τηλέφωνο, ειδικά με τους πιο βόρειους. Δεν καταλαβαίνεις τίποτα...

Καλά εκτός από τον Novoselic παρόμοια περίπτωση είναι και ο Tom Angelripper των Sodom. Το μπάσο του είναι πιο χαμηλά από τα γόνατα..... Τώρα θα μου πείτε πώς παίζει? Ε, η απάντηση είναι απλή-> πολύ απλά δεν παίζει, απλά το φιγουράρει. Από την άλλη έχουμε και φαινόμενα John Entwistle (τι παιχταράς!!) ο οποίος μπορόυσε ανά πάσα στιγμή να ακουμπήσει το μπάσο με τη γλώσσα του, το φορούσε παπιγιόν. Προσωπικά, εγώ συνήθως παίζω με το όργανό μου στο ύψος του αφαλού και ίσως και λίγο παραπάνω (antouan_z δεν υπονοώ τίποτα.... :P :P :P :P :P ).

Και εγώ προτίθεμαι να βοηθήσω τον antouan με τις υπέρτατες και πολύτιμες γνώσεις μου στο........ ΚΟΥΒΑΛΗΜΑ :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: Τα χειρίζομαι τα τριποδάκια........ :lol: :lol:

Μιλάς για τα πρώτα albums των Metallica, τα οποία και καθόρισαν τον τρόπο που προσέγγιζα το μπάσο παλιότερα. Ειδικά το Master Of Puppets πιστεύω είναι σεμινάριο για το metal μπάσο. Φανερά επηρεασμένος από τον τρόπο παιξίματος του Colin Kimberley των Diamond Head ο Burton, έδωσε μια διαφορετική προσέγγιση στο ό,τι έκαναν όλοι οι άλλοι μέχρι τότε (π.χ. straight 8th note lines, root chords, μετρημένα fills) και γενικά η συνθετική άποψη των γραμμών του φανερώνει ταλαντούχο άτομο. Αυτό που είπα εγώ είναι ότι μπροστά σε άλλους μπασίστες (αντικειμενικά) δεν ήταν τόσο καλός, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι κορυφαίος και πρωτοπόρος. Μη με παρεξηγείς λοιπόν για μένα είναι πολύ ψηλά...... Για να αναφέρουμε και κάποιους άλλους metal μπασίστες (και να κάνουμε τη λίστα τεράστια) θα πω τον Geezer, το Jimmy Bain (ο ορισμός του metal μπασίστα), τον Bob Daisley (που είναι και ο αγαπημένος μου στο χώρο), τον Peter Baltes των Accept (ή δε λέγεται έτσι?), τον Dave Ellefson και δεν ξέρω γιατί αλλά μου αρέσουν πολύ οι μπασογραμμές του Jeff Waters στα albums των Annihilator, παρόλο που δίνει μια εντελώς κιθαριστική προσέγγιση..... Αυτά τα πολλά......... :lol: :lol:

Να αναφέρω και εγώ τους δικούς μου "ήρωες". Κατ'αρχήν για το ότι ασχολήθηκα με το μπάσο φταίει η περίπτωση Cliff Burton παρ'όλο που δεν ήταν κανένας τρομερός μπασίστας, η όλη του εικόνα ήταν απίστευτη. Πλέον θα έλεγα ότι τρελλαίνομαι με τους Geddy Lee, Glenn Hughes, Jack Bruce, Flea..... ......όπως και με τους James Jamerson, Larry Graham ....John Paul Jones, Bootsy Collins, Duff McKagan, Leon Wilkinson, Tommy Shannon....... προσπαθώ να το περιορίσω αλλά δεν γίνεται τίποτα είναι τόσοι πολλοί δυνατοί παίχτες εκεί έξω, ο καθένας για το δικό του λόγο :roll: :roll: :roll: :roll:

Πολλές φορές μετά το κενό υπάρχε και hidden track. Για παράδειγμα οι Annihilator το χρησιμοποιούσαν πολύ αυτό και στο τέλος κάποιων δίσκων τους είχε κενό και μετά κάποιο "πλακατζίδικο" τραγούδι. Εμένα μου έχει τύχει σε cds να έχει στο τέλος ένα μεγάλο κενό (χωρίς λόγο) και μετά απλά να τελειώνει ο δίσκος. Αναρωτιέμαι αν αυτό υπάρχει σε όλες τις κόπιες ή μόνο σε "ελλατωματικές", δυστυχώς βέβαια τίτλους αυτή τη στιγμή δε θυμάμαι.

Το "δέσιμο" που τόνισες των φιλέτων είναι πραγματικά πολύ όμορφο αρχηγέ. Cheers!

Πολύ καλή ιδέα παιδιά. Και εγώ (με τη μπάντα μου) είμαι μέσα. Μόνο αν είναι εύκολο να ανακοινωθεί κάποιο deadline για την υποβολή κομματιών στον yameth και περίπου πότε προβλέπετε να γίνει το event για να ξέρουμε να βάλουμε μπροστά διαδικασίες με τους υπόλοιπους.

Γειά και από μένα. Η γνώμη μου elavd είναι να παρατήσεις το sunburst χρώμα, ξέχνα τα όλα περί κλασσικού κτλ.. Κλασσικό είναι μόνο το μαύρο (νόμος) :P :P :P :P Το C.A.R. χρώμα πιστεύω ότι "δείχνει" πάρα πολύ στη συγκεκριμένη κιθάρα, αν κι εμένα ο αγαπημένος μου συνδυασμός "στο μάτι" για tele είναι honey (ή μήπως butterscotch?) blonde σώμα και maple ταστιέρα -> ταιριάζει φοβερά.... Αλήθεια τα μεταφορικά για τις rockinger πόσο είναι ρε παιδιά, και το κυριότερο ΓΙΑΤΙ δεν έχει έτοιμα μπάσα?

Η σελίδα που παραθέτεις έχει πιστεύω ό, τι θα μπορούσες να ζητήσεις. Εγώ θα πρότεινα να βάλεις πάνω τον κλασσικό (vintage όπως λέγεται) μαγνήτη της Fender αφού και δοκιμασμένος είναι (από τόσους παίχτες) και καλό ήχο έχει. Αν θες όμως περισσότερα γκάζια/growl και στραφείς κάπου αλλού, προτείνω τον Duncan (BassLines) τον passive.

Κανείς δεν εγγυάται ότι τα δεδομένα σου θα μείνουν αυτούσια...

Αυτό με το καταστατικό της πολυκατοικίας που λες wasted_sunsets, είναι έγκυρο ή το λες από φήμες. Ρωτάω γιατί γενικώς επικρατεί η άποψη ας πούμε και για τα ζώα (κατοικίδια) ότι δηλαδή δεν μπορείς να έχεις κατοικίδιο αν υπάρχει σχετική απαγόρευση στο καταστατικό της πολυκατοικίας, αλλά αυτά είναι τρίχες. Βάσει νόμου επιτρέπεται στον καθένα να έχει 1-3 κατοικίδια ζώα αρκεί να μην ρυπαίνουν, κάνουν φασαρία κτλ. όπου τότε πρέπει αυτός που έχει το πρόβλημα να το καταθέσει σε δικαστήριο και να βγει απόφαση. Ρωτάω γιατί το θεωρώ πολύ τραβηγμένο να απαγορεύεται σε κάποιον που ζει σε πολυκατοικία να έχει μουσικό όργανο. Αν είναι έτσι, πάμε όλοι για τα βουνά.... :(

Παιδιά αυτά τα παλώματα με τον Ρουβά, ξέρετε πόσο κοστίζουν? Πέρναγα από ένα μαγαζί και είδα ένα τις προάλλες, πραγματικά τα έσπαγε. Ψήνομαι να πάρω ένα αν είναι σε λογική τιμή......

Απόλυτα σωστός ο Earendil στο θέμα με τις πένες. Δεν μπορώ να το εξηγήσω πώς συμβαίνει, προφανώς ο κατασκευαστής κρύβει μέσα κάποιο τσιπ-άκι με εντολές του παιχνιδιού γνωστού και ως "κρυφτό". Να φανταστείτε εγώ δεν παίζω με πένα, αλλά έχω κανά-δυο για να ξύνω πού και πού. Ενώ ξέρω πού τις αφήνω πάντα χάνονται σε random μέρη στο χώρο.... Ή το άλλο, που πας στο σπίτι ενός κιθαρίστα και εκεί που κάθεσαι στον καναπέ, βλέπεις χωμένη στα μαξιλάρια μια πένα, του τη δίνεις και ακολουθεί η χαρακτηριστική ατάκα "Πω πω, τη βρήκες? Την έψαχνα δυο μέρες....". :lol: Τώρα όσο για χορδές αυτή που με ταλαιπωρεί περισσότερο στο κούρδισμα είναι η Σι. Τί να πω? Δεν είμαι εξοικειωμένος με τη συχνότητά της.

Λοιπόν μαθαίνουμε διεύθυνση, παίρνουμε κουκούλες, γάντια, λοστούς κτλ. και πάμε για μια "φιλική επίσκεψη" στον άνθρωπο....

Για να το κάνεις αυτό με χορδές μπάσου θες δάχτυλα-τανάλιες :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: Βλέπω ότι με τον τρόπο στην εικόνα δεν κάνει η χορδή πολλούς κύκλους γύρω από το peg. Έχω παρατηρήσει ότι έτσι έχεις πιο "χαλαρές" χορδές και ξεκουρδίζονται λίίίίίίίίίίίγο πιο εύκολα. Προφανώς όμως έσι που "μπλέκει" τη χορδή, πετυχαίνει γερό σφίξιμο. Έτσι δεν είναι?

Τελικά λάθος, δεν έχω τα Windows 3.1, έχω τα Windows 1.01 (MS-DOS 3.1). Αν τα θες να σου τα στείλω και συγνώμη για το false alarm. Btw, τί ακριβώς χρήση θες να κάνεις με τα Windows? Αν θες να κάνεις και δουλειά γιατί δεν προσανατολίζεσαι σε κάποιο ποιο robust λειτουργικό? Εκτός αν τα θες για ιστορικούς λόγους... :)

Πρέπει να τα έχω vangelisorfas..... Θα κοιτάξω και θα επανέλθω..... :wink:

Παιδιά πιστεύω ότι το έχετε μπερδέψει λίγο το θέμα. Δεν μπορώ να βρω κάτι κακό στο να ακούει κάποιος "τρίχες" μουσική. Κακό μπορώ να βρω σε ένα άτομο χωρίς κριτική σκέψη, χωρίς προσωπικότητα, με λάθος προσέγγιση στη ζωή και χωρίς όρεξη για προσφορά (στους συνανθρώπους). Ο παραπάνω άνθρωπος δεν έγινε έτσι λόγω της μούσικης που ακούει, απλά η μουσική που του ταιριάζει έιναι αυτή (μάλλον-κρίνοντας από την πλειοψηφία τέτοιων ατόμων). Δεν μπορώ να καταλάβω τί άσχημο βλέπετε στο να ενδιαφέρεται κάποιος για να δημιουργήσει/αποδώσει μουσική όσο "χάλια" και να είναι. Επειδή απλά η φιλοσοφία/στιχουργική της είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη... Λοιπόν οποιανού ο γιος του ζητήσει να του δείξει Ρουβά στην κιθάρα, πρέπει να αισθάνεται περήφανος που ο γιος του με κάτι ψάχνεται και αυτό τον γεμίζει. Επίσης όσοι αισθάνονται "τυχεροί" που οι γονείς τους άκουγαν rock μουσική, αν δηλαδή τώρα άκουγαν Καλομοίρα (όπως και οι δικοί τους) πώς μπορούν να ξέρουν ότι δε θα ήταν ευτυχισμένοι? Μήπως τα πράγματα θα είχαν εξελιχθεί καλύτερα για αυτούς? (ποιος ξέρει?) :wink:

Εγώ ο καημένος μαζεύω μόνο 250 βαθμούς (για μπάσο) :oops: :cry: :cry: Εμπίπτω όμως σε κατηγορία άμεσης πρόσληψης χεχε... Πιστεύω ότι το ιδανικό είναι οι άνθρωποι που παίζεις να είναι φίλοι σου, αλλιώς να σου έχει γίνει κάποια σύσταση και να μπορείς να γίνεις φίλος με το μέλος-γνωστός-γνωστού-... Οι αγγελίες μπορούν σαφέστατα να οδηγήσουν εκεί αλλά συνήθως επιφυλάσσουν δυσάρεστες εκπλήξεις που καταλήγουν σε χάσιμο χρόνου (αυτό όχι γιατί σα μέσο δεν αποδίδει αλλά γιατί σίγουρα θα απαντήσουν πολλοί και μέσα στους πολλούς δεν μπορεί να είναι όλοι "καλοί"). Δεν θα ξεχάσω ποτέ μια περίοδο(παλιά) με μια μπάντα(παλιά) που ψάχναμε τραγουδιστή. Είχαμε δοκιμάσει άπειρα άτομα και τελικά δε βρήκαμε τίποτα. Το φοβερό είναι ότι δεν κοιτάγαμε τόσο τις ικανότητες, αλλά περισσότερο το χαρακτήρα + αν ταριάζει.... Δε φαντάζεστε τί φρούτα κυκλοφορούν.....