Προς το περιεχόμενο

inertiacreep

Μέλος
  • Αναρτήσεις

    43
  • Μέλος από

  • Τελευταία επίσκεψη

Αναρτήσεις από inertiacreep

  1. Ozzy, Lemmy, Dickinson ήταν οι αιτίες που ασχολήθηκα με το τραγούδι και τη μουσική εν γένει. Έκαστος κορυφαίος στο είδος του. Από νεώτερους, Mike Patton, Warrel Dane, Tod Ashley, Steven Wilson, Mikael Akerfeldt, Maynard James Keenan είναι οι αγαπημένοι του σήμερα για μένα.

  2. Does not compute..........

    Αν ο amp είναι 300W/4Ω τότε βγάζει λιγότερα από 200W/8Ω.

    Γιατί κλιπάρει στο 5 ; Μήπως ανεβάζεις πολύ το preamp; (αν έχει ξεχωριστό section).

    Ένα καλύτερο μεγάφωνο πάντα είναι επιθυμητό και ειδικά αν ηχητικά (ποιότητα / ένταση) σε καλύπτει ο amp, αλλά δεν θα έπρεπε να συμβαίνει το συγκεκριμένο.

    Όπως λέω και πιο πάνω, απλά θέλω μεγάφωνο...είναι 15ετίας και βάλε, και αρκετά ταλαιπωρημένο (τρίτο-τέταρτο χέρι τον έχω πάρει) :D Preamp section δεν έχει, και τότε έπαιζα καρφί-καρφί με ενα Squier Precision 5άρι με passive μαγνήτες...

  3. Σε τέτοιες περιπτώσεις, απλά δεν παίζεις στην τσίτα. Ο Fender μου είναι 300W/4Ω και το ηχείο που φοράει είναι 200W/8Ω (BXR300 combo), μια ζωή στην πρόβα στο 3,5-4 είχα το volume, από τη μέση και πάνω άρχιζε το clipping (θέλω μεγάφωνο-α, ναι) :)

  4. Γενικά ο όρος progressive με παραπέμπει σε διαφορετικά ακούσματα από αυτά που παραθέτω, ωστόσο θεωρώ οτι κάποιος που αρέσκεται στο σκληρό ήχο, την πολυπλοκότητα και τους πάσης φύσεως πειραματισμούς πρέπει τουλάχιστον να τσεκάρει τις παρακάτω μπάντες :

     

    Atheist

    The Dillinger Escape Plan (ειδικά στα πρώτα τους)

    DHG - Dodheimsgard

    Fantomas

    Mr. Bungle (αγαπημένη αλλά γενικώς αχαρακτήριστη μπάντα)

  5. Ωραίο θέμα ;D Αρχίζω :

    Στα παιδικά μου χρόνια δεν μπορώ να πώ οτι είχα ιδιαίτερη σχέση με τη μουσική, μιας και ούτε οι γονείς μου ήταν ιδιαίτερα μουσικόφιλοι (εκτός από μια συλλογή ταλαιπωρημένων 45αριών με ρεμπέτικα και λαικά άσματα, δεν υπήρχε παρα μόνο ραδιόφωνο στο σπίτι), ούτε κι εγώ ενδιαφερόμουν ιδιαίτερα, μιας και είχα τη μπάλα, το ποδήλατο και την κατασκευή/διάλυσηδιαφόρων "παιχνιδιών" να ασχοληθώ :D

    Μια μέρα λοιπόν, 11 χρονών πρέπει να ήμουν, ψάχνοντας στην παλιά ντουλάπα, ανακάλυψα ενα κασετόφωνο, ξέρετε, από αυτά τα "πλακέ" που έπαιρνε και μικροφωνάκι (included) με διακόπτη rec-stop για την εγγραφή! "Εδώ είμαστε", λέω! Μαζί του υπήρχαν και μερικές παλιές κασέτες, ανάμεσα στις οποίες και ΜΙΑ με Σιδηρόπουλο στην Α' πλευρά και AC/DC στην Β' (τονίζω το ΜΙΑ γιατί ήταν η πρώτη μου κασέτα, μιας και μετά την ακρόαση φυσικά και περιήλθε στην κατοχή μου ;) ). Έτσι λοιπόν μπήκα στο τριπ της μουσικής γενικότερα.

    Αφού δεν το πήρα απόφαση να γίνω drummer, όταν το ήθελα εκεί γύρω στα 12-13, στα 16-17 δειλά δειλά ξεκίνησα να τραγουδώ σε μια μπάντα με φιλαράκια στην οποία παίζαμε τις κλασικές metal διασκευές που παίζουν όλα τα παιδιά της ηλικίας αυτής (τότε τουλάχιστον), Sabbath, Maiden, Metallica κλπ...

    Τη ίδια περίοδο, έπιασα στα χέρια μου μια κιθάρα (πρωτότυπο!!!), "ασχολήθηκα" λίγο καιρό μαζί της, αλλά τελικά αποφάσισα οτι δεν ταίριαζε στην ιδιοσυγκρασία μου :D. Ο ξάδερφός μου τότε είχε ενα μπασάκι Aria Pro, το είδα, το περιεργάστηκα, και κάτι έκανε "κλικ" μέσα μου. Οπότε, μετά από αιματηρές οικονομίες, αγόρασα στα 19 το πρώτο μου μπάσο, ενα Washburn XB-105. 5άρι από μικρός, κι ας λένε διάφοροι τα δικά τους :D Εκτοτε, παίζω μπάσο και τραγουδώ, και όταν το κάνω, είμαι λεύτερος...

    ...εκτός από τις φάσεις που παίζω μπάσο προς το ζήν, λαικατς παουα ολ δε γουέη, αλλα και τι να λέει...

  6. Εμένα χθες ήρθε και στο σπίτι που μένω εδώ και 2 χρόνια κοντά, αλλά και στο πατρικό μου...  ??? Και δεν είχα κάνει παραγγελία από την παλιά διεύθυνση....  ??? ??? ???

    Μου άρεσε πάντως το "πακέτο", και πιστεύω πως προσφορές τέτοιου σχετικά "εφήμερου" χαρακτήρα (μιας και μιλάμε για hot deals catalogue) καλά κάνουν και τυπώνονται σε "τσιγαρόχαρτο" κι έρχονται σε ενα απλό φάκελο. Θωμάς, Με Σεβασμό Στο Περιβάλλον ;)

  7. Όλα καλά κι όλα ωραία και ρε σείς....τους θεούς τους Επόμενη Κίνηση τους θυμάται κανείς? Όταν πρωτοάκουσα το δίσκο τους έπαθα αιδιόπλακα ;D πολύ μπροστά τα άτομα, και όχι μόνο για Ελλάδα...που να είναι τώρα...

     

    Παραπέρα, να αναφέρω μερικές μπάντες που μου έχουν κάνει καλή παρέα όλα αυτά τα χρόνια που ακούω μουσική, και κέρδισαν το σεβασμό μου, χωρίς ιδιαίτερη σειρά :

     

    ελληνόφωνα : Μουσικές Ταξιαρχίες, Διάφανα Κρίνα, Λευκή Συμφωνία, Τρύπες, Αρνάκια

    αγγλόφωνα : Necromantia, Rotting Christ, Septic Flesh, Psycho Choke, Sugah Galore

     

  8. Γενικώς, όσοι με ξέρουν, δε θα με έλεγαν και ρεμάλι (εκτός από έναν), αν και μεταξύ μας έχω καθημερινά πάμπολλες τάσεις αναβλητικότητας, βαριεστημάρας και μακρόχρονιας αδράνειας, και επίσης γουστάρω και Massive (που να το φανταστεί κανείς...) ;D

  9. Εγώ ξεκίνησα με πένα (κλασικός φασαριόζος punk/rock νέος μπασίστας) και μετά από μερικά χρόνια, φαντάρος στη 2η μετάθεση, πήρα το μπάσο στη μονάδα, αλλά ξέχασα να πάρω τις πένες, οπότε αναγκάστηκα :D να μάθω παίζω και με δάκτυλα...

    Το καλύτερο βεβαίως είναι να ξέρεις να παίζεις και με τους δυο τρόπους, χεχε! Δεν μπορώ απόψεις του στυλ "μπάσο με πένα = για τα μπάζα"...χαλλόου, Roger Glover, ring a bell? Τί ήχο γουστάρεις να βγάλεις και τι ταιριάζει είναι το θέμα, όχι το πως.

    Προσωπικά προτιμώ δάκτυλα πλέον, στα δικά μου αυτιά ο "στρογγυλός" ήχος των δακτύλων φαντάζει καλύτερος. Έχω ξεσυνηθίσει αρκετά την πένα είναι η αλήθεια, όπου χρειάζεται όμως την εφαρμόζω, για πιο "στακάτα" πράγματα. Σαν τον Trevor Dunn στους Mr. Bungle ενα πράγμα :D

×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...

Τα cookies

Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου