Ασ'το καλύτερα, αυτή η ιστορία δεν είναι για να λέγετε δημοσίως. Ο μόνος που είχε τα "κάκαλα" να κυνηγήσει το όνειρο είναι ο Γιάννης, που έφυγε στα μέσα του 90 στην Αγγλία και μετά απο μεγάλες δυσκολίες το παληκάρι έχει την αναγνώριση που του αξίζει και κάνει φοβερή και τρομερή καριέρα με τους Biomechanical.
Πάντως σ'αυτό που θέλω να σταθώ ειναι οτι η σημερινή νεολαία δεν έχει μαθει απο τα στραβά, τα κουτσά και τις λαλακίες που έχει κάνει η δικιά μας γενιά που στο κατω κατω είχαμε μια δικαιολογια για την ανοργανοσιά και και την ασχετοσυνη, λόγω του ότι δεν είχαμε κανένα φουστη να μας καθοδηγήσει και να μας πει 5 αντε 10 συμβουλές.
Σήμερα βλέπουμε με όλη αυτή την εξέλιξη, internet κτλ. ο στόκος δεν έχει φύγει απο το μυαλό. Τεμπελιά, ρουφιανιά, λυκοφιλία και άλλες τετοιες "αρετές" ζουν και βασιλεύουν στην ελληνική σκηνή, και φυσικά αντι να στρωθεί ο πισινός στη δουλειά, περιμένουν να έρθει ο OZZY παρέα με το LEMMY στις εγχώριες metal καφετέριες και να τους πάρουν στο group τους.
Ρε Ηλία, φοβερή η ιστορία με τα σκουλαρίκια ;D τα χερια σου όμως είναι καθαρά. Ξέρεις τι τραβούσαμε εμεις που απο τότε είμαστε "εμπριμέ" απο τα tattoo? ;D ;D ;D
Τάκη έχεις δίκιο, το καλύτερο ελληνικό group είναι οι Blues Wire.
Το ρεπορταζ απο Θεσ/νικη και την επαρχία πάντως είναι ελλιπέστατο. Εγω περίμενα τουλάχιστο να βγάλουν τον ΤΕΡΑΣΤΙΟ Πάνο "λέχρα" Τσακίρογλου απο τους Northwind, απο τον οποίο έχει βγεί το 90% των κιθαριστών της Θεσ/νικης απο τα 80'ς και τα 90'ς.