Eχω στο νου μου τις Strats σαν τα παπακια τα στρογγυλοφαναρα τα honda για οσους θυμουνται.
Αξιοπιστα οργανα που σηκωνουν απειρες μοντες και αλλαζουν ευκολα χαρακτηρα.
Ειχα και γω πριν πολλα χρονια μια μεξικανα στρατ SSS και την ειχα παρει περισσοτερο επειδη ειχα κολλησει με το brandname και οχι με την κιθαρα αυτη καθε αυτη.
Ηρθε αρκετα συντομα η ωρα που δεν με καλυπτε πλεον για την μουσικη που επαιζα και παιζω (hard rock - heavy metal), οποτε μπηκα στο λουκι να την πουλησω.
Παρολαυτα επειδη με βολευε αφανταστα στο χερι, εκτος απο το βαρος, ειπα να δοκιμασω να την "φερω" λιγο στα μετρα μου.
Αλλαξα τον bridge μαγνητη με Seymour Duncan Custom Custom και τον neck με Seymour Dunkan Ηotrails,
αλλαξα τα pots, πεταξα το ασπρο pickguard που μου δινε στα νευρα και στη θεση του εβαλα ενα μαυρο, αλλαξα κλειδια και nut
και στο τελος κατεληξα με μια κιθαρα που καμια σχεση με την αρχικη ειχε. Ειχα μια superstrat σε συσκευασια strat που με καλυπτε 100% και με συντροφευσε για καμποσα χρονακια ακομη.
Το βαθυτερο νοημα που ηθελα να περασω ειναι οτι ο ηχος της strat αλλαζει πολυ ευκολα. Η αισθηση και το playabillity παραμενουν σταθερα.
Οποτε αν σε βολευει οπως λες σκεψου το ενδεχομενο να της δωσεις μια ευκαιρια.