Captain

Παρομοίως με την PS-4 και θυμάμαι ακόμα την χαρά που ένιωθα οταν κρεμόταν στον ώμο! MIJ Γερό σκυλί, 9 χρόνια και πέζει ακόμα με κάποια ηλεκτρικά προβλήματα βέβαια στα pots και τι cable input.

Αμαν θα πέσει νυστέρι ;D Θανξ ε λοτ γκάιζζζ!

Βέβαια έχει, δοκίμασα πολλές φορές αλλά δεν γίνεται τίποτα. Η βίδα δεν σφίγκει εξωτερικά (με κατσαβίδι ας πούμε), μόνο πηγαινοέρχεται δεξιά αριστερά Ή το κάνω λάθος ή απλά δεν γίνεται :-\

Gentlemen καλησπέρα, Πριν μερικούς μήνες αγόρασα μια Tonelab LE. Μετά απο μια μέτρια χρήση το πετάλι άρχησε να χαλαρώνει και να μην στέκεται σε μια θέση. Για παράδειγμα αν το αφήσω στη μέση και βγάλω το πόδι μου τότε θα πέσει προς τα κάτω και βέβαια θα αλλάξει και την ανάλογη παράμετρο. Έχει κανείς απο εσάς κάποιο παρόμοιο πρόβλημα; Καμία πρόταση/πατέντα επαναφοράς; ευχαριστώ εκ των προταίρων

OFF TOPIC - Το avatar σου τα απάει, ο Jason Becker είναι (ήταν) ένας απο τους καλλίτερους κιθαρίστες ever ON TOPIC - H PRS SE CUSTOM είναι μια κιθάρα άριστης κατασκευής για τα λεφτά της και ηχητικά αφού δε πρόκειται να σε απασχολήσει με κανένα πρόβλημα. Ειδικά δε αν μοντάρεις λίγο τα ηλεκτρικά της μονωτικά, τότε το όργανο είνα τοπ κλάσης. Βέβαια κοστίζει κάτι παραπάνω απο 450 ευρώ εκτός αν την αγοράσεις απο το ιντερνετ. Γενικα πάντως και μια standard strat (με humbucker στη γέφυρα να παίζεις μεταλιές) θα πρότεινα αφου είναι super all around όργανο. Καλό θα ήταν να ξεκαθαρίσεις και τι μουσική (θα ήθελες) παίζεις...

Bloody thanx for the info man! Μπορντώ all the way! Dkall απο οτι διάβασα πρέπει να είσαι die-hard τζογαδόρος, οι παρέες μαζί σου θα με καταστρέψουν! :P ;D

Bloody καλή η Eastwood αλλά μάλλον δεν μου ταιριάζει αισθητικά δεν με "εμπνέει" ;D όσο η TLV. Γιατί ομολογουμένως η TLV είναι κουκλάρα. Θα σπεύσω να την ακροαστώ και άγιος ο θεός. Θενξ πάντως :)

Θανκ γιου φίλτατε. Πολύ ενδιαφέρον το review! Πάτησα search αλλά δεν βρήκα τπτ. ::) Τι έχεις να πείς όσον αφορά την χώρα κατασκευής? Να περιμένω poor construction ή low quality ξύλα ή τίποτε απο τα δύο;; Γενικά σαν entry level σε semi-hollow με P90 θα την πρότεινες;;

Γειά σας παιδιά! Ελπίζω να είστε όλοι καλά http://www.thomann.de/gr/yamaha_sa503_tvltbr.htm Γυροφέρνω τη συγκεκριμένη κιθάρα καμιά εβδομάδα τώρα και θα ήθελα τις γνώμες σας πριν πάω να τη δοκιμάσω. Έχω διαβάσει κάποιες κριτικές αλλά σαφώς θα ήθελα και τις δικές σας... Αξίζει τα μπικικίνια για κατασκευή Indonesia? ??? ??? Την έχει δοκιμάσει κάποιος; Ευχαριστώ εκ των προτέρων

+1 Μεγαααααααάλη αλήθεια φίλε Janick

Καταλαβαίνω το πρόβλημα σου αφου το είχα και εγω πριν αρκετό καιρό (χρόνια..) που ξεκίνησα κιθάρα παίζοντας power metal. Εκεί το riffing είναι κοφτό και ξερό και το palm muted σύστημα πέφτει αβέρτα. Σταματώντας να παίζω τέτοια νευρικά riffs μετά απο καιρό παρατήρησα πως παίζω slow αρπίσματα πολύ πιο εύκολα αλλαγές συγχορδιών για πλάκα αλλά με περισσότερη δυσκολία metal περάσματα. Συμπαίρανα έτσι πως το χέρι σε metal καταστάσεις και ειδικά σε ριφάρες τύπου thrash, power, epic etc. μετα απο ώρα συνηθίζει σε απότομα νευρικά muted κοψίματα των power chords. Και πάλι όμως δεν είναι απόλυτο... ::)

Στέλεχος ναυτιλιακής εταιρείας εδώ και 2 χρόνια. Ήμουν τυχερός που μου δώθηκε η ευκαιρεία να σπουδάσω και να μείνω για κάποια σημαντική περίοδο στην Αγγλία, όπου και ωρίμασα περισσότερο σαν άτομο και ξεμπέρδεψα γρήγορα με σπουδές. Για περίπου ένα χρόνο δούλευα με βάρδια εκεί σε ένα μουσικό κατάστημα και αργότερα σε άλλες χαμαλοδουλειές για να βγάζω χαρτζιλίκι.

Φίλε το να ψάχνεις να βρείς το όργανο που σου ταιριάζει ηχητικά και παικτικά δεν είναι κακό. Τουλάχιστον δεν κράτησες αυτές που δεν σου έκαναν. Το άρθρο μιλάει για αυτούς που δεν χωράν μέσα στο σπίτι ή αυτους που αγοράζουν καινούργιο όργανο και την άλλη μέρα τρέχουν να του αλλάξουν μέρη (γέφυρες,μπράτσα,κλειδιά,μαγνήτες..)

O Γιώργος ο Μάγκας πιάνεται σαν strass?? ???

Αχα χουυυυ χα! ;D ;D ;D ;D

Ooooo Pardon excusez moi monsieur Espion :-\ Έψαξα να το βρώ πριν ποστάρω αλλά χωρίς επιτυχία Παρακαλώ να σβηστεί (δεν ξέρω αν μπορώ να το κάνω εγώ) Πάντως λέει αλήθειες ο μάστορας

I have decided to break my long standing editorial silence to draw the attention of the musical community at large and guitar players and guitar owners in particular to a grave situation whose tragic dimension is constantly expanding and is in fact threatening to engulf us all. Picture this: I am in the family room of a well appointed home in the North Hollywood area of the San Fernando Valley which is the neighborhood favored by many if not most of the top studios players in the L.A. basin. Every third house on this block belongs to a session player and contains a demo studio full of midi gear. This is the home of well known and endlessly talented picker of long acquaintance who for obvious reasons must remain nameless*. The gent in question is a devoted husband and a doting father, but right now there is no family in the family room; there's no room for the family in the family room. All horizontal surfaces are covered by guitars - acoustics, electrics, lap steels, old ones, new ones, weird little ukulelelike things with no proper names - and, as I sit strumming the last treasure to be produced for my delectation, my pal disappears out of the room asking if he'd ever showed me his Delvecchio which I gather is some sort of Brazilian rosewood dobro- and mind you this roomful of strings and frets are only the ones that he has sitting around the house and ALMOST NEVER USES AT THE GIG - Or consider this: I'm working at a studio in town with another well known session cat who has had roughly the same readily identifiable and winning sound for the last twelve years or so - but I've noticed that he never shows up for a call with the same guitar twice - true, they all sound about the same but for some reason these excellent sounding (and looking) axes are constantly falling out of favor and being replaced by sonically indistinguishable ones - and further probing reveals that each one of these guitars has been extensively modified and remodified using the latest space age (or is it now post space age) materials and techniques ("this bridge here is made of unobtanium - so rare you can't get any of it anywhere"), only to be rejected and discarded AFTER TWO WEEKS OR LESS- What's up with these guys? It's called G.A.S. - Guitar Acquisition Syndrome. You undoubtedly know someone who has it. Reading this rag, you probably have it yourself. Or will have it someday soon or would like to have it. You may think it's cool. But it's not cool. Not anymore. How many Strats do you need to be happy? How many Strat copies, each extensively modified to be able to produce the variations in tone that once would have required maybe four different guitars? How many knobs and switches does that Strat need? Consider this: I am settling up my account for yet another mod to my custom semi solid all Koa Strat clone with the rewound Fender low impedance hum canceling pickups and the Pau Ferro neck, at the shop of a well-known luthier-to-the-stars type guy who says to me, "Stick around, Buzzard should be through any time now - he comes in every Saturday about this time to drop off and pick up guitars -" word is out that Buzzard is going to be the Poster Boy for G.A.S. this year- and now it's Guitar Modification Syndrome, a dangerous complication to the original syndrome, that seems in more advanced cases to be doing most of the damage. In fact I am told by said luthier (one of several who work on Buzzard's and my guitars, since evidently no one luthier can create an ax that will satisfy our jaded sensibilities) that the Buzzard recently returned with a freshly modified guitar that he had impulsively hacked up with a butter knife or some other semiblunt instrument, in a crude and spectacularly unsuccessful attempt to Modify the Modifications - and this THE DAY AFTER HE GOT THE GUITAR OUT OF THE SHOP - The horror stories could fill this whole magazine (not a bad idea) but what matters most at this time of crisis is, What can be done to stamp out this menace before it makes YOUR life a living hell? Here are a couple of ideas which should be reviewed by any sufferer on the brink of yet another G.A.S. attack: 1. Consider for a moment the karmic implications of owning all those guitars. Picture yourself dragging your ass through eternity with all those guitars strapped to your back. In hardshell cases, not gig bags. 2. Who's gonna tune those buggers? Who's gonna change the strings? (this won't work for guys who are buying and selling with great frequency, i.e., if you don't keep them long enough to change the strings) 3. Imagine that your wife finds out how many guitars you actually have ("Is that another new guitar?" "Oh, no, honey - this one's about twenty five years old!") 4. Pretend you are a clarinet player - how many clarinets do you own? 5. Ask yourself: would I like to be thought of and remembered as a guitar player or as a guitar owner? 6. Imagine that you are in whatever vintage guitar shop you visit frequently and are dealing with the owner of the shop. He is of course severely stricken with G.A.S. Now imagine that you are taking on his personality,with each new purchase you become more and more like him. This one exercise, done properly, will do more to stem the tide of new G.A.S. sufferers than anything else I can think of right now G.A.S. by Walter Becker (appeared originally in Guitar Player) online accessible at http://www.steelydan.com/gas.html

Ρε ασε τις tele και παρε τηλ να παίξουμε τίποτα! :D

Αναφέρομαι στις fender classic. Έχεις δίκιο οι blade είναι ελβετικές μπερδεύτικα.

Απο άποψη τιμής είναι πιο ακριβή η classic, δε ξέρω απο ήχο τι λέει. Καποιες classic πάντως είναι κουκλιά. Παρεπιμπτόντως οι Σουιδικές "μετράνε" πιο πολύ απο τις Μεξικάνικες σαν κατασκευή οταν επιχειρήσεις να τισ πουλήσεις; ???

Blade Texas Standard Pro: Μοντέλο του 2002 γυρω στα 400-500 ευρώ, κιθάρα φίλου μου που έχω την ευκαιρία να παίζω συχνά πυκνά χωρίς να αλλάζει η εντύπωση. Φοβερό μπράτσο, ωραία ξύλα, vintage αίσθηση και αξιόλογα active ηλεκτρονικά. Τα μεταλλικά μέρη σκουριάσαν εύκολα αλλα μάλλον οφείλεται στην ανάλογη χρήση. Για τις καινούργιες φουρνιές δεν γνωρίζω περαιτέρω. (ανεβάζω τα posts σε διψήφιο σιγα σιγα.. :P)

ΟΚ

Audioκωστα καλώς σε βρήκα ειλικρινά. Αν ψάχνεις για ειρωνία πάντως θα βρείς στη Απάντηση 6 αυτου του post. Marathon φίλε μου αν πάρουμε υπ'οψην τα δικά σου κριτήρια όλοι μέσα στο φόρουμ τότε φαληρίσαμε. 'Ισως αν ο τίτλος του θέματος να άλλαζε σε "Απόψεις για τα best value for ΧΧΧ euros κιθαριστικά" να γέμιζε το ποστ με ουσιώδης απαντήσεις και όχι μακαρονάδες

Εύγε treloagori γραψε εσύ τις εντυπώσεις σου και τις παρατηρήσεις σωστά και ταπεινά και άσε τους ψαγμένους να διαβάζουν συνεντεύξεις του "έμπειρου" Mr. X Πριν λίγο καιρό αγόρασα μια Gibson LP Studio σε άριστη κατάσταση και στη μισή τιμή καινούργιας και εξεπλάγην με τον ήχο και το playability του οργάνου. Μπορεί για κάποιους να είναι μάπα κιθαρόνι και με φτηνιάρικο ήχο, αλλά αυτός ο φτηνιάρικος ήχος είναι που με έφτιαξε και στην τελική δίνει Ροκ χαρακτήρα. Ποσός με ενδιαφέρει αν αρέσει στον τάδε μέσα στο Noiz που ξοδεύει 20 μισθούς να αγοράσει top-end-highquality-of-woods κιθάρα. Αν σου κάνει πάρτο. Έχουμε ξεφυγει εντελώς και το αναδείξαμε σε επιστήμη Πιστεύω αν δεν έχεις το budget να αγοράσεις την κιθάρα που ονειρεύεσαι το καλλίτερο είναι να κοιτάς μήπως πάρει το μάτι σου μια μεταχειρισμένη αρκεί να είναι σε καλή κατασταση στα specs που ζητάς και στην ανάλογη τιμή. Θέλει και αυτό όμως προσοχή. ΚΟΙΤΑΧΤΕ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΜΕΝΑ ΟΡΓΑΝΑ!

Αν και τείνω προς LesPaul Custom, μιλώντας για καμπύλες πιστεύω κάθε θυλικό θα ψαρώνει λίγο/πολύ στην θέα μιας Gretsch... απόλυτη κυρίλα, αρκεί να ξέρεις να παίζεις