Σκέψεις:
Αν μιλάμε για πρόβλημα στο performance που ηχογραφείται, νομίζω ότι η λύση και στις 2 περιπτώσεις είναι να ξαναηχογραφηθεί η φράση.
Το πλεονέκτημα ενός τελείως καθαρού (και άρτια εκτελεσμένου) ηχογραφημένου σήματος είναι οι επιλογές διαμόρφωσης των δυναμικών, της συχνοτικής ισορροπίας, κατά μήκος χρόνου και εν τέλει αυτό που αναφέρει ο Manos, η δυνατότητα πειραματισμού από μηδενική βάση.
Αν έχει πρόβλημα το σήμα ή όχι, είναι τόσο απλό να το καταλάβουμε, όσο ένα κλικ στο bypass των plugs, αν δεν το αντιληφθούμε στο control room όταν γίνεται η ηχογράφηση (νομίζω είναι σπάνιο αυτό να συμβεί σε ανθρώπους με εμπειρία).
Η λογική του Νικόδημου, ίσως είναι η καλύτερη λύση, δηλαδη η ηχογράφηση σήματος στο DAW με χαρακτήρα, διαμορφωμένο πρίν το AD στάδιο, και pure σήμα από την πηγή. Μετά επιλέγουμε ποιό τελικό αποτέλεσμα μας κάνει.
Αν στην πράξη δεν είναι αποδοτικό, το καταλαβαίνω.
Μη ξεχνάμε όμως ότι για να διαμορφώσουμε το σήμα, να δώσουμε την αρχική πινελιά του χρώματος που τελικά επιθυμούμε, θέλουμε αρκετά χιλιάρικα και τύχη (για να βρούμε καμιά κονσόλα σαν του νικόδημου στα σκουπίδια πριν προλάβει κάποιος άλλος).
--> Άκυρο τελείως.