drumplus

Μανώλη,νάσαι καλά, είσαι μέσα στο μυαλό μου.Μιά από τις χρήσεις που το θέλω είναι και για αυτά τα non stop πανηγύρια όπου μας έριξε η τρόικα και το μνημόνιο,μπας και μπορέσουμε να καπνίσουμε και κανα τσιγάρο μέσα στη βραδυά.Επειδή όμως το θέλω και για πιό σοβαρά πράγματα (ηχογραφήσεις,practice) από ήχους και φυσικότητα τι λένε;

Ποιό προτείνεις αν λάβεις υπ' όψιν σου τα παραπάνω;

Οι γνώμες είναι βασικά για το dr-670 αλλά κάποιοι λένε το ίδιο και γι αυτό κι είναι και 100 ευρώ ακριβότερο.

Σ' ευχαριστώ Μανώλη αλλά έχω ακούσει ότι τα DR είναι δύσκολα στο χειρισμό τους.Pan τις ευχαριστίες μου αλλά όπως είπα θέλω ένα ματζόβολο κουτί που θα μετακινείται εύκολα. Αν υπάρχει κάτι άλλο......

Δεν τον βλέπω και πολύ Jazz.Aφού μας το λέει και τραγουδιστά ο άνθρωπος:I have the blues και δεν πάτε να χτυπιέστε όλοι εσείς οι τζαζεμένοι γύρω μου.

Θα ήθελα τη βοήθεια κάποιων σχετικών με τέτοια μπλιμπλίκια,για να βρώ ένα ευκολόχρηστο ντραμόκουτο πιο πολύ για live χρήση σε συνδιασμό με φυσικά τύμπανα, με καλούς ήχους που να ακούγονται όσο το δυνατόν πιο φυσικοί και δυνατότητα μπάσου, γιατί θα το χρησιμοποιώ και για practice.

OK παιδιά για να μην τρελαθούμε κιόλας, ποτέ ό Eρίφης δεν είχε και καμιά ιδιαίτερη σχέση με τη κλασική jazz ούτε ποτέ ήταν κανένας φοβερός δεξιοτέχνης κιθαρίστας αλλά ούτε και το παιξε ποτέ έτσι (slow-hand).Aντίθετα έγινε διάσημος για τον εντελώς ιδιαίτερο τρόπο του να παίζει και να τραγουδά τα blues,και ειδικά στα δικά του κομάτια.Γι αυτό και μ' άγγιξε το κομμάτι χωρίς να έχω και κανένα νταλκά με τον Κλάφτον. Το τραγούδι αυτό που καλά έκανε ο Ray και μας θύμησε την Γαλλική του καταγωγή,ερμηνεύτηκε άψογα από τον ίδιο με τη φωνή που όλοι ξέραμε, περασμένη με την γλυκιά πατίνα του χρόνου.Η μόνη ένσταση που έχω είναι στα βιολιά,που όντως είναι λίγο λαμέ, αλλά τι να κάνουμε ουδείς τέλειος.Και μην ξεχνάτε:δεν μπερδεύουμε πορτοκάλια με μήλα.

Συνταξιούχοι με κάτι προσόντα ναααα, με τα συγχωρέσεως.

Όντως δεν το ήξερα(είμαι υπέρ της παγκόσμιας μυθολογίας και παραδόσεων).Ίσως θάταν ενδιαφέρον να μας διηγηθείς αυτή την παραβολή.

Κι ένα παλιό: Σε μια jazz συναυλία παίζουν δύο κιθαρίστες.Ο πρώτος τα σπάει.Μιλάμε το άτομο έχει ξεσκιστεί και σ' όλη τη φάση παιζει ασταμάτητα ότι μπορείς να φανταστείς.Ο δεύτερος αντίθετα σε όλη τη δειάρκεια της τρίωρης και βάλε συναυλίας, παίζει μιά και μόνη νότα και μάλιστα στην ίδια θέση.Κάποιος υποψιασμένος από το ακροατήριο, παραξενεμένος απ'αυτό πάει στα καμαρίνια και ρωτάει τον δεύτερο κιθαρίστα: Πώς γίνεται ρε φίλε ο άλλος να παίζει τ'αντερά του και συ όλη τη βραδυά να τη βγάζεις με μιά νότα;Kαι απαντάει εκείνος ατάραχος:Αυτός την ψάχνει.Εγώ την βρήκα.

Σχετικά καλές τιμές,αλλά ακριβά μεταφορικά.Πάντως ευχαριστώ.Αν κάποιος ξέρει κάτι άλλο...........

Λέω να πειραματιστώ προσπαθώντας να φτιάξω τα δικά μου τύμπανα, οπότε ψάχνομαι για κάτι φτηνό σε κέλυφος γιά να μην κλαίω τα λεφτά μου σε περίπτωση αποτυχίας.Προτιμώ από Ευρώπη για οικονομικούς αλλά και γραφειοκρατικούς λόγους(μεταφορικά,δασμοί κλπ).Όποιος ξέρει κάτι και μπορεί να βοηθήσει...........

Θα συμφωνήσω με τους προλαλήσαντες καθ'οτι κάτοχος μιας Sonor signature.Πράγματι με το ταμπούρο της μπορείς να παίξεις σχεδόν τα πάντα όχι όμως και με τα υπόλοιπα. Τομς-κάσα λόγω του μεγάλου μεγέθους και όγκου θα πρέπει να περιοριστείς σε πιό σκληρά και βαβουριάρικα είδη μουσικής(rock,heavy,hard η στην καλύτερη fusion).Επίσης αν θέλεις στακάτο ήχο από τέτοια τύμπανα θα πρέπει να κουραστείς πολύ στο κούρντισμα η να καταφύγεις σε ειδικές μεμβράνες και πρόσθετα.Αν όμως σου αρέσουν οι ουρές είσαι βασιλιάς.Αν κουρντιστούν σωστά τα τύμπανα κελαηδάνε.Αφού λοιπόν ευλογήσαμε τα γένια μας ας έρθουμε και στο ζητούμενο.Γνώμη μου λοιπόν ότι θα πρέπει να πάς σε αγορά μεταχειρισμένου σετ και λόγω χρημάτων αλλά και ποιότητας.Μπορείς να βρείς αν ψάξεις διαμάντια σε πολύ λογικές τιμές ακόμη κι εδώ μέσα.Όπως είπαν κι οι παραπάνω η Sonor είναι πολύ αξιοπρεπής εταιρία αλλά από ένα επίπεδο τιμής και πάνω κι άλλες εταιρίες βγάζουν φανταστικά μοντέλα.Ποιός δεν θα ήθελε πχ μια Yamaha recording custom,μια pearl reference,μια Τama starclassic maple ή μια παλιά αμερικάνικια Gretsch για να αναφέρω μόνο κάποια από τα παλιά καλά χαρτιά στην αγορά τυμπάνων.Ο μόνος σίγουρος τρόπος να διαλέξεις είναι τ' αυτιά σου και φυσικά η τσέπη σου.

Θα συμφωνήσω κι εγώ μ΄όλους τους παραπάνω, η παρουσία καλού δασκάλου είναι απαραίτητη,τουλάχιστον για ένα διάστημα μέχρι να μάθεις σωστή τεχνική και πώς να διαβάζεις.Απ' την άλλη μεριά αν δεν είσαι σίγουρος ότι θες να ασχοληθείς σοβαρά με το άθλημα,η έχεις τεράστια σιγουριά για τον εαυτό σου, ή απλώς έτσι γουστάρεις και δεν θες ή δεν μπορείς να επενδύσεις στην εκπαίδευσή σου, σου προτείνω τα dvd του Steve Smith και προπαντός ατέλειωτες ώρες παιξίματος με τα ακουστικά να παίζουν αγαπημένους ρυθμούς.Άλλωστε κάπως έτσι ξεκινήσαμε και πολλοί από μας όταν όχι μόνο δάσκαλοι δεν υπήρχαν αλλά και απλώς για να βαρέσεις τους ντενεκέδες που είχες για τύμπανα έπρεπε ν'ανοίξεις πόλεμο με όλους.

Το set που χρησιμοποιώ τα τελευταία 2-3 χρόνια είναι TAMA Starclassic Maple με ένα 12'' τομ 14χ5,5 snare και 18άρα χειροποίητη κάσα από maple και υλικά της sonor σε χρώμα μελί φυσικό ξύλου.Επίσης έχω κι ένα δεινόσαυρο που δέν τον βγάζω έξω συχνά γιατί τρομάζει τα παιδιά και με κοψομεσιάζει.Είναι η SONOR SIGNIATURE Bubinga πλήρες set 12-13-14-15'' τομς, 22'' κάσα και14''x8''snare στο χρώμα του ξύλου. Τα πιατίνια που αγαπάω να δουλεύω είναι τα Zildjian Avedis και ελείψει αυτών τα custom. M' αρέσουν επίσης τα CINA και CRASH της WUHAN.

Kι έμεινα μόνος ξαφνικά στο δρόμο για το Λιανοκλάδι.....................................

Φίλε μου το θέμα που θίγεις είναι τεράστιο και ο κάθε drummer έχει τη δική του προσέγγιση.Όλες οι εταιρίες έχουν πιατίνια για όλα τα είδη τής μουσικής για όλα τα γούστα και φυσικά για όλα τα βαλάντια.Εννοείται ότι δεν υπάρχει δογματισμός σε ότι αφορά τα παντρέματα.Όλα πάνε με όλα αρκεί να σου αρέσει ο συνδυασμός σε σχέση με τη μουσική που θα παίξεις.Το μόνο σίγουρο κριτήριο είναι το αυτί σου.Από κει και πέρα δεν θα μπορούσαμε να αγνοήσουμε ότι κάποιες εταιρίες δημιούργησαν παράδοση σε συγκεκριμένες μουσικές όπως π.χ. η zildjian στη jazz ή η paiste στο rock.Αυτά βέβαια σε εποχές που τα πράγματα ήταν πιο αγνά και τα πιατίνια ήταν ακόμη και χειροποίητα και όχι China αλλά ήθελες και μια περιουσία να τα αγοράσεις.