theoctapus

Fu@#$%ng District 9. Τέλος...

Μια απ' τα ίδια και εδώ...  ???

Μπορεί πολύ μελλοντικά να καταφέρουμε να εξηγήσουμε το γούστο σαν ένα σύνολο συγκεκριμένων εγκεφαλικών διεργασιών, με την ενεργοποίηση συγκεκριμένων συνάψεων και δρομολόγηση συγκεκριμένων νευροδιαβιβαστών και τότε ΙΣΩΣ μπορέσουμε να ορίσουμε τί είναι ποιοτικά καλό και τί όχι - ή, ακόμα καλύτερα, να αντικειμενοποιήσουμε το υποκειμενικό.

Και όμως έχουν γίνει έρευνες για αυτό ακριβώς το θέμα. Διάβαζα ένα βιβλίο πρόσφατα με τις τελευταίες εξελίξεις στον χώρο της έρευνας του εγκεφάλου. Όταν βρω χρόνο θα γράψω κανα δυό πράγματα. Έχουν πολύ ενδιαφέρον και σχετίζονται άμεσα με κάποιες συζητήσεις που γίνονται εδώ.

@ audiokostas

Amen to that...

Τα 'πε ο άνθρωπος σε μια πρόταση ('ντάξει δύο).

Δυστυχώς, κατα την δικιά μου ταπεινή άποψη, ενώ πρέπει να προσπαθούμε με ζήλο, δεν βλέπω να βιώνουμε κάτι καλύτερο. Αν όντως είμαστε καταδικασμένοι, we might as well βεβαιωθούμε ότι οι επόμενοι δεν θα είναι.

Γι' αυτό επί του πρακτέου αναφέρομαι μόνο στην παιδεία και ίσως κάπως γενικότερα στον σεβασμό.

@ Jazzjoker

Άλλο παιδεία και άλλο μόρφωση ή εκπαίδευση. Ναί, μπορεί μέσα από τον λαβύρινθο του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος να επιβάλλεται να πηγάζει και παιδεία, αλλά δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι αυτή η βασική πηγή της.

Παιδεία είναι όλα τα ερεθίσματα που δέχεται ένα παιδί και δεδομένου ότι δεν έχουμε τον έλεγχο των πράξεων των άλλων, γι' αυτό και χρησιμοποιώ τις λέξεις "...προστατέψτε από..."

@ Superfunk

Δεν χρειάζεται πουθενά η εθνική συνείδηση. Είπα την γνώμη μου και πρίν. Αρκεί ο σεβασμός στον εαυτό μας και στους γύρω μας, ανεξάρτητα το που βρισκόμαστε και από που καταγόμαστε. Ο σεβασμός είναι από μόνος του αρκετά ισχυρός για να φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα όπως π.χ. αναβάθμιση της γειτονιάς. Για την ακρίβεια ο σεβασμός είναι ισχυρότερος απ' όλα τα "μέσα", ακόμα και την θρησκεία.

@marathon

Μου φαίνεται ότι πρότεινα κάτι...

Δυστυχώς, εμείς δεν θα προλάβουμε να δούμε μεγάλες αλλαγές (ή ΤΗΝ αλλαγή), δεν υπάρχει αρκετός χρόνος. Τα παιδιά όμως, αυτά που ζούν την πρώτη τους δεκαετία, είτε θα ζήσουν σε ένα καλύτερο κόσμο, αν γίνει αυτό που πρέπει ή θα ζήσουν σε ένα χειρότερο κόσμο αν τα πράγματα παραμείνουν όπως έχουν.

Και τί πρέπει να γίνει; Το βασικότερο είναι όσοι έχετε παιδιά να προσπαθήσετε να τα ατσαλώσετε, να τα προστατέψετε από όλα αυτά που ξέρουμε πολύ καλά ότι είναι η πηγή του κακού. Η παιδεία είναι το ισχυρότερο εργαλείο. Αν τα παιδιά μάθουν και κάνουν κτήμα τους ότι δεν είναι απλά οκ να παρανομείς, ότι δεν είναι απλά οκ να αδιαφορείς, ότι δεν είναι ντροπή να ενδιαφέρεσε, ότι δεν πρέπει να βαριέσαι όταν πρέπει να ενεργήσεις κ.α. τότε ίσως, λέω ίσως μπορεί μετά από χρόνια όταν θα γίνουν ενεργοί πολίτες να βγαίνει από μόνο του και φυσικά, χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια, το σωστό.

Και μαντέψτε, η μουσική είναι ένας πολύ μεγάλος σύμμαχος σε αυτήν την προσπάθεια.

Βέβαια ξέρεις φίλε Nikolas, το να γκρινιάζει κάποιος δεν σημαίνει απαραίτητα ότι κάτι πάει στραβά στην ζωή του. Μπορεί απλά να γουστάρει να γκρινιάζει.

Μερικές φορές αυτό από μόνο του γεμίζει μια κενή, μέτρια ζωή.

Αφήστε τι κάνουν οι γύρω σας. Ευρωπαίοι, Έλληνες και το κακό συναπάντημα, ελληνική φραπεδούμπα και ευρωπαικός ιμπεριαλισμό. Τα ξέρουμε, τα βλέπουμε, τα βιώνουμε, τα συζητάμε. Από 'δω και πέρα όμως, τι; Θα το φιλοσοφήσουμε κι άλλο;. Μήπως ήρθε η ώρα να αλλάξουμε γιατί προφανέστατα όπως είμαστε μέχρι τώρα, τι να κάνουμε... it doesn't work.

Βάλτε μια τελεία και γυρίστε σελίδα. Τέρμα η δικαιολογίες. Το να σπρώχνουμε τον πάτο του βαρελιού κάθε φορά που βυθιζόμαστε απλά και μόνο για να μην τον πιάσουμε ποτέ, δεν είναι λύση.

Και όπως είχε πει και κάποιος παλιός έλληνας πολιτικός "Αλλαγές βλέπω, αλλαγή δεν βλέπω".

Υ.Γ.

Συμφωνώ με τον wow, αλλά ως παρατήρηση και μόνο.

Αν συνεχίζουμε να κοιτάμε τι κάνουν οι άλλοι και βάσει αυτού να αποφασίζουμε τι θα κάνουμε εμείς, τότε πολύ απλά δεν θα γίνει τίποτα. Αυτό ισχύει και για άλλα θέματα πέρα των στενών ελληνικών συνόρων π.χ. οικολογία.

Αν πιστεύετε ότι υπάρχει ηθική μέσα σας (και όχι εθνική συνείδηση όπως ειπώθηκε, τα έθνη και τα σύνορα είναι τροχοπέδη αφού αποτελούν δικαιολογία), σεβασμός στους γύρω σας και προπάντων στον εαυτό σας, αποφασίστε ποιό είναι το σωστό και just do it.

Δεν υπάρχουν δικαιολογίες, καμία απολύτως. "Δεν το κάνουν οι άλλοι γιατί να το κάνω εγώ;". Γιατί είναι το ηθικά σωστό. Τουλάχιστον στο τέλος της ημέρας θα μπορείς να κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέπτη.

Αυτό τώρα τι το 'θελες και το πες;  :)

Πάλι στην πρίζα.  >:(

Doomed I say, doomed....!!!!!!

Και δυστυχώς τότε το παλιό θα φαίνεται λίγο

Είμαστε καταδικασμένοι σου λέω...  :)

Review από το μέλλον...

...Το SWX 34a με την απαράμιλλη ποιότητα στα κβαντικά εφφέ και τους νέους πανίσχυρους στοχαστικούς υποατομικούς επεξεργαστές δεν μπορεί να φτάσει το feeling και το mojo του παλιού κλασικού Axe Fx με τα vintage τσιπάκια σιλικόνης. Μερικοί υποστηρίζουν ότι η απλή αν και απαρχαιομένη SMD σχεδίασή του είναι ανώτερη των νέων φωτονικών πενταδιάστατων συνδέσεων...

Τι εννοείς ο κόσμος δεν την θέλει πραγματικά;

Το "σπουδάζω κάτι στην τύχη με το ζόρι" είναι σχετικό. Πρώτον γιατί κανείς δεν υποχρεώνει κανένα για τίποτα (εκτός αν εννοείς ενδοοικογενειακές πιέσεις) και δεύτερο γιατί επιλέγεις που θα σπουδάσεις (όχι απόλυτα ελέυθερα είναι οι αλήθεια αφού εξαρτάται από τις βάσεις σε κάποιο βαθμό)

@freerock1974

Προφανώς δεν είναι όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι "κακοί". Όποιος υποστηρίζει κάτι τέτοιο είναι το λιγότερο παρανοικός. Μιλάω γι' αυτούς που μπήκαν (απο την κλειδαρότρυπα) για να βολευτούν και να κάνουν το όνειρο τους πραγματικότητα "ξύνω τα πα!@#$ρια μου και πληρώνομαι χωρίς να μπορεί να με κουνήσει κανείς".

Σε κάποιο βαθμό αυτά που λες είναι σωστά, αλλά δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να εκμηδενίζουμε την αξία της ακαδημαικής μόρφωσης.

Ναι, απαιτούνται χρήματα, θυσίες και πολύς χρόνος χωρίς καμία εγγύηση για το αποτέλεσμα, αλλά είπαμε αν θέλουμε εγγύηση το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ασχοληθούμε με το προσφιλές ελληνικό σπορ "φιλώ κατουρημένες ποδιές πολιτικών" με έπαθλο μια θέση στο δημόσιο (btw, θάνατος στο ελληνικό δημόσιο, the source of all evil)

Παρόλο τις δυσκολίες και την απαξίωση, τα πανεπιστημιακά πτυχία έχουν αξία και πάντα θα έχουν. Και πάντα ένας του πανεπιστημίου θα είναι (στις περισσότερες των περιπτώσεων) καλύτερος από έναν π.χ. από ΙΕΚ (ειδικά στα τεχνικά επαγγέλματα). Για να μην ξεχνάμε το γεγονός ότι για κάποια επαγγέλματα το πανεπιστήμιο είναι μονόδρομος.

Σπουδές δεν σημαίνει μόνο εξειδίκευση επαγγελματικού προσανατολισμού, σημαίνει και πνευματική παίδευση. Γι' αυτό στα πανεπιστημιακά τμήματα υπάρχουν και μαθήματα που πολλοί αναρωτιούνται αν είναι απαραίτητα. Χρησιμεύουν στο να ανοίξουν οι πνευματικοί και γνωστικοί ορίζοντες του φοιτητή, να του δώσουν αυτό το κάτι παραπάνω. Μην ψαρώνεται με την ασταμάτητη απαξιωτική συμπεριφορά του έλληνα (έλεος πια, τίποτα δεν αξίζει, όλα είναι χάλια, κ.τ.λ.). Όταν ενα παιδί κλείνεται στο δωμάτιό του για ώρες για να διαβάσει για την εξεταστική κάνει κάτι πολύ σημαντικότερο από το να αποκτά γνώσεις. Γυμνάζει το μυαλό του.

Δεν πρέπει να σκεφτόμαστε τα πάντα με όρους οικονομικούς. Υπάρχουν και άλλα πράγματα που γεμίζουν την ζωή. Χίλιες φορές μια σφικτά οικονομικά ενδιαφέρουσα ζωή παρά μια άνετη αλλά μέτρια και ανούσια ζωή.

Όταν κλείνουμε τα κεφάλαια της ζωής μας, κοιτώντας πίσω αυτά που έχουν αξία είναι τα έργα μας και όχι το πόσα λεφτά ξοδέψαμε.

Το κατά πόσο ένα παιδί που μόλις βγήκε από την εφηβεία μπορεί να πάρει την σωστή απόφαση για το μέλλον του με την προκατειλημμένη βοήθεια των γονείων του, σηκώνει συζήτηση. Θα φέρω ένα παράδειγμα. Όταν ήρθε η στιγμή να επιλέξω σχολές στο μηχανογραφικό μου (1997) επηρεασμένος από τον αξιωματικό ξαδερφό μου, αποφάσισα να βάλω την Ευελπίδων ως πρώτη επιλογή. Το στενό μου οικογενειακό περιβάλλον άλλο που δεν ήθελε, "Πολύ καλά θα κάνεις παιδί μου. Σταθερός μισθός, δεν θα ψάχνεις για δουλειά" κ.α. Μέχρι σήμερα θεωρώ ύψιστη τύχη το γεγονός ότι δεν πέρασα με την πρώτη πανελλήνιες. Την επόμενη χρονιά το σκέφτηκα λίγο καλύτερα και οι στρατιωτικές σχολές πήγαν περίπατο. Πέρασα στις πανελλήνιες και τώρα ασχολούμε με μια επιστήμη που με εκφράζει απίστευτα και δεν έχω κάποιο οικονομικό πρόβλημα (προς το παρόν).

Δυστυχώς ένα παιδί 17-18 είναι πολύ πιθανό να πάρει λάθος αποφάσεις για βιοποριστικά θέματα, κάτι που όλοι μας έχουμε δει να συμβαίνει γύρω μας. Πόσους ενήλικες γνωρίζουμε που είτε δουλεύουν αλλά κάνουν μια δουλειά που σιχαίνονται και αναγκαστικά έχουν κλείσει του διακόπτες στο μυαλό τους για να μην συνειδητοποιήσουν ότι είναι δυστυχείς, ή άλλοι που κυνήγησαν το "όνειρο" και τωρα ζούν από τον ΟΑΕΔ (αν βέβαια αυτό είναι εφικτό) ή π.χ. κάνουν delivery (να 'ναι καλά οι άνθρωποι). Αν δεν έχεις εμπειρίες στην ζωή σου, ωριμότητα σκέψης και ψυχραιμία (χαρακτηριστικά που δύσκολα βρίσκεις σε έφηβους) είναι δύσκολο να αποκτήσεις την απαραίτητη διορατικότητα για να "δεις" το μέλλον σου.

Από την άλλη, οι γονείς πάντα καλοπροαίρετα, επιθυμούν να δούν τα παιδιά τους να ζούν σε ένα "ασφαλές" περιβάλλον. Γι' αυτό πετάνε την σκούφια τους όταν ακούσουν τις λέξεις στρατιωτικές/αστυνομικές σχολές ή κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να μιλήσουν στο ΧΥ βουλευτή μήπως και βολέψει το παιδί τους σε καμιά θεσούλα βρε αδερφέ (btw απεχθέστατη λογική χωρίς καμία απολύτως δικαιολογία).

Υπάρχουν βέβαια και οι άλλοι γονείς (και είναι πολλοί) που είτε θέλουν να προβάλλουν τα δικά τους ανεκπλήρωτα όνειρα ή τα μικρό-κοινωνικά τους κόμπλεξ ("τι, το παιδί μου μουσικός; Θα τον πετάξω έξω") στα τέκνα τους.

Κοινώς, μόνο αν υπάρχει ώριμη, ακομπλεξάριστη, χωρίς στερεοτυπικές προκαταλήψεις (ενστικτώδεις ή όχι) και σφαιρική σκέψη από ευφυείς ανθρώπους μέσα στα πλαίσια της οικογένειας, αυξάνονται οι πιθανότητες να παρθεί η σωστή απόφαση. Και πάλι δεν υπάρχουν εγγυήσεις (εκτός αν το επώνυμο είναι Rockfeller)

Τώρα, το ότι οι μουσικοί στην Ελλάδα εκ των πραγμάτων είναι πιο πιθανό να δυσκολευτούν βιοποριστικά σε σχέση με άλλες επαγγελματικές κατηγορίες, είναι δεδομένο και δεν νομίζω ότι διαφωνεί κανείς. Το αν πρέπει να συμβουλέψουμε τον φίλο Μενέλαο να κυνηγήσει το όνειρό του ή όχι, είναι κάτι που μόνο η προσωπική εμπειρία του καθενός εδώ μέσα μπορεί να τον οδηγήσει στο να πράξει ανάλογα. Δεν υπάρχει απόλυτο σωστό ή λάθος αφού κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον παρά μόνο να κάνει εκτιμήσεις.

Από την άλλη η θεωρία του Wow ότι οι συναναστροφές επηρεάζουν την απόφαση του παιδιού να γίνει μουσικός μου θυμίζει την χημεία του λυκείου που ότι μαθαίναμε ίσχυε μόνο αν το σύστημα που μελετάγαμε αποκόπτοταν από το υπόλοιπο σύμπαν (το λεγόμενο υπό ΚΣ). Στην σημερινή κοινωνία όπου τα ερεθίσματα είναι πιο πολλά από ποτέ, οι αποφάσεις όλων μας είναι αποτέλεσμα των εμπειριών μας αθροιστικά και όχι αποστειρωμένο αποτέλεσμα μεμονομένων γεγονότων (εκτός από life changing γεγονότα).

"Η διαφορά της ιδιοφυίας είναι η ανευ όρων προσήλωση στον στόχο, ανεξάρτητα απ' ότι λένε οι άλλοι."

Marvin Minsky

Αν και βγαίνουμε off-topic, καλά όλα αυτά, σίγουρα έξω είναι καλύτερα από εδώ. Έτσι έχουμε τρείς επιλογές.

1) Μένουμε εδώ στην μπανανία με όλα τα στραβά της, γκρινιάζοντας για όλα και ταυτόχρονα δεν κάνουμε καμία προσπάθεια/θυσία για να αλλάξουμε λίγο τις καταστάσεις.

2) Φεύγουμε έξω για να βρούμε όλα τα καλά που προσφέρει και να χάσουμε κάποια πράγματα, όποια και να είναι αυτά (για τον καθένα διαφορετικά).

3) Μένουμε εδώ, υπομένουμε όλα τα δεινά, αλλά προσπαθούμε να αλλάξουμε ότι μπορούμε. Γνήσια φιλότιμη προσπάθεια, όχι φτηνή, γυφτομικροαστική ψευτιά.

Επιλέξτε.

Πες τα χρυσόστομε...

Όλοι θάβουμε την Ελλάδα και κανείς δεν κάνει τίποτα για να φτιάξουν τα πράγματα. Καναπές, τηλεόραση και γκρίνια.

Ο λαός αναφωνεί...

Sticky τωρα...

Το karma του babtua να πάει εκεί που κανένα karma δεν έχει πάει ποτέ...

Από τα καλύτερα άρθρα ever.

Thankz a million.

Σκόρπιες σκέψεις

Κανένα πτυχίο δεν σου προσφέρει εξασφάλιση επαγγελματική.

Having said that, τα πτυχία τεχνών είναι υποδεέστερα σε αυτόν τον τομέα σε σχέση με τα τα υπόλοιπα πχ. θετικές επιστήμες (στο ελλαδιστάν πάντα), όχι γιατί δεν είναι ποιότητας, απλά γιατί οι τέχνες εδώ θεωρούνται.... μην αρχίσω, καταλαβαίνεις.

Αν σε ενδιαφέρει να γυρίσεις την πλάστιγκα προς το μέρος της οικονομικής εξασφάλισης, επέλεξε την δεύτερη λύση.

Αν φοβάσαι ότι θα καταλήξεις να κάνεις κάτι που δεν θες για το υπόλοιπο της ζωής σου, επέλεξε την πρώτη λύση. Αν και εδω πρέπει να τονίσω ότι δεν υπάρχει μαύρο-άσπρο. Μην ξεχνάς ότι οι περισσότεροι στο noiz (ή έτσι νομίζω) δεν είναι επαγγελματίες μουσικοί. Αρα μπορείς να κάνεις κάποιο επάγγελμα (το οποίο δεν είναι ανάγκη να είναι π.χ. καθαριστής τουαλετών σε γκούλαγκ της Σιβηρίας... part time) και να ασχολείσαι με την μουσική όσο βέβαια σου το επιτρέπει ο διαθέσιμος χρόνος και φυσικά το διαθέσιμο χρήμα.

Εξασφάλιση προσφέρει μόνο το δημόσιο και τα σώματα ασφαλείας. Μακριά και από τα δύο, ειδικά το δεύτερο, όπως ο διάολος από το λιβάνι, ότι και να λένε οι άλλοι.

Επίσης, επειδή στο Ελλάντα είσαι ότι δηλώσεις, καλύτερα να έχεις στο οπλοστάσιό σου πτυχίο πανεπιστημίου παρά πτυχίο ωδείου. Πως να το κάνουμε, το πρώτο ακούγεται λίγο πιο large.

Δύο είναι οι ερωτήσεις που πρέπει να κάνεις στον εαυτό σου.

1) Πόσο πολύ το θέλω;

2) Είμαι έτοιμος να αντιμετωπίσω τις συνέπειες των αποφάσεών μου;

Γιατί όπως λένε και στο Hollywood, "if you can't do the time, don't do the crime."

Αφήστε καλύτερα την συζήτηση για το ταλέντο γιατί δεν οδηγεί πουθενά. Εχει ξαναγίνει άλλωστε. Άσε που δεν βοηθάει σε κάτι στην συγκεκριμένη συζήτηση.

Τα γεμιστά που αναφέρθηκαν και το χασα ;

....Με λίγα λόγια δεν περηφανεύομαι για το αιρετικό της άποψης μου γιατι δε μιλαμε για το πως προτιμαμε τα γεμιστα, αλλά προσπαθω να κατανοησω κατι ανωτερο απο μενα (φημες που θεωρουν τα γεμιστα ανωτερα απο μενα ελεγχονται ως ανακριβεις....)

Noiz.gr.... Εδώ που η κβαντική μηχανική, η θεωρία της σχετικότητας, η ψυχοακουστική, τα μαθηματικά και η φιλοσοφία συναντούν τον Gammy bear, την Τζούλια Αλεξανδράτου, τα γεμιστά και τους Iron Maiden.

Μόνο στο noiz....

afta ine...

Ερώτηση. Επειδή θέλω για κάποια δικά μου projects φύλλα αλουμινίου, μπορείς να μας πείς που θα φτιάξεις το pickguard και από που θα προμηθευτείς τα υλικά;

Υπάρχει κανείς;;;;;

Ακούει κανείς;;;;;;

Κανίς κανείς;;;;;;;

I beg for your expertise

Θέμα: Ηχογράφηση κιθάρας

Εξοπλισμός: Κιθάρα: ESP MII με EMGs 81

                Ενισχυτής: ENGL e570+ENGL 840/50

                Καμπίνα: DIY 2x12 με Celestion G12T-75

                Μικρόφωνο: Shure SM57 (τι άλλο)

                Στύλ ήχου: High gain και κάποια καθαρά

                Budget: γύρω στα 500 ευρώ

Το κομμάτι της εξίσωσης που λείπει είναι ο προενισχυτής μικροφώνου ή/και το audio interface για την σύνδεση στο pc.

Επειδή ο προανεφερθείς εξοπλισμός είναι αξιοπρεπής και επειδή σε home recording εφαρμογές το weak link σε ένα signal chain συνήθως είναι ο προενισχυτής, το θέμα σηκώνει λίγο σκέψη.

Τι έχω τσεκάρει μέχρι τώρα.

1) Focusrite Platinum Trakmaster Pro με το line out στο line in της ZOOM S2t που έχω.

2) PreSonus Studio Channel Mono Vacuum Tube Preamp πάλι με την ίδια συνδεσμολογία.

3) Focusrite Twintrak Pro Twin πάλι με την ίδια συνδεσμολογία.

4) Focusrite Saffire Pro 40 FireWire κατευθείαν στο pc.

5) Line 6 TONEPORT UX8 κατευθείαν στο pc.

Κλείνω πρός τα 4 και 5 αφού η ΖΟΟΜ S2t δεν είναι και ότι καλύτερο.

Ποιά η γνώμη σας για τα παραπάνω; Έχετε καθόλου εμπειρία με αυτά τα εργαλεία; Έχετε κάτι καλύτερο να προτείνετε; Σε αυτά τα λεφτά έχετε υπόψην σας κάποιον προενισχυτή που να "ταιριάζει" με το SM57; Θα καταφέρω μια αξιοπρεπή ηχογράφηση με αυτής της κλάσης προενίσχυση ή δεν υπάρχει ελπίδα αν δεν πουλήσω το νεφρό μου;