Είμαι κάτοχος μιας Epiphone SG standard του 1998 κατασκευασμένη στην Κορέα. Πριν από αυτήν (δηλαδή μέχρι πριν από 1 χρόνο) είχα μία Samic Sa-31 (strat style, η φθηνότερη κιθάρα που μπορούσα να πάρω πριν από 7 χρόνια που παράτησα την κλασσική και αρχισα να ασχολούμαι με την ηλεκτρική). Η διαφορά τους είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ (το λέω αυτό επειδή κάπου αναφέρθηκε ότι οι Epi της ανατολής είναι Samic με άλλο headstock ή δεν ξέρω τι). Η Samic είχε έναν αδιάφορο flat ήχο. H Epi έχει χαρακτήρα. Φουλ μεσαία με λίγα πρίμα και καθόλου μπάσα παίζοντας με τον bridge μαγνήτη,ιδανικό για fuzz που χρησιμοποιώ, και πλούσια μπάσα, γεμάτο ήχο και high output με τον neck μαγνήτη (δεν έχω κάνει καμία επέμβαση στην κιθάρα) για τα καθαρά, ο οποίος με ένα OD/Booster γίνεται απίστευτος. Επίσης η φαρδιά ταστιέρα της με μάγεψε αμέσως (καθότι έχω μάθει σε κλασσική κιθάρα). Η κιθάρα αυτή παίζει μια χαρά. Έχει βγει σε live αξιοπρεπέστατα και είμαι απόλυτα ικανοποιημένος για τα λεφτά που έδωσα. Σίγουρα οι Gibson θα έχουν κάτι παραπάνω, αλλά δεν είμαι σε θέση να διαθέσω τόσα χρήματα αυτή τη στιγμή. Ίσως αργότερα.
Αυτό που θέλω να πω είναι πως οι Epiphone μπορεί να μην είναι Gibson, ή να μην γίνουν ποτέ, αλλά δεν παύουν να είναι αξιοπρεπέστατα όργανα, όχι μόνο για τους αρχάριους (για έναν εντελώς αρχάριο αξιοπρεπής είναι και η Samic), και έχουν μία καλή σχέση value-for-money.
Όλα αυτά φιλικά πάντα και κατά την προσωπική μου άποψη και μικρή εμπειρία.