Για μενα η κιθαρα εχει δυο ρολους.
1ον να παιζεις αγαπημενα σου κομματια,η να αντιγραφεις τις ιδεες και τον τροπο που παιζουν οι αγαπημενοι σου κιθαριστες
2ον να εκφρασεις τις καλλιτεχνικες σου ανησυχιες,δηλαδη να μετατρεπεις σε ηχο τις μελωδιες που σουρχονται στο μυαλο.
Για τον πρωτο σιγουρα σου χρειαζεται μια τεχνικη που να σου επιτρεπει να παιζεις αυτα που παιζουν καλυτεροι (συνηθως) κι8αριστες.Ετσι κυριως ψαχνεις ταχυτητα και ακριβεια στο παιξιμο.Το ανεβοκατεβασμα σε κλιμακες,arpeggios,τροπους και οι γρηγορες εναλαγες συγχορδιων πιστευω βοηθαν σε αυτο.
Οσο αφορα τη θεωρια,πλεον την θεωρω απαραιτητη γνωση,οχι για κανενα αλλο λογο,αλλα γιατι σε βοηθα να καταλαβεις τι παιζεις (η αντιγραφεις) και το γιατι παιζεις πχ ενα συγκεκριμενο τροπο μιας κλιμακας η και συγκεκριμενες νοτες,πισω απο συγκεκριμενες συγχορδιες.Η θεωρια δεν πιστευω οτι σε κανει καλυτερο κιθαριστα,αλλα σε βοηθα να γινεις καλυτερος κιθαριστας (η μουσικος).
Τωρα για τον δευτερο ρολο της κιθαρας,το μονο που χρειαζεται ειναι να ξερεις τις νοτες (τους ηχους κοινως) που βγαινουν χρησιμοποιοντας καθε ταστο της κιθαρας,ωστε οταν θες να βγαλεις μια συσκεκριμενη μελωδια απο το μυαλο σου να ξερεις αυτοματα που "βρισκεται" αυτη πανω στη ταστιερα.
Καπως ετσι,με ατελειωτη εξασκηση για ταχυτητα και ακριβεια,με γνωση της θεωριας (κλιμακες,τροποι,συγχορδιες,αρμονια κτλ),με συνεχη αναλυση της μουσικης αλλων κιθαριστων (ειτε παρατηροντας απλα πως χρησιμοποιουν συγκεκριμενες μουσικες εκφρασεις,ειτε το πως "χτιζουν" τα τραγουδια και τα σολο τους) πιστευω οτι ο καθενας μπορει να γινει ενας "ωραιος" κιθαριστας.
Καλος κιθαριστας θα γινει οταν φιλτραρει ολες τις κλιμακες και τις συχγορδιες που εχει μαθει,μαζι με τις επιρροες που εχει αποκτησει κατα τη διαρκεια της "μουσικης" ζωης του,και βγαλει στην κιθαρα τον προσωπικο του ηχο,αποτελεσμα πλεον οχι της εξασκησης και της αντιγραφης,αλλα της εμπνευσης και της φαντασιας.
Αυτα τα λιγα :D Ελπιζω να μην κουρασα.