Yannis Methenitis

http://www.opencalendar.gr

Η καρτα ήχου είναι ένα αυτονομο μερος. Αν εχει σωστους drivers (πχ ASIO) απο την "μαμα" της, τότε θα δουλέψει σε ενα περιβάλον καποιου sequencer, όπου απαιτείται συγχρονη λειτουργία για πολυκαναλη εγγραφή, σωστά. Διαφορετικά θα παίξει με καθυστέρηση. Παραπέρα τα χαρακτηριστικά της δεν επιρρεάζονται από τον υπολογιστή.

Οχι δεν ήταν. Καταστράφηκε ο ένας σκληρός δίσκος στο array.

Σωστά έγραψες bloody_sunday και την πηγή των οσων αναφέρει ο ffmakis. Και επαναλαμβάνω: Ας μην αφήνουμε εντυπώσεις... spimavz για να διορθώσεις τον χώρο σου εφόσον δεν θελεις να μπεις σε περιπέτειες, ρίξε μια ματια στην Auralex.com στη σελίδα http://auralex.com/aoc/ikc_metric.html και θα σου προτείνουν τι ακριβως χρειάζεσαι για το δωμάτιο σου. Είναι σωστες λύσεις για ΔΙΟΡΘΩΣΗ του χώρου. Βέβαια αποφευγοντας τις αντηχήσεις πέφτει και η στάθμη του ήχου οπότε αν δεν γράφεις ζωντανες μπαντες και παίζεις σε λογικες εντάσεις, είσαι μια χαρά.

Βρε Σπύρο μήπως θα μπορούσες εσύ ή κάποιος άλλος που υποστηρίζει το παραπάνω να μας παραπέμψει σε μια σοβαρή και έγκυρη αναφορά, γιατί εγώ προσωπικά εχω ζήσει σχεδόν όλη μου τη ζωή σε τέτοιο περιβάλλον και ζω ακόμα... και ταυτόχρονα δεν έχω ακούσει από κανένα γνώστη τέτοια πληροφορία.

Παραθέτω ένα μέρος από μια πολύ ενδιαφέρουσα τοποθέτηση που διάβασα στο http://www.parodos.net.gr/ από την Εισήγηση στο 2ο Συνέδριο για τα Μουσικά Σχολεία που έγινε στη Μυτιλήνη το 2008 από τον Στέργιο Ζυγούρα: Μουσική-Μουσικολογία Η θεσμοθετημένη μουσική παιδεία υφίσταται στην Ελλάδα εδώ και έναν αιώνα. Αποτελεί πιστή αντιγραφή της ευρωπαϊκής που διαμορφώθηκε με τη γαλλική επανάσταση. Κοινωνικά αφορά την αστική τάξη. Ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά με την αστική μουσική του 19ου αιώνα. Δημιουργήθηκε στην κορύφωση του διαφωτισμού και διαμορφώθηκε στην εποχή της βιομηχανικής επανάστασης. Σηματοδοτήθηκε από την κυρίευση των Βερσαλλιών και τη βίαιη απομάκρυνση του βασιλικού ζεύγους από το παλάτι. Με την έναρξη του 19ου αιώνα η βασιλική μουσική, ως ένας ακόμη Λουδοβίκος, προσάγεται θριαμβευτικά στην παρισινή τάξη των μπουρζουά. Η νέα αστική τάξη, μέσα στην πρόσκαιρη λάμψη του Ναπολεόντιου άστρου, σπεύδει να ασπασθεί την «ελεύθερη» πλέον μουσική μέσω των κονσερβατουάρ, προκειμένου να πιστοποιήσει την κοινωνική της άνοδο. Κάθε βίαιη ή αφύσικη διαδικασία δεν μπορεί παρά να προσμετρά απώλειες. Στην προκειμένη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με μια μουσική παιδεία που διαμορφώθηκε πάνω: α) σε κατακερματισμό του μουσικού σε εκτελεστή, συνθέτη, μαέστρο β) σ’ ένα διαχωρισμό θεωρίας και πράξης γ) σ’ ένα διαχωρισμό τεχνικής και απόδοσης μουσικού έργου δ) στην ταύτιση της μουσικής με τη γραφή της ε) στην κατάταξη του επιστήμονα στην κορυφή της μουσικής πυραμίδας α) Ο δυτικός πολιτισμός παραδέχεται ότι η γνώση του “επί μέρους” με ταυτόχρονη άγνοια του “όλου” συνιστά, τελικά, αγνωσία. Παρά την παραδοχή όμως αυτή και λόγω της ραγδαίας ανάπτυξης του τεχνολογικού πολιτισμού στους δύο τελευταίους αιώνες, έχουν επικρατήσει μοντέλα παιδείας που παραγνωρίζουν την αξία των ανθρωπιστικών σπουδών και προκρίνουν τις θετικές επιστήμες ή ανέχονται τους επιστημονικούς τομείς που στερούνται γενικών μορφωτικών στόχων. Ο κατακερματισμός της γνώσης, η εξειδίκευση, ως πρωταρχικός στόχος της παιδείας, ομολογείται σήμερα στην Ευρώπη (και στην Ελλάδα) ως αποτυχία της· καταδικάζεται δηλαδή η πρόωρη εξειδίκευση, θεωρούμενη ως μορφή λειτουργικού αναλφαβητισμού και απαιδευσίας του πολίτη. Κατά μείζονα λόγο, η μουσική, (ως ανώτερη πνευματική διαδικασία) διδασκόμενη εξ αρχής με πλήρη εξειδίκευση, ακυρώνει σε μεγάλο βαθμό το μορφωτικό της χαρακτήρα. β) Ο διαχωρισμός θεωρίας και πράξης με τον τρόπο που τελικά επικράτησε, μπορεί επιεικώς να χαρακτηρισθεί άστοχος και παραπλανητικός. Έχει να κάνει με την ισορροπία και την προτεραιότητα τέχνης και επιστήμης. Στο βαθμό που η μουσική δεν προσεγγίζεται αρχικά ως πράξη, στο βαθμό που η θεωρία δεν έρχεται εκ των υστέρων να εξηγήσει την πράξη, το αποτέλεσμα θα είναι κατ’ αναλογία αρνητικό. Η Αρμονία του Dubois, η Θεωρία του Καλομοίρη αποτελούν χαρακτηριστικά, προσιτά παραδείγματα τέτοιων αντιλήψεων. γ) Ο πασίγνωστος διαχωρισμός τεχνικής και απόδοσης ύφους στη μουσική παιδεία, με τρόπο που η πρώτη να θεωρείται προαπαιτούμενη της δεύτερης, αποτελεί μια ακόμα πτυχή της άποψης ότι στη μουσική παιδεία η επιστήμη, δηλαδή η λογική διαδικασία, προηγείται και προσδιορίζει την τέχνη. Πρόκειται για τη διαρκή αναβολή της προσέγγισης της μουσικής ως μαθήματος ύφους. Όταν στη διαδικασία αυτή θεωρηθεί τελικά ότι επετεύχθη το επιθυμητό τεχνικό επίπεδο και επιτραπεί η είσοδος του ύφους (βλ ερμηνείας), διαπιστώνεται ότι η διαδικασία που ακολουθήθηκε έχει περιορίσει δραστικά την έμφυτη ελευθερία και την αβίαστη ανθρώπινη δυνατότητα για μίμηση. δ) Το αντίστοιχο παραινετικό φθέγμα του «μάθε παιδί μου γράμματα» (δηλ γραφή-ανάγνωση) στη μουσική είναι το «μάθε παιδί μου νότες». Η ταύτιση της μουσικής με τη γραφή της είναι μια από τις αιτίες του διαχωρισμού ερμηνείας και τεχνικής που μόλις περιγράφηκε. Η άποψη ότι στο χαρτί περιγράφεται το σύνολο της μουσικής ή το σύνολο των διδακτικών προτεραιοτήτων έχει καταστήσει τη μουσική ένα αντικειμενικό ζητούμενο. Μια ιστορική ανασκόπηση και μια απροκατάληπτη ματιά θα μας πείσει ότι ανέκαθεν η σημειογραφία είχε συμπληρωματικό ή επί μέρους ρόλο στη μουσική, ενώ η προφορικότητα αποδεικνύεται ισχυρότερη της γραπτής παράδοσης και πρωταγωνιστής στην εκμάθηση. ε) Ο 19ος αιώνας υπήρξε η κορύφωση της δυτικής μουσικής αλαζονείας και της υποτίμησης κάθε άλλου μουσικού πολιτισμού. Η άνθιση της μουσικής επιστήμης ως πανεπιστημιακού κλάδου σπουδών κατά τον 20ο αιώνα ήρθε να ανανεώσει το προβληματικό τοπίο, καθώς επέβαλε την κυριαρχία της επιστήμης επί της τέχνης μέσω της μουσικολογίας αρχικά και της παιδαγωγικής αργότερα. Το πρόβλημα εδώ ήταν η ανάδειξη μιας επιστήμης ανεξάρτητης από την τέχνη. Φτάνουμε λοιπόν σ’ ένα κεντρικό ερώτημα του σήμερα: αποτελεί η μουσική μια ικανή και αναγκαία συνθήκη της μουσικής επιστήμης (μουσικολογίας και μουσικής παιδαγωγικής); Αποτελεί δηλαδή η μουσική την απαραίτητη προϋπόθεση της μουσικής επιστήμης; Αν ναι, τότε πώς μπορεί να εξηγηθεί η απουσία κάθε προσπάθειας προς την άρση των στρεβλώσεων της παιδείας μας; Πώς εξηγείται να ζούμε εν πολλοίς στο 19ο αιώνα; Ένα δεύτερο ερώτημα: «ποιος είναι καταλληλότερος για τη διδασκαλία της μουσικής στα σχολεία; Ο μουσικός ή ο μουσικολόγος;». Το ερώτημα αυτό ήταν υποβολιμαίο. Υποβλήθηκε σκόπιμα, παρά το ότι κινείται στο χώρο του παραπλανητικού, ως ελάχιστη ένδειξη της στρέβλωσης που μπορεί να προκύψει, αν επιμείνουμε να βλέπουμε τα θέματα με παρωπίδες, κάτω από προσχηματικό ενδιαφέρον για επίλυση, ουσιαστικά όμως κάτω από μυωπικά γυαλιά και προκαταλήψεις, με αποκλειστικό κριτήριο τα εργασιακά δικαιώματα ή την ατομική υπεροχή. Ένα άλλο ερώτημα θα μπορούσε να τεθεί αντί απαντήσεως: «η μουσική στην παιδεία πρέπει να έχει κατ΄ αρχήν επιστημονικό στόχο και επιστημονική μεθοδολογία;»· ή (για να δώσουμε έμφαση σε μια πτυχή του ζητήματος): μήπως σ’ ένα κομμάτι μιας ξεστρατισμένης αστικής επανάστασης κρύβεται και η αντιστοιχία των παλιών τίτλων ευγενείας με τα σημερινά τυπικά μουσικά προσόντα; (μη κληρονομικά, αλλά πληρωτέα επί τη εμφανίσει). Ας απαριθμήσουμε μερικά παραδείγματα της ελληνικής πραγματικότητας όπου η προβληματική κατάσταση έχει καταλήξει να θεωρείται… απλώς φυσιολογική: * Η μέθοδος διδασκαλίας των θεωρητικών μαθημάτων. * Ο εμφύλιος πόλεμος μουσικών και μουσικολόγων (Ωδειακών και Πανεπιστημιακών). * Τα εξεταζόμενα μαθήματα του dictée και της αρμονίας στις εισαγωγικές εξετάσεις προς τα Μ.Τ. των Πανεπιστημίων. * Οι μέθοδοι οργάνων ελληνικής παραδοσιακής μουσικής που έχουν υιοθετήσει το παρακμιακό σύστημα θεωρίας, γραφής, τεχνικής της δυτικής αστικής μουσικής. * Οι καθημερινές δηλώσεις, ονομασίες, τίτλοι: «Ύλη υποχρεωτικού αρμονίας», «πτυχίο ειδικού αρμονίας», «έντεχνη μονόφωνη μουσική», «Καλλιτεχνικά Σχολεία»… Στις (πρόσφατες) διευκρινίσεις-διορθώσεις των Πανελλήνιων Μαθητικών Καλλιτεχνικών Αγώνων του 2008 διαβάζουμε: Όπου «Λόγια» Ευρωπαϊκή μουσική εννοείται το συνθετικό έργο αναγνωρισμένων Ευρωπαίων συνθετών (π.χ. J.S. Bach, W.A. Mozart, F. Schubert, Γ. Ξενάκη, Γ. Μαρκόπουλου). Το αποδιδόμενο έργο θα πρέπει να είναι εκδομένο και στην περίπτωση που δεν είναι, οι παρτιτούρες θα κατατίθενται στην Κριτική Επιτροπή την ημέρα διεξαγωγής των Αγώνων Μουσικής. Ίσως ο ιστορικός παραλογισμός της διάρθρωσης των θεωρητικών σπουδών μπορεί να συνοψιστεί στο παρακάτω ερώτημα: Με αμετακίνητο και δεδομένο το πλαίσιο των πτυχίων «αρμονίας, αντίστιξης…» με ποια λογική θα αποκλείσουμε από την οργανική μουσική την θεσμοθέτηση Πτυχίου Σονάτας, Πτυχίου Σουίτας, Διπλώματος Ιμπρεσιονισμού, που θα δίνονται με κύρια δοκιμασία την εκτέλεση ενός έργου συγκεκριμένου ύφους ή μορφής, κατασκευασμένου από την επιτροπή εξέτασης; Ο ακήρυκτος πόλεμος τέχνης και επιστήμης προέρχεται από τη σύγκρουση δύο τρόπων ζωής, δύο πολιτισμών: της υπαίθρου και του αστικού. Ο ιδιότυπος αυτός πόλεμος θα διατηρηθεί, όσο διατηρείται και η παλινδρομική διάθεση του αστού, από τη μια να επιδιώκει υπεροχή, ευφορία και άνεση μέσω του τεχνολογικού πολιτισμού, από την άλλη να επιθυμεί την επιστροφή στη φύση, στην αμεσότερη ανθρώπινη σχέση, στην αμεσότερη παραγωγή των προϊόντων της γης και στη δυνατότητα ελέγχου των επιβλαβών επιπτώσεων στην τροφική αλυσίδα. Ζώντας μέσα σ’ αυτή την κατάσταση, το μόνο ίσως που μπορούμε να κάνουμε, είναι να ελαχιστοποιήσουμε τις αρνητικές επιπτώσεις, συνειδητοποιώντας ότι σ’ αυτή τη σύγκρουση ο επιτιθέμενος είναι μόνο ο ένας από τους δύο πολιτισμούς. Ο άλλος δεν είναι καλά-καλά ούτε αμυνόμενος. Μήπως όμως ανήκουν και οι δύο στον ίδιο άνθρωπο; Στέργιος Ζυγούρας 25-3-2008

Ε οχι κι έτσι... Τα παραλές. Την άποψη μου επι του θέματος την έχω εκφράσει κατα καιρούς. Οπως και ο φίλος Wow! σε διάφορες φάσεις και δεν διάβασα κάτι που να με ξάφνιασε. Απλά θα πω δυο λόγια σχετικά με την κατεύθυνση των συζητήσεων στο Noiz.gr. Το αν "έχει ακούσει ο κ. Τοσοδούλης, Nick Cave και να γινόντουσαν τακτικά συζητήσεις για τη βιωσιμότητα των τραγουδιών του", είναι καθαρά θέμα που αφορά την Φιλοσοφία, την Κοινωνιολογία της μουσικής ή την Υφολογία της, που μελετά ειδολογικά και ιστορικά, τα γνωρίσματα ενός συνθετικού είδους, μιας εποχής, ενός συνθέτη ή μιας σχολής. Ο.Κ. λοιπόν και ενδιαφέρον μπορεί να ηταν (και ακόμα περισσότερο για μένα αν δεν αφορούσε τον συγκεκριμμένο καλλιτέχνη) και κυρίως για έναν ιστορικό τέχνης ή τους "μουσικολόγους" που γράφουν στον ειδικό "μουσικό" τύπο, δισκοκριτικές από την σκοπιά του ακροατή. Στο Noiz.gr καλοί ή κακοί, μορφωμένοι ή με ελείψεις, ταλαντούχοι και μη... μουσικοί είμαστε. Οργανολογία, Εκτελεστική πρακτική, Μελέτη των τεχνικών σύνθεσης, Ορολογία, Μουσική ακουστική, Φυσιολογία της εκτελεστικής τεχνικής των οργάνων, Μουσική αισθητική, Κατασκευή οργάνων και η Θεωρία της μουσικής, είναι οι τομείς της Μουσικολογίας που μας αφορούν αμεσότερα. Το ότι η μουσική εκτέλεση, σύνθεση και γενικότερη δημιουργία της μας βαζει κατω από την ίδια στέγη, δεν σημαίνει ότι έχουμε και άλλα κοινά γνωρίσματα. Και φυσικά δεν έχουμε όλοι την ίδια αντίληψη για την συνύπαρξη αλλά και τους λόγους που συνεχίζουμε να βρισκόμαστε εδώ. Πραγματικά είναι μεγάλη η δίψα νεώτερων ανθρώπων να γνωρίσουν τον χώρο και γι αυτό κατακλύζουν πολλές φορές το φόρουμ με θέματα newbie και αφελείς τοποθετήσεις και δόγματα. Κι αυτό εις βαρος καποιων ειδικών που μπορεί να βοηθούν απλόχερα τους παραπάνω, αλλά κι αυτοί σαν άρρωστοι που είναι, θέλουν να ανταλλάξουν απόψεις με άλλους γνώστες (επαγγελματίες και μη) για υποκειμενικότερα θέματα που απαιτούν όμως τοποθετήσεις με το απαραίτητο background. Και ίσως εκεί δημιουργείται ένα θέμα. Αλλά σίγουρα δεν έχει να κάνει με τον Cave.

Εεελα παιδί μου! Το ξέρω και τα διαβάζω αυτά που γραφετε. Αφού είμαι... παντού ντε.. ;D We are working on it. Ευχαριστώ για το τιπ. ;)

Καλωσήρθες meet-sos. Το κομμάτι μια χαρά ακούγεται αλλά τεχνικά πασχει στη μείξη. Ο μπαγλαμας θελει βοήθεια (είδες όπου παιζει η κιθαρα ταυτοφωνία "γεμίζει". Επίσης πρέπει να είναι μπροστά και όχι καπου μέσα σε μια μεγαλη αίθουσα (που τον κανει ακόμα πιό μικρό κι απόμακρο), όταν είναι το κύριο όργανο μελωδίας. Προσπάθησε να αφαιρέσεις το μεγαλο βάθος / reverb και να ξαναπαίξεις το θέμα δεύτερη φορά για όγκο. Η κιθαρα στα ακόρντα είναι μουντή και μαλλον φτηνή ή κακογραμμένη. Βουϊζει. Το δε τουμπερλέκι και οι φωνές είναι καλογραμμένα και ακούγονται σωστά, χωρίς πολλά βάθη και πηγάδια. Χρειάζεται μεγαλύτερη προσοχή και καλύτερη ισοροπία στη μείξη για να "δείξει" το κομμάτι. Κατα τ' αλλα καλή φάση. ;)

Θα το μάθεις αν το βάλεις στις Αγγελίες.

Καλωσόρισες και καλή συνέχεια! Είναι ωραίο και ξεμυαλιστικό το SH-201. Καλή διασκέδαση λοιπόν.

ΟΚ. Ι θινκ...

Νικόλα, τα προιόντα δεν παράγονται αυθημερόν. Πχ. αυτά που τωρα ανακοινώνονται στο NAMM, θα βρεθούν στα ράφια 3 μήνες μετά και βάλε. Δεν χρειαζεται να εχεις το προιόν στα χερια σου για να μεταφράσεις το εγχειρίδιο που σου στέλνουν στο email. ;D

Πρωτον δεν ειναι δουλεια των μαγαζιών και δεύτερον είμαστε ήδη χαμένοι σε ότι αφορά τις τιμές. Για τις υπηρεσίες αυτές πολλοί από εμας προτιμούμε να πληρώνουμε κάτι παραπάνω. Βέβαια θα συμφωνήσω στο ότι πολλά ελληνικά εγχειρίδια γράφονται από κατόχους Proficiency... απλά. Δυστυχώς όμως δεν κανει την καλη μεταφραση αυτο το προσόν αφού πολλές φορές είναι ξεκαρδιστικά. Κάποιες ευρωπαϊκές κατασκευαστριες όπως η Behringer πχ τα μεταφράζουν και στα ελληνικά. Ομως σαν επαγγελματίες που είναι, πριν κατι χρόνια που έψαχνε μεταφραστες ζήταγε προυπηρεσία ή και σχετικό δίπλωμα ηχοληψίας / μουσικής τεχνολογίας, πέρα από τα πτυχία γλώσσας. Καποιες άλλες "μαμάδες" εταιρίες δίνουν σχετική έκπτωση στον distributor για να επιμεληθεί αυτός την μετάφραση. (με τα ανάλογα αποτελέσματα λόγω "ελλάδας"...) Αυτός που ξέρει τι ζητάει από μεταφραστή θα το βρεί και πολύ πιθανά στην σωστη τιμή. Πολλοί απλά δυστυχώς δεν ξερουν να κρίνουν...

Μα είναι μερος των εξόδων και το manual. Οπως και τα μεταφορικά. Αν θες να έχει την προστιθεμενη αξια το προιόν που πουλάς απαιτείται χρήμα, χρόνος, γνώση. Από κει και πέρα καθε έμπορος κανει την δική του πολιτική πωλήσεων με τα ανάλογα αποτελέσματα.

Τρόπος του γραφειν ήταν mscmkr . Το καταλαβε ο κοσμος οτι ο starg αναφερόταν στην λιανικη τιμη... Παραλεπτολογείς.

Που κολλάει τωρα αυτό βρε gdevelek; Δεν μιλαμε για καλους ή λκακους μεταφραστες και που μαθανε αυτα που μαθανε. Μη το πας αλλου το θεμα.

Απάντηση:

Βεβαίως! Και ιδιαίτερα τώρα με τον ανταγωνισμό τιμών από το εξωτερικό, αυτός ίσως είναι και ο σημαντικότερος λόγος αγοράς από την Ελλάδα.

Και λοιπόν; Καθε εταιρία που πουλάει καποιο προϊόν πρέπει να προσφέρει βιβλίο οδηγιών στη γλώσσα της χώρας που πουλιέται. Υπαγορευεται απο την Ε.Ε. Είναι ο σημαντικότερος λόγος που ο χειρισμός συσκευών και λογισμικού είναι ελλιπής από τους Eλληνες. Μου κανει εντύπωση παντως που δεν είχε ελληνικες οδηγίες το Logic express... Συνήθως τα προσέχει αυτά η Apple.

Οσο αφελής και να είναι ένας επιχειρηματίας γνωρίζει ότι οι έρευνες αγοράς δεν γίνονται σε τόπους όπου υπάρχει πελατειακό κοινό για άμεσο όφελος, παραβαίνοντας μαλιστα τους κανονισμούς του φόρουμ. Εξ άλλου υπάρχουν πολλά σχετικά θεματα που ξεκίνησαν από απλά μέλη που θα μπορούσαν να σε βοηθησουν στην άτυπη έρευνα σου.

Δοκίμασε την Prism Sound Orpheus. Σίγουρα θα δεις σοβαρη διαφορά στο πάρτι που ετοιμάζεις. Σοβαρά τώρα kokoblue ΔΙΑΒΑΣΕ όλα τα σχετικα θεματα και μετά αν περισσεύουν κενα το βλέπουμε.

Ακομα δεν καταλαβες τι έχεις παραβεί...

Ρε savasavram όπου εχεις μπει, μπερδεύεις τους πάντες απλά γιατι δεν ξερεις τι ειναι αυτο που ζητάς, δινεις λαθος κατευθυνση και τελικά θες και μασημενη τροφή. Πρέπει να διαβαζεις περισσότερο απ΄ οτι γραφεις. Είσαι πολύ μικρός και πρέπει να μαθεις τα βασικά πρωτα γιατι στο κεφαλι σου τα έχεις αχταρμά. Εχεις παραβεί και τους κανονισμούς εγγραφής.

Προσωπικά και εμπειρικά συμφωνώ απολύτως με τον Scott. To hardware και οι μαγνήτες είναι ο κύριος παράγοντας του ήχου μιας κιθάρας, αλλά η "καρδιά" όπως λέει και το mojo, είναι τα ξύλα της και ο συνδυασμός τους, Και όπως σωστότερα λέει : αυτό είναι περισσότερο θεμα τύχης παρά γνώσης (επιστήμης). Salute! ΥΓ Ας μη σκοτωθούμε για τα ξύλα. Ο καθενας έχει τις εμπειρίες του και έχει σχηματίσει καποια άποψη. Δεν χρειάζεται να ταυτιστεί όλη η οικουμένη.