Νίκος Κριτσινέλης

Απόλυτα ορθό, όταν η υπό εξέταση λειτουργία είναι το summing του master bus και η μεθοδολογία είναι το nulling test. Hard, undeniable, quantitatively-backed data. ...εκτός και αν βάλουμε στο καλάθι κάποια DAWs σαν το Mixbus της Harrison, το οποίο λογικά δε θα δώσει Zero στο phase reverse στο nulling, διότι το mix bus του…. Mixbus (no pun intended) ενσωματώνει έναν αλγόριθμο, ο οποίος, αν έχω καταλάβει καλά, “μιμείται” τα χαρακτηριστικά του αντίστοιχου hardware bus. Σε κάθε περίπτωση, όμως, εδώ, αν το έχω καταλάβει σωστά, ο OP έχει “στήσει” μια υποτυπώδη μίξη, όπου απ' ό,τι βλέπω, ναι μεν δεν έχει πουθενά Plugins, etc αλλά δεν έχει και unity gain across faders. Αν υποθέσουμε ότι όλες οι σχετικές παράμετροι (e.g. bit depths for project, daw and operating system, panning laws, (no) dither, etc.) είναι ίδιες σε κάθε DAW, μου κάνει πάρα πολύ εντύπωση αυτό που ακούω εδώ. Υποκειμενικά μιλώντας πάντα. Και αυτό ακριβώς νομίζω ότι είναι το θέμα της συζήτησης: κανείς μας δεν έχει ένα workflow όπου είναι όλα σε unity gain, χωρίς automation, plugins, time strech, tune correction, dither, κτλ. Το πώς “διαχειρίζεται” το κάθε DAW αυτές τις παραμέτρους είναι αυτό που κάνει την όποια διαφορά, imho.

Κοίτα, ωραίο ειναι -musicman looks γαρ : ) Ηχητικά, με το tone κλειστό είναι πολύ μακριά από το musicman growl. Ο "ανοιχτός" ήχος είναι αξιοπρεπής για την τιμή.

Τα pro tools είναι τόσο χαμηλά που ακούγεται άλλη μίξη. Θέλω να πω είναι τόσο εμφανής η διαφορά που το όποιο benchmarking σχεδόν δεν έχει νόημα... For the record, το logic μου ακούγεται σαν να έχει λίγο παραπάνω ψηλά σε σχέση με το reaper.

Πολύ καλό ηχητικά. Ενδιαφέρουσες και οι αλλαγές (ειδικά στο 2,28). Νομίζω ότι θα μπορούσες να είχες "εξανθρωπίσει" λιγο το hihat σου και τα ghost στο snare (επίσης, εκεί που περνάνε τα 16εκτα από το Hihat στο ride, μου ακούστηκε κάπως... δε ξέρω, ίσως θα μπορούσε να είχε παει και half tempo στο ride)

Θα σκεφτόσουν να περάσεις (όρθιο?) μπάσο και ενδεχομένως κάποια τύμπανα (βούρτσες, μικρή κάσα, dark ride, κτλ) ? Θέλω να πω, οκ, συνθετικά είναι totally out there και το take είναι stelar, και maximum respect, παρ΄ όλα αυτά ίσως τα 2 αυτά όργανα, (καλο)παιγμένα από ανθρώπους, να αναδείκνυαν έτι περαιτέρω (ε??) την ατμόσφαιρα.

Εξαιρετικό. Αυτά τα impromptu είναι συχνά... ανεπανάληπτα.

Ακούγεται. Ακριβώς ίδιο πρόβλημα είχαμε και εμείς, με ηλεκτρονικό σετ (mesh). Ειδικά η μποτα περνάει παντού, ως κραδασμός, μέσα από τους τοίχους. Τα στερεά, ως μέσο μετάδοσης, μεταφέρουν τα ηχητικά κύματα μακρύτερα από ότι ο αέρας, άρα μπορεί να μην ακούς τίποτα στο κλιμακοστάσιο αλλά στην κρεβατοκάμαρα ο άλλος θα ακούει ένα υπόκωφο "ντουκ - ντουκ". Το τσεκαραμε με το δίπλα και κάτω διαμέρισμα. Επίσης, αν είδα καλά, φαίνεται να ακουμπάει το σετ σου στον τοίχο. Αυτό επιτείνει την προς όλες τις κατευθύνσεις μεταφορά του κύματος. Riser για να είσαι Οκ. Απλώς θέλει λίγο ψάξιμο και οικονομοτεχνική μελέτη πρωτα.

Next level φάση και tomahawk θανάτου

Οι θόλοι, τυπικά, είναι εκεί για προστασία από σκόνες, κτλ... :) (Εξ ου και ο όρος "dust cap")

Εις υγείαν!

Πολύ σωστά τα είπαν αμφότεροι οι προλαλλήσαντες. H στερεοφωνία προκύπτει είτε από διαφορές χρόνου, είτε από διαφορές πλάτους (του ίδιου σήματος που φθανει σε 2 mic, τοποθετημένα σε stereo διάταξη). Το σήμα καλό είναι να πηγαίνει στο βάθος μέσα από aux send και να επιστρέφει stereo. Insert πάνε,κατά κανόνα, eq + dynamics (+ delay για forensic λόγους, συνήθως, όπως θα μπορούσε και στην εν λόγω περίπτωση). Για αυτόν τον λόγο, στο ντουμπλαρισμενο, θα έβαζα το delay (<2ms) με insert FX (αντί από το track setting/inspector), ώστε, δηλαδή, να μπορώ να δώσω ελαφρώς διαφορετική απόκριση συχνότητας στο 2ο track. Επίσης, θα έκοβα και λίγο gain. Η θεωρία εδώ είναι ότι αν είχες στήσει ενα XY stereo pair, με το βιολί off to the right, το ένα εκ των 2 mic θα άκουγε το σήμα από το βιολί σε πιο χαμηλή στάθμη και σε διαφορετική απόκριση, δηλαδή με λίγο κομμένα ψηλά, καθότι off axis σε σχέση με το όργανο (το ΧΥ στήνεται με cardio που χάνουν ψηλά όσο τα βάζεις off axis). Πάντως, αν στήνεις stereo pair για rec, μπορείς να τοποθετήσεις την καρέκλα του βιολιστή στο δεξί μέρος του pair και του τσελίστα, στο αριστερό. Στη συνέχεια, γράφεις το κάθε όργανο στο δικό του stereo track. Με αυτόν τον τρόπο το κάθε όργανο έχει μια πιο φυσική θέση στη στερεοφωνική εικόνα, χωρίς να καταλαμβάνει όλο το πανόραμα αλλά μόνο τη θέση που θα "έβλεπες" τον παίχτη, στημένο στην ορχήστρα.

Έχω παρεμφερές θέμα. Η προσέγγιση μου είναι, κατά την ανακαίνιση, να μείνω σε ταπεινά υλικά, αντίστοιχα της αρχικής αξίας (ενδεχομένως και με λίγο custom job). Αν θες ST, νομίζω ότι θα ήταν Οκ να πάρεις ST και να μη το μπλέξεις με το συναισθηματικό.

True, true and true. Εν ολίγοις, θέλουμε 2ο κιθαρίστα easy going/laid back με έφεση στα irish whiskeys και στα αλήτικα riffs/short solos (και πάντα με στιβαρή ρυθμική βάση). Μιας και είμαι ο mixer και ο μπασίστας, μάλλον για κακούργημα θα πάω... Check this out then

Συνεχίζοντας όσα σωστά ειπώθηκαν, τα 440Hz ή cycles per second (cps) υποδηλώνουν το πόσες φορές/sec ή αλλιώς με τι συχνότητα χρειάζεται να ταλαντωθεί ή να “κυματίσει” μια χορδή (ή ο αέρας σε έναν σωλήνα) για να παραχθεί ο θεμέλιος τόνος του μέσου ΛΑ. Στην πράξη, όμως, οι χορδές και οι σωλήνες, κατά τη νύξη ή το φύσημα, διατρέχονται και από άλλα κύματα, πέραν του θεμέλιου, των οποίων το μήκος είναι ακέραιο πολλαπλάσιο του θεμέλιου. Αυτά τα πολλαπλάσια κύματα δημιουργούν τις αρμονικές. Plot twist 1: Τα 440Hz μπορεί να είναι η 3η αρμονική του ΡΕ της 3ης οκτάβας, του οποίου η θεμέλιος είναι 146.8 ΗZ (x 3= 440,4Hz). Η μουσική σχέση, εδώ, είναι ένα διάστημα 5ης (ή 12ης εν πάσει περιπτώσει). Plot twist 2: Στις μουσική αξιοποιούμε πηγές που παράγουν μη αρμονικό περιεχόμενο (πχ. θόρυβος, ατονικά κρουστά, κλιπαρισμένες κυματομορφές, κτλ,), άρα τα 440Hz μπορεί να έρχονται (και) από κάποια πηγή που δεν “έπαιξε” ποτέ ΛΑ ή οποιαδήποτε άλλη αρμονικά σχετική νότα. Εν κατακλείδει, και όσο πιο αφαιρετικά μπορώ να το πω αυτή τη στιγμή, όταν ζουμάρεις στο analyser στα 440 Hz δεν βλέπεις μόνο ένα ΛΑ. Βλέπεις, σχεσιακά, ένα τμήμα ενός φάσματος, το οποίο είναι πολύ πιθανό να περιέχει: α) Τα 440 Hz ως θεμελιώδη νότα ενός ή περισσοτέρων πηγών (όχι μόνο μουσικών οργάνων) που που παίζουν/ταλαντώνονται στο μέσο ΛΑ. β) Τα 440 Hz ως αρμονική κάποιας άλλης νότας, προερχόμενης από ένα πλήθος διαφορετικών πηγών. γ) Τα 440 Hz ως μέρος μη αρμονικού σήματος, όπως ο θόρυβος, ο οποίος ως τυχαία διαδικασία περιέχει όλες τις συχνότητες.

Μισό λεπτό… ο στιχουργός (από Αγγλίδα μητέρα) εργάζεται 20 χρόνια σε UK law firm με γλώσσα εργασίας τα Αγγλικά. Στη δική μου δουλειά, η γλώσσα εργασίας είναι επίσης τα Αγγλικά. Που τα είδες τα λάθη και πως έφτασες και σε συμπεράσματα? Κάπου ώπα δηλαδή. Λυπάμαι αλλά όπως φαίνεται, η συζήτηση, έτσι όπως εξελίσσεται, δεν προσφέρει τίποτα περισσότερο στις προσδοκίες μου για εποικοδομητική ανατροφοδότηση επί του Track συνολικά. Ας τελειώσει εδω, λοιπόν, διαφορετικά, ας ανοίξουμε ένα thread να ψειρίζουμε τη μαϊμού μέχρι να παγώσει η κόλαση ξερωγώ. Or not.

Ειρήνη αδέρφια. Πάμε για άλλα

Κοίτα, έγινες κατανοητός ότι δεν σου αρέσει για τους δικούς σου λόγους, οι οποίοι δεν μπορεί παρά να είναι υποκειμενικοί. Αντιστοίχως, ούτε εγώ ταυτίζομαι με (τα περισσότερα από) αυτά που προτείνεις – τα οποία στο τέλος της ημέρας απηχούν τις δικές σου παραστάσεις και αντιλήψεις. Από τη στιγμή που δεν είσαι έτοιμος να το δεχτείς αυτό, δε βλέπω καλό λόγο να συνεχίσει αυτή η διμερής κουβέντα, καθώς δεν είναι και πολύ δημιουργική πλέον. Κρατάω το ότι αφιέρωσες χρόνο να το σκεφτείς και να μοιραστείς τις σκέψεις σου και σ ευχαριστώ γι’ αυτό.

Η ερμηνεία που δίνει κανείς στον στίχο είναι, συχνά, υποκειμενική υπόθεση. Άρα ένας στίχος γραμμένος λίγο fuzzy είναι τελικά και όρος διάδρασης με τον ακροατή. Για παράδειγμα, αλλιώς θα ταυτιστεί ο 20άρης με τις συνδηλώσεις που έχει το “I could burn this world down to the ground” και αλλιώς ο 50άρης. Θα μπορούσα να κάνω discourse analysis στίχο-στίχο αλλά ακόμα και τότε δε θα υπήρχε “σταθερό σημείο” καθώς θα επρόκειτο για άλλη μια διαμεσολαβημένη, υποκειμενική, ερμηνεία, καθώς δεν έχω γράψει εγώ τους στίχους. Εσύ όμως, φίλε μου, προτείνεις κάτι τελείως διαφορετικό, με το οποίο δεν μπορώ να πω ότι ταυτίζομαι. Οπότε, θα μείνω με τους υπάρχοντες στίχους.

Κάθε άλλο! Αντιθέτως, εκτιμώ το ότι αφιέρωσες τον πολύτιμο χρόνο σου να ακούσεις το track και να μοιραστείς εποικοδομητικά τις σκέψεις σου. Σε γενικές γραμμές, η φάση εδώ είναι 3 chords and the truth αλλά, οκ, ακούω και καταλαβαίνω αυτό που λέτε με τον Νέστωρα. Καμιά φορά έχουμε το βιβλίο πολύ κοντά και για αυτό το λόγο, έχει αξία το peer review. Thnx, θα το δω.

I have a fever... and I need more cowbell! Τώρα που το ξανακούω, ίσως από πολυυύ μακριά, τα arpegios και το rythm section στην αρχη (ειδικά ελέω stingray + flanger)... ?

Done!

Εξαιρετικό! Σίγουρα, μετά το ~3' θα μπορούσες να δουλέψεις την αρμονία και τις δυναμικές και ενδεχομένως να εισάγεις κάποιο νέο όργανο/lead στη θέση των φωνητικών (κάτι τελείως κόντρα στο μέχρι τώρα ύφος?).

Τίμιο. Σχεδιάζεις να γράψεις και φωνές κάποια στιγμή? (Επίσης, λίγο πιο έξω το rythm section δε θα με χάλαγε) Σχετικά με το high cut, οκ.... φαντάζομαι είναι κι αυτός ένας τρόπος, αν θες να το φέρεις σε "vintage" frequency response αλλά, ναι σίγουρα, υπάρχουν και άλλες, λιγότερο δραστικές, προσεγγίσεις.