Θυμάστε ποτέ την τοπική διανόηση να τοποθετείται θετικά για οποιαδήποτε συμμετοχή της Ελλάδας στη Eurovision; Μην κουράζεστε, δεν έχει συμβεί ποτέ. Ο λόγος είναι εξαιρετικά απλός, ότι στην Ελλάδα, καλό τραγούδι θεωρούνται τα ρεμπέτικα (που "κατά βάθος είναι τα ελληνικά μπλουζ"), τα δημοτικά/νησιωτικα/βλάχικα ("η παράδοση πάνω απ' όλα) και τα πολιτικοποιημένα πονήματα του Θεοδωράκη. (σ.σ. ο Χατζ/κις είναι ειδική περίπτωση, δεν θα το ανοίξω αυτό το κουτί).
Για κάθε άλλο είδος, και ειδικά για κάθε τι που προσπαθεί στυλιστικά και στιχουργικά να μιμηθεί κάτι που γίνεται στην αλλοδαπή, υπήρχε απόρριψη, διότι δεν είναι δυνατό κοτζάμ Ελλάδα, με τέτοια ιστορία στους "αγώνες" να μη στέλνει κάτι που να καταγγέλει τις αδικίες στον κόσμο. Αν το "Ζάρι" είχε ως αντικείμενο την κατακραυγή ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, θα είχε πάει το χειροκρότημα σύννεφο, και ας έκανε... κακά της η Σάττι στο βίντεο.
In the context of Rita Sakelarios, you may want to re-phrase that. :) :) :)